کد مطلب: 263503
کیهان: توافق هسته ای محال است
تاریخ انتشار : شنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۵۹
«توافق هسته ای محال است!»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شریعتمداری است که در آن می خوانید؛
۱- شاید کسانی این نگاه را «بدبینانه» تلقی کنند ولی همه شواهد و نشانه های موجود حکایت از آن دارند که نگاهی «واقع بینانه» است و آن، این که چالش هسته ای کشورمان با حریف «نقطه پایان» ندارد و رسیدن به توافقی که در آن حق ایران اسلامی به رسمیت شناخته شده باشد، «ناممکن» و «محال» است. چرا که چالش هسته ای یازده ساله با ۵+۱ و پیش از آن با تروئیکای اروپایی فقط تابلوی هسته ای دارد ولی ماهیت و موضوع آن «هسته ای» نیست. آمریکا چالش هسته ای را بهانه ای برای تحریم ها می داند و تحریم ها را «کارآمدترین حربه»! برای مقابله با پیشرفت و جهان شمولی ایران اسلامی تلقی می کند. حالا اگر دشمنی آمریکا با موجودیت جمهوری اسلامی ایران را هم به صورت مسئله اضافه کنیم، نتیجه می گیریم که از نگاه آمریکا و متحدانش چالش هسته ای ادامه درگیری های سی و چند ساله و از جمله، صحنه دیگری از جنگ ۸ ساله است. بنابراین، «لغو تحریم ها» که در مذاکرات هسته ای دنبال می کنیم، مانند آن است که از حریف انتظار داشته باشیم در میدان جنگ با ایران اسلامی، کارآمدترین اسلحه خود را زمین بگذارد! و بدیهی است که نگذاشته و نمی گذارد. کسانی که از مذاکرات هسته ای نتیجه دیگری را انتظار دارند، جغرافیای مذاکرات را آنگونه که واقعاً هست نمی بینند و به جای آن که با نگاه به «شناسنامه مذاکرات» که «غیر هسته ای» است، مسیر حرکت خود را تنظیم کنند، به «تابلوی مذاکرات» که آدرسی غلط می دهد چشم دوخته اند.
۲- همین دو روز پیش، رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای خبرگان به یکی از شگردهای آمریکا اشاره کرده و فرمودند؛ «هر وقتی که یک زمانی معین شده است برای پایان مذاکرات و ما به این زمان نزدیک می شویم، لحن طرف مقابل، بخصوص آمریکایی ها تندتر، سخت تر و خشن تر می شود، این، برای این است که جزو شگردهای اینهاست، جزو حیله ها و خدعه های اینهاست.»
و اکنون، سؤال این است که چرا در طول بیش از ۱۱ سال گذشته، هر وقت به نقطه پایان نزدیک شده ایم، آمریکایی ها بهانه جدیدی پیش کشیده و ساز تازه ای کوک کرده اند و اجازه نداده اند مذاکرات به نتیجه برسد؟! علت آن است که به ادامه چالش برای ادامه تحریم ها نیاز دارند.
سال گذشته در آغاز سال ۱۳۹۲، حضرت آقا طی سخنانی در حرم رضوی علیه السلام به همین نکته اشاره داشته و گفتند؛ «آمریکایی ها دوست ندارند گفت وگوهای هسته ای تمام شود و مناقشه هسته ای حل شود وگرنه چنانچه آن ها مایل به اتمام این مذاکرات بودند، راه حل بسیار نزدیک و بسیار آسان بود».
۳- «دیوید فروم» کارشناس و نویسنده برجسته آمریکایی در سایت CNN می نویسد «در صورت پایان مذاکرات هسته ای و رسیدن به توافق با ایران، باید تحریم ها برداشته شود و این در حالی است که تحریم ها با دو هدف پلکانی «تغییر رفتار- BEHAVIOR» و سپس «تغییر ساختار - STRUCTURE» نظام دینی ایران وضع شده اند!» که البته به قول رهبر انقلاب تغییر رفتار همان تغییر ساختار است.
پیش از او، «جرج فریدمن» مسئول مرکز راهبردی «استراتفور» که به باشگاه کهنه کاران CIA معروف است، تصریح کرده بود که «مشکل ما با ایران بر سر فعالیت هسته ای این کشور نیست، بلکه مشکل آن است که ایران نشان داده است نه فقط بدون حمایت آمریکا، بلکه در حال درگیری و مناقشه با آمریکا نیز می توان بزرگترین قدرت تکنولوژیک و نظامی منطقه بود. این پدیده، ایران را به یک الگو تبدیل کرده که بهار عربی (بیداری اسلامی) را در پی داشته است».
