کد مطلب: 419436
شعر و موسیقی ایرانی به کجا می‌رود؟
احمدرضا هدایتی، 11 آذر 95
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۱۱ آذر ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۵۶
پنج سال پیش با این امید که بتوانم، توجه مسئولین محترم را به ضرورت استفاده از فرصت شعر و موسیقی برای ایجاد شور و نشاط انقلابی جلب نمایم، مطلبی را تحت عنوان «نقش شعر و موسیقی در ایجاد شور و نشاط انقلابی برای سازندگی کشور» به رشته تحریر درآوردم و نتیجه را برای تعدادی از دستگاه‌های ذیربط از جمله؛ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، جشنواره بین‌المللی شعر فجر، رسانه ملی، انجمن شعرای ایران و چند مرکز دیگر ارسال و با برخی از مدیران مربوطه نیز تلفنی در این رابطه صحبت کردم.
تصور می‌کردم، وقتی رهبر معظم انقلاب هرسال بخشی از وقت ارزشمندشان را به گفتگو با شعرا اختصاص می‌دهند، حتماً مسئولین محترم دستگاه‌های ذیربط نیز به اهمیت و نقش شعر و موسیقی در جلب و جذب مردم به سمت کار و تلاش و کسب علم و دانش و معرفت پی برده‌اند و یادآوری اهمیت موضوع می‌تواند جرقه لازم برای استفاده بهینه از این فرصت را ایجاد کند.
پس از گذشت چند ماه، مطلب در قالب یک مقاله برای رسانه‌ها نیز تنظیم و ارسال و توسط تعدادی از آنها منتشر شد، اما وقتی با واکنش و نتیجه مشخصی از سوی مسئولین این حوزه مواجه نشدم، شخصاً به مسئولین بخش‌های مختلف در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مراجعه کردم، اما در کمال تعجب آقایان فرمودند که رسیدگی به این موضوع جزء وظایف ما نیست و در حوزه اختیارات انجمن شعرای ایران قرار دارد.
چند روز بعد خرسند از اینکه بالاخره نتیجه‌ای عاید خواهد شد، به باغ مصفای انجمن واقع در خیابان دولت مراجعه کردم، یکی از افراد حاضر در ساختمان که شاید فکر می‌کرد برای ارائه سروده‌هایم مراجعه کرده‌ام، بنده را به سالنی راهنمایی کرد که گروهی از خانم‌ها و آقایان شاعر بعضاً با وضعیت نه چندان مناسب گرد هم آمده بودند.
ظاهراً فرصت مناسبی برای دیدار و گفتگوی مستقیم با شعرای کشور، در اختیارم قرار گرفته بود، اما پس از مدتی حضور در جمع حضار محترم متوجه شدم که آب از سرچشمه گل‌آلود است، دریغ از شعر فاخر، دریغ از مفاهیم محتوایی، دریغ از مفاهیم انقلابی و اسلامی، دریغ از اشعار برانگیزاننده‌ای که بتواند، مشکلی از مشکلات جامعه را حل کند، اکثر اشعار در حد فاجعه‌آمیزی به موضوعات عاشقانه و اصطلاحاً «کوچه بازاری» اختصاص داشت.
در بیشتر اشعار جایگاه والای زنان که نقش اصلی را در تربیت فرزندان این مرز و بوم دارند، در حد سخیفی تنزل یافته بود، گویی در این محافل برای گروهی از افراد، مطلبی مهم‌تر از زن‌بارگی و استفاده ابزاری از واژه زن وجود ندارد، تداوم حضور برایم ناممکن بود، با تأسف تمام از سالن خارج شدم و در جستجوی رئیس انجمن به اتاق دیگری مراجعه کردم، تصادفاً توفیق گفتگو با یکی از مسئولین انجمن را پیدا کردم، اما کمی صحبت با ایشان کافی بود تا متوجه شوم، که نباید انتظار چندانی از این مجموعه داشت.
