کد مطلب: 453323
کنایه عباس عبدی به بذرپاش/ مدیران سود آور میتوانند تا 50 میلیون هم حقوق بگیرند
تاریخ انتشار : يکشنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۰۷:۴۸
عباس عبدی در روزنامه ایران نوشت:مصوبه مجلس درباره حقوق و دستمزد مدیران و تعیین سقف برای آن پوششی شد که رسانه‌های اصولگرا در مقام وکیل‌مدافع افراد نیازمند درآیند و نسبت به نابرابری و اشرافیت و... داد سخن دهند ولی نکته‌ای که هیچ‌گاه به آن اشاره نکردند، نظر شورای نگهبان بود که با چنین محدودیت‌هایی مخالفت کردند.
به قول سخنگوی این شورا: «شورای نگهبان با توجه به اصلاح نشدن ایراد شورا در تبصره 38 لایحه برنامه ششم توسعه و اصرار مجلس بر همان مصوبه قبلی، ایراد شورا به مصوبه همچنان به قوت خود باقی است و اعضای شورا آن را تأیید نکردند. مصوبه ابتدایی مجلس درباره حقوق مدیران سبب اخلال در نظام اداری کشور میشد. ایراد از این جهت بود که اگر منجر به خروج برخی از متخصصان و نخبگان کشور شود، سبب اخلال در نظام اداری کشور می‌شود به همین علت مغایر قانون اساسی شناخته شد.»
این نحوه برخورد اصولگرایان که می‌خواهند آب سیاست را گل‌آلود کنند تا از آن ماهی ریاست خود را صید کنند، منطبق با هیچ‌یک از اصول اولیه و مورد پذیرش رقابت سیاسی نیست ولی اصل قضیه چیست؟ متأسفانه درباره حقوق و دستمزد بیش از حد گفت‌وگو می‌شود. بسیاری از پست‌های مدیریتی هستند که اگر فرد در آنجا حقوقی هم نگیرد و حتی اگر فسادی هم مرتکب نشود، باز هم حضور در آن پست و مقام آنقدر امکانات و قدرت فراهم میکند که درآمدهای قابل توجهی را برای صاحب آن فراهم کند. در حقیقت مشکل اصلی نظام اداری ایران، حقوق و دستمزدهای بالای برخی از مدیران نیست، بلکه در درجه اول رانت‌های گوناگونی است که نصیب هر صاحب منصبی می‌شود. نکته دیگر این است که میان حقوق مستخدمین دولت با سایر روابط کار باید تفاوت قائل شد.
مستخدمین دولت از ضوابط حقوقی روشنی تبعیت میکنند که بالاترین حقوق آنها به ترتیب از رئیس جمهوری به پایین خواهد شد ولی حقوق سایر افراد مثل رؤسای بانک‌ها و شرکت‌ها، طبعاً می‌تواند از مقررات دیگری تبعیت کند، زیرا دریافتی آنها را باید تابع سود و زیان و کارآیی اقتصادی آنان در پست مربوط ارزیابی کرد.
بالا بودن حقوق به خودی خود مسأله نیست. مسأله جای دیگری است. چرا بالا بودن حقوق مسأله اصلی نیست؟ برای اینکه همه ما در رفتار اقتصادی معمول خودمان بر این اساس عمل می‌کنیم. قیمت را تابع کیفیت و کارآیی می‌دانیم. وقتی که یک خودروی متوسط داخلی 30 میلیون تومان است و یک خودروی لوکس شرکت معتبر 300 میلیون، مردم اعتراضی به این تفاوت قیمت ندارند و شاید خودروی گران‌تر را هم ترجیح دهند. مدیر هم همین طور است؛ مدیری که صد میلیارد تومان سرمایه زیر دست اوست و پس از یک سال فعالیت نه تنها سودی نمیدهد، بلکه 20 میلیارد هم ضرر میدهد، حتی اگر دستمزدی هم نگیرد به درد نمی‌خورد ولی عوامفریبان آن 20 میلیارد ضرر را نادیده میگیرند و فقط حقوق اندکش را برجسته میکنند. حال اگر این سرمایه دست مدیر دیگری باشد که در پایان سال 20 میلیارد هم سودآوری داشته باشد، حتی اگر ماهی 50 میلیون هم حقوق بگیرد، این دستمزد او در برابر سودی که آورده رقم اندکی است. بنابراین مسأله مدیریت در ایران، دستمزد نیست کارآیی است.
