کد مطلب: 381107
محاكمه نارواي تاريخ ديروز با منطق امروز
علي شكوهي/24 تیر 95
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۴ مرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۳۲
اين روزها انتشار نوار صوتي يك جلسه خاص از حوادث سال ٦٧ موجب برانگيختن واكنش‌هايي شده است. ماجرا اكنون از چشم مردم پنهان نيست اما در آن زمان يكي از سري‌ترين تصميمات نظام تلقي مي‌شد و كمتر كسي از آن مطلع بود. طبعا قائم‌مقام رهبري در آن زمان از جمله كساني بود كه از اين ماجرا مطلع شده بود و در جلسه‌اي با مسوولان قضايي و امنيتي، نظر خودش را در مخالفت با اين تصميم بيان كرد كه نوار آن جلسه به‌تازگي منتشر شده است. البته متن آن جلسه يا محتواي كلي آن سال‌ها پيش‌تر در معرض مطالعه همگان قرار گرفته بود اما انتشار نوار صوتي آن جلسه، اتفاق تازه‌اي است.
آنچه درباره اين ماجرا بايد مورد توجه باشد، درك همدلانه وضعيت آن روز كشور است. مهم‌ترين شكل همدلي آن است كه ما در تحليل رخدادهاي آن روز كشور، از روش جامعه‌شناسي تفهمي يا درون‌فهمانه بهره بگيريم، يعني خودمان را در همان شرايط قرار بدهيم و وضعيت منافقين را مانند ديگر مسوولان آن زمان درك كنيم و منطق تصميم‌گيري آن روز آنان را در نظر بگيريم و با سطح اطلاعات امروز و اولويت كنوني مورد نظر خودمان به بررسي تاريخ ديروز كشور ننشينيم.
درباره منافقين و نحوه برخورد با آنان در آن سال‌ها و اينكه چرا امام خميني(ره) در سال ٦٧ چنين تصميم تندي را درباره بقاياي سازمان منافقين در زندان‌ها گرفت، توجه به چند واقعيت ضرورت دارد:
۱- سازمان مجاهدين خلق از جمله گروه‌هايي بود كه در اوج درگيري كشور با جنگ خارجي، تعارض خود با جمهوري اسلامي را عمده كرد و جنگ مسلحانه با آن را در دستور كار قرار داد. اين نكته را بايد در نظر داشت كه جنگ مسلحانه، بر سازمان منافقين تحميل نشد بلكه اين گروه با هدف كسب قدرت به هر روشي دست زد و وقتي امكان كسب قدرت برايش فراهم نشد، اقدام به انفجار و ترور رهبران نظام كرد تا از اين طريق به قدرت برسد.
رهبري سازمان از همان مقطع پيروزي انقلاب اسلامي، يكي از گزينه‌هاي احتمالي آينده را توسل به خشونت و جنگ چريكي تلقي مي‌كرد و به همين دليل، هم شبكه نفوذ در داخل نهادهاي مختلف را تدارك ديده بود و هم براي آغاز جنگ مسلحانه، در انبارهاي مخفي خود اسلحه و مهمات را به صورت غيرقانوني پنهان كرده بود. رودررو قرار دادن اعضا و هواداران سازمان با نظام در يك روند تدريجي و تشديد كينه ميان آنان با مسوولان نظام، يكي از تمهيداتي بود كه سران سازمان در همان دو سال و نيمي كه در كشور بودند، براي آغاز جنگ مسلحانه تدارك ديده بودند.
٢- منافقين جنگ مسلحانه را با انفجارهاي حزب جمهوري اسلامي و نخست‌وزيري و ترور ده‌ها تن از مسوولان درجه يك نظام و روحانيون برجسته و ائمه‌جمعه سرشناس آغاز كردند و اين در حالي بود كه جنگ هم بر كشور تحميل شده بود و مناطق مختلف در غرب و جنوب كشور در اشغال عراق قرار داشت. وقتي «زدن سر انقلاب» آنان را به قدرت نرساند، مدعي مرحله تازه‌اي از مبارزه شدند و زدن نيروهاي بدنه نظام را هدف قرار دادند و از آن پس ترور كور مردم عادي كوچه و بازار و سپاه و بسيج در دستور كار قرار گرفت.
٣- بعد از اين مرحله و پس از ضرباتي كه به خانه‌هاي تيمي منافقين وارد شد و سران اين تشكيلات كشته و بخشي هم از ايران خارج شدند، منافقين دست به يك اقدام خائنانه باورنكردني زدند و خود را به عراق رساندند و به عنوان ابواب‌جمعي ارتش عراق عليه جمهوري اسلامي وارد جنگ شدند. اين خيانت درحدي موثر بود كه بسياري از اقدامات و عمليات نظامي ما با جاسوسي منافقين لو رفت و هزاران نفر از فرزندان ملت قرباني اقدامات خائنانه آنان شدند.
بعدها هم آنان با تشكيل «ارتش آزاديبخش» و ورود مستقيم به جنگ، عمليات مسلحانه عليه جمهوري اسلامي را وارد فاز جديدي كردند و در چند عمليات مسلحانه و با استفاده از توان ايراني بودن، رزمندگان ما را فريفتند و چند هزار نفر از آنان را به اسارت بردند. بازجويي از اسراي ايراني و سركوب معترضان عراقي هم ديگر خدماتي بود كه منافقين به صدام ارايه مي‌كردند.
٤- بعد از قبول قطعنامه ٥٩٨ از سوي ايران، منافقين در يك طرح مشترك با عراق، از غرب وارد كشور شدند تا از تواني كه فراهم كرده بودند، براي سرنگوني جمهوري اسلامي بهره بگيرند. بسياري از تحليلگران معتقدند حمله مجدد عراق به جنوب كشور با هدف ايجاد فرصت براي حمله منافقين در غرب كشور صورت گرفت تا امكانات ارتش و سپاه متوجه جنوب شود و منافقين از غرب به هدف خودشان برسند. به همين دليل بعد از شكست منافقين در غرب، ارتش عراق هم از جنوب عقب نشست و آتش‌بس ميان دو كشور ايجاد شد.
عمليات موسوم به فروغ جاويدان (مرصاد) از اقدامات خطرناكي بود كه با هماهنگي با تشكيلات مخفي سازمان در داخل كشور انجام شده بود و ما شاهد بوديم كه با خيانت برخي نفوذي‌هاي سازمان در مسير حركت منافقين، دستاورد نظامي آنان مضاعف شد و صرفا بعد از شكست نظامي در منطقه مرصاد بود كه شكست نهايي منافقين رقم خورد.