پس از آن هرسال به دنبال جابجایی و تغییر مسئولین رسانه ملی، اهمیت موضوع را به شکل مکتوب به مسئولین محترم سازمان متذکر شدم و بار دیگر در سال 1394 با حضور در دفتر یکی از مشاورین محترم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این موضوع و چند مطلب دیگر از جمله؛ ضرورت توجیه تصویرگران پوشاک و طراحان اشعار البسه برای استفاده از طرح‌ها و مضامین مناسب ملی، انقلابی و اسلامی را خدمت ایشان یادآور شدم، اما همانگونه که انتظار می‌رفت ایشان نیز موضوع را خارج از وظایف وزارتخانه اعلام کردند.
طی سال‌جاری وقتی چندبار تصادفاً در حال رانندگی به برنامه‌های رادیو جوان رجوع کردم، و با شنیدن متن برخی آهنگها نگرانی‌هایم دو چندان شد.
مصمم شدم بار دیگر با مسئولین ذیربط تماس بگیرم، تا اینکه مهرماه سال‌جاری ازطریق یکی از دوستان توفیق حاصل شد تا با برخی از مسئولین ذیربط سازمان صدا‌وسیما در این زمینه گفتگوداشته باشم، در جریان این دیدار متوجه شدم که مطالبات حقیر دغدغه‌های آنها نیز هست، اما ظاهراً به علل مختلف از جمله حجم انبوه فعالیت‌های موسیقیایی رسانه ملی که حدود 40 تا 60 درصد و در برخی از شبکه‌ها مانند؛ شبکه پیام و شبکه آفتاب تا 95 درصد از برنامه‌ها را شامل میشود و همچنین کمبود نیروی انسانی، عدم برخورد قاطع با افراد معدودی که بدون مجوز اقدام به پخش ترانه‌های سخیف می‌کنند و سایر موارد مشابه، کنترل کار از دست رسانه ملی نیز تا حدود زیادی خارج شده است.
برخی از دست‌اندرکاران مطلع مورد مذاکره در بخش فرهنگی در پاسخ به پرسش‌های بنده با نگرانی می‌گفتند، این وضعیت در مورد تولیداتی که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جمهوری اسلامی مجوز می‌گیرند، به مراتب فاجعه‌بارتر از چیزی است که در رسانه ملی شاهد آن هستیم و در بیان ادعای خود به برخی از ابیات مستهجن و شرم‌آور به‌کار برده شده در این آثار از جمله؛ اثر صوتی فردی با این مضمون که؛ «یکی از ما داره باز به اون یکی دروغ میگه / یکی از ما باز رفته سراغ یک یار دیگه» که علناً مروج خیانت است و اثر خواننده دیگری با این ابیات (من یک تضاد بی‌سرانجامم / روزا نمی‌شناسم تورو / شبا توخاطراتم غلط می‌خورم) به تصویر می‌کشد، اشاره می‌کردند.