کسانی که فاقد کارآیی هستند و می‌خواهند عوامفریبی کنند، به جای پرداختن به کارآیی بر دستمزدها می‌پردازند. این بدان معنا نیست که اگر افرادی دستمزد بالا میگیرند، پس لزوماً کارآیی دارند و یا به معنای دفاع از پرداختی‌های بالای دولت نیست. اصلاً چنین نیست. منظور این است که به جای دستمزد باید به کارآیی اشاره کرد. در دولت گذشته وقتی که یک جوان فاقد هیچ تجربه و مدیریت صنعتی و حتی مدیریت عادی رئیس و مدیرعامل یکی از دو خودروساز بزرگ کشور می‌شود، اگر هیچ دستمزدی هم نگیرد، اهمیتی ندارد چون این گونه افراد شرکت را به خاک سیاه می‌نشانند. بنابراین تأکید می‌شود که در درجه اول باید بر کارآیی مدیران و صلاحیت‌های آنان تأکید کرد و دستمزد مسأله‌ای بعدی است. اگر کارآیی ملاک باشد، مسأله دستمزد به صورت توافقی و براساس میزان تجربه افراد متقاضی یک شغل حل خواهد شد.
ما نیز در زندگی روزمره خود انتخاب یک همکار یا کارگر را براساس دستمزد پیشنهادی او انجام نمی‌دهیم. همیشه براساس توانایی و کارایی افراد را انتخاب می‌کنیم، سپس درباره دستمزد با آنان چانه می‌زنیم. حتی اگر کارایی و دستمزد هم حل شود، کافی نیست. تا شفافیت نباشد، فساد و رانت و سودجویی ظالمانه نیز وجود خواهد داشت.
بنابراین لازمه یک نظام اداری سالم، شفافیت است. با وجود شفافیت حقوق و دستمزد بالا مشکلی نخواهد بود. چون پرداخت‌کننده و دریافت‌کننده آن خواهند توانست از این رقم دفاع کنند و اگر نتوانستند، به طور طبیعی کنار خواهند رفت.
مسأله اصلی شفافیت است. کسانی که حقوقها و دستمزدهای بالا را مستمسک اعتراض قرار می‌دهند ولی درباره کارایی و از آن مهم‌تر شفافیت سکوت میکنند، یا در پی فیلتر کردن رسانه‌های آزاد هستند، به طور قطع می‌توان گفت که ریگی در کفش دارند. در درجه اول باید خواهان شفافیت شد. سپس ضوابط احراز صلاحیت‌های شغلی را تعیین کرد و در مرحله آخر حقوق و دستمزد. در فضایی که شفافیت نیست و ضابطه‌ای برای احراز صلاحیت شغل تعیین نشده یا رعایت نمی‌شود، پرداخت کمترین حقوق و دستمزد نیز زیاد است چه رسد به اینکه از ابتدا زیاد هم پرداخت شود.
به قول سخنگوی این شورا: «شورای نگهبان با توجه به اصلاح نشدن ایراد شورا در تبصره 38 لایحه برنامه ششم توسعه و اصرار مجلس بر همان مصوبه قبلی، ایراد شورا به مصوبه همچنان به قوت خود باقی است و اعضای شورا آن را تأیید نکردند. مصوبه ابتدایی مجلس درباره حقوق مدیران سبب اخلال در نظام اداری کشور میشد. ایراد از این جهت بود که اگر منجر به خروج برخی از متخصصان و نخبگان کشور شود، سبب اخلال در نظام اداری کشور می‌شود به همین علت مغایر قانون اساسی شناخته شد.»
این نحوه برخورد اصولگرایان که می‌خواهند آب سیاست را گل‌آلود کنند تا از آن ماهی ریاست خود را صید کنند، منطبق با هیچ‌یک از اصول اولیه و مورد پذیرش رقابت سیاسی نیست ولی اصل قضیه چیست؟ متأسفانه درباره حقوق و دستمزد بیش از حد گفت‌وگو می‌شود. بسیاری از پست‌های مدیریتی هستند که اگر فرد در آنجا حقوقی هم نگیرد و حتی اگر فسادی هم مرتکب نشود، باز هم حضور در آن پست و مقام آنقدر امکانات و قدرت فراهم میکند که درآمدهای قابل توجهی را برای صاحب آن فراهم کند. در حقیقت مشکل اصلی نظام اداری ایران، حقوق و دستمزدهای بالای برخی از مدیران نیست، بلکه در درجه اول رانت‌های گوناگونی است که نصیب هر صاحب منصبی می‌شود. نکته دیگر این است که میان حقوق مستخدمین دولت با سایر روابط کار باید تفاوت قائل شد.