✅ ۵- يكي از اقداماتي كه منافقين براي پيروزي در اين عمليات تدارك ديده بودند، شورش در زندان‌هايي بود كه اعضا و هواداران منافقين در آن زنداني بودند. مطابق اين طرح قرار بود بعد از نزديك شدن منافقين به تهران، در برخي زندان‌ها شورش شود و آنان با استفاده از سازماندهي تشكيلاتي سازمان در داخل شهرها، زمينه را براي پيروزي منافقين هموار سازند. اين امر در آن شرايط طرحي روي كاغذ نبود و با توجه به سوابق منافقين، بايد به صورت جدي با آن برخورد مي‌شد.
با سازماني كه علاوه بر اقدام نظامي عليه انقلاب، در جنگ تحميلي به سوي دشمن رفته و صدها خيانت را در جريان دفاع مقدس مرتكب شده، چگونه بايد مواجه شد؟ آيا با يك تشكيلات نظامي كه سران آن با همراهي ارتش عراق و با هدف فتح تهران به غرب كشور لشكركشي و تمامي امكانات تشكيلاتي داخل كشور را براي اين منظور بسيج و سازماندهي كردند، جاي مماشات وجود دارد؟ اينها برخي از پرسش‌هايي است كه بعد از عمليات مرصاد در مقابل مسوولان كشور قرار گرفت و ماجراي اعدام تعدادي از زندانيان عضو تشكيلات منافقين در سال ٦٧ از درون همين پرسش‌ها و در پاسخ به اين موارد شكل گرفت.
در سال ٦٧ و بعد از خيانت آخر سازمان منافقين در عمليات مرصاد، معلوم شد كه طرح شورش‌هايي در برخي از زندان‌هاي جمهوري اسلامي در دستور كار اين تشكيلات قرار داشت و به همين دليل برخورد جدي‌تر با زندانياني كه همچنان خود را پايبند به تشكيلات منافقين مي‌دانستند، مورد پيشنهاد و حمايت بخشي از دستگاه قضايي و امنيتي كشور قرار گرفت. آنان بر اين باور بودند كه از كنار اين خيانت منافقين و نيز وابستگان تشكيلاتي آنان در زندان‌ها نبايد آسان گذشت و لذا طرحي را به امام خميني پيشنهاد كردند كه مطابق آن، تكليف منافقين داخل زندان‌ها بايد روشن شود يعني كساني كه همچنان سرموضع و پايبند به تشكيلات سازمان هستند، اعدام و بقيه هم از زندان آزاد شوند. در استدلال اين جريان در دستگاه قضايي و امنيتي كه ظاهرا مورد قبول امام خميني هم قرار گرفت، چند نكته مورد توجه بود:
اول اينكه منافقين يك سازمان و تشكيلات قدرتمند به حساب مي‌آيد كه در حال ضربه زدن به جمهوري اسلامي است و خطر آن را نبايد ناديده گرفت. هيچ سازمان و تشكيلاتي در گروه‌هاي ضدانقلاب نيست كه مانند منافقين داراي توان بالاي تشكيلاتي و سازماندهي باشد و در عمل هم نشان داده باشد كه مي‌تواند از همه عناصر تشكيلاتي خود - حتي افرادي كه ظاهرا كارهاي بزرگي را انجام نمي‌دهند – براي انجام كارهاي ضدانقلابي بزرگ بهره بگيرد. مثلا لو‌دادن يك عمليات نظامي بزرگ و به شكست كشاندن آن و به شهادت رسيدن صدها رزمنده در جنگ، با كنار هم قرار دادن اطلاعات كوچك و ريزي صورت مي‌گرفت كه شايد هواداران عادي سازمان در اختيارش مي‌گذاشتند.
بنابراين درست است كه منافقين از نظر ايدئولوژيك و نيز از بعد استراتژيك فاقد توانمندي قابل‌اعتنايي بودند اما از نظر سازماندهي نيروها و توان تشكيلاتي قدرتمند ظاهر مي‌شدند به گونه‌اي كه بسياري معتقد بودند منافقين فقط نان توان تشكيلاتي خود را مي‌خورند.
دوم اينكه از نظر فقه اسلامي ما مي‌توانستيم در هنگام دستگيري اعضاي سازمان منافقين حكم اعدام را درباره همه آنان اجرا كنيم چرا كه همه آنان محارب به حساب مي‌آمدند و نظر فقهي همه فقها درباره محارب، اعدام است. در آن زمان بنا به برخي ملاحظات از جمله رعايت رافت اسلامي، اين كار صورت نگرفت و تعداد زيادي از اعضاي يك گروه تروريستي از اعدام گريختند و به زندان محكوم شدند زيرا در آن زمان تصور عمومي اين بود كه ديگر خطر سازمان منافقين از سر كشور برداشته شده و بهتر است فرصتي ايجاد كنيم تا بخشي از اعضا و هواداران تشكيلاتي سازمان با گذشت زمان پي به ماهيت اين تشكيلات ببرند و از آن جدا شوند.
بحث «تواب شدن» اعضاي منافقين در چنين فضايي مطرح شده بود. در آن زمان اين اتفاق افتاد و بخشي از بدنه سازمان منافقين، از آن جدا شدند و به زندگي عادي خود بازگشتند.
سومين نكته اين بود كه سازمان منافقين براي جلوگيري از تواب شدن واقعي اعضا و هواداران خود و براي ايجاد ترديد در مسوولان نظام در باور كردن و واقعي دانستن اين‌گونه تواب شدن‌ها، يك دستور تشكيلاتي صادر كرد كه مطابق آن، وفاداران سازمان هم به ظاهر توبه كنند اما در نخستين فرصت ايجاد‌شده به سازمان بپيوندند. اين تاكتيك سازمان جواب داد زيرا ما شاهد بوديم كه صدها عضو منافقين اعلام كردند كه از سازمان بريده‌اند و ديگر از منافقين حمايت نخواهند كرد اما تا فرصت فرار يا خروج از كشور براي آنان ايجاد شد، از كشور خارج و به منافقين در عراق ملحق شدند.
مواردي را سراغ داريم كه كساني توبه كردند، براي منافقين داخل زندان سخنراني افشاگرانه داشتند، كتاب و جزوه در رد مواضع اعتقادي و سياسي منافقين نوشتند، مورد اعتماد مسوولان قضايي و مديران زندان قرار گرفتند، مسوول خريد زندان شدند و به راحتي به بيرون زندان رفت و آمد داشتند اما از فرصت مرخصي و حضورشان در بيرون زندان استفاده كرده و مخفي شدند و بعدا از عراق سر در آوردند. اين امر موجب شد كه باورپذيري مسوولان از توبه منافقين در زندان‌ها كم و همين امر منجر به تشديد بدگماني به اعضاي زنداني سازمان شود و اين همان چيزي بود كه سازمان به آن نياز داشت.