قصد ندارم، با بیان این مطالب زحمات طاقت‌فرسای مسئولین و کارکنان زحمت‌کشی را که علی‌رغم تنگناهای شدید مالی، همچنان صادقانه و متعهدانه وظایف و مسئولیت خود را در بخش‌های مختلف فرهنگی دنبال می‌کنند، زیر سؤال ببرم، اما با شنیدن این نوع از تولیدات موسیقیایی این سؤالات را به ذهن متبادر می‌سازد که، واقعاً جای خدا، توکل به خدا و امید به خدا، جایگاه نشاط انقلابی و روحیه جهادی، جایگاه معنویت، جایگه فرهنگ، جایگاه علم و دانش و کار و تلاش در اشعار و ترانه‌ها کجاست؟
تردیدی وجود ندارد که در جامعه ناهنجاری‌های متعددی وجود دارد، اما این درست است که مشکلات را به بهانه‌ای برای استفاده حداقلی از ظرفیت‌های موجود تبدیل و با کم فروشی و کم‌کاری در انجام وظایفمان، به جای کمک به رفع نابسامانی‌ها، در اقداماتی هم‌راستا با توطئه دشمنان این مرز و بوم، به مشکلات دامن بزنیم؟
آیا به‌راستی مدیریت، هدایت و ساماندهی این عرصه می‌تواند متولی دیگری به‌جز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشته باشد؟ آیا سایر دستگاه‌های همکار مانند؛ نظام آموزشی، رسانه ملی و ده‌ها سازمان و دستگاه دیگر که هرازگاه با ورود به این عرصه در قالب جشنوار و کنگره شعر و موسیقی آثاری را ارائه می‌دهند، نمی‌توانند با ایجاد شرایط و زمینه برای تحول محتوایی، زمینه را برای استفاده مطلوب از این فرصت ارزشمند و فراگیر فراهم نمایند؟ آیا شأن موسیقی فاخر ایرانی اسلامی در این حد است؟ چرا به‌رغم برخورداری از حداکثر فرصت‌ها، به حداقل استفاده از آنها بسنده می‌کنیم؟
تصور می‌کردم، وقتی رهبر معظم انقلاب هرسال بخشی از وقت ارزشمندشان را به گفتگو با شعرا اختصاص می‌دهند، حتماً مسئولین محترم دستگاه‌های ذیربط نیز به اهمیت و نقش شعر و موسیقی در جلب و جذب مردم به سمت کار و تلاش و کسب علم و دانش و معرفت پی برده‌اند و یادآوری اهمیت موضوع می‌تواند جرقه لازم برای استفاده بهینه از این فرصت را ایجاد کند.
پس از گذشت چند ماه، مطلب در قالب یک مقاله برای رسانه‌ها نیز تنظیم و ارسال و توسط تعدادی از آنها منتشر شد، اما وقتی با واکنش و نتیجه مشخصی از سوی مسئولین این حوزه مواجه نشدم، شخصاً به مسئولین بخش‌های مختلف در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مراجعه کردم، اما در کمال تعجب آقایان فرمودند که رسیدگی به این موضوع جزء وظایف ما نیست و در حوزه اختیارات انجمن شعرای ایران قرار دارد.
چند روز بعد خرسند از اینکه بالاخره نتیجه‌ای عاید خواهد شد، به باغ مصفای انجمن واقع در خیابان دولت مراجعه کردم، یکی از افراد حاضر در ساختمان که شاید فکر می‌کرد برای ارائه سروده‌هایم مراجعه کرده‌ام، بنده را به سالنی راهنمایی کرد که گروهی از خانم‌ها و آقایان شاعر بعضاً با وضعیت نه چندان مناسب گرد هم آمده بودند.
ظاهراً فرصت مناسبی برای دیدار و گفتگوی مستقیم با شعرای کشور، در اختیارم قرار گرفته بود، اما پس از مدتی حضور در جمع حضار محترم متوجه شدم که آب از سرچشمه گل‌آلود است، دریغ از شعر فاخر، دریغ از مفاهیم محتوایی، دریغ از مفاهیم انقلابی و اسلامی، دریغ از اشعار برانگیزاننده‌ای که بتواند، مشکلی از مشکلات جامعه را حل کند، اکثر اشعار در حد فاجعه‌آمیزی به موضوعات عاشقانه و اصطلاحاً «کوچه بازاری» اختصاص داشت.
در بیشتر اشعار جایگاه والای زنان که نقش اصلی را در تربیت فرزندان این مرز و بوم دارند، در حد سخیفی تنزل یافته بود، گویی در این محافل برای گروهی از افراد، مطلبی مهم‌تر از زن‌بارگی و استفاده ابزاری از واژه زن وجود ندارد، تداوم حضور برایم ناممکن بود، با تأسف تمام از سالن خارج شدم و در جستجوی رئیس انجمن به اتاق دیگری مراجعه کردم، تصادفاً توفیق گفتگو با یکی از مسئولین انجمن را پیدا کردم، اما کمی صحبت با ایشان کافی بود تا متوجه شوم، که نباید انتظار چندانی از این مجموعه داشت.