مستخدمین دولت از ضوابط حقوقی روشنی تبعیت میکنند که بالاترین حقوق آنها به ترتیب از رئیس جمهوری به پایین خواهد شد ولی حقوق سایر افراد مثل رؤسای بانک‌ها و شرکت‌ها، طبعاً می‌تواند از مقررات دیگری تبعیت کند، زیرا دریافتی آنها را باید تابع سود و زیان و کارآیی اقتصادی آنان در پست مربوط ارزیابی کرد.
بالا بودن حقوق به خودی خود مسأله نیست. مسأله جای دیگری است. چرا بالا بودن حقوق مسأله اصلی نیست؟ برای اینکه همه ما در رفتار اقتصادی معمول خودمان بر این اساس عمل می‌کنیم. قیمت را تابع کیفیت و کارآیی می‌دانیم. وقتی که یک خودروی متوسط داخلی 30 میلیون تومان است و یک خودروی لوکس شرکت معتبر 300 میلیون، مردم اعتراضی به این تفاوت قیمت ندارند و شاید خودروی گران‌تر را هم ترجیح دهند. مدیر هم همین طور است؛ مدیری که صد میلیارد تومان سرمایه زیر دست اوست و پس از یک سال فعالیت نه تنها سودی نمیدهد، بلکه 20 میلیارد هم ضرر میدهد، حتی اگر دستمزدی هم نگیرد به درد نمی‌خورد ولی عوامفریبان آن 20 میلیارد ضرر را نادیده میگیرند و فقط حقوق اندکش را برجسته میکنند. حال اگر این سرمایه دست مدیر دیگری باشد که در پایان سال 20 میلیارد هم سودآوری داشته باشد، حتی اگر ماهی 50 میلیون هم حقوق بگیرد، این دستمزد او در برابر سودی که آورده رقم اندکی است. بنابراین مسأله مدیریت در ایران، دستمزد نیست کارآیی است.
کسانی که فاقد کارآیی هستند و می‌خواهند عوامفریبی کنند، به جای پرداختن به کارآیی بر دستمزدها می‌پردازند. این بدان معنا نیست که اگر افرادی دستمزد بالا میگیرند، پس لزوماً کارآیی دارند و یا به معنای دفاع از پرداختی‌های بالای دولت نیست. اصلاً چنین نیست. منظور این است که به جای دستمزد باید به کارآیی اشاره کرد. در دولت گذشته وقتی که یک جوان فاقد هیچ تجربه و مدیریت صنعتی و حتی مدیریت عادی رئیس و مدیرعامل یکی از دو خودروساز بزرگ کشور می‌شود، اگر هیچ دستمزدی هم نگیرد، اهمیتی ندارد چون این گونه افراد شرکت را به خاک سیاه می‌نشانند. بنابراین تأکید می‌شود که در درجه اول باید بر کارآیی مدیران و صلاحیت‌های آنان تأکید کرد و دستمزد مسأله‌ای بعدی است. اگر کارآیی ملاک باشد، مسأله دستمزد به صورت توافقی و براساس میزان تجربه افراد متقاضی یک شغل حل خواهد شد.
ما نیز در زندگی روزمره خود انتخاب یک همکار یا کارگر را براساس دستمزد پیشنهادی او انجام نمی‌دهیم. همیشه براساس توانایی و کارایی افراد را انتخاب می‌کنیم، سپس درباره دستمزد با آنان چانه می‌زنیم. حتی اگر کارایی و دستمزد هم حل شود، کافی نیست. تا شفافیت نباشد، فساد و رانت و سودجویی ظالمانه نیز وجود خواهد داشت.