نكته چهارم اينكه طرح شورش در زندان را منافقين به كمك همين اعضاي وفادار به خود طراحي كرده بودند و بر مسوولان قضايي و امنيتي يقين شده بود كه رابطه تشكيلاتي ميان زندانيان و منافقين خارج كشور همچنان برقرار است و به همين دليل، اين نظريه در ميان آنان قوت گرفت كه رافت اعمال شده درباره آنان، نتيجه نداد و عناد و دشمني بخشي از زندانيان با جمهوري اسلامي پابرجا است و بايد در مورد آنان هم حكم خدا را اجرا كرد. بر همين اساس آن پيشنهاد به امام ارايه و آن حكم صادر شد.
البته بعدها با دلايلي ضعيف‌تر همين پيشنهاد درباره بخشي از كمونيست‌هاي داخل زندان هم مطرح شد كه امام خميني تصميم‌گيري در آن زمينه را به جلسه سران قوا ارجاع دادند و در آن جلسه تقريبا تمام سران قوا و نخست‌وزير با آن پيشنهاد مخالفت كردند و اقدامي مشابه درباره كمونيست‌هاي داخل زندان صورت نگرفت.
نكته محوري اين ماجرا همين است كه آيا مي‌شود در مورد كساني كه محاكمه و محكوم به زندان شدند، مجددا تجديدنظر و اشد مجازات را در موردشان اجرا كرد. در اين زمينه قطعا فقها بايد نظر بدهند ولي معلوم است كه در اين ماجرا ميان امام خميني و آيت‌الله منتظري اختلاف جدي وجود داشت.
امام خميني با توجه به برداشت فقهي خودش و با توجه به نظر بخشي از مقامات قضايي و امنيتي و با توجه به تداوم ارتباط تشكيلاتي و نيز خيانت‌هاي تازه منافقين، اين كار را جايز مي‌دانست ولي آيت‌الله منتظري نظري ديگر داشت. از نظر مدافعان اين تصميم، آن احكام زندان حكم اصلي اين زندانيان نبود و در ازاي توبه و نداشتن رابطه تشكيلاتي با منافقين صادر شده بود و اكنون كه آنان بدعهدي كرده‌اند دليلي وجود ندارد كه رافت اسلامي شامل حال آنان شود و بنابراين بايد به همان حكم اوليه بازگرديم.
در اين ماجرا طبيعي است كه نظر امام مبناي عمل شد و البته تعيين مصاديق اين حكم بر دوش يك هيات سه‌نفره قرار گرفت كه قاضي پرونده يكي از اين سه نفر بوده است. بنابراين در تعيين مصاديق حكم امام، اين كميته عمل كرده و هر اشتباه و خطايي هم رخ داده باشد، ربطي به امام خميني ندارد و ديگران مسوولند.
ظاهرا مطابق اظهاراتي كه در همين نوار صوتي وجود دارد، در خيلي از موارد اعضاي اين كميته سه‌نفره هم احتياط كردند و تا هر سه نفر عضو كميته بر محارب بودن كسي توافق نكردند، حكمي هم اجرا نشد و در مواردي با وجود نظر واحد هر سه نفر، باز هم ملاحظاتي در نظر گرفته شد و با رعايت رافت اسلامي، كساني از اعدام رستند.
آنچه گفته شد، ملاحظه اين ماجرا از زاويه‌اي است كه مسوولان آن روز نظام به آن مي‌نگريستند و طبعا با اولويت‌هايي كه ما امروزه مورد نظر داريم، فاصله دارد. بايد به شرايط دوران جنگ و رخدادهاي آن سال‌ها برگرديم تا از درون آن شرايط به ماجرا نگاه كنيم و اولويت‌هاي آن روز كشور را مورد توجه قرار دهيم. با منطق امروز مي‌توان تاريخ ديروز را نوشت و حتي گذشتگان را محاكمه كرد اما به نظر مي‌رسد كه اين شيوه روا نيست و ما را به نتايج درستي نمي‌رساند.
✅ دو نكته پاياني:
۱- امام در سال ٦٧ خيلي به نظرات آيت‌الله منتظري اعتقاد نداشت و جايگاه ايشان در نزد امام تنزل پيدا كرده بود. اين امر به ماجراي دستگيري و محاكمه و اعدام سيدمهدي هاشمي بازمي‌گردد. حمايت قاطع آيت‌الله منتظري از سيدمهدي هاشمي حتي بعد از اعتراف به موارد متعددي از قتل و انبار اسلحه و... نظر امام را نسبت به ايشان تغيير داده بود. طبيعي بود كه در اين ماجرا هم خيلي از موضع همراه با رافت زياد آيت‌الله منتظري رضايت نداشت و به آن اعتنا نكرد.
۲- انتشار اين نوار صوتي را در اين شرايط كه منافقين اقدامات تازه‌اي را اين‌بار به كمك دولت عربستان آغاز كرده‌اند، حمل بر چه چيز بايد كرد؟ «جغرافياي سخن» گاهي از خود سخن مهم‌تر است.
منبع: روزنامه اعتماد / شنبه ۲۳ و يکشنبه ۲۴ مردادماه ۹۵
آنچه درباره اين ماجرا بايد مورد توجه باشد، درك همدلانه وضعيت آن روز كشور است. مهم‌ترين شكل همدلي آن است كه ما در تحليل رخدادهاي آن روز كشور، از روش جامعه‌شناسي تفهمي يا درون‌فهمانه بهره بگيريم، يعني خودمان را در همان شرايط قرار بدهيم و وضعيت منافقين را مانند ديگر مسوولان آن زمان درك كنيم و منطق تصميم‌گيري آن روز آنان را در نظر بگيريم و با سطح اطلاعات امروز و اولويت كنوني مورد نظر خودمان به بررسي تاريخ ديروز كشور ننشينيم.
درباره منافقين و نحوه برخورد با آنان در آن سال‌ها و اينكه چرا امام خميني(ره) در سال ٦٧ چنين تصميم تندي را درباره بقاياي سازمان منافقين در زندان‌ها گرفت، توجه به چند واقعيت ضرورت دارد:
۱- سازمان مجاهدين خلق از جمله گروه‌هايي بود كه در اوج درگيري كشور با جنگ خارجي، تعارض خود با جمهوري اسلامي را عمده كرد و جنگ مسلحانه با آن را در دستور كار قرار داد. اين نكته را بايد در نظر داشت كه جنگ مسلحانه، بر سازمان منافقين تحميل نشد بلكه اين گروه با هدف كسب قدرت به هر روشي دست زد و وقتي امكان كسب قدرت برايش فراهم نشد، اقدام به انفجار و ترور رهبران نظام كرد تا از اين طريق به قدرت برسد.