۴- اوایل دهه ۸۰ و در گرماگرم نخستین سال های چالش هسته ای کشورمان با تروئیکای اروپایی- فرانسه، انگلیس و آلمان- و چند ماهی بعد از اجلاس اکتبر ۲۰۰۳ تهران، طی یادداشتی با اشاره مستند به کارشکنی ها و قانون گریزی های حریف، نتیجه گرفتیم که چالش هسته ای غرب با ایران اسلامی فقط یک بهانه است و این چالش را با استناد به شواهد و قرائن موجود، ادامه جنگ تحمیلی دانستیم که با تغییر شکل- و نه ماهیت- در عرصه ای دیگر کلید خورده و به جریان افتاده است. پیش بینی کرده بودیم که آمریکا و متحدانش پرونده هسته ای کشورمان را به شورای امنیت سازمان ملل می فرستند. آن روزها برخی از مسئولان محترم کشورمان، ابرو در هم کشیده و به کیهان اعتراض کردند که چرا «تخم بدبینی می افشاند!» و آقای «گری سیک» مشاور امنیتی رئیس جمهور آمریکا در مصاحبه ای، کیهان را به «تندروی»! و «سنگ اندازی»! در مسیر مذاکرات متهم کرد. ولی آن پیش بینی به حقیقت پیوست و آمریکا و متحدانش برخلاف بند«C» از ماده ۱۲ اساسنامه آژانس، پرونده هسته ای کشورمان را به شورای امنیت سازمان ملل فرستادند».
۵- تأکید بر این واقعیت که چالش هسته ای هرگز نقطه پایانی ندارد و رسیدن به «توافق» با حریف «ناممکن» و «محال» است، از آن جهت ضروری است که؛
الف: برخی از مسئولان محترم کشورمان برخلاف آنچه انتظار می رفت و می رود، از فراز و نشیب چالش ۱۱ ساله هسته ای درس نگرفته اند و هنوز با خوشبینی غیرموجه و بی دلیل به نتیجه مذاکرات می نگرند. بدیهی است که چنانچه این طیف از مسئولان محترم نگاه خویش را از تابلوی مذاکرات به «شناسنامه مذاکرات» برگردانند، کلید لغو تحریم ها را در قفل مذاکرات نمی چرخانند.
ب: اگر بپذیریم که حریف از چالش هسته ای به عنوان یک بهانه برای تحریم ها استفاده می کند و هرگز از آن دست نمی کشد، بی تردید، برای عبور از تحریم ها به راه کارهای دیگری روی می آوریم و بسیاری از ظرفیت های بر زمین مانده داخلی را به کار می گیریم که رویکرد به اقتصاد مقاومتی از جمله آنها و بااهمیت ترین آنهاست.
ج: چنانچه ما نیز به مذاکرات هسته ای به عنوان آوردگاه و میدان جنگ با حریف نگاه کنیم، به جای امتیازدهی برای جلب اعتماد طرف مقابل، که می دانیم بی نتیجه است، پاشنه آشیل حریف را نشانه می رویم و از اهرم های فراوانی که در اختیار داریم برای ضربه زدن به آمریکا و متحدانش استفاده می کنیم. به عنوان مثال، چرا مجلس شورای اسلامی، طرحی را به تصویب نمی رساند که براساس آن، کشورهای اروپایی همراهی کننده با تحریم های آمریکا را از اولویت مبادلات تجاری کشورمان خارج کند. هم اکنون کارخانه عظیم «رنو» و «پژو سیتروئن» فرانسه به برکت روابط اقتصادی پرحجم با ایران نفس می کشد و قطع این رابطه می تواند فرانسه را با بحران اقتصادی بزرگی روبرو کند و یا در حقوق بین الملل فصلی با عنوان حق مقابله به مثل -RETALIATION- آمده است. این فصل به کشوری که حق قانونی آن از سوی یک یا چند کشور دیگر نقض گردیده اجازه مقابل به مثل داده است. جمهوری اسلامی ایران می تواند در واکنش به قطعنامه اتحادیه اروپا که تعهدآور بین المللی نیست، از این حق استفاده کند و تنگه هرمز را به روی نفتکش های حامل نفت برای کشورهای اروپایی تحریم کننده ایران ببندد. گفتنی است کشورهای اروپایی مجاز به خرید یا نخریدن نفت ایران هستند ولی قطعنامه اتحادیه اروپا تصریح دارد که این اقدام برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران است. بنابراین جمهوری اسلامی ایران نیز با استناد به «کنوانسیون ۱۹۵۸ ژنو» و «کنوانسیون ۱۹۸۲ جامائیکا» که مدلول آن نظام حقوقی آبراهه های بین المللی و حق عبور کشتی هاست، می تواند عبور نفتکش های حامل نفت برای کشورهای اروپایی تحریم کننده ایران و یا کشتی های اروپایی حامل کالا برای کشورهای منطقه را ممنوع اعلام کند و...