پس از آن هرسال به دنبال جابجایی و تغییر مسئولین رسانه ملی، اهمیت موضوع را به شکل مکتوب به مسئولین محترم سازمان متذکر شدم و بار دیگر در سال 1394 با حضور در دفتر یکی از مشاورین محترم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، این موضوع و چند مطلب دیگر از جمله؛ ضرورت توجیه تصویرگران پوشاک و طراحان اشعار البسه برای استفاده از طرح‌ها و مضامین مناسب ملی، انقلابی و اسلامی را خدمت ایشان یادآور شدم، اما همانگونه که انتظار می‌رفت ایشان نیز موضوع را خارج از وظایف وزارتخانه اعلام کردند.
طی سال‌جاری وقتی چندبار تصادفاً در حال رانندگی به برنامه‌های رادیو جوان رجوع کردم، و با شنیدن متن برخی آهنگها نگرانی‌هایم دو چندان شد.
مصمم شدم بار دیگر با مسئولین ذیربط تماس بگیرم، تا اینکه مهرماه سال‌جاری ازطریق یکی از دوستان توفیق حاصل شد تا با برخی از مسئولین ذیربط سازمان صدا‌وسیما در این زمینه گفتگوداشته باشم، در جریان این دیدار متوجه شدم که مطالبات حقیر دغدغه‌های آنها نیز هست، اما ظاهراً به علل مختلف از جمله حجم انبوه فعالیت‌های موسیقیایی رسانه ملی که حدود 40 تا 60 درصد و در برخی از شبکه‌ها مانند؛ شبکه پیام و شبکه آفتاب تا 95 درصد از برنامه‌ها را شامل میشود و همچنین کمبود نیروی انسانی، عدم برخورد قاطع با افراد معدودی که بدون مجوز اقدام به پخش ترانه‌های سخیف می‌کنند و سایر موارد مشابه، کنترل کار از دست رسانه ملی نیز تا حدود زیادی خارج شده است.
برخی از دست‌اندرکاران مطلع مورد مذاکره در بخش فرهنگی در پاسخ به پرسش‌های بنده با نگرانی می‌گفتند، این وضعیت در مورد تولیداتی که از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جمهوری اسلامی مجوز می‌گیرند، به مراتب فاجعه‌بارتر از چیزی است که در رسانه ملی شاهد آن هستیم و در بیان ادعای خود به برخی از ابیات مستهجن و شرم‌آور به‌کار برده شده در این آثار از جمله؛ اثر صوتی فردی با این مضمون که؛ «یکی از ما داره باز به اون یکی دروغ میگه / یکی از ما باز رفته سراغ یک یار دیگه» که علناً مروج خیانت است و اثر خواننده دیگری با این ابیات (من یک تضاد بی‌سرانجامم / روزا نمی‌شناسم تورو / شبا توخاطراتم غلط می‌خورم) به تصویر می‌کشد، اشاره می‌کردند.