رهبري سازمان از همان مقطع پيروزي انقلاب اسلامي، يكي از گزينه‌هاي احتمالي آينده را توسل به خشونت و جنگ چريكي تلقي مي‌كرد و به همين دليل، هم شبكه نفوذ در داخل نهادهاي مختلف را تدارك ديده بود و هم براي آغاز جنگ مسلحانه، در انبارهاي مخفي خود اسلحه و مهمات را به صورت غيرقانوني پنهان كرده بود. رودررو قرار دادن اعضا و هواداران سازمان با نظام در يك روند تدريجي و تشديد كينه ميان آنان با مسوولان نظام، يكي از تمهيداتي بود كه سران سازمان در همان دو سال و نيمي كه در كشور بودند، براي آغاز جنگ مسلحانه تدارك ديده بودند.
٢- منافقين جنگ مسلحانه را با انفجارهاي حزب جمهوري اسلامي و نخست‌وزيري و ترور ده‌ها تن از مسوولان درجه يك نظام و روحانيون برجسته و ائمه‌جمعه سرشناس آغاز كردند و اين در حالي بود كه جنگ هم بر كشور تحميل شده بود و مناطق مختلف در غرب و جنوب كشور در اشغال عراق قرار داشت. وقتي «زدن سر انقلاب» آنان را به قدرت نرساند، مدعي مرحله تازه‌اي از مبارزه شدند و زدن نيروهاي بدنه نظام را هدف قرار دادند و از آن پس ترور كور مردم عادي كوچه و بازار و سپاه و بسيج در دستور كار قرار گرفت.
٣- بعد از اين مرحله و پس از ضرباتي كه به خانه‌هاي تيمي منافقين وارد شد و سران اين تشكيلات كشته و بخشي هم از ايران خارج شدند، منافقين دست به يك اقدام خائنانه باورنكردني زدند و خود را به عراق رساندند و به عنوان ابواب‌جمعي ارتش عراق عليه جمهوري اسلامي وارد جنگ شدند. اين خيانت درحدي موثر بود كه بسياري از اقدامات و عمليات نظامي ما با جاسوسي منافقين لو رفت و هزاران نفر از فرزندان ملت قرباني اقدامات خائنانه آنان شدند.
بعدها هم آنان با تشكيل «ارتش آزاديبخش» و ورود مستقيم به جنگ، عمليات مسلحانه عليه جمهوري اسلامي را وارد فاز جديدي كردند و در چند عمليات مسلحانه و با استفاده از توان ايراني بودن، رزمندگان ما را فريفتند و چند هزار نفر از آنان را به اسارت بردند. بازجويي از اسراي ايراني و سركوب معترضان عراقي هم ديگر خدماتي بود كه منافقين به صدام ارايه مي‌كردند.
٤- بعد از قبول قطعنامه ٥٩٨ از سوي ايران، منافقين در يك طرح مشترك با عراق، از غرب وارد كشور شدند تا از تواني كه فراهم كرده بودند، براي سرنگوني جمهوري اسلامي بهره بگيرند. بسياري از تحليلگران معتقدند حمله مجدد عراق به جنوب كشور با هدف ايجاد فرصت براي حمله منافقين در غرب كشور صورت گرفت تا امكانات ارتش و سپاه متوجه جنوب شود و منافقين از غرب به هدف خودشان برسند. به همين دليل بعد از شكست منافقين در غرب، ارتش عراق هم از جنوب عقب نشست و آتش‌بس ميان دو كشور ايجاد شد.
عمليات موسوم به فروغ جاويدان (مرصاد) از اقدامات خطرناكي بود كه با هماهنگي با تشكيلات مخفي سازمان در داخل كشور انجام شده بود و ما شاهد بوديم كه با خيانت برخي نفوذي‌هاي سازمان در مسير حركت منافقين، دستاورد نظامي آنان مضاعف شد و صرفا بعد از شكست نظامي در منطقه مرصاد بود كه شكست نهايي منافقين رقم خورد.
✅ ۵- يكي از اقداماتي كه منافقين براي پيروزي در اين عمليات تدارك ديده بودند، شورش در زندان‌هايي بود كه اعضا و هواداران منافقين در آن زنداني بودند. مطابق اين طرح قرار بود بعد از نزديك شدن منافقين به تهران، در برخي زندان‌ها شورش شود و آنان با استفاده از سازماندهي تشكيلاتي سازمان در داخل شهرها، زمينه را براي پيروزي منافقين هموار سازند. اين امر در آن شرايط طرحي روي كاغذ نبود و با توجه به سوابق منافقين، بايد به صورت جدي با آن برخورد مي‌شد.
×××
نحوه برخورد با سازماني كه جنگ مسلحانه با جمهوري اسلامي را آغاز كرده و صدها تن از مسوولان و علما و روحانيون و پاسداران و مردم عادي حامي جمهوري اسلامي را با انفجار و ترور و دزديدن و شكنجه كردن به شهادت رسانيده چگونه بايد باشد؟ با سازماني كه علاوه بر اقدام نظامي عليه انقلاب، در جنگ تحميلي به سوي دشمن رفته و صدها خيانت را در جريان دفاع مقدس مرتكب شده، چگونه بايد مواجه شد؟ آيا با يك تشكيلات نظامي كه سران آن با همراهي ارتش عراق و با هدف فتح تهران به غرب كشور لشكركشي و تمامي امكانات تشكيلاتي داخل كشور را براي اين منظور بسيج و سازماندهي كردند، جاي مماشات وجود دارد؟ اينها برخي از پرسش‌هايي است كه بعد از عمليات مرصاد در مقابل مسوولان كشور قرار گرفت و ماجراي اعدام تعدادي از زندانيان عضو تشكيلات منافقين در سال ٦٧ از درون همين پرسش‌ها و در پاسخ به اين موارد شكل گرفت.
