کد مطلب: 326575
درباره خودکشی های اخیر نوجوانان در ایران؛
کودکان غریب
فرزانه زنگیان، 3 بهمن 94
تاریخ انتشار : شنبه ۳ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۰۵
چندی پیش در خبرها آمده بود که دختری نوجوان در شهر یزد با پریدن از پنجره به زندگی خود پایان داده است. خبر جان سوزی که دل‌ها را به درد آورد و ذهن‌ها را دچار دغدغه و اضطراب کرد؛ اما متاسفانه این اولین بار نیست که با این معضل روبرو هستیم.
در سال‌های گذشته و بخصوص یکی دو سال اخیر، اتفاقات دیگری، از این دست رخ داده و هر بار علامت سؤال بزرگی را در پیش روی جامعه گذاشته است. اگرچه یادآوری این موارد خوشایند مخاطب نبوده و آزردگی خاطر به وجود می‌آورد؛ اما یادآوری این نکته هم ضروری است که نادیده گرفتن و دور زدن مسائل مبتلا به اجتماعی و فرهنگی، نه تنها آنها را کمرنگ نمی‌کند، بلکه ممکن است به پیچیده تر شدن اوضاع بینجامد.
پسر سیزده ساله ای که در مدرسه نمونه دولتی بافق درس می‌خواند و از دانش آموزان ممتاز مدرسه بود، پسر بچه دبستانی ده ساله ای که در محلۀ خلیج فارس تهران زندگی می‌کرد، مهرشاد چهارده ساله که ساکن رستم کلای مازندران بود، هاوری یازده ساله که با خانواده‌اش در اشنویه اقامت داشت، نوجوانی که در روستای کهنه جلگۀ شهرستان مانه در خراسان شمالی به دنیا آمده و بزرگ شده بود و نمونه‌هایی از این دست که به فاصله‌های کوتاهی به زندگی کوتاه خود خاتمه داده‌اند و به غیر از مورد دختر یزدی، بقیه با یک روش یکسان دست به این کار زده‌اند.
این نوجوانان خاستگاه‌های اجتماعی و طبقاتی نسبتاً متفاوتی داشته‌اند و در باره علت‌های اقدامشان به موضوعاتی چون فشار و افت تحصیلی، اختلاف با خانواده، دیدن فیلم اعدام و خشونت بار و نارضایتی از وضع معیشتی خانواده اشاره شده است که البته در هیچ کدام از این موارد نتیجه قریب به یقینی به دست نیامده و همه چیز در حد گمان و حدس باقی مانده است.
نکته قابل توجه اینکه در آمریکا، کشورهای اروپایی و حتی چین و ژاپن این رخ داد سال‌ها است که با نرخ بالایی در بین کودکان و نوجوانان به وقوع می‌پیوندد، چنانچه انستیتو تحقیقات بیمارستان کودکان شهر کلمبوس اوهایو در آمریکا طی گزارشی اعلام کرده که میزان خودکشی کودکان سیاه پوست ۵ تا ۱۱ ساله در فاصله سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۲ تقریباً دو برابر شده و شبکه سیان ان نیز می‌گوید شمار خودکشی سفیدپوستان در آمریکا همواره به لحاظ تاریخی افزون تر بوده و افزایش این میزان در بین سیاه پوستان پدیدۀ نوظهوری است.
بحرانِ خودکشی نوجوانان، علاوه بر پزشکان و روانپزشکان، دست‌مایۀ تحقیق و نگرانی جامعه‌شناسان، فیلسوفان و کارشناسان علوم دینی و الهیات نیز شده است؛ تا جایی که از قرن بیستم رشتۀ مجزّایی به نام "خودکشی شناسی" (Suicidology) در دانشگاه‌های غربی به وجود آمده است.
کودکان و نوجوانان فرانسوی نیز در این زمینه آمار بالایی از خود به جای گذاشته‌اند، بوریس سیرولینک روانشناس و عصب شناس مشهور فرانسوی این پدیده را با انتشار کتابی به نام «هنگامی که کودکی خودکشی می‌کند» بررسی کرده و در آنجا اشاره می‌کند که ۲۱ درصد از دختران نوجوان فرانسوی حداقل یک بار اقدام به خودکشی کرده‌اند.
در قارۀ آسیا هم دو کشور چین و ژاپن با این معضل دست به گریبان‌اند. در ژاپن خودکشی یکی از دلایل مهم مرگ و میر نوجوانان است و آمار سالانه آن به مرز سی هزار رسیده و در چین پنجمین عامل مرگ و میر نوجوانان است.
در تجزیه و تحلیل علت‌های رخ دادن معضلات همسان اجتماعی که در جوامع و کشورهای متفاوت رخ می‌دهد هرگز نمی‌توان حکم مطلق صادر کرد و نسخه یکسان نوشت، چرا که پیشینه تاریخی و تحولات فرهنگی و هنجارهای اجتماعی متفاوت باید در ریشه یابی و چرایی بروز پدیده‌های اجتماعی در نظر گرفته شود.
در تحلیل‌هایی که در باره خودکشی کودکان و نوجوانان نوشته شده، بسیاری اوقات به نظریه‌های دورکهایم جامعه شناس فرانسوی استناد میشود. دورکهایم رشد فرد گرایی و فعال نبودن حوزۀ اجتماعی و به عبارتی کم رنگ شدن ارتباطات اجتماعی را مورد توجه قرار می‌دهد و معتقد است به هر میزان که همبستگی اجتماعی و شور جمعی بیشتر باشد، خودکشی کمتر است.
شاید این فرضیات بتواند بخشی از واقعیت‌های مشترک موجود در جوامع انسانی را بازگو کند، اما مسلماً پرداختن به مشخصات خاص هر جامعه برای تبیین معضلات مبتلابه همان جامعه ضروری خواهد بود.