قصد ندارم، با بیان این مطالب زحمات طاقت‌فرسای مسئولین و کارکنان زحمت‌کشی را که علی‌رغم تنگناهای شدید مالی، همچنان صادقانه و متعهدانه وظایف و مسئولیت خود را در بخش‌های مختلف فرهنگی دنبال می‌کنند، زیر سؤال ببرم، اما با شنیدن این نوع از تولیدات موسیقیایی این سؤالات را به ذهن متبادر می‌سازد که، واقعاً جای خدا، توکل به خدا و امید به خدا، جایگاه نشاط انقلابی و روحیه جهادی، جایگاه معنویت، جایگه فرهنگ، جایگاه علم و دانش و کار و تلاش در اشعار و ترانه‌ها کجاست؟
تردیدی وجود ندارد که در جامعه ناهنجاری‌های متعددی وجود دارد، اما این درست است که مشکلات را به بهانه‌ای برای استفاده حداقلی از ظرفیت‌های موجود تبدیل و با کم فروشی و کم‌کاری در انجام وظایفمان، به جای کمک به رفع نابسامانی‌ها، در اقداماتی هم‌راستا با توطئه دشمنان این مرز و بوم، به مشکلات دامن بزنیم؟
آیا به‌راستی مدیریت، هدایت و ساماندهی این عرصه می‌تواند متولی دیگری به‌جز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشته باشد؟ آیا سایر دستگاه‌های همکار مانند؛ نظام آموزشی، رسانه ملی و ده‌ها سازمان و دستگاه دیگر که هرازگاه با ورود به این عرصه در قالب جشنوار و کنگره شعر و موسیقی آثاری را ارائه می‌دهند، نمی‌توانند با ایجاد شرایط و زمینه برای تحول محتوایی، زمینه را برای استفاده مطلوب از این فرصت ارزشمند و فراگیر فراهم نمایند؟ آیا شأن موسیقی فاخر ایرانی اسلامی در این حد است؟ چرا به‌رغم برخورداری از حداکثر فرصت‌ها، به حداقل استفاده از آنها بسنده می‌کنیم؟
کلمات کلیدی : شعر ، موسیقی ایرانی
۱۳۹۵-۰۹-۱۱ ۱۰:۱۳:۴۳
شعر و موسیقی آینه هستند
اگر مبتذل شده اند به خاطر این است که مطالبه ی جامعه چنین است.
امور فرهنگی را دستوری نمیتوان هدایت کرد.
مشکل جای دیگری است!
خانه از پای بست.... (4042893) (alef-13)
اگر مبتذل شده اند به خاطر این است که مطالبه ی جامعه چنین است.
امور فرهنگی را دستوری نمیتوان هدایت کرد.
مشکل جای دیگری است!
خانه از پای بست.... (4042893) (alef-13)
حسین
۱۳۹۵-۰۹-۱۳ ۰۸:۱۴:۱۳
شعر و موسیقی آینه هست ولی به شرطی که کسی نخواد از بیرون چیزی رو که فرهنگ خودشه از پشت آینه به ملت تزریق کنه.
ساده انگاریست اگر بخوایم بگیم امور فرهنگی داره بدون دستکاری غربیها مسیر متعادل و معقول خودش رو میره. (4046893) (alef-2)
ساده انگاریست اگر بخوایم بگیم امور فرهنگی داره بدون دستکاری غربیها مسیر متعادل و معقول خودش رو میره. (4046893) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۹-۱۱ ۱۰:۱۶:۳۹
نه تنها در زمينه آثار شعر و موسيقي، بلكه در زمينه‌هاي ديكر نيز سريالهاي سخيف توليد و پخش ميشود كه تيشه به فرهنگ و دين ما ميزند.
داستانهاي عشقولانه خارج از عرف و دين، خيانتهاي كوچه و خيابان زوجين بهم، ارتشا و فساد و ... همه به صورت عادي و روزمره نشان داده ميشود. (4042896) (alef-13)
داستانهاي عشقولانه خارج از عرف و دين، خيانتهاي كوچه و خيابان زوجين بهم، ارتشا و فساد و ... همه به صورت عادي و روزمره نشان داده ميشود. (4042896) (alef-13)
۱۳۹۵-۰۹-۱۱ ۱۱:۰۶:۱۱
شعر و موسيقي ايران به كجا مي رود ؟! ... تيتر بالا !!