در سال ٦٧ و بعد از خيانت آخر سازمان منافقين در عمليات مرصاد، معلوم شد كه طرح شورش‌هايي در برخي از زندان‌هاي جمهوري اسلامي در دستور كار اين تشكيلات قرار داشت و به همين دليل برخورد جدي‌تر با زندانياني كه همچنان خود را پايبند به تشكيلات منافقين مي‌دانستند، مورد پيشنهاد و حمايت بخشي از دستگاه قضايي و امنيتي كشور قرار گرفت. آنان بر اين باور بودند كه از كنار اين خيانت منافقين و نيز وابستگان تشكيلاتي آنان در زندان‌ها نبايد آسان گذشت و لذا طرحي را به امام خميني پيشنهاد كردند كه مطابق آن، تكليف منافقين داخل زندان‌ها بايد روشن شود يعني كساني كه همچنان سرموضع و پايبند به تشكيلات سازمان هستند، اعدام و بقيه هم از زندان آزاد شوند. در استدلال اين جريان در دستگاه قضايي و امنيتي كه ظاهرا مورد قبول امام خميني هم قرار گرفت، چند نكته مورد توجه بود:
اول اينكه منافقين يك سازمان و تشكيلات قدرتمند به حساب مي‌آيد كه در حال ضربه زدن به جمهوري اسلامي است و خطر آن را نبايد ناديده گرفت. هيچ سازمان و تشكيلاتي در گروه‌هاي ضدانقلاب نيست كه مانند منافقين داراي توان بالاي تشكيلاتي و سازماندهي باشد و در عمل هم نشان داده باشد كه مي‌تواند از همه عناصر تشكيلاتي خود - حتي افرادي كه ظاهرا كارهاي بزرگي را انجام نمي‌دهند – براي انجام كارهاي ضدانقلابي بزرگ بهره بگيرد. مثلا لو‌دادن يك عمليات نظامي بزرگ و به شكست كشاندن آن و به شهادت رسيدن صدها رزمنده در جنگ، با كنار هم قرار دادن اطلاعات كوچك و ريزي صورت مي‌گرفت كه شايد هواداران عادي سازمان در اختيارش مي‌گذاشتند.
بنابراين درست است كه منافقين از نظر ايدئولوژيك و نيز از بعد استراتژيك فاقد توانمندي قابل‌اعتنايي بودند اما از نظر سازماندهي نيروها و توان تشكيلاتي قدرتمند ظاهر مي‌شدند به گونه‌اي كه بسياري معتقد بودند منافقين فقط نان توان تشكيلاتي خود را مي‌خورند.
دوم اينكه از نظر فقه اسلامي ما مي‌توانستيم در هنگام دستگيري اعضاي سازمان منافقين حكم اعدام را درباره همه آنان اجرا كنيم چرا كه همه آنان محارب به حساب مي‌آمدند و نظر فقهي همه فقها درباره محارب، اعدام است. در آن زمان بنا به برخي ملاحظات از جمله رعايت رافت اسلامي، اين كار صورت نگرفت و تعداد زيادي از اعضاي يك گروه تروريستي از اعدام گريختند و به زندان محكوم شدند زيرا در آن زمان تصور عمومي اين بود كه ديگر خطر سازمان منافقين از سر كشور برداشته شده و بهتر است فرصتي ايجاد كنيم تا بخشي از اعضا و هواداران تشكيلاتي سازمان با گذشت زمان پي به ماهيت اين تشكيلات ببرند و از آن جدا شوند.
بحث «تواب شدن» اعضاي منافقين در چنين فضايي مطرح شده بود. در آن زمان اين اتفاق افتاد و بخشي از بدنه سازمان منافقين، از آن جدا شدند و به زندگي عادي خود بازگشتند.
سومين نكته اين بود كه سازمان منافقين براي جلوگيري از تواب شدن واقعي اعضا و هواداران خود و براي ايجاد ترديد در مسوولان نظام در باور كردن و واقعي دانستن اين‌گونه تواب شدن‌ها، يك دستور تشكيلاتي صادر كرد كه مطابق آن، وفاداران سازمان هم به ظاهر توبه كنند اما در نخستين فرصت ايجاد‌شده به سازمان بپيوندند. اين تاكتيك سازمان جواب داد زيرا ما شاهد بوديم كه صدها عضو منافقين اعلام كردند كه از سازمان بريده‌اند و ديگر از منافقين حمايت نخواهند كرد اما تا فرصت فرار يا خروج از كشور براي آنان ايجاد شد، از كشور خارج و به منافقين در عراق ملحق شدند.
مواردي را سراغ داريم كه كساني توبه كردند، براي منافقين داخل زندان سخنراني افشاگرانه داشتند، كتاب و جزوه در رد مواضع اعتقادي و سياسي منافقين نوشتند، مورد اعتماد مسوولان قضايي و مديران زندان قرار گرفتند، مسوول خريد زندان شدند و به راحتي به بيرون زندان رفت و آمد داشتند اما از فرصت مرخصي و حضورشان در بيرون زندان استفاده كرده و مخفي شدند و بعدا از عراق سر در آوردند. اين امر موجب شد كه باورپذيري مسوولان از توبه منافقين در زندان‌ها كم و همين امر منجر به تشديد بدگماني به اعضاي زنداني سازمان شود و اين همان چيزي بود كه سازمان به آن نياز داشت.
نكته چهارم اينكه طرح شورش در زندان را منافقين به كمك همين اعضاي وفادار به خود طراحي كرده بودند و بر مسوولان قضايي و امنيتي يقين شده بود كه رابطه تشكيلاتي ميان زندانيان و منافقين خارج كشور همچنان برقرار است و به همين دليل، اين نظريه در ميان آنان قوت گرفت كه رافت اعمال شده درباره آنان، نتيجه نداد و عناد و دشمني بخشي از زندانيان با جمهوري اسلامي پابرجا است و بايد در مورد آنان هم حكم خدا را اجرا كرد. بر همين اساس آن پيشنهاد به امام ارايه و آن حكم صادر شد.
البته بعدها با دلايلي ضعيف‌تر همين پيشنهاد درباره بخشي از كمونيست‌هاي داخل زندان هم مطرح شد كه امام خميني تصميم‌گيري در آن زمينه را به جلسه سران قوا ارجاع دادند و در آن جلسه تقريبا تمام سران قوا و نخست‌وزير با آن پيشنهاد مخالفت كردند و اقدامي مشابه درباره كمونيست‌هاي داخل زندان صورت نگرفت.
نكته محوري اين ماجرا همين است كه آيا مي‌شود در مورد كساني كه محاكمه و محكوم به زندان شدند، مجددا تجديدنظر و اشد مجازات را در موردشان اجرا كرد. در اين زمينه قطعا فقها بايد نظر بدهند ولي معلوم است كه در اين ماجرا ميان امام خميني و آيت‌الله منتظري اختلاف جدي وجود داشت.
امام خميني با توجه به برداشت فقهي خودش و با توجه به نظر بخشي از مقامات قضايي و امنيتي و با توجه به تداوم ارتباط تشكيلاتي و نيز خيانت‌هاي تازه منافقين، اين كار را جايز مي‌دانست ولي آيت‌الله منتظري نظري ديگر داشت. از نظر مدافعان اين تصميم، آن احكام زندان حكم اصلي اين زندانيان نبود و در ازاي توبه و نداشتن رابطه تشكيلاتي با منافقين صادر شده بود و اكنون كه آنان بدعهدي كرده‌اند دليلي وجود ندارد كه رافت اسلامي شامل حال آنان شود و بنابراين بايد به همان حكم اوليه بازگرديم.