تا چندی پیش در ایران نیز مثل بسیاری دیگر از کشورها این پدیده تابو شمرده شده و اخبار مربوط به آن انعکاس محدودی داشت؛ اما با توجه به افزایش نسبی این مسئله در میان کودکان و نوجوانان ایرانی، طبیعتاً انعکاس رسانه ای آن گسترده تر شده و توجه جامعه شناسان، روانشناسان، متخصصان علوم تربیتی و دیگر صاحب نظران را به خود جلب کرده است، به شکلی که در حال حاضر ریشه یابی و تجزیه تحلیل رخدادهای مورد نظر غیر قابل اجتناب به نظر می‌رسد.
یکی از علت‌هایی که در بررسی‌های مربوط به معضل خودکشی کودکان و نوجوانان و در جامعۀ فعلی ایران کمتر بدان پرداخته شده، گسست ارتباطات درون خانوادگی و کم رنگ شدن روابط تعاملی اعضای خانواده‌ها با یکدیگر است. آن روابط سنتی پیشین که همه اعضای خانواده را در ساعتی خاص گرد سفرۀ غذا کنار هم می نشاند و یا دور هم جمع شدن‌های خانوادگی و صحبت‌ها و درد دل‌ها و خنده‌ها و شوخی‌ها، حالا جای خود را به گوشه نشینی در فضاهای مختلف خانه و حتی تنها غذا خوردن‌ها و جدا نشستن‌ها داده است.
تفاوت بین نسلی و به تبع آن تفاوت دردانش و بینش و کنش نسل‌های مختلف در دهه‌های اخیر بیش از قبل به وجود آمده و زاویه ای شکل گرفته که با گذر زمان در حال بزرگ تر شدن میشود.
حتی آنچه که در حال حاضر به عنوان مشخصات فکری و رفتاری متولدین دهه‌های متفاوت چون دهه شصتی‌ها، دهه هفتادی‌ها یا دهه هشتادی‌ها از آن یاد میشود، پدیده نوظهوری است که قبلاً در جامعه ما وجود نداشته و دو نسل متفاوت عبارت از نسل والدین و نسل فرزندان بوده است؛ اما حالا به نظر می‌آید که با گذشت هر دهه و حتی کمتر از یک دهه، نسل تغییر می‌یابد و امکان درک متقابل بین افراد متعلق به این نسل‌ها کمتر میشود.
در واقع پدر و مادر، نزدیکی فکری و ذهنی با فرزندان خود ندارند و فرزندان نیز ارزشها و هنجارهای والدین را بر نمی‌تابند، حتی خواهر و برادری که ده یا دوازده سال اختلاف سنی دارند، در نوع عملکرد وتفکر بسیار دور از یکدیگر هستند.
اعضای خانواده در این شرایط از دور هم بودن و با یکدیگر وقت گذراندن لذت نمی‌برند و هر یک برای خود خلوتی بر می‌گزینند، اگرچه این خلوت گاه‌ها زیر یک سقف باشد و بیش از مفهوم فیزیکی، مفهوم روحی و ذهنی را در بر بگیرد.
پدر و مادر با فرزندان خود و هم چنین خواهران و برادران با اختلاف سنی حدود یک دهه، با یکدیگر ارزش‌های مشترک ندارند، هنجارهای رفتاری‌شان متفاوت است، با زبان مشترکی فکر نمی‌کنند و با زبان مشترکی سخن نمی‌گویند، در این میان بسیاری از کودکان و بخصوص نوجوانان که در سنین بحران به سر می‌برند، بیش از دیگران آسیب میبینند و به غریبه‌هایی می‌مانند که در خانواده که نزدیک‌ترین محیط جمعی به آنان است نه درک کرده می‌شوند و نه دیگران را درک میکنند، بدین ساناتفاقاتی در محیط خانواده رخ می‌نماید که با اینکه مقدماتی بر آن مترتب بوده که باید مورد توجه قرار می‌گرفته، مغفول واقع شده و اتفاق نهایی چون ضربه ای پر قدرت، ناگهان خانواده را مبهوت و طوفان زده می‌کند.
خودکشی کودکان و نوجوانان در خانواده‌های ایرانی نیز از این منظر اتفاقی است که تصمیم به آن یک شبه به وجود نمی‌آید و حتماً مقدماتی فراهم میشود و کودک و نوجوان گرفتار آسیب‌های ذهنی و روحی و ارزشی خاصی میشود تا به مرحله نهایی از بین بردن خویش می‌رسد و متاسفانه در این جریان که مدت زمانی را به خود اختصاص می‌دهد، تبادل اندیشه و تجربه و تعامل سازنده ای بین افراد خانواده شکل نمی‌گیرد که مانع از انجام حادثه نهایی شود.
نهایتاً اینکه با توجه به شرایط موجود خانواده‌های ایرانی نیاز به آموزش‌هایی مبنی بر تحکیم ارتباطات خانوادگی و ایجاد اشتراکات هنجاری و فرهنگی و فکری بین نسلی دارند که در ارائه این آموزش‌ها نقش صداوسیما که فراگیرترین رسانه ملی است و پس‌ازآن سایر رسانه‌های مکتوب و غیر مکتوب قابل توجه است، به علاوه اینکه نقش آموزش و پرورش را نیز در این رابطه به هیچ روی نمی‌توان دست کم گرفت. نقش‌هایی که تا امروز بسیار کم رنگ و بی جان رخ نموده‌اند و نتوانسته‌اند درجلوگیری از وقوع شوک‌های خانوادگی و اجتماعی جایگاه درخوری را به خود اختصاص دهند.