به تركستان قربونتم ! ... به تركستان !! ... در زمينه موسيقي ، اين ره كه ما مي رويم به تركستان است !! از قديم و نديم گفته اند كه" هر كه هر چي داره قدرش رانميدونه " !! يكي اش ، همين موسيقي اصيل و عرفاني ايراني ، با آن سازهاي عرفاني !! ... مگه حالا قدرش ا ميدانيم !! اينقدر كه موسيقي اصيل عرفاني را حرام يا شبهه دار ميشماريم و حتي بعضي مواقع سر جنگ داريم ، باسيگار نداريم ، با ترياك نداريم ، با ربا و نزول نداريم !! حتي بر سر اجراي يك كنسرت
اصيل وزير مربوطه را بركنار ... حالا در چه زماني ما داريم با موسيقي اين جور در مي افتيم و
با اساتيد مان نامهرباني مي كنيم ؟ در زماني كه خدا عالمه چند تا شبكه ماهواره اي ،چه مو سيقي هاي مبتذل ، با چه صور قبيحه اي در ٢٤ ساعت شبانه روز دارند به خورد مردم مي دهند !! آدم
خجالت ميكشه كه نگاه كنه !! -- البته من كه نديده ام ، اما از خيلي ها شنيده ام !! ... تصدقتم
من ميگم پدر و مادري كه بچه اش را از خوردن فست فود و سوسيس و كالباس و هات داگ منع
ميكنه ،كه نبايد به بچه ،گرسنگي بده ، بايد حداقل يك تخم مرغي ، نان و پنيري ، ماست و سبزي
آبگوشتي ، املتي ... وگرنه اون طفلك تا از مدرسه اومد و چيزي در بساط نديد ، دِ برو به طرف
كالباس فروشي ، !! ... ميگم واقعاً اين موسيقي ما جزئي از فرهنگ ماست ، كسي كه دعاگوتم با قسمتي از فرهنگ سرزمينش اين جور نامهرباني ... !! ما مخلصتم ، اساتيد موسيقي داشته ايم
كه با " سازش " در دل شب با خدا راز و نياز ميكرده ، اساتيد موسيقي داشته ايم كه بي وضو هيچ
وقت دست به ساز نمي برده ! ... به نظرم ما به عنوان كشور مسلمان با مذهب شيعه ، در دنياي
دهكده جهاني ، بايد وضع خودمان را از لحاظ فقهي با موسيقي اصيل و عرفاني مان روشن كنيم
تا يك وقتي خداي نكرده مذهبمان مورد سوء داوري اغيار قرار نگيرد و گرنه ديگر مسلمانان ساير
مذاهب ، اين طور كه راديو و تلويزيونشان نشان ميدهد ، چندان مسئله اي با موسيقي ندارند و
به نظرم اين تنها صدا و سيما ي ماست كه حتي نشان دادن ساز ملي خودمان را از گناهان كبيره به حساب مي آورد و پشت گلدان پنهانش ... و فكر ميكنه كه وقتي " ساز " را نشان نده ، ديگه نه كسي ساز را مي بينه و نه كسي ساز را مي شناسه !! ... بله ؟ !! (4042972) (alef-13)
به تركستان قربونتم ! ... به تركستان !! ... در زمينه موسيقي ، اين ره كه ما مي رويم به تركستان است !! از قديم و نديم گفته اند كه" هر كه هر چي داره قدرش رانميدونه " !! يكي اش ، همين موسيقي اصيل و عرفاني ايراني ، با آن سازهاي عرفاني !! ... مگه حالا قدرش ا ميدانيم !! اينقدر كه موسيقي اصيل عرفاني را حرام يا شبهه دار ميشماريم و حتي بعضي مواقع سر جنگ داريم ، باسيگار نداريم ، با ترياك نداريم ، با ربا و نزول نداريم !! حتي بر سر اجراي يك كنسرت
اصيل وزير مربوطه را بركنار ... حالا در چه زماني ما داريم با موسيقي اين جور در مي افتيم و
با اساتيد مان نامهرباني مي كنيم ؟ در زماني كه خدا عالمه چند تا شبكه ماهواره اي ،چه مو سيقي هاي مبتذل ، با چه صور قبيحه اي در ٢٤ ساعت شبانه روز دارند به خورد مردم مي دهند !! آدم
