کد مطلب: 381644
پیشنهاد کتاب/ «لذتی که حرفش بود»؛ پیمان هوشمندزاده؛ چشمه
لذت بودن در لحظه
هادی حق‌پرست*، 25 مرداد 1395
تاریخ انتشار : دوشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۱۲:۵۷
«لذتی که حرفش بود»
نویسنده: پیمان هوشمندزاده
ناشر: چشمه، چاپ پنجم ۱۳۹۵
۱۰۲ صفحه، ۷۵۰۰ تومان
شما می‌توانید کتاب «لذتی که حرفش بود» را تا یک هفته پس از معرفی با ۱۰ درصد تخفیف از فروشگاه اینترنتی شهر کتاب آنلاین خرید کنید.
****
چشم گشودن، یعنی همان دیدن. اما هر دیدنی که تماشا کردن نیست. تماشا کردن هر چیزی دل به آن بستن است و خیره شدن به هر چیز یعنی غرق تفکر شدن در آن. طبیعی بودن یعنی همین. یعنی کنجکاوی و علاقه را از دیگران و پیرامون خود پنهان نکنیم. وقتی می‌خواهیم عکس بگیریم، به دوربین خیره می‌شویم یا به دور دست می‌نگریم؟ اصلا آیا عکس انداختنی است یا گرفتنی؟
آیا شما از سیمای خود راضی هستید؟ یا سعی می‌کنید از طبیعت خود فرار کنید یا آن را تغییر دهید؟ برای خود تغییر می‌دهید یا دیگران؟ آیا دیگران هم خود را برای شما تغییر می‌دهند؟ عکس‌های شما با صدا است یا صامت؟ نگاه‌های شما چطور؟ آیا می‌شود که با صدا و موسیقی و آواز دید؟ یا نه، عکس را چه به آواز و موسیقی؟ عکس در لحظه می‌میرد و تنها یک خاطره است یا شاید هم وسیله‌ای برای یک تجدید خاطره!
طبیعی بودن مسئله فصل اول کتاب «لذتی که حرفش بود» از پیمان هوشمندزاده است. یکی از جالب‌ترین نکته‌های کتاب این است که با وجون درونمایه خاص آن، مقدمه ندارد و هوشمند زاده ترجیح داده بدون هیچ تشریفات وارد داستان‌های کتاب می‌شود و به جای مقدمه قطعه پاره نوشته‌ای روی جلد کتاب آورده است.
از دوران کودکی خود به درون خود و سپس از عکس‌های خود به درون سوژه‌ها و مخاطبان خود نفوذ کرده و تفکر می‌کند و همه اینها از همان دیدن از نوع تماشا کردن است. طبیعی بودن یا بهتر بگوییم «خود» بودن واقعا بحران است. بحران جهان امروز جهانی است که پیرامون ماست که البته از ماست. دنیای ما و درون ما که هیچ گاه از روی طبیعی نبودن قرار نیست فاش شود.
«لذتی که حرفش بود» تابلوی تمام نمایی از درون و دنیای پر سوال هوشمندزاده است. دنیایی که با این نوشته‌ها به او احساس نزدیکی بسیاری می کنم. با مطالعه این کتاب چند مدتی حداقل نگاهمان به اطراف و خودمان متفاوت شود و نوع نگاه خاص و متفاوت پیمان همچنان همراه ما باشد و دامن‌گیر آن شویم. چون که کتاب همه از سر دیدن و زیستن است. زیستنی انسانی و متفاوت نسبت به آنچه که ما این روزها زندگی می‌کنیم. و الا زیست طبیعی همان است که پیمان هوشمند زاده در نوشته‌های خود با نگاه خود طرح می‌اندازد و ما را با خود می‌برد. این کتاب نوشته‌هایی برای درک حال است و خود بودن و لذت بردن از لحظاتی که بر ما بدون تردید، صبر و برگشت پذیری می‌گذرند.
هوشمند زاده تجربه‌های خود را که غالبا هم به بهانه عکس و عکاسی است، در کتاب مطرح و روایت می‌کند و در دل همه این خاطره‌ها، از بایدها و نبایدهایی نیز می‌گوید که می‌تواند زندگی، نگاه‌ها و لحظات ما را بیشتر همراه با لذت کند. عکس ثبت تصویری لحظات است و لحظاتی که دنیای عکاس را فاش می‌کند. بسیاری سعی می‌کنند که خود در عکس نباشند. نه به این معنا که تصویر خود را در عکس پنهان کنند. بلکه تلاش می‌کنند که دنیا و درون خود را در عکس فاش نکنند و بعضی هم بر وجود داشتن خود و عکس اصرار دارند، مانند پیمان هوشمندزاده.