بنابراین لازمه یک نظام اداری سالم، شفافیت است. با وجود شفافیت حقوق و دستمزد بالا مشکلی نخواهد بود. چون پرداخت‌کننده و دریافت‌کننده آن خواهند توانست از این رقم دفاع کنند و اگر نتوانستند، به طور طبیعی کنار خواهند رفت.
مسأله اصلی شفافیت است. کسانی که حقوقها و دستمزدهای بالا را مستمسک اعتراض قرار می‌دهند ولی درباره کارایی و از آن مهم‌تر شفافیت سکوت میکنند، یا در پی فیلتر کردن رسانه‌های آزاد هستند، به طور قطع می‌توان گفت که ریگی در کفش دارند. در درجه اول باید خواهان شفافیت شد. سپس ضوابط احراز صلاحیت‌های شغلی را تعیین کرد و در مرحله آخر حقوق و دستمزد. در فضایی که شفافیت نیست و ضابطه‌ای برای احراز صلاحیت شغل تعیین نشده یا رعایت نمی‌شود، پرداخت کمترین حقوق و دستمزد نیز زیاد است چه رسد به اینکه از ابتدا زیاد هم پرداخت شود.
۱۳۹۶/۰۶/۱۶ ۱۱:۰۷
۱۳۹۶/۰۶/۰۵ ۱۲:۳۳
کلمات کلیدی : عباس عبدی + مهرداد بذرپاش
جلیلی
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۰۷:۵۸:۱۱
احمدی نژاد بذرپاش از سرکلاس درس برد گذاشت مدیرعامل سایپا، واقعا جای تاسف داره (4198665) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۵:۵۱:۱۲
بعد هم همگان دیدید چه فاجعه ای در صنعت خودرو سازی بوجود آمد (4199641) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۲۰:۰۶:۱۴
درود بر عبدي كه حرف حق زد. كارايي مهم است نه حقوق. و اين نشان داد ما چقدر ضعف تحليل داريم و مردممون را درگير باطل كرديم و حق وا پوشانديم. احسنت. (4200225) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۰۹:۰۳:۲۵
درود بر طرز فکر و نظرت درود بر شرفت (4198753) (alef-3)
شهروند
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۰:۴۵:۵۷
با سلام
آقای مدیر نجومی که این متن را نوشته ، یا اینک با مدیران نجومی مرتبطی و صدها یای دیگه و یا کلا هیچکدام از اینها نیستی و نظر خودت را نوشتی !!!
در کشور ایران ، هر مدیر دولتی که فکر می کنه کارآیی داره میره بخش خصوصی و اونجا درآمد بالاش هم تضمین میشه !! اگر هم کارآیی نداشته باشه همون حقوق 2 میلیون کارمندی هم از سرش زیاده.اینجا کشور اسلامیه ..مدیر اگر میخواد پول پارو کنه میره با سرمایه خودش بخش خصوصی و کارو خودشو انجام میده ولی اگر بخش دولتی میخواد کار کنه ضمن داشتن احترام ، باید برای خدمت به مردم منت هم بکشه و همین حقوق 7 برابری نه تنها کم نیست زیاد هم هست.چون هم تجربه اش بالا میره هم از یک حقوق مناسب برای خانواده اش برخوردار میشه و هم رضای خلق و خدارو با هم بدست میاره .
لطفا مغلطه هم نکنید اگر قرار بر رانت و اختلاس هم باشه ، هر چقدر هم به افراد بی دین و ایمان بدی بازم اختلاس می کنند.در اینجا هم می توانیم با گسترش آزادی های مردمی و رکن چهارم دموکراسی ( یعنی مطبوعات) هر دزدی را در هر مقامی تحویل عدالت دهیم.
می بینی برای هر دو مطلبی که فرمودی روشهای تجربه شده در دنیا هست.پس نگران حقو ق های نجومی و مدیران نجومی و املاک بگیران نجومی نباش و فکر کن در این صد سال ایران چند مدیر توانمند مثل بیل گیتس ، پاول دورف ، استیو جابز داشته !! اصلا داشته ؟ (4198928) (alef-3)
آقای مدیر نجومی که این متن را نوشته ، یا اینک با مدیران نجومی مرتبطی و صدها یای دیگه و یا کلا هیچکدام از اینها نیستی و نظر خودت را نوشتی !!!