در سال‌های گذشته و بخصوص یکی دو سال اخیر، اتفاقات دیگری، از این دست رخ داده و هر بار علامت سؤال بزرگی را در پیش روی جامعه گذاشته است. اگرچه یادآوری این موارد خوشایند مخاطب نبوده و آزردگی خاطر به وجود می‌آورد؛ اما یادآوری این نکته هم ضروری است که نادیده گرفتن و دور زدن مسائل مبتلا به اجتماعی و فرهنگی، نه تنها آنها را کمرنگ نمی‌کند، بلکه ممکن است به پیچیده تر شدن اوضاع بینجامد.
پسر سیزده ساله ای که در مدرسه نمونه دولتی بافق درس می‌خواند و از دانش آموزان ممتاز مدرسه بود، پسر بچه دبستانی ده ساله ای که در محلۀ خلیج فارس تهران زندگی می‌کرد، مهرشاد چهارده ساله که ساکن رستم کلای مازندران بود، هاوری یازده ساله که با خانواده‌اش در اشنویه اقامت داشت، نوجوانی که در روستای کهنه جلگۀ شهرستان مانه در خراسان شمالی به دنیا آمده و بزرگ شده بود و نمونه‌هایی از این دست که به فاصله‌های کوتاهی به زندگی کوتاه خود خاتمه داده‌اند و به غیر از مورد دختر یزدی، بقیه با یک روش یکسان دست به این کار زده‌اند.
این نوجوانان خاستگاه‌های اجتماعی و طبقاتی نسبتاً متفاوتی داشته‌اند و در باره علت‌های اقدامشان به موضوعاتی چون فشار و افت تحصیلی، اختلاف با خانواده، دیدن فیلم اعدام و خشونت بار و نارضایتی از وضع معیشتی خانواده اشاره شده است که البته در هیچ کدام از این موارد نتیجه قریب به یقینی به دست نیامده و همه چیز در حد گمان و حدس باقی مانده است.
نکته قابل توجه اینکه در آمریکا، کشورهای اروپایی و حتی چین و ژاپن این رخ داد سال‌ها است که با نرخ بالایی در بین کودکان و نوجوانان به وقوع می‌پیوندد، چنانچه انستیتو تحقیقات بیمارستان کودکان شهر کلمبوس اوهایو در آمریکا طی گزارشی اعلام کرده که میزان خودکشی کودکان سیاه پوست ۵ تا ۱۱ ساله در فاصله سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۱۲ تقریباً دو برابر شده و شبکه سیان ان نیز می‌گوید شمار خودکشی سفیدپوستان در آمریکا همواره به لحاظ تاریخی افزون تر بوده و افزایش این میزان در بین سیاه پوستان پدیدۀ نوظهوری است.
بحرانِ خودکشی نوجوانان، علاوه بر پزشکان و روانپزشکان، دست‌مایۀ تحقیق و نگرانی جامعه‌شناسان، فیلسوفان و کارشناسان علوم دینی و الهیات نیز شده است؛ تا جایی که از قرن بیستم رشتۀ مجزّایی به نام "خودکشی شناسی" (Suicidology) در دانشگاه‌های غربی به وجود آمده است.
کودکان و نوجوانان فرانسوی نیز در این زمینه آمار بالایی از خود به جای گذاشته‌اند، بوریس سیرولینک روانشناس و عصب شناس مشهور فرانسوی این پدیده را با انتشار کتابی به نام «هنگامی که کودکی خودکشی می‌کند» بررسی کرده و در آنجا اشاره می‌کند که ۲۱ درصد از دختران نوجوان فرانسوی حداقل یک بار اقدام به خودکشی کرده‌اند.
در قارۀ آسیا هم دو کشور چین و ژاپن با این معضل دست به گریبان‌اند. در ژاپن خودکشی یکی از دلایل مهم مرگ و میر نوجوانان است و آمار سالانه آن به مرز سی هزار رسیده و در چین پنجمین عامل مرگ و میر نوجوانان است.
در تجزیه و تحلیل علت‌های رخ دادن معضلات همسان اجتماعی که در جوامع و کشورهای متفاوت رخ می‌دهد هرگز نمی‌توان حکم مطلق صادر کرد و نسخه یکسان نوشت، چرا که پیشینه تاریخی و تحولات فرهنگی و هنجارهای اجتماعی متفاوت باید در ریشه یابی و چرایی بروز پدیده‌های اجتماعی در نظر گرفته شود.
در تحلیل‌هایی که در باره خودکشی کودکان و نوجوانان نوشته شده، بسیاری اوقات به نظریه‌های دورکهایم جامعه شناس فرانسوی استناد میشود. دورکهایم رشد فرد گرایی و فعال نبودن حوزۀ اجتماعی و به عبارتی کم رنگ شدن ارتباطات اجتماعی را مورد توجه قرار می‌دهد و معتقد است به هر میزان که همبستگی اجتماعی و شور جمعی بیشتر باشد، خودکشی کمتر است.
شاید این فرضیات بتواند بخشی از واقعیت‌های مشترک موجود در جوامع انسانی را بازگو کند، اما مسلماً پرداختن به مشخصات خاص هر جامعه برای تبیین معضلات مبتلابه همان جامعه ضروری خواهد بود.
تا چندی پیش در ایران نیز مثل بسیاری دیگر از کشورها این پدیده تابو شمرده شده و اخبار مربوط به آن انعکاس محدودی داشت؛ اما با توجه به افزایش نسبی این مسئله در میان کودکان و نوجوانان ایرانی، طبیعتاً انعکاس رسانه ای آن گسترده تر شده و توجه جامعه شناسان، روانشناسان، متخصصان علوم تربیتی و دیگر صاحب نظران را به خود جلب کرده است، به شکلی که در حال حاضر ریشه یابی و تجزیه تحلیل رخدادهای مورد نظر غیر قابل اجتناب به نظر می‌رسد.