نویسنده: پیمان هوشمندزاده
ناشر: چشمه، چاپ پنجم ۱۳۹۵
۱۰۲ صفحه، ۷۵۰۰ تومان
شما می‌توانید کتاب «لذتی که حرفش بود» را تا یک هفته پس از معرفی با ۱۰ درصد تخفیف از فروشگاه اینترنتی شهر کتاب آنلاین خرید کنید.
****
چشم گشودن، یعنی همان دیدن. اما هر دیدنی که تماشا کردن نیست. تماشا کردن هر چیزی دل به آن بستن است و خیره شدن به هر چیز یعنی غرق تفکر شدن در آن. طبیعی بودن یعنی همین. یعنی کنجکاوی و علاقه را از دیگران و پیرامون خود پنهان نکنیم. وقتی می‌خواهیم عکس بگیریم، به دوربین خیره می‌شویم یا به دور دست می‌نگریم؟ اصلا آیا عکس انداختنی است یا گرفتنی؟
آیا شما از سیمای خود راضی هستید؟ یا سعی می‌کنید از طبیعت خود فرار کنید یا آن را تغییر دهید؟ برای خود تغییر می‌دهید یا دیگران؟ آیا دیگران هم خود را برای شما تغییر می‌دهند؟ عکس‌های شما با صدا است یا صامت؟ نگاه‌های شما چطور؟ آیا می‌شود که با صدا و موسیقی و آواز دید؟ یا نه، عکس را چه به آواز و موسیقی؟ عکس در لحظه می‌میرد و تنها یک خاطره است یا شاید هم وسیله‌ای برای یک تجدید خاطره!
طبیعی بودن مسئله فصل اول کتاب «لذتی که حرفش بود» از پیمان هوشمندزاده است. یکی از جالب‌ترین نکته‌های کتاب این است که با وجون درونمایه خاص آن، مقدمه ندارد و هوشمند زاده ترجیح داده بدون هیچ تشریفات وارد داستان‌های کتاب می‌شود و به جای مقدمه قطعه پاره نوشته‌ای روی جلد کتاب آورده است.
از دوران کودکی خود به درون خود و سپس از عکس‌های خود به درون سوژه‌ها و مخاطبان خود نفوذ کرده و تفکر می‌کند و همه اینها از همان دیدن از نوع تماشا کردن است. طبیعی بودن یا بهتر بگوییم «خود» بودن واقعا بحران است. بحران جهان امروز جهانی است که پیرامون ماست که البته از ماست. دنیای ما و درون ما که هیچ گاه از روی طبیعی نبودن قرار نیست فاش شود.
«لذتی که حرفش بود» تابلوی تمام نمایی از درون و دنیای پر سوال هوشمندزاده است. دنیایی که با این نوشته‌ها به او احساس نزدیکی بسیاری می کنم. با مطالعه این کتاب چند مدتی حداقل نگاهمان به اطراف و خودمان متفاوت شود و نوع نگاه خاص و متفاوت پیمان همچنان همراه ما باشد و دامن‌گیر آن شویم. چون که کتاب همه از سر دیدن و زیستن است. زیستنی انسانی و متفاوت نسبت به آنچه که ما این روزها زندگی می‌کنیم. و الا زیست طبیعی همان است که پیمان هوشمند زاده در نوشته‌های خود با نگاه خود طرح می‌اندازد و ما را با خود می‌برد. این کتاب نوشته‌هایی برای درک حال است و خود بودن و لذت بردن از لحظاتی که بر ما بدون تردید، صبر و برگشت پذیری می‌گذرند.
هوشمند زاده تجربه‌های خود را که غالبا هم به بهانه عکس و عکاسی است، در کتاب مطرح و روایت می‌کند و در دل همه این خاطره‌ها، از بایدها و نبایدهایی نیز می‌گوید که می‌تواند زندگی، نگاه‌ها و لحظات ما را بیشتر همراه با لذت کند. عکس ثبت تصویری لحظات است و لحظاتی که دنیای عکاس را فاش می‌کند. بسیاری سعی می‌کنند که خود در عکس نباشند. نه به این معنا که تصویر خود را در عکس پنهان کنند. بلکه تلاش می‌کنند که دنیا و درون خود را در عکس فاش نکنند و بعضی هم بر وجود داشتن خود و عکس اصرار دارند، مانند پیمان هوشمندزاده.
کلمات کلیدی : نشر چشمه
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