در اين ماجرا طبيعي است كه نظر امام مبناي عمل شد و البته تعيين مصاديق اين حكم بر دوش يك هيات سه‌نفره قرار گرفت كه قاضي پرونده يكي از اين سه نفر بوده است. بنابراين در تعيين مصاديق حكم امام، اين كميته عمل كرده و هر اشتباه و خطايي هم رخ داده باشد، ربطي به امام خميني ندارد و ديگران مسوولند.
ظاهرا مطابق اظهاراتي كه در همين نوار صوتي وجود دارد، در خيلي از موارد اعضاي اين كميته سه‌نفره هم احتياط كردند و تا هر سه نفر عضو كميته بر محارب بودن كسي توافق نكردند، حكمي هم اجرا نشد و در مواردي با وجود نظر واحد هر سه نفر، باز هم ملاحظاتي در نظر گرفته شد و با رعايت رافت اسلامي، كساني از اعدام رستند.
آنچه گفته شد، ملاحظه اين ماجرا از زاويه‌اي است كه مسوولان آن روز نظام به آن مي‌نگريستند و طبعا با اولويت‌هايي كه ما امروزه مورد نظر داريم، فاصله دارد. بايد به شرايط دوران جنگ و رخدادهاي آن سال‌ها برگرديم تا از درون آن شرايط به ماجرا نگاه كنيم و اولويت‌هاي آن روز كشور را مورد توجه قرار دهيم. با منطق امروز مي‌توان تاريخ ديروز را نوشت و حتي گذشتگان را محاكمه كرد اما به نظر مي‌رسد كه اين شيوه روا نيست و ما را به نتايج درستي نمي‌رساند.
✅ دو نكته پاياني:
۱- امام در سال ٦٧ خيلي به نظرات آيت‌الله منتظري اعتقاد نداشت و جايگاه ايشان در نزد امام تنزل پيدا كرده بود. اين امر به ماجراي دستگيري و محاكمه و اعدام سيدمهدي هاشمي بازمي‌گردد. حمايت قاطع آيت‌الله منتظري از سيدمهدي هاشمي حتي بعد از اعتراف به موارد متعددي از قتل و انبار اسلحه و... نظر امام را نسبت به ايشان تغيير داده بود. طبيعي بود كه در اين ماجرا هم خيلي از موضع همراه با رافت زياد آيت‌الله منتظري رضايت نداشت و به آن اعتنا نكرد.
۲- انتشار اين نوار صوتي را در اين شرايط كه منافقين اقدامات تازه‌اي را اين‌بار به كمك دولت عربستان آغاز كرده‌اند، حمل بر چه چيز بايد كرد؟ «جغرافياي سخن» گاهي از خود سخن مهم‌تر است.
منبع: روزنامه اعتماد / شنبه ۲۳ و يکشنبه ۲۴ مردادماه ۹۵
۱۳۹۶/۰۴/۱۱ ۱۳:۱۰
کلمات کلیدی : منافقین+علی شکوهی+منتظری
رضا
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۰:۰۵:۱۳
متن مستدلی بود و جالب منبع متن بود که روزنامه اعتماد این رو چاپ کرده. (3883451) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۰:۰۸:۲۶
در اینکه این افراد خطاکار بوده و باید محاکمه می شدند شکی نیست، اما نحوه محاکمه و سوالات پرسیده شده مورد بحث است. (3883461) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۱:۱۸:۰۰
دوست عزیز ... این کار که فرمودید توسط عده ای خاص داشت انجام میشد که بعدا توسط امام از مسئولیت زندان اوین کنار گذاشته شد و پس از اینکه امام مسئولیت پیگیری را به شخص آیت الله منتظری واگذار نمودند ، کلا اعدام ها متوقف گردید اما :
شما ظاهرا آن مقطع را به چشم ندیدید . منافقین علاوه بر خیانت ، جنایات کثیری نیز مرتکب شدند . منافقین حتا خطرناکتر از داعش بودند . (3883595) (alef-2)
شما ظاهرا آن مقطع را به چشم ندیدید . منافقین علاوه بر خیانت ، جنایات کثیری نیز مرتکب شدند . منافقین حتا خطرناکتر از داعش بودند . (3883595) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۴:۰۰:۰۷
بسیاری از منافقین با توبه به زندگی خود برگشتند. حتی برخی از آنها امروز افراد مشهوری در سینما هستند.
اما با آنها که معتقد بودند که هنوز باید با این سازمان تروریستی همکاری کرد، چه باید میکرد؟ (3884097) (alef-2)
اما با آنها که معتقد بودند که هنوز باید با این سازمان تروریستی همکاری کرد، چه باید میکرد؟ (3884097) (alef-2)
حامد
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۴:۲۴:۵۷
در هر کشوری که توسط کشورهای دیگر مورد حمله گرفته ، قتل مسولان طراز اول کشور و همکاری نظامی با دشمن متجاوز ، با شدیدترین نحوی برخورد می شود و منافقین مصداق عینی خیانت نه فقط به نظام که به ایران بودند ، اعدام شدگان هم کسانی بودند که حتی حاضر نبودند فقط در ظاهراهم از این گروه تبری بجویند و اگر آزاد می شدند باز هم به ترور و خیانت ادامه می دادند (3884158) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۱:۲۳:۵۲
میدانید منافقین چه جنایاتی مرتکب شدند و آنهم با هموطنان خود و با شعار طرفداری از خلق؟
(3883605) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۰:۲۳:۳۶
یه مشت بدتر از داعش رو باید اعدام می کردن والسلام.
خدا میدونه چند هزار آدم بی گناه رو همین گرگ ها شهید کردن. چرا کسی دلش برا اونا نمی سوزه؟
کسی نباید از این جانی ها حمایت کنه (3883492) (alef-2)
خدا میدونه چند هزار آدم بی گناه رو همین گرگ ها شهید کردن. چرا کسی دلش برا اونا نمی سوزه؟
کسی نباید از این جانی ها حمایت کنه (3883492) (alef-2)
نکته
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۴:۴۵:۱۵
قبل از اینکه داعش و القاعده باشند این منافقین عملیات انتحاری را ابداع کردند با اینکه در اسلام خودکشی حرام است یعنی القاعده و داعش فرزند و دانش آموخته اینها بود و اینها از داعش و القاعده هم بدترند (3884198) (alef-2)
مودی
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۰:۳۵:۱۶
شاید برای افرادی که سنشان به آن روزها قد نمیدهد درک درست از شرایط کشور و خیانت های وحشتناک منافقان کمی سخت باشد اما قطعا برای مسن تر ها اگر آن اعدام ها را تخطئه کنند یا از حماقت محض است و یا هم غرض ورزی و سیاسی کاری رذیلانه است.