خجالت ميكشه كه نگاه كنه !! -- البته من كه نديده ام ، اما از خيلي ها شنيده ام !! ... تصدقتم
من ميگم پدر و مادري كه بچه اش را از خوردن فست فود و سوسيس و كالباس و هات داگ منع
ميكنه ،كه نبايد به بچه ،گرسنگي بده ، بايد حداقل يك تخم مرغي ، نان و پنيري ، ماست و سبزي
آبگوشتي ، املتي ... وگرنه اون طفلك تا از مدرسه اومد و چيزي در بساط نديد ، دِ برو به طرف
كالباس فروشي ، !! ... ميگم واقعاً اين موسيقي ما جزئي از فرهنگ ماست ، كسي كه دعاگوتم با قسمتي از فرهنگ سرزمينش اين جور نامهرباني ... !! ما مخلصتم ، اساتيد موسيقي داشته ايم
كه با " سازش " در دل شب با خدا راز و نياز ميكرده ، اساتيد موسيقي داشته ايم كه بي وضو هيچ
وقت دست به ساز نمي برده ! ... به نظرم ما به عنوان كشور مسلمان با مذهب شيعه ، در دنياي
دهكده جهاني ، بايد وضع خودمان را از لحاظ فقهي با موسيقي اصيل و عرفاني مان روشن كنيم
تا يك وقتي خداي نكرده مذهبمان مورد سوء داوري اغيار قرار نگيرد و گرنه ديگر مسلمانان ساير
مذاهب ، اين طور كه راديو و تلويزيونشان نشان ميدهد ، چندان مسئله اي با موسيقي ندارند و
به نظرم اين تنها صدا و سيما ي ماست كه حتي نشان دادن ساز ملي خودمان را از گناهان كبيره به حساب مي آورد و پشت گلدان پنهانش ... و فكر ميكنه كه وقتي " ساز " را نشان نده ، ديگه نه كسي ساز را مي بينه و نه كسي ساز را مي شناسه !! ... بله ؟ !! (4042972) (alef-13)
مودی
۱۳۹۵-۰۹-۱۱ ۱۱:۱۸:۴۸
برادر دردمند و صاحب دغدغه
بنده فکر میکنم دو علت باعث ایجاد این وضعیت نابهنجار در شعر و موسیقی کشور شده است :
اول سیطره ی نگاه سیاسی و جناحی بر تمام امور مملکت از جمله امور فرهنگی
دوم گماشته شدن افراد غیر متخصص و ناآشنا به حوزه ی تخصصی شعر و موسیقی در مدیریت های مرتبط با این امر ... (4042984) (alef-13)
بنده فکر میکنم دو علت باعث ایجاد این وضعیت نابهنجار در شعر و موسیقی کشور شده است :
اول سیطره ی نگاه سیاسی و جناحی بر تمام امور مملکت از جمله امور فرهنگی
دوم گماشته شدن افراد غیر متخصص و ناآشنا به حوزه ی تخصصی شعر و موسیقی در مدیریت های مرتبط با این امر ... (4042984) (alef-13)
۱۳۹۵-۰۹-۱۱ ۱۵:۰۷:۲۹
سراغ بزرگانِ هنر و ادب بروید که با ایشان سر ناسازگاری و جنگ دارید، به شما خواهند گفت که فرهنگ و هنر را به کدام سو برده اید !!! (4043332) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۹-۱۱ ۱۹:۴۳:۰۰
چه کسی گفته که محتوای موسیقی وشعر تولید وعرصه شده جهت ایجاد نشاط جتما باید دارای مضامین انقلابی باشد.مگر زندگی همیشه در حال انقلاب است پس مصامین عاشفانه وعارقانه وآرامش دهنده وتهییج کننده جه میشود.موسیفی جماسی وانقلابی اگرچه لازم ولی بهیچ وجه کافی نییست وصرقا بخش کوچکی از انواع موسیقی را در بر میگیرد.انگار نویسنده در حلا زندگی میکند وبا 80 میلیون انسان وارسته و منزه والبته تک بعدی روبرو است که به سریال ها واشعار عاشفانه ایراد میگیرد (4043751) (alef-2)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.