یکی از علت‌هایی که در بررسی‌های مربوط به معضل خودکشی کودکان و نوجوانان و در جامعۀ فعلی ایران کمتر بدان پرداخته شده، گسست ارتباطات درون خانوادگی و کم رنگ شدن روابط تعاملی اعضای خانواده‌ها با یکدیگر است. آن روابط سنتی پیشین که همه اعضای خانواده را در ساعتی خاص گرد سفرۀ غذا کنار هم می نشاند و یا دور هم جمع شدن‌های خانوادگی و صحبت‌ها و درد دل‌ها و خنده‌ها و شوخی‌ها، حالا جای خود را به گوشه نشینی در فضاهای مختلف خانه و حتی تنها غذا خوردن‌ها و جدا نشستن‌ها داده است.
تفاوت بین نسلی و به تبع آن تفاوت دردانش و بینش و کنش نسل‌های مختلف در دهه‌های اخیر بیش از قبل به وجود آمده و زاویه ای شکل گرفته که با گذر زمان در حال بزرگ تر شدن میشود.
حتی آنچه که در حال حاضر به عنوان مشخصات فکری و رفتاری متولدین دهه‌های متفاوت چون دهه شصتی‌ها، دهه هفتادی‌ها یا دهه هشتادی‌ها از آن یاد میشود، پدیده نوظهوری است که قبلاً در جامعه ما وجود نداشته و دو نسل متفاوت عبارت از نسل والدین و نسل فرزندان بوده است؛ اما حالا به نظر می‌آید که با گذشت هر دهه و حتی کمتر از یک دهه، نسل تغییر می‌یابد و امکان درک متقابل بین افراد متعلق به این نسل‌ها کمتر میشود.
در واقع پدر و مادر، نزدیکی فکری و ذهنی با فرزندان خود ندارند و فرزندان نیز ارزشها و هنجارهای والدین را بر نمی‌تابند، حتی خواهر و برادری که ده یا دوازده سال اختلاف سنی دارند، در نوع عملکرد وتفکر بسیار دور از یکدیگر هستند.
اعضای خانواده در این شرایط از دور هم بودن و با یکدیگر وقت گذراندن لذت نمی‌برند و هر یک برای خود خلوتی بر می‌گزینند، اگرچه این خلوت گاه‌ها زیر یک سقف باشد و بیش از مفهوم فیزیکی، مفهوم روحی و ذهنی را در بر بگیرد.
پدر و مادر با فرزندان خود و هم چنین خواهران و برادران با اختلاف سنی حدود یک دهه، با یکدیگر ارزش‌های مشترک ندارند، هنجارهای رفتاری‌شان متفاوت است، با زبان مشترکی فکر نمی‌کنند و با زبان مشترکی سخن نمی‌گویند، در این میان بسیاری از کودکان و بخصوص نوجوانان که در سنین بحران به سر می‌برند، بیش از دیگران آسیب میبینند و به غریبه‌هایی می‌مانند که در خانواده که نزدیک‌ترین محیط جمعی به آنان است نه درک کرده می‌شوند و نه دیگران را درک میکنند، بدین ساناتفاقاتی در محیط خانواده رخ می‌نماید که با اینکه مقدماتی بر آن مترتب بوده که باید مورد توجه قرار می‌گرفته، مغفول واقع شده و اتفاق نهایی چون ضربه ای پر قدرت، ناگهان خانواده را مبهوت و طوفان زده می‌کند.
خودکشی کودکان و نوجوانان در خانواده‌های ایرانی نیز از این منظر اتفاقی است که تصمیم به آن یک شبه به وجود نمی‌آید و حتماً مقدماتی فراهم میشود و کودک و نوجوان گرفتار آسیب‌های ذهنی و روحی و ارزشی خاصی میشود تا به مرحله نهایی از بین بردن خویش می‌رسد و متاسفانه در این جریان که مدت زمانی را به خود اختصاص می‌دهد، تبادل اندیشه و تجربه و تعامل سازنده ای بین افراد خانواده شکل نمی‌گیرد که مانع از انجام حادثه نهایی شود.
نهایتاً اینکه با توجه به شرایط موجود خانواده‌های ایرانی نیاز به آموزش‌هایی مبنی بر تحکیم ارتباطات خانوادگی و ایجاد اشتراکات هنجاری و فرهنگی و فکری بین نسلی دارند که در ارائه این آموزش‌ها نقش صداوسیما که فراگیرترین رسانه ملی است و پس‌ازآن سایر رسانه‌های مکتوب و غیر مکتوب قابل توجه است، به علاوه اینکه نقش آموزش و پرورش را نیز در این رابطه به هیچ روی نمی‌توان دست کم گرفت. نقش‌هایی که تا امروز بسیار کم رنگ و بی جان رخ نموده‌اند و نتوانسته‌اند درجلوگیری از وقوع شوک‌های خانوادگی و اجتماعی جایگاه درخوری را به خود اختصاص دهند.