د: اگر آنگونه که شواهد و نشانه ها حکایت از آن دارند، بر این باور باشیم که چالش هسته ای فقط یک بهانه برای تحریم هاست، دلیلی ندارد که همه توان کشور را درگیر مذاکرات کنیم و می توانیم سطح مذاکرات را هم از مقامات بلندپایه- وزیر خارجه- به سطح کارشناسان و مدیران کل تنزل بدهیم.
همین جا گفتنی است که ادامه مذاکرات به دو علت ضروری است. اول؛ اثبات غیرقابل اعتماد بودن آمریکا و دوم آن که تیم هسته ای کشورمان به لحاظ فنی و حقوقی که مبنای قانونی مذاکرات است نسبت به حریف دست برتر را دارد.
۶- متأسفانه جریان مرموزی در داخل کشور که به شدت شیفته آمریکاست و برخی از اصحاب فتنه ۸۸ نیز در آن نفوذ کرده اند، هرگونه نقد و پیشنهادی را بدون ارزیابی میزان کارآمدی آن، به حساب مخالفت با دولت محترم و یا تیم مذاکره کننده هسته ای می نویسند و حال آن که هیچ منتقد دلسوز و دوستدار نظام، فرزندان انقلاب را به کوتاهی و بی توجهی نسبت به منافع ملی متهم نمی کند، اگرچه به قول رهبرمعظم انقلاب، طرف مقابل اهل حیله و نیرنگ است و این واقعیت علاوه بر آن که هوشمندی و هوشیاری بیشتر تیم محترم مذاکره کننده را می طلبد، به دلسوزان انقلاب که دوستداران تیم مذاکره کننده هستند نیز این حق را می دهد که دلواپس و نگران ترفندهای حریف باشند. چرا که فرزندان انقلاب بی تردید، منافع اسلام و انقلاب و مردم را نادیده نمی گیرند. اما احتمال این که خدای نخواسته در مواردی از سوی نمایندگان شیطان بزرگ فریب بخورند، وجود دارد.
۱- شاید کسانی این نگاه را «بدبینانه» تلقی کنند ولی همه شواهد و نشانه های موجود حکایت از آن دارند که نگاهی «واقع بینانه» است و آن، این که چالش هسته ای کشورمان با حریف «نقطه پایان» ندارد و رسیدن به توافقی که در آن حق ایران اسلامی به رسمیت شناخته شده باشد، «ناممکن» و «محال» است. چرا که چالش هسته ای یازده ساله با ۵+۱ و پیش از آن با تروئیکای اروپایی فقط تابلوی هسته ای دارد ولی ماهیت و موضوع آن «هسته ای» نیست. آمریکا چالش هسته ای را بهانه ای برای تحریم ها می داند و تحریم ها را «کارآمدترین حربه»! برای مقابله با پیشرفت و جهان شمولی ایران اسلامی تلقی می کند. حالا اگر دشمنی آمریکا با موجودیت جمهوری اسلامی ایران را هم به صورت مسئله اضافه کنیم، نتیجه می گیریم که از نگاه آمریکا و متحدانش چالش هسته ای ادامه درگیری های سی و چند ساله و از جمله، صحنه دیگری از جنگ ۸ ساله است. بنابراین، «لغو تحریم ها» که در مذاکرات هسته ای دنبال می کنیم، مانند آن است که از حریف انتظار داشته باشیم در میدان جنگ با ایران اسلامی، کارآمدترین اسلحه خود را زمین بگذارد! و بدیهی است که نگذاشته و نمی گذارد. کسانی که از مذاکرات هسته ای نتیجه دیگری را انتظار دارند، جغرافیای مذاکرات را آنگونه که واقعاً هست نمی بینند و به جای آن که با نگاه به «شناسنامه مذاکرات» که «غیر هسته ای» است، مسیر حرکت خود را تنظیم کنند، به «تابلوی مذاکرات» که آدرسی غلط می دهد چشم دوخته اند.
