مدیرعامل گروه صنعتی ایران خودرو با تشریح جزئیاتی از دور جدید همکاریهای این شرکت با پژو اعلام کرد که این شرکت فرانسوی با ۲۵۰ میلیون یورو سرمایهگذاری، همکاریهای خود را با ایران از سر میگیرد و پنج محصول را تا ۱۸ ماه آینده به تولید خواهد رساند.
به گزارش ایسنا، هاشم یکهزارع در گفتوگو با مجله «تجارت فردا»، در خصوص نتیجه مذاکرات این شرکت با پژو گفت: بر اساس مذاکراتی که با رئیس گروه پژو - سیتروئن داشتیم، قرار است شرکتی ایجاد میکنیم که ۵۰ درصد سهامدار آن ما و ۵۰ درصد دیگرش پژو سیتروئن است. مدیرت ان هم بهگونهای خواهد بود که دو سال مدیرعامل از طرف آنها و رئیس هیات مدیره از طرف ما انتخاب میشود و دو سال بعد هم بالعکس آن صورت میگیرد.
او با اشاره به اینکه "درمورد پژو بحث غرامت را حل کردهایم"، گفت: مذاکرات ما با پژو به نفع کشور است و اگر اغراق نباشد، این قرارداد در صورت امضا بدجوری به نفع ایران است.
وی در پاسخ به این پرسش که "اولین محصول جدید پژو از دل این قرارداد چه زمانی وارد بازار خواهد شد؟" افزود: از موقعی که قرارداد امضا شده و شرایط برجام هم مهیا شود، تقریباً بین ۱۵ تا ۱۸ ماه دیگر محصولات حاصل از این قراردا روانه بازار خودرو خواهد شد.
مدیرعامل گروه صنعتی ایران خودرو افزود: قرار شده ۵۰۰ میلیون یورو برای ایجاد این شرکت سرمایهگذاری شود تا در این دور از همکاریها پنج خودرو پژو ۳۰۱، ۲۰۸، ۲۰۰۸، ۵۰۸ و ۵۰۰۸ در ایران به تولید برسد.
یکهزارع گفت: ما بر اساس این دور از همکاریها ۳۰ درصد محصولاتی را که با شراکت پژو به تولید میرسانیم از طریق شبکه پژو به کل دنیا صادر خواهیم کرد. تفاهم دیگری هم که با پژو داشتهایم این بوده است که در سه مقوله کیفیت، خدمات پس از فروش و مراکز تحقیق و توسعه تیمی از پژو در ایران مستقر شوند و در این مورد به کارکنان ما آموزش لازم را بدهند. در حقیقت در دور جدید همکاری ما با پژو انتقال تکنولوژی به معنی واقعی صورت میگیرد.
مدیرعامل گروه صنعتی ایرانخودرو با بیان اینکه "رنو به عنوان شریک سوم تجاری با این شرکت به همکاریهای خود ادامه خواهد داد"، افزود: استراتژی رنو این است که هم با سایپا کار کند و هم با ایرانخودرو. اما شرط ما برای ادامه همکاری تولید محصول مستقل است نه محصول مشترک در قالب شرکت مشترک.
او افزود: البته در این باره ممکن است سیاستهای وزارتخانه با ما فرق داشته باشد اما چارچوب ما همان سیاستهای وزارتخانه است. ولی ما، در رنو، سه چهار نوع محصول انتخاب کردهایم، که آنها هم مانند پژو، باید بیایند اینجا با ما جوینتونچر شوند و به سمتی برویم که محصول با تیراژ بالا تولید شود. ولی شکل همکاری با رنو کمی با نوع همکاری ما با پژو فرق خواهد داشت.
یکهزارع همچنین گفت: رنو باید تکلیف فروش مستقیم خودرو به صورت سیبییو از طریق نمایندگی فروشش را روشن کند. نمیشود که استخوانهایش را به ما و سایپا بدهند و گوشتش را یکی دیگر ببرد. این را هم اضافه کنم که شاید من تنها کسی در صنعت خودروسازی ایران باشم که توانستهام به طور مستقیم با آقای کارلوس گون رئیس گروه رنو نیسان صحبت کنم. بنابراین طرف مذاکره ما با رنو شخص اول این گروه خودروسازی است و در خصوص ادامه همکاریها و نوع آن با ایشان هماهنگیهای لازم را به عمل میآوریم.
یکهزارع با اشاره به حضور چینیها در بازار خودروی ایران هم اظهار کرد: چینیها وقتی دیدند که خودروهای ایرانی به لحاظ موتوری و پلتفرم کیفیت مناسبی دارند اما تنوع و آپشنهای خودرو کم است، روی این قضیه کار کرده و محصولاتی را روانه بازار کردند که اگر مشتری میخواست نوع مشابه ایرانی یا اروپایی آن را خریداری کند مجبور بود قیمت بسیار بالاتری را بپردازد. از طرفی با توجه به تحریم کشور فرصت مناسبی برای برندهای چینی به وجود آمد تا به راحتی وارد بازار ایران شوند و خلاء عرضه خودرو در کشور را پر کنند.
او افزود: ما باید این واقعیت را بپذیریم که مردم گیربکس اتوماتیک را دوست دارند و ما به سختی میتوانیم چنین خودروهایی را به صورت انبوه تولید کنیم. در مرکز تحقیقات ما حدود هشت سال تقریباً هیچ نوع نوآوری در خودروها به وجود نیاوردند و حتی فکری هم برای چراغهای خودرو نشده بود اما از سال ۱۳۹۲ این مرکز فعال شد و هماکنون دو آلمانی مشغول کارند و ظرف چند روز آینده هم چهار کرهای اضافه خواهد شد تا بتوانیم خودرو را با آپشنهای جدید روانه بازار کنیم و در این باره از چینیها عقب نمانیم.
مدیرعامل ایرانخودرو اضافه کرد: به خاطر سیاستهای کلان داخلی، من خودروساز به تنهایی نمیتوانم تصمیم بگیرم که جهانی بشوم یا نشوم و باید سیاستهای کلان این بستر را آماده کند. وقتی من تولیدکننده باید دلار را به قیمت آزاد بخرم و مواد اولیه را هر روز با یک قیمت بخرم چرا نباید اجازه داشته باشم قیمت محصولی را که به تولید میرسانم تعیین کنم؟ به نظر من آزادسازی و رقابتی کردن اقتصاد ایران دو بال توسعه اقتصادی هستند که اگر سیاستگذار به آن توجه کند میتوانیم محصولی را به تولید برسانیم که در حد و اندازههای بازارهای جهانی باشد.