کلمات کلیدی : خودکشی دانش آموز
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۱۵:۴۶
مردم در ایران به دلیل تضادها ، دو گانگی ها، تبلیغات یک طرفه ،بی عدالتیها و....مانند یک بشکه با کوچکترین اصطحکاکی میتواند به انفجار آنها منجر بشه و خوب، انفجار در برخی موارد یعنی قتل هم نوع و یا قتل خود به خاطر هیچ و از آنجا که بچه‌ها حساس تر هستند بیشتر در خطر قرار میگیرند..... (3489450) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۴۲:۳۱
آخه بچه این چیزهایی که میگی رو چگونه درک میکنه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ یخورده فکر کنید بعد نظریه بدهید. (3489518) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۵۹:۳۷
دوست عزیز,بچه‌ها روحیه پاک تری دارند و در برابر این همه دغل کاری و دوگانگی و ریا در جامعه حساس تر هستند.... وقتی در خانه هستند و یا سریالهای صدا و سیما را میبینند، و کّل حرف پدر و مادر، گرانی ، مشکلات اقتصادی، است و در سریالها فقط دعوا خانوادگی و باز مشکلات اقتصادی، و از همه بدتر در برخی خانواده‌ها والدین همش به خاطر مشکلات اقتصادی سر بچه سرکوفت میزنند که با این هزینه تو را به مدرسه می‌فرستیم و نتیجه هیچ یا پشت سر هم او را با بچه‌های فامیل یا همسایه مقایسه میکنند که چه ندازه زرنگ و تو چه اندازه تنبلی و.... اینها همه تاثیر می‌گذره ...
البته دوستان می‌گویند که مگه هر کس ناراضی بود باید خود کشی کند؟!.... دوستان ، همانطور که همه در برابر درد آستانه‌ی تحمل یکسان ندارند، و یا همه برای گلیم خود را از آب بیرون کشیدن، استعداد حرکت با جهت باد را ندارند... همه هم در برابر این همه مسائل، تحمل یکسانی ندارند تا خود را به شکل روزگار در بیارن تا دمی بخسبند!!!! (3489575) (alef-11)
البته دوستان می‌گویند که مگه هر کس ناراضی بود باید خود کشی کند؟!.... دوستان ، همانطور که همه در برابر درد آستانه‌ی تحمل یکسان ندارند، و یا همه برای گلیم خود را از آب بیرون کشیدن، استعداد حرکت با جهت باد را ندارند... همه هم در برابر این همه مسائل، تحمل یکسانی ندارند تا خود را به شکل روزگار در بیارن تا دمی بخسبند!!!! (3489575) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۳:۰۸:۲۲
کافیه بخاظر یه خطای کوچیک مثل مثلا یه بار قدم زدن با دوست پسر یا اینجور چیزا مدیر مدرسه دختر بچه دبیرستانی یا راهنمایی رو تهدید به اخراج کنه. ممکنه به همین راحتی ختم به خودکشی بشه (3489611) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۳:۳۵:۱۷
بچه های امروز بچه های اینترنت و ماهواره و تلگرام و عصر دیجیتال هستند.
از خواب بلندشو برادر! (3489703) (alef-11)
از خواب بلندشو برادر! (3489703) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۵:۱۰:۵۰
بچه اینها رو در قالب اینکه پدرش نمیتونه یه ساندویچ یا شهربازی ببرتش، بع راحتی حس میکنه. شما لطف کن فکرتو از ۵۰ سال قبل به امروز منتقل کن. (3489951) (alef-11)
سومی
۱۳۹۴-۱۱-۰۶ ۱۵:۵۷:۳۰
درک رو نمی دونم؟
ولی من خودم می خواستم خودکشی کنم به خاطر اینکه در شهر یزد ( به اصطلاح...) باید 100 میلیون به دختر جهیزیه بدهی
حالا هی یزدیها نریزین بگین دروغه
کمر مادر من زیر بار قرض برای جهیزیه شکست داره مثل آدمهای دهه 40 زندگی میکنه
تازه باز هم سرکوفت و..
مگه آدم چقدر ظرفیت داره
و این مسائل از کودکی با یه دختر همراهه و نمیشه انکارش کرد
وقتی میان خونتون رو میبینن که پایین شهری و فلان و فلان نداری ارث بابا نداری و... معلومه منفجر باید بشی ( رنج سنی ازدواج در یزد از 16 سالگی شروع میشه) (3498631) (alef-11)
ولی من خودم می خواستم خودکشی کنم به خاطر اینکه در شهر یزد ( به اصطلاح...) باید 100 میلیون به دختر جهیزیه بدهی
حالا هی یزدیها نریزین بگین دروغه
کمر مادر من زیر بار قرض برای جهیزیه شکست داره مثل آدمهای دهه 40 زندگی میکنه
تازه باز هم سرکوفت و..