۲- همین دو روز پیش، رهبر معظم انقلاب در دیدار اعضای خبرگان به یکی از شگردهای آمریکا اشاره کرده و فرمودند؛ «هر وقتی که یک زمانی معین شده است برای پایان مذاکرات و ما به این زمان نزدیک می شویم، لحن طرف مقابل، بخصوص آمریکایی ها تندتر، سخت تر و خشن تر می شود، این، برای این است که جزو شگردهای اینهاست، جزو حیله ها و خدعه های اینهاست.»
و اکنون، سؤال این است که چرا در طول بیش از ۱۱ سال گذشته، هر وقت به نقطه پایان نزدیک شده ایم، آمریکایی ها بهانه جدیدی پیش کشیده و ساز تازه ای کوک کرده اند و اجازه نداده اند مذاکرات به نتیجه برسد؟! علت آن است که به ادامه چالش برای ادامه تحریم ها نیاز دارند.
سال گذشته در آغاز سال ۱۳۹۲، حضرت آقا طی سخنانی در حرم رضوی علیه السلام به همین نکته اشاره داشته و گفتند؛ «آمریکایی ها دوست ندارند گفت وگوهای هسته ای تمام شود و مناقشه هسته ای حل شود وگرنه چنانچه آن ها مایل به اتمام این مذاکرات بودند، راه حل بسیار نزدیک و بسیار آسان بود».
۳- «دیوید فروم» کارشناس و نویسنده برجسته آمریکایی در سایت CNN می نویسد «در صورت پایان مذاکرات هسته ای و رسیدن به توافق با ایران، باید تحریم ها برداشته شود و این در حالی است که تحریم ها با دو هدف پلکانی «تغییر رفتار- BEHAVIOR» و سپس «تغییر ساختار - STRUCTURE» نظام دینی ایران وضع شده اند!» که البته به قول رهبر انقلاب تغییر رفتار همان تغییر ساختار است.
پیش از او، «جرج فریدمن» مسئول مرکز راهبردی «استراتفور» که به باشگاه کهنه کاران CIA معروف است، تصریح کرده بود که «مشکل ما با ایران بر سر فعالیت هسته ای این کشور نیست، بلکه مشکل آن است که ایران نشان داده است نه فقط بدون حمایت آمریکا، بلکه در حال درگیری و مناقشه با آمریکا نیز می توان بزرگترین قدرت تکنولوژیک و نظامی منطقه بود. این پدیده، ایران را به یک الگو تبدیل کرده که بهار عربی (بیداری اسلامی) را در پی داشته است».
۴- اوایل دهه ۸۰ و در گرماگرم نخستین سال های چالش هسته ای کشورمان با تروئیکای اروپایی- فرانسه، انگلیس و آلمان- و چند ماهی بعد از اجلاس اکتبر ۲۰۰۳ تهران، طی یادداشتی با اشاره مستند به کارشکنی ها و قانون گریزی های حریف، نتیجه گرفتیم که چالش هسته ای غرب با ایران اسلامی فقط یک بهانه است و این چالش را با استناد به شواهد و قرائن موجود، ادامه جنگ تحمیلی دانستیم که با تغییر شکل- و نه ماهیت- در عرصه ای دیگر کلید خورده و به جریان افتاده است. پیش بینی کرده بودیم که آمریکا و متحدانش پرونده هسته ای کشورمان را به شورای امنیت سازمان ملل می فرستند. آن روزها برخی از مسئولان محترم کشورمان، ابرو در هم کشیده و به کیهان اعتراض کردند که چرا «تخم بدبینی می افشاند!» و آقای «گری سیک» مشاور امنیتی رئیس جمهور آمریکا در مصاحبه ای، کیهان را به «تندروی»! و «سنگ اندازی»! در مسیر مذاکرات متهم کرد. ولی آن پیش بینی به حقیقت پیوست و آمریکا و متحدانش برخلاف بند«C» از ماده ۱۲ اساسنامه آژانس، پرونده هسته ای کشورمان را به شورای امنیت سازمان ملل فرستادند».