در کشور ایران ، هر مدیر دولتی که فکر می کنه کارآیی داره میره بخش خصوصی و اونجا درآمد بالاش هم تضمین میشه !! اگر هم کارآیی نداشته باشه همون حقوق 2 میلیون کارمندی هم از سرش زیاده.اینجا کشور اسلامیه ..مدیر اگر میخواد پول پارو کنه میره با سرمایه خودش بخش خصوصی و کارو خودشو انجام میده ولی اگر بخش دولتی میخواد کار کنه ضمن داشتن احترام ، باید برای خدمت به مردم منت هم بکشه و همین حقوق 7 برابری نه تنها کم نیست زیاد هم هست.چون هم تجربه اش بالا میره هم از یک حقوق مناسب برای خانواده اش برخوردار میشه و هم رضای خلق و خدارو با هم بدست میاره .
لطفا مغلطه هم نکنید اگر قرار بر رانت و اختلاس هم باشه ، هر چقدر هم به افراد بی دین و ایمان بدی بازم اختلاس می کنند.در اینجا هم می توانیم با گسترش آزادی های مردمی و رکن چهارم دموکراسی ( یعنی مطبوعات) هر دزدی را در هر مقامی تحویل عدالت دهیم.
می بینی برای هر دو مطلبی که فرمودی روشهای تجربه شده در دنیا هست.پس نگران حقو ق های نجومی و مدیران نجومی و املاک بگیران نجومی نباش و فکر کن در این صد سال ایران چند مدیر توانمند مثل بیل گیتس ، پاول دورف ، استیو جابز داشته !! اصلا داشته ؟ (4198928) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۹:۰۱:۲۳
نویسنده مقاله همین حرفهای شما را با رعایت شفافیت ، کارایی و آزادی مطبوعات زده است شما از شفافیت و آزادی مطبوعات و رعایت کارآیی و شایستگی ناراحت هستی ؟ این چه نقدی که حرف خودش را طلبکارانه به خودش پس بدی ؟ (4200127) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۰:۵۶:۰۶
علیرغم همه انتقاداتی که به احمد نژاد وارد است
اتفاقا زمان بذرباش زمانی بود که شرکت های مذکور از مونتاژ کاری به سمت خودرو سازی رفتند (4198943) (alef-3)
اتفاقا زمان بذرباش زمانی بود که شرکت های مذکور از مونتاژ کاری به سمت خودرو سازی رفتند (4198943) (alef-3)
حسن
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۷:۳۹:۵۹
میشه بگید از مونتاژکاری به کدام تولید رسید؟خودتون حرف خودتون رو باور می کنید؟ (4199963) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۰:۵۷:۰۷
گل گفتی اینا یک مهد کورک را نمیتوانند اداره کنند. مدیریت و ماجراجوییهای اینا بودند که کشور را به خاک سیاه نشاندند. (4198949) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۱:۱۵:۱۱
و متأسفانه نمی‌دانم چرا ایشان عادت و علاقه دارد وقت صحبت کردن فقط از قاجاریه یا قبل از انقلاب یا قبل‌تر از آنها صحبت کند. نمی‌دانم چرا از تجربه‌های خود و چیزهایی که دیده است صحبت نمیکند. (4198984) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۶:۲۲:۰۲
تجربه؟ واقعيت؟ دانشجوي بيست و چند ساله تجربه اش كجا بود؟ (4199728) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۱:۲۹:۱۷
خداییش واقعیت همینه. بذرپاش با سن حدود 30 سالگی، برای ملت نقش کارشناس و صاحبنظر را ایفا میکنه باید همه سرشونو بکوبند به دیوار... (4199006) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۲:۱۲:۴۷
وقتی که یک خودروی متوسط داخلی 30 میلیون تومان است و یک خودروی لوکس شرکت معتبر 300 میلیون، مردم اعتراضی به این تفاوت قیمت ندارند
مشکل اینها اینه که تعریفشون از مردم یک عده مرفه بی درد کاسب و بی دغدغه است
آخه کی به این قیمت ها و تفاوت قیمت ها اعتراضی نداره
یک نفر رو پیدا کنید بگه من از این قیمت ها راضیم بعد بیاد بگید مردم!!! (4199095) (alef-3)
مشکل اینها اینه که تعریفشون از مردم یک عده مرفه بی درد کاسب و بی دغدغه است