مگه آدم چقدر ظرفیت داره
و این مسائل از کودکی با یه دختر همراهه و نمیشه انکارش کرد
وقتی میان خونتون رو میبینن که پایین شهری و فلان و فلان نداری ارث بابا نداری و... معلومه منفجر باید بشی ( رنج سنی ازدواج در یزد از 16 سالگی شروع میشه) (3498631) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۴:۵۳:۳۰
یکی از مهمترین علل اینگونه رفتارها رویکرد اکثر تحصیلکرده های روان شناسی و کارشناسان علوم اجتماعی به سمت شغل های غیر مرتبط بعلت نگرش منفی جامعه به آنهاست . (3489895) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۱۷:۲۴
حکایت آن بچه را شنیدید که بر خلاف همه با صداقت و شجاعت گفت، پادشاه که لباس ندارد!!!....حالا بچه‌ها ما نهیب میزنند که وضع خراب است، به خود بیاییم... (3489458) (alef-11)
آریابان
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۴:۵۰:۱۴
در تأئید نگرش ۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۱۷:۲۴ باید افزود :
این واکنش طبقه سنی کودک و نوجوان، همونیه که در مرتبه سنی بعدی اونها یعنی در مرحلۀ جوانی، بخوبی و بوضوح بروز و ظهور پیدا میکنه بشکل :
جامعه-گریزی ، جامعه-ستیزی و هنجار شکنی جوانان، از پیروی کورکورانۀ اونها ازمد های عجیب و غریب لباس و آرایش سر و و و گرفته تا روی آوردن به اعتیاد ، بزهکاری و و و ؛
که البته بدلیل فراوانی شیوع خود، مدتهاست که دیگه همچون پدیدۀ تازه-شنیده و تازه-دیده ای همچون خودکشی نوجوانان ایرانی ، بهت و حیرت چندانی را در جامعه نمی آفریند ؛ (3489886) (alef-11)
این واکنش طبقه سنی کودک و نوجوان، همونیه که در مرتبه سنی بعدی اونها یعنی در مرحلۀ جوانی، بخوبی و بوضوح بروز و ظهور پیدا میکنه بشکل :
جامعه-گریزی ، جامعه-ستیزی و هنجار شکنی جوانان، از پیروی کورکورانۀ اونها ازمد های عجیب و غریب لباس و آرایش سر و و و گرفته تا روی آوردن به اعتیاد ، بزهکاری و و و ؛
که البته بدلیل فراوانی شیوع خود، مدتهاست که دیگه همچون پدیدۀ تازه-شنیده و تازه-دیده ای همچون خودکشی نوجوانان ایرانی ، بهت و حیرت چندانی را در جامعه نمی آفریند ؛ (3489886) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۱۹:۱۹
....فقط در خبرها آمده بود که یک مجرم سابقه دار از سال ۱۳۸۶ تا کنون ۴۳ بار سابقه جرم داشته و باز آزاد و جرم جدید مرتکب شده...از آن‌طرف اسید اسید پاش‌ها.... آزادانه در کشور رفت و آمد میکنند... این یعنی کسی از عقوبت جرم خود نگرانی نداره!!!!...همچنین در خبرها آمده بود که یک پلیس در آمریکا به دلیل سوا استفاده از قدرت خود و تماس جنسی با ۸ زن بسیار فقیر سیاه پوست، به ۲۳۶ سال زندان محکوم شده، تازه قربانین گفته بودند که بدون زور به خسته او تن داده بودند،... (3489465) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۴۵:۰۴
واقعا اون خبر تاسف آور هست که یک اوباش معروف، 44 بار دستگیر شده و بعد آزاد شده و باکمال وقاحت به دنبال نفس کش هم هست، بعد طرف تو خیابون با زورگیرها و اوباش دعواش بشه و آنها را کتک بزند، به زندان محکوم میشود !!!!!!!!!!! واقعا نیروی انتظامی باید مانند چهار پنج سال پیش دوباره با اوباشگری برخورد شدید کند. (3489529) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۲۶:۰۵
من خودم یکی از نوجوانانی بودم که خود کشی کردم ولی نمی دانم چرا زنده ماندم! 16-17 سالم بود ان موقع فشار های اجتماعی خانوادگی و ناامیدی هایی که جامعه تزریق می کند بعلاوه اختلالات تیروئیدی که دچارش بودم و کسی نفهمیده بود و مارکی که جامعه به افراد پس از مراجعه به روانپزشک یا روانشاس می رود باعث می شود نوجوان بترسه بره روانپزشک همه بهش بگن روانی. فکر می کنیم روانشاس یا روانپزشک فقط برای افرادی است که جاشون تیمارستانه! بعد از زنده موندم معجزه اسا یواشکی با ترس رفتم روانپزشک بعد فهمیدم مشکلات تیروئیدی دارم بعد از شروع دوره درمانی حالم بهتر شد و الان که حدود 10 سال می گذرد حالم کاملا خوب فوق لیستانسم رو در دوره روزانه دانشگاه تهران گرفتم مقالات نوشتم دارم کارم را می کنم و هیچ کس باور نمی کند یک زمان من به ان شکل خودکشی کردم! وقتی به کسی می گم فکر می کنند شوخی می کنم! ولی با یکمقدار اموزش در مدارس و شکستن ترس از روانشناس و روانپزشک این مشکلات را می توان به حد اقل رساند (3489476) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۴:۲۲:۳۸
کاملا حق با شماست هموطن، برقرار باشید (3489813) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۴:۲۸:۳۳
ایولا
آقا داستان زندگیت شد یه فیلم وتسه خودش (3489828) (alef-11)
آقا داستان زندگیت شد یه فیلم وتسه خودش (3489828) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۸:۲۱:۰۳
خوشحالم که هستی. مرسی که از تجربیاتت مینویسی. برای همه جوانان هر وقت فرصت پیش میاد بگو. سربلند باشی. (3490388) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۳۲:۰۶
دیدن فیلمهای اعدام خیر!