۵- تأکید بر این واقعیت که چالش هسته ای هرگز نقطه پایانی ندارد و رسیدن به «توافق» با حریف «ناممکن» و «محال» است، از آن جهت ضروری است که؛
الف: برخی از مسئولان محترم کشورمان برخلاف آنچه انتظار می رفت و می رود، از فراز و نشیب چالش ۱۱ ساله هسته ای درس نگرفته اند و هنوز با خوشبینی غیرموجه و بی دلیل به نتیجه مذاکرات می نگرند. بدیهی است که چنانچه این طیف از مسئولان محترم نگاه خویش را از تابلوی مذاکرات به «شناسنامه مذاکرات» برگردانند، کلید لغو تحریم ها را در قفل مذاکرات نمی چرخانند.
ب: اگر بپذیریم که حریف از چالش هسته ای به عنوان یک بهانه برای تحریم ها استفاده می کند و هرگز از آن دست نمی کشد، بی تردید، برای عبور از تحریم ها به راه کارهای دیگری روی می آوریم و بسیاری از ظرفیت های بر زمین مانده داخلی را به کار می گیریم که رویکرد به اقتصاد مقاومتی از جمله آنها و بااهمیت ترین آنهاست.
ج: چنانچه ما نیز به مذاکرات هسته ای به عنوان آوردگاه و میدان جنگ با حریف نگاه کنیم، به جای امتیازدهی برای جلب اعتماد طرف مقابل، که می دانیم بی نتیجه است، پاشنه آشیل حریف را نشانه می رویم و از اهرم های فراوانی که در اختیار داریم برای ضربه زدن به آمریکا و متحدانش استفاده می کنیم. به عنوان مثال، چرا مجلس شورای اسلامی، طرحی را به تصویب نمی رساند که براساس آن، کشورهای اروپایی همراهی کننده با تحریم های آمریکا را از اولویت مبادلات تجاری کشورمان خارج کند. هم اکنون کارخانه عظیم «رنو» و «پژو سیتروئن» فرانسه به برکت روابط اقتصادی پرحجم با ایران نفس می کشد و قطع این رابطه می تواند فرانسه را با بحران اقتصادی بزرگی روبرو کند و یا در حقوق بین الملل فصلی با عنوان حق مقابله به مثل -RETALIATION- آمده است. این فصل به کشوری که حق قانونی آن از سوی یک یا چند کشور دیگر نقض گردیده اجازه مقابل به مثل داده است. جمهوری اسلامی ایران می تواند در واکنش به قطعنامه اتحادیه اروپا که تعهدآور بین المللی نیست، از این حق استفاده کند و تنگه هرمز را به روی نفتکش های حامل نفت برای کشورهای اروپایی تحریم کننده ایران ببندد. گفتنی است کشورهای اروپایی مجاز به خرید یا نخریدن نفت ایران هستند ولی قطعنامه اتحادیه اروپا تصریح دارد که این اقدام برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران است. بنابراین جمهوری اسلامی ایران نیز با استناد به «کنوانسیون ۱۹۵۸ ژنو» و «کنوانسیون ۱۹۸۲ جامائیکا» که مدلول آن نظام حقوقی آبراهه های بین المللی و حق عبور کشتی هاست، می تواند عبور نفتکش های حامل نفت برای کشورهای اروپایی تحریم کننده ایران و یا کشتی های اروپایی حامل کالا برای کشورهای منطقه را ممنوع اعلام کند و...
د: اگر آنگونه که شواهد و نشانه ها حکایت از آن دارند، بر این باور باشیم که چالش هسته ای فقط یک بهانه برای تحریم هاست، دلیلی ندارد که همه توان کشور را درگیر مذاکرات کنیم و می توانیم سطح مذاکرات را هم از مقامات بلندپایه- وزیر خارجه- به سطح کارشناسان و مدیران کل تنزل بدهیم.
همین جا گفتنی است که ادامه مذاکرات به دو علت ضروری است. اول؛ اثبات غیرقابل اعتماد بودن آمریکا و دوم آن که تیم هسته ای کشورمان به لحاظ فنی و حقوقی که مبنای قانونی مذاکرات است نسبت به حریف دست برتر را دارد.