آخه کی به این قیمت ها و تفاوت قیمت ها اعتراضی نداره
یک نفر رو پیدا کنید بگه من از این قیمت ها راضیم بعد بیاد بگید مردم!!! (4199095) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۲:۱۴:۱۹
آقای عبدی بهتره دست از عوام فریبی دست برداره
اقای صفدر حسینی و سایر نجومی بگیران (در هر جناح) چه گلی به سر ملت زدند؟
رییس صندوق فرهنگیان دقیقا چه خدمتی به فرهنگیان کردند؟
مشکل امثال اینها اینه که روی کاغذ برای خودشان تیوری و نظریه می بافند و چشماشون رو واقعیت می بندند و بعد کارشون میشه توجیه کارهای غلط (4199100) (alef-3)
اقای صفدر حسینی و سایر نجومی بگیران (در هر جناح) چه گلی به سر ملت زدند؟
رییس صندوق فرهنگیان دقیقا چه خدمتی به فرهنگیان کردند؟
مشکل امثال اینها اینه که روی کاغذ برای خودشان تیوری و نظریه می بافند و چشماشون رو واقعیت می بندند و بعد کارشون میشه توجیه کارهای غلط (4199100) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۲:۲۱:۵۴
تحلیل بسیار مناسبی بود حرف اول را کارایی می زند نه حقوق (4199116) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۲:۲۲:۴۸
حقیقت رو گفته ، بذر پاش چه گلی به سر سایپا زد وقتی مدیر عاملش بود ؟ اصلا با چه پیشینه ای مدیر عامل سایپا شد ؟ حالا ادعا هم داره !! (4199118) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۴:۰۹:۱۵
دقیقا به همون دلیل که یکی مثل صفدر حسینی با کوهی از تجربه و اصطلاحا کارآیی میشه مدیرعامل صندوق توسعه ملی و حق اوقات فراغت بچه اش رو هم از کیسه من و شما می گیره.... (4199349) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۲:۲۳:۰۶
حقوق های نجومی مختص این دولت ودولت قبلی نبوده ، گو اینکه خیلی از مدیران سازمان هایی که زیر مجموعه ی دولت نیستند نیز حقوق های نجومی دريافت میکنند ، بدتر اینکه از امکانات رفاهی آنچنانی استفاده میکنند تا آنجا که حتی هزينه تلفن و گاز و آب و برق را نیز سازمان مربوطه پرداخت میکنند ،، در پایان همین آدم هایی که دايه مهربان تر از مادر شده‌اند ، همه به نوعی خودشان از این امکانات و حقوق های آنچنانی برخودار بوده و هستند (4199120) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۳:۱۶:۲۵
با توجیه امثال عبدی‌ها
پول دارها روز‌به‌روز پولدارتر میشوند و فقرا روز‌به‌روز فقیر تر (4199226) (alef-3)
پول دارها روز‌به‌روز پولدارتر میشوند و فقرا روز‌به‌روز فقیر تر (4199226) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۴:۰۸:۳۸
نه اگر کار دست نالایقان بیافتد پولدارها روز به روز پولدارتر میشوند و فقرا روز به روز فقیرتر (4199347) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۶:۳۸:۳۵
اهان پس صندوق فرهنگیان و غیره تا الان دست لایقان و لیافت داران بوده؟؟؟؟؟ (4199784) (alef-3)
احمد
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۳:۳۹:۴۰
ازآقاي عبدي يك سوال دارم :حال اگر مديراني باشند كه كارايي ندارند، بازنشسشته هم هستندوودرحال حاضر هم دوباره بازگشت به كار نموده وهم حقوق بازنشستگي مي گيرند وهم حقوق نجومي بازگشت به كار وكارايي لازم راندارند واوضاع مملكت را دچار ركود نموده وبه اين روز واحوال رسانده وبه ورشكستگي كامل رسانده باشند شما از ميان اين دو كدام را انتخاب ميكني ؟آنكه بنظر شما جوان وكم تجربه است يا مجرب وبازنشسته ونجومي بگير وناكارامدوباتفكر فسيل شده؟ (4199286) (alef-3)
ف.خ
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۴:۲۲:۰۶