دیدن خود اعدام در ملا عام که چند سال در تمام کشور ما رایج شد و خانواده های بی فکر فرزندانشان را هم به تماشای این خشونت خیابانی بردند
اگر چه سعی کردید با مقایسه کردن این پدیده در ایران با امارهای جهانی از اهمیت ان بکاهید ولی واقعیت این است که این پدیده چیز نو ظهوری است و ریشه یابی عمیق جامعه شناسی میخواهد (3489486) (alef-11)
دیدن خود اعدام در ملا عام که چند سال در تمام کشور ما رایج شد و خانواده های بی فکر فرزندانشان را هم به تماشای این خشونت خیابانی بردند
اگر چه سعی کردید با مقایسه کردن این پدیده در ایران با امارهای جهانی از اهمیت ان بکاهید ولی واقعیت این است که این پدیده چیز نو ظهوری است و ریشه یابی عمیق جامعه شناسی میخواهد (3489486) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۴۶:۵۵
چه ربطی داره، رسانه های جهان و به خصوص سینما و صنعت بازی، پر است از خشونتهای بسیار شدید، حالا شما اومدی به صحنه اعدام گیر دادی. همین اینترنت پر است از فیلمهای سربیردن داعش. حالا در یزد کی رو در ملاعام اعدام کردند که یک کودک بخاطرش خودکشی کند !!!!!!!!!!!!!!! (3489534) (alef-11)
ولوکی
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۳:۰۹:۴۳
پرفوسور اون بازی های خشونت آمیز همگی رنج سنی دارن. حتی اگه یک کلمه ی زشت تو بازی ها یا فیلم هاشون باشه اجازه نمی دن بچه ها ببینن. اینترنت هم براشون کاملا کنترل شدست. مثل ما دیمی نیستن که آب ببندن به همه چی. اعدام در ملا عام هم کاری متوحشانه و غیر انسانیه که با دین ما که دین محبته در تناقضی آشکاره. (3489621) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۵:۳۶:۰۲
با این حرفها خودتون رو گول نزنید، یعنی انقدر بچه ها در کل دنیا حرف گوش کن هستند که سراغ بازیها بالای 18 سال نمیروند. همین الان در تمام کشورهای اروپایی و آمریکایی اگر کامپیوتر خیلی از آن بچه ها را باز کنی کلی فیلم با صحنه های مستهجن میبینی. چرا دائم فراافکنی میکنید. (3490021) (alef-11)
ولوکی
۱۳۹۴-۱۱-۰۴ ۰۷:۵۸:۴۵
دوست گرامی نکته ی اساسی مبحث بنده وجود ساز و کاری معقول در رابطه با مواجهه ی افراد زیر سن قانونی با مسائل غیر مرتبط با سن آن ها در قانون و در فرهنگ کشورهای توسعه یافته بود. درست است که قانون گریزی در همه ی افراد در هر جامعه ای ممکن است اما قطع به یقین در صورت بد رفتاری پدر یا مادری با کودک خود سازمان های قانونی مرتبط آن پدر یا مادر را مورد مواخذه قرار خواهند داد. این را مقایسه کنید با پدری نادان و به غایت بربر که کودک خود را به تماشای جان کندن انسانی دیگر می برد. به راستی ما از رحمت اللعالمین چه آموخته ایم. (3491408) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۲:۴۷:۵۷
دلیل اکثر این اتفاقات دور شدن جامعه از معنویت و گرایش به مادی گرایی در همه چیز است. خیای از مردم متاسفانه به لطف فرهنگ لیبرالی و سرمایه داری و مصرف گرای امروزی، فقط ظاهر و ثروت را میبینند و کاری به اخلاق و منش و معنویت و انسانیت ندارند. (3489538) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۳:۲۰:۳۸
يكي از جامعه شناسان مشهور غرب كتابي نوشته بنام calchure and sociade ودران كتاب خيلي زيبا رابطه خودكشي وفرهنگ درجوامع مختلف .....رابحث كرده است وي دران كتاب متذكر مي شود جامعه اي كه مدام با مرگ وسياهي سروكار داردوبراي هربهانه اي مرگ گذشتگان خودرا با اب وتاب وناله هاي جانسوز بيان مي كنند ... پر است از نمادها وسمبلهاي مرگ ونابودي وتلويزيونها مدام مرگ عزاداري وصحنه هاي دلخراش جنگ وخون ريزي است .... و صحنه هاي دلخراش انها رابه مردم نشان مي دهند اين جامعه شناس مي گويد اين مردم خواه ناخواه افسرده خواهند شد وپرخاشگري وناشكيباي جزئ سرشت اين مردم خواهد بودوبديهي است كه نهايت افسردگي به خودكشي منجر خوهد شد (3489651) (alef-11)
شاملو
۱۳۹۴-۱۱-۰۴ ۰۸:۵۱:۲۴
متن انگلیسی این کتاب را اشتباه نوشتی همشهری صحیح ان این چنین است: culture and society ..... (3491519) (alef-11)
بانوگشسب
۱۳۹۴-۱۱-۰۵ ۰۳:۱۹:۳۴
Culture and suicide صحیح است.
Suicide :خودکشی
culture: فرهنگ (3494436) (alef-11)
Suicide :خودکشی
culture: فرهنگ (3494436) (alef-11)
شهروند
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۳:۵۶:۱۵
به عقیده ی بنده ، عامل اصلی این رفتارها گسترش ارتباطات سمعی و بصری همچنین تمرکز امکانات و مراکز خرید و تفریح در شهرهای بزرگ و پایتخت کشور و تبلیغات گسترده توسط رسانه های جمعی و شبکه های اجتماعی باعث نوعی وازدگی و سرخوردگی در مناطق محروم شده و این کمبودها از طریق خانواده به فرزندان منتقل می شود . (3489761) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۴:۰۸:۰۴
اینم تایید مقاله خودکشی جدید امروز
خبر: 340607 ۱۳۹۴/۱۱/۰۳ ۱۴:۱۰:۲۲ A
خانه|اجتماعی|اموزش
در گفتوگو با ایلنا اعلام شد:
خودکشی یک دانش‌آموز ۱۳ ساله در سرویس بهداشتی مدرسه
ایلنا: مدیر روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه از خودکشی یک دانش‌آموز ۱۳ ساله در سرویس بهداشتی مدرسه خبر داد.
خودکشی یک دانش‌آموز ۱۳ ساله در سرویس بهداشتی مدرسه
حسین پارساپور (مدیر روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه) در گفتوگو با خبرنگار ایلنا با اعلام خبر خودکشی یک دانش آموز ۱۳ ساله در مدرسه اظهار داشت: یکی از دانش‌آموزان مقطع متوسطه اول پس از ورود به مدرسه، قبل از آغاز زنگ تفریح اول، برای رفتن به سرویس بهداشتی از معلم اجازه می‌گیرد و در آنجا به وسیله کمربند، خود را حلق آویر می‌کند.