در تمام دنیا روزی با دشمنان صلح میکنند و حتی دوست میشوند اما در هیچ دین و مکتب و مرام و قانون و کشوری از خائن نمیگذرند ؛ تیغ دشمنان از روبروست و از سر دشمنی ست اما تیغ خائن از پشت سر و با رذالت تمام فرو می آید و حتی در بسیاری از موارد خیانت ؛ باعث برنده تر شدن تیغ دشمن خارجی میشود.
نمونه آن لو دادن اسرار نظامی کشور در دفاع مقدس و به خون نشستن قامت سروهای آزاده این کشور و نظام در برابر دشمن خارجی ست. ..... (3883512) (alef-2)
در تمام دنیا روزی با دشمنان صلح میکنند و حتی دوست میشوند اما در هیچ دین و مکتب و مرام و قانون و کشوری از خائن نمیگذرند ؛ تیغ دشمنان از روبروست و از سر دشمنی ست اما تیغ خائن از پشت سر و با رذالت تمام فرو می آید و حتی در بسیاری از موارد خیانت ؛ باعث برنده تر شدن تیغ دشمن خارجی میشود.
نمونه آن لو دادن اسرار نظامی کشور در دفاع مقدس و به خون نشستن قامت سروهای آزاده این کشور و نظام در برابر دشمن خارجی ست. ..... (3883512) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۱:۳۰:۱۱
خدا میدونه گروه رجوی چقدر ترسناک بودند . آنها که برای رسیدن به قدرت بیش از چند هزار نفر از مردم عادی را کشتند ، باید دید اگر به قدرت میرسیدند برای حفظ آن دست به چه جنایاتی که نمیزدند . (3883620) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۰:۵۱:۲۷
من اگر فقط یک بار مجبور باشم اسلحه به دست گیرم ترجیح میدم علیه سازمان رجوی به دست بگیرم تا انتقام جنایات آنان گرفته شود. ولی میدان جنگ با دادگاه فرق دارد. اگر در جریان دادرسی اهمال صورت گرفته نباید از سهل انگاران سلب مسئولیت شود. افراد مسئول وقت جواب دهند از امام خرج نکنند. (3883545) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۱:۲۱:۱۴
از دید من همه پیروان رجوی باید اعدام شوند .
شاید بد نباشد سایت الف یک مقاله با استنادهای حقوقی هم منتشر کند. (3883599) (alef-2)
شاید بد نباشد سایت الف یک مقاله با استنادهای حقوقی هم منتشر کند. (3883599) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۱:۴۷:۰۷
خدایا شکر دیگه چیزی ازشون باقی نمونده جز یکسری پیر و پاتال . اگه الانه جوانی هم بینشون باشه قطعا جانی تر از خودشونه . (3883669) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۱:۴۹:۲۶
مشکل از اون منافقین و شبه اندازها نیست. مشکل در بیان صحیح ، تبلیغ و اطلاع رسانی ما در دنیای امروز است که با این همه امکانات نه فیلم خوب ساختیم و نه برنامه و سریال مناسبی برای روشن ساختن چهره واقعی منافقین تولید کردیم و اونها هم از این ضعف ، سود می برند (3883678) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۱:۵۳:۴۱
فقط بدونید بی بی سی و امثال ان دوست ما نیستند و تو این مقطع چرا این کار را می کنند خدا می دونه رنج نامه سید احمد خمنیی رو بخونید حتما که ایشان را یادگار امام می دونید (3883686) (alef-2)
نسیم
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۲:۵۴:۵۴
اگر کسانی هستند که منافقین و جنایتهای آنها را نمیشناسند بدانند آنها همان داعشی های دهه 60 در این کشور بودند.چه سرها که نبریدند . چه افراد بیگناهی که نسوزاندند.
و چه جوانهایی را شکنجه نکردند. (3883887) (alef-2)
و چه جوانهایی را شکنجه نکردند. (3883887) (alef-2)
ساعد
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۲:۵۶:۳۳
صدا و سیما به بهانه همین بحثها خوب است فیلم جنایات منافقین را منتشر کند تا انهایی که پز روشنفکری میدهند و رگ حقوق بشریشان بلند شده بیایند و جواب دهند (3883892) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۳:۰۲:۴۹
زمان انتشار نوار صوتي این جلسه خاص خیلی بو دار و مشکوکه! (3883924) (alef-2)
صادق
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۳:۰۵:۱۱
منافقین 12 هزار نفر را در این کشور به قتل رسانده اند. و با افتخار مسولیت این کشت و کشتار را هم رسما به عهده گرفته اند. بفرمایید با این گروه خونریز چه باید کرد.
تصمیم به اعدام آندسته از منافقینی که اعلام کردند اگر آزاد شوند باز به منافقین خواهند پیوست ،خدمت به ملت و مایه اسایش و امنیت کشور بوده است (3883931) (alef-2)
تصمیم به اعدام آندسته از منافقینی که اعلام کردند اگر آزاد شوند باز به منافقین خواهند پیوست ،خدمت به ملت و مایه اسایش و امنیت کشور بوده است (3883931) (alef-2)
فرشاد امینی
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۳:۰۸:۱۳
باید دست امام را بوسید . باید از قضات شجاعی که انزمان با بررسی دقیق، زندانیان تواب را آزاد و منافقین جنایتکار را طبق قانون و شرع به سزای اعمالشان رساندند تقدیر کرد. (3883936) (alef-2)
شهروند
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۳:۱۲:۰۲
مگر می شود خیانت خائنین به مملکت ومردم وکشور را فراموش کرد، آن هم خیانتی که در بدترین شرایط انجام شد.اگر کشتن بد است برای همه بد است.اگر حیات خوب است برای همه خوب است.این منافقین از روی ناآگاهی ویا زیاده خواهی ویا خودفریفتگی چقدر حق این مردم نجیب را ضایع کردند.همین اقدام اخیرشان در نشست وبرخاست با سران آل سعود که چه ظلم هایی براین مردم در حرم امن الهی کرده اند نمونه بارزی است از این اقدامات خائنانه.حالاکسانی با انتشار این صدا وفایل ها از این مملکت ارث پدری می خواهند بگذارید کشور در مسیر توسعه حرکت کند این امور چیست؟می خواهید با وجدانتان که با منافقین همراه شده اید چه بکنید. (3883946) (alef-2)
ایران
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۳:۱۶:۳۳
شخصا قضاوتی در مورد آن دوران و آن اعدام ها ندارم و چه خوب اگر مسئولینی که دست اندار کار بوده اندروشن گری کنند...