بله اگر پول بسازند نوش جانشان نه مثل برخی مدیران ا که حقوق های نجومی شان از جیب ما می رود و بازده شان هیچ است. (4199379) (alef-3)
مهران
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۵:۰۸:۰۱
اینکه آقای بذرپاش موفق بوده یا نه رو اصلا کار ندارم ولی این حرکت آقای احمدی نژاد که حلقه های مدیریتی ثابت این کشور رو شکست می پسندم یعنی چی که فقط یه عده پیرمرد کار کنند و مدیر باشن (4199519) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۸:۳۹:۲۶
دوست عزیز شما اگر مدیریت منابع انسانی رو مطالعه کرده بودی متوجه میشدی که تحمیل یک ادم از خارج سازمان به اون سازمان اون هم کسی که هیچ تجربه ای نداره کار بسیار اشتباهی است نگه داشتن پیرمردها هم اشتباهه ولی اون کار اول به نظر من بسیار بدتره و نتیجه اش رو هم شما دیدید (4200086) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۵:۲۳:۵۵
من فکر میکنم هیچ مدیر دولتی که مثلا 40میلیون حقوق میگیرد اگر در مدیریت خصوصی بالاتر دسمتزد میگرفت نمیماند برای 40 میلیون کار بکند اینکه مانده و این حقوق را میگیرد نشان از این نمیدهد که او دارد فداکاری میکند نشان میدهد همین حقوق را از جای دیگر دریافت نمیکند به میزان حقوق اشنایی کامل ندارم مثلا گفتم میدانم اینکه اگر مدیران دولتی تامین نشوند نمیمانند خوب نمانند بروند هر کجا که میتوانند بالاتر از این حقوق بگیرند انجا کار کنند امکان ندارد این حقوق را از جای دیگر بتوانند دریافت کنند منت سر ملت نگذارند اما اگر مدیری بتواند کاری انجام دهد که باز هم میگویم اگر عرضه داشت بیشتر از این درامد داشته باشد هیچ فداکاری نمیکند هیچ از خود گذشتگی نمیکند چون این حقوق را جای دیگر نمیدهند مانده اما اگر عرضه داشت این سرمایه را بیشتر کرد یا مدیریت خوبی انجام داد خوب حقش حقوق خوب است اما نه 40 میلیون این گزاف است این ستم است به مردم از حق مردم خوردن است اگر راضی نیستید بروید هر کجا خواستید بیشتر از این حقوق بگیرید (4199553) (alef-3)
سلیمی
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۶:۱۷:۱۸
مسئله این است که ما بخش خصوصی به معنای واقعی نداریم. در بخش خصوصی صاحبکار به توان و مهارت فرد نگاه می کند و با توجه به آن به فرد دستمزد می دهد. (4199710) (alef-3)
۱۳۹۵-۱۲-۲۲ ۱۶:۵۷:۰۸
مساله ای که تو حقوقهای نجومی اصلا به اون توجه نشد مساله اختیارات مدیریتی هست .همه بیست میلیون حقوق یک مدیر رو بزرگ میکنند اما به تصمیماتی که اون مدیر میتونه بگیره توجه نمیکنند .مدیری که با امضاش سازمان تحت امرش خریدهای میلیاردی میکنه به نظر شما اگر تنها یک درصد اون قراردادها رو هم بگیره که الان خیلی بیشتر هم میگیرند اونوقت اون حقوق به اصطلاح نجومی محلی از اعراب داره؟
مدیر عامل یک شرکت خودروسازی که به تنهایی اندازه 6000میلیارد تومن فروش داره از یک وزیر قدرت بیشتری هم بایدداشته باشه.بعد همه چسبیدین به بیست میلیون حقوق .کل این حقوقها ی نجومی گمان نکنم بالاتر از صد میلیارد میشد اما پول کلانی که زیر میزی رد میشه بالای هزار میلیارده که البته اعتراضی هم بهش وارد نیست. (4199839) (alef-3)
مدیر عامل یک شرکت خودروسازی که به تنهایی اندازه 6000میلیارد تومن فروش داره از یک وزیر قدرت بیشتری هم بایدداشته باشه.بعد همه چسبیدین به بیست میلیون حقوق .کل این حقوقها ی نجومی گمان نکنم بالاتر از صد میلیارد میشد اما پول کلانی که زیر میزی رد میشه بالای هزار میلیارده که البته اعتراضی هم بهش وارد نیست. (4199839) (alef-3)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