وی افزود: این دانش‌آموز از نمرات خوبی در مدرسه برخوردار بوده و از شاگردان ممتاز مدرسه محسوب می‌شده است و بنا به گفته مسئولان مدرسه و حراست، دلایل خودکشی او به خارج از مدرسه مربوط است.
مدیر روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه ادامه داد: در هنگام این حادثه، مادر این دانش‌آموز برای پیگیری درس و نمرات فرزند خود در مدرسه حضور داشته است.
پارساپور افزود: مراجع قضایی و انتظامی در محل حاضر شده و تحقیقات شروع شده است. (3489779) (alef-11)
خبر: 340607 ۱۳۹۴/۱۱/۰۳ ۱۴:۱۰:۲۲ A
خانه|اجتماعی|اموزش
در گفتوگو با ایلنا اعلام شد:
خودکشی یک دانش‌آموز ۱۳ ساله در سرویس بهداشتی مدرسه
ایلنا: مدیر روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه از خودکشی یک دانش‌آموز ۱۳ ساله در سرویس بهداشتی مدرسه خبر داد.
خودکشی یک دانش‌آموز ۱۳ ساله در سرویس بهداشتی مدرسه
حسین پارساپور (مدیر روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه) در گفتوگو با خبرنگار ایلنا با اعلام خبر خودکشی یک دانش آموز ۱۳ ساله در مدرسه اظهار داشت: یکی از دانش‌آموزان مقطع متوسطه اول پس از ورود به مدرسه، قبل از آغاز زنگ تفریح اول، برای رفتن به سرویس بهداشتی از معلم اجازه می‌گیرد و در آنجا به وسیله کمربند، خود را حلق آویر می‌کند.
وی افزود: این دانش‌آموز از نمرات خوبی در مدرسه برخوردار بوده و از شاگردان ممتاز مدرسه محسوب می‌شده است و بنا به گفته مسئولان مدرسه و حراست، دلایل خودکشی او به خارج از مدرسه مربوط است.
مدیر روابط عمومی اداره کل آموزش و پرورش استان کرمانشاه ادامه داد: در هنگام این حادثه، مادر این دانش‌آموز برای پیگیری درس و نمرات فرزند خود در مدرسه حضور داشته است.
پارساپور افزود: مراجع قضایی و انتظامی در محل حاضر شده و تحقیقات شروع شده است. (3489779) (alef-11)
۱۳۹۴-۱۱-۰۳ ۱۴:۴۰:۲۱
به نظر بنده باید هم به پدر و مادر ها و هم به آموزگاران مدارس آموزشهای روانشناسی در مورد علائم رفتاری قبل از خودکشی مثلا افسرده بودن یا گوشه گیری افراطی کودک از جمع و یا رفتار های غیر عادی که منجر به بروز خودکشی فرد میشود آموزش داده شود تا قبل از وقوع حادثه پیشگیری و درمان های لازم صورت گیرد. (3489860) (alef-11)
رضا
۱۳۹۴-۱۱-۰۴ ۰۸:۵۰:۲۵
سلام فاجعه ای بزرگ در راه است و اگر مراقبت نکنیم همچون اعتیاد و طلاق خودکشی هم همه گیر میشود و فراگیر.البته نویسنده محترم این حقیقت را فراموش کردند که حتی دورکیم هم معتقد است عامل اصلی در حفظ این بلیه دین و تعمیق باورهای دینی در جامعه است باور به معاد و نتیجه اعمال و حضور در برنامه های جمعی مانند نماز در مساجد و نماز جمعه و سایر فعالیت ها میتواند فرزندان ما را از این معرکه برهاند. (3491517) (alef-11)
سارا
۱۳۹۴-۱۱-۰۴ ۱۲:۲۲:۳۸
چرا با وجود اینکه جامعه ما دینی است و به هرحال به ارزشها و هنجارهای دینی در خانواده ها اهمیت داده می شود این اتفاق رخ می دهد ؟ این را علمی حوزه و جامعه شناسان باید پاسخ بدهند و اندیشمندان جامعه تبادل اندیشه کنند . (3492100) (alef-11)
بی نام
۱۳۹۴-۱۱-۰۴ ۱۳:۵۰:۰۷
چرا هیچ کس در باره گسستن پیوندهای خانوادگی مطلبی ننوشت و آری یا نه نکفت . اتفاق افتاده یا نه ؟ (3492401) (alef-11)
فرهادخادمي
۱۳۹۴-۱۱-۰۴ ۱۵:۲۲:۳۰
چشم بستن بر واقعيت هاي اجتماعي ونديدن پديده هاي مختلف اجتماعي توسط مسئولين واصولا رها كردن موضوع اجتماع درتمام تصميم گيري ها قطعا ويقينا چنين تبعاتي بدنبال خواهد داشت.تنها موضوع خودكشي نيست ؛پايين آمدن سن فحشا وگرايش به موادمخدر ؛فساد درزنان متاهل ؛بسط وگسترش روابط نامشروع وغير اخلاقي بين دانشجويان؛ دسترسي آسان وسريع به موادمخدرهمه وهمه از جمله مواردي است كه متاسفانه هيچكس خود را بدانها پاسخگو نمي داند. (3492807) (alef-11)
حمید
۱۳۹۴-۱۱-۰۵ ۱۵:۲۲:۲۴
لطفا مسئولین آموزش های لازم را در این زمینه به والدین بدهند . والدین آموزش ندیده را چه انتظاری ازشان دارید (3495910) (alef-11)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