ولی اینکه خود این آقای (تروریست) رجوی چه بلایی سر این اعضای مجاهدین خلق (منافقین) در اردوگاه اشرف عراق طی بیست سال آورد بر کسی پوشیده نیست. یک کره شمالی کوچک و مخوف تر ساخته بود.
شاید هیچ کس نتواند پیشبینی کند که اگر آن افراد امروز زنده بودند وضعیت امنیت ایران چگونه می بود... (3883959) (alef-2)
ولی اینکه خود این آقای (تروریست) رجوی چه بلایی سر این اعضای مجاهدین خلق (منافقین) در اردوگاه اشرف عراق طی بیست سال آورد بر کسی پوشیده نیست. یک کره شمالی کوچک و مخوف تر ساخته بود.
شاید هیچ کس نتواند پیشبینی کند که اگر آن افراد امروز زنده بودند وضعیت امنیت ایران چگونه می بود... (3883959) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۳:۲۸:۲۹
حكم شرعي ايشان اعدام بود و كاشكي زودتر اعدام مي شدند. در قوانين غالب كشورها فرار سرباز از جبهه جنگ اعدام است. حكم همكاري با دشمن حين جنگ اعدام است. حكم مشاركت در عمليات تروريستي اعدام است. حكم جاسوسي اعدام است. منافقين مرتكب تمامي اين اعمال شدند. تازه رافت اسلامي بود كه ايشان را مختار بين توبه يا مرك گذارد و گرنه در اين كشورها جايي براي توبه نمي گذارند و مجرم خواه پشيمان شده باشد خواه نشده باشد اعدام مي گردد. دست اعدام كنندگانشان درد نكند. اين ها به حق از داعش كثيف ترند. (3884008) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۶:۳۳:۵۸
امروزه در کشورهای اطراف ایران اسلامی، همچون آذربایجان - گرجستان -ترکیه - عراق - افغانستان و پاکستان بعلت نبود امنیت جان و مال مردم از بین می رود . اگر در دهه 60 با سران منافقین این برخورد نمی شد ایران نیز همانند همسایه ها قربانی این ترورها می گشت . پس باید به درایت و مدیریت و رهبری نظام ایمان و اعتقاد راسخ داشت و شکر نعمت های مختلف از جمله نعمت امنیت را بجای آورد.
شیطان همیشه دنبال نفاق و تفرقه افکنی بوده است و بی اطلاعی و جهل از مسائل روز نیست به این مشکل دامن زده است . خداوند تمامی پاسداران و سربازان این مرز و بوم را حفظ نماید و خائنین و منافقین را نابود سازد. (3884413) (alef-2)
شیطان همیشه دنبال نفاق و تفرقه افکنی بوده است و بی اطلاعی و جهل از مسائل روز نیست به این مشکل دامن زده است . خداوند تمامی پاسداران و سربازان این مرز و بوم را حفظ نماید و خائنین و منافقین را نابود سازد. (3884413) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۷:۴۴:۴۱
منافقین کاری کردند که کسی دلش برای اعدامشان نسوزد. چه مادران و پدرانی را که داغدار جوانشان کردند و چه سرمایه هایی از مملکت را که نابود کردند.
نظام اسلامی حداکثر ملاطفت را با آنها داشته و هم اکنون صدها نفر از آنها که توبه کرده اند با آرامش کامل در همین مملکت زندگی می کنند. (3884529) (alef-2)
نظام اسلامی حداکثر ملاطفت را با آنها داشته و هم اکنون صدها نفر از آنها که توبه کرده اند با آرامش کامل در همین مملکت زندگی می کنند. (3884529) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۸:۴۵:۵۳
اطلاعات مربوط به فعالیت هسته ای در ایران (که موجب بیش از ده سال تحریم و ... شد) توسط همین منافقین سرتاپا خیانت در اختیار آمریکا قرار داده شد. یعنی این جماعت بعد از 20 یا 30 سال هم هنوز وطن فروشند.
شاید کسی بگوید که نوجوانی که سال 60 دستگیر شد فریب خورده بود. قبول، ولی کسانی که داخل زندان برنامه ی کشتن ماموران زندان، ریختن به خیابان، و قیام مسلحانه داشتند، هم فریب خورده بودند؟ (3884631) (alef-2)
شاید کسی بگوید که نوجوانی که سال 60 دستگیر شد فریب خورده بود. قبول، ولی کسانی که داخل زندان برنامه ی کشتن ماموران زندان، ریختن به خیابان، و قیام مسلحانه داشتند، هم فریب خورده بودند؟ (3884631) (alef-2)
محمد
۱۳۹۵-۰۵-۲۴ ۱۹:۲۰:۱۰
چه اسم قشنگي براشون انتخاب شده "منافقين" كثيفترين انسان انساني است كه به مملكت خودش خيانت بكنه
دوست عزيزي كه مطلب من را مي خواني يك لحظه فكركن ! چرا الان ؟؟؟ در ايران تنها گروهي كه بخاطر فارسي صحبت كردن مي تواند وارد كشور شود و مانند داعشي ها انفجار و ادم كشي راه بياندازد منافقين هستند، مشكلي كه براي داعشي هاي ديگر بسيار سخت است كه بتوانند وارد مثلا تهران شوند و بخواهند حركت تروريستي بكنن چون بخاطر لهجه و عرب زبان بودنشان سريع شناسايي مي شوند
موردي كه نظر من را تاييد مي كند نزديكي عربستان و منافقين است ! انها خواب هايي را ديده اند واي برما اگر بيدار نباشيم هموطن ... (3884690) (alef-2)
دوست عزيزي كه مطلب من را مي خواني يك لحظه فكركن ! چرا الان ؟؟؟ در ايران تنها گروهي كه بخاطر فارسي صحبت كردن مي تواند وارد كشور شود و مانند داعشي ها انفجار و ادم كشي راه بياندازد منافقين هستند، مشكلي كه براي داعشي هاي ديگر بسيار سخت است كه بتوانند وارد مثلا تهران شوند و بخواهند حركت تروريستي بكنن چون بخاطر لهجه و عرب زبان بودنشان سريع شناسايي مي شوند
موردي كه نظر من را تاييد مي كند نزديكي عربستان و منافقين است ! انها خواب هايي را ديده اند واي برما اگر بيدار نباشيم هموطن ... (3884690) (alef-2)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