۶- متأسفانه جریان مرموزی در داخل کشور که به شدت شیفته آمریکاست و برخی از اصحاب فتنه ۸۸ نیز در آن نفوذ کرده اند، هرگونه نقد و پیشنهادی را بدون ارزیابی میزان کارآمدی آن، به حساب مخالفت با دولت محترم و یا تیم مذاکره کننده هسته ای می نویسند و حال آن که هیچ منتقد دلسوز و دوستدار نظام، فرزندان انقلاب را به کوتاهی و بی توجهی نسبت به منافع ملی متهم نمی کند، اگرچه به قول رهبرمعظم انقلاب، طرف مقابل اهل حیله و نیرنگ است و این واقعیت علاوه بر آن که هوشمندی و هوشیاری بیشتر تیم محترم مذاکره کننده را می طلبد، به دلسوزان انقلاب که دوستداران تیم مذاکره کننده هستند نیز این حق را می دهد که دلواپس و نگران ترفندهای حریف باشند. چرا که فرزندان انقلاب بی تردید، منافع اسلام و انقلاب و مردم را نادیده نمی گیرند. اما احتمال این که خدای نخواسته در مواردی از سوی نمایندگان شیطان بزرگ فریب بخورند، وجود دارد.
۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۱۰:۰۶:۵۷
روزنامه‌ی کیهان اگر سخنگوی تیم مذاکراتی است یا سِمت دیگری دارد می‌تواند رسماً اعلام کند. (2742593) (alef-13)
۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۱۰:۱۸:۰۹
نمی دونم چرا ذره ای مثبت اندیشی در وجود این مرد نیست (2742632) (alef-13)
سپیده
۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۱۰:۳۹:۴۹
و هرگاه به توافق نزدیک میشویم شما و امثال شماها شروع به قلم فرسایی و تحلیل های کاملا شخصی و مغرضانه می کنید (2742713) (alef-13)
۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۱۱:۲۷:۱۷
انشاءالله توافق نشود تا کیهان شریعتمداری شبها راحت بخوابد. (2742865) (alef-13)
آزاده
۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۱۱:۳۲:۴۲
به کوری چشم دشمنان، انشاالله این توافق صورت میگیره تا رو سیاه شود هر که نمیتونه منطق ایران در دیپلماسی رو ببینه! (2742884) (alef-13)
۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۱۲:۲۵:۰۹
چرا كيهان اينقدر به طبل نا اميدي مي كوبد ؟؟؟ ضرر اين تندرو ها كمتر از دشمنان نيست!! (2743051) (alef-13)
۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۱۲:۳۹:۴۲
بابا چقدر به شما بگیم روزنامه هایی که دروغ پردازی می کنند مطالبشان را منتشر نکنید آقای الف لطفا "....... (2743101) (alef-13)
۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۱۵:۲۰:۴۳
تنگه هرمز رازببنديم؟؟ مطمئنم وقتي اينكارو انجام بديم، در همون ساعات اوليه خيلي از دلواپسان عزيز به لندن و پاريس و جنوب لبنان مهاجرت ميكنن.. اين مقاله بايد در تاريخ ثبت بشه.. (2743639) (alef-13)
فرزاد
۱۳۹۳-۱۲-۲۳ ۲۰:۱۷:۱۰
تحليلهاش مثل تحليلي كه در مورد فوت پادشاه عربستان داشت كه نفت به ٢٠٠ دلار ميرسه در بياد
كه فكر كنم اينم مثل قبلي هاش باشه
اينده نزديك اين را هم نشان خواهد داد (2744550) (alef-3)
كه فكر كنم اينم مثل قبلي هاش باشه
اينده نزديك اين را هم نشان خواهد داد (2744550) (alef-3)
mohsen
۱۳۹۳-۱۲-۲۴ ۰۰:۳۷:۳۵
خداییش تحلیل ایشون واقع بینانه است . قطعا آمریکا تحریمو بهترین ابزار برای فشار به ایران میدونه و حاضر نیست به راحتی از اون بگذره. فهمیدنش یه دو دو تا چهار تا می خواد. (2745164) (alef-10)
مهدی یزدی
۱۳۹۳-۱۲-۲۴ ۰۹:۱۲:۰۷
انشالله که با ح مسائل هسته ای تحریم ها پایان پذیرد. طاقت مردم تمام شده است. گرانی و تورم و بیکاری به مردم فشار می آورد (2745706) (alef-3)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
