کد مطلب: 294182
آیلان سه ساله چگونه چشم جهان را به روی حقیقتی تلخ باز کرد؟
تاریخ انتشار : جمعه ۲۰ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۴:۵۰
انتشار تصویر کودک سه ساله کردی در سواحل بدروم فصل جدیدی را در خوانش و تحلیل موضوع بحران مهاجرت در اروپا گشود.
به گزارش خبرآنلاین،چند سالی است که تحلیلگران مسائل اروپا از جدی بودن بحران مهاجرت در قاره سبز سخن می گویند و جنبش های اجتماعی با نگرش های متفاوتی هم به این مقوله نگریسته اند اما احتمالا انتشار تصویر آیلان سه ساله در کنار سواحل بدروم باعث شد دوباره نگرانی ها حول بحران رو به تزاید مهاجرت در سراسر اروپا و حتی جهان شدت بگیرد. این عکس به سرعت با واکنش های یکپارچه جهانی رو به رو شد.
این واکنش ها تنها به افکار عمومی محدود نشد و رهبران جهان هم هر یک نسبت به این موضوع ابراز تاسف کردند. حتی کار به جایی رسید که اولاند و مرکل در این باره بیانیه ای مشترک صادر کردند. از سوی دیگر شدت یافتن مهاجرت آوارگان به مرزهای اروپایی هم همزمان با انتشار این عکس شد.
پاپ هم ضمن دفاع از حقوق پناهندگان و آوارگان از کشورهای اروپایی خواست تالمات و دشواری های مهاجرین جنگ زده را در نظر بگیرند.
با اوج گیری اختلافات میان سران رهبران اروپایی بر سر پذیرش یا عدم پذیرش مهاجران و پناهندگان انتقادات لفظی گروه های مختلف سیاسی در کشورهای گوناگون اروپایی هم نسبت به عملکرد یکدیگر شدت گرفت. این در حالی بود که واکنش های جوامع مختلف اروپایی هم به مهاجرین متفاوت بود. از یکسو آلمان ها با حمایت مرکل به شدت از پناهجویان استقبال کردند. این در حالی بود که ایستگاه های قطار مجارستان درها را به روی پناهجویان بستند و اجازه ندادند مهاجرین به طرف اروپای غربی حرکت کنند. و
تحلیل ها هم پیرامون چرایی شکل گیری این بحران متفاوت بود برخی به موضوع تاثیرات جنگ جهانی دوم و مسائل فرهنگی بر روحیه مردم اروپا برای برخورد با پناهجویان تاثیر گذاشت.
انتشار تصاویر دلخراش از وضعیت ناگوار پناهجویان در جای جای اروپا و خاورمیانه آن هم در شرایطی که توجه عمومی به این موضوع جلب شده بود بر تامل بیشتر تحلیلگران بر بحران جدی مهاجرت در قاره سبز منجر شد.
در شرایطی که سیاستمدارانی مانند اردوغان ایران و روسیه را مسئول بحران پیش آمده سوریه و مهاجران می دانند، افکار عمومی حتما به این موضوع توجه خواهند داشت که کدام بازیگران سیاسی کار را در سوریه به درگیری های مسلحانه و قدرت گیری گروه های تکفیری و رادیکال کشاندند. اتفاقی که باعث شد معادله سوریه به باخت - باخت برای همه طرف های مناقشه تبدیل شود.
امروز اتحادیه اروپا نه دینش از دوران استعمار بلکه هزینه جنگ طلبی آقای سارکوزی در لیبی و بهای سکوتش دربرابر بحران سوریه را می پردازد. ولی آیا این اتحادیه خواهد پذیرفت که نابود کردن دولتهای ملی تنها هرج و مرج را به ارمغان خواهد آورد؟
به گزارش خبرآنلاین،چند سالی است که تحلیلگران مسائل اروپا از جدی بودن بحران مهاجرت در قاره سبز سخن می گویند و جنبش های اجتماعی با نگرش های متفاوتی هم به این مقوله نگریسته اند اما احتمالا انتشار تصویر آیلان سه ساله در کنار سواحل بدروم باعث شد دوباره نگرانی ها حول بحران رو به تزاید مهاجرت در سراسر اروپا و حتی جهان شدت بگیرد. این عکس به سرعت با واکنش های یکپارچه جهانی رو به رو شد.
این واکنش ها تنها به افکار عمومی محدود نشد و رهبران جهان هم هر یک نسبت به این موضوع ابراز تاسف کردند. حتی کار به جایی رسید که اولاند و مرکل در این باره بیانیه ای مشترک صادر کردند. از سوی دیگر شدت یافتن مهاجرت آوارگان به مرزهای اروپایی هم همزمان با انتشار این عکس شد.
پاپ هم ضمن دفاع از حقوق پناهندگان و آوارگان از کشورهای اروپایی خواست تالمات و دشواری های مهاجرین جنگ زده را در نظر بگیرند.
با اوج گیری اختلافات میان سران رهبران اروپایی بر سر پذیرش یا عدم پذیرش مهاجران و پناهندگان انتقادات لفظی گروه های مختلف سیاسی در کشورهای گوناگون اروپایی هم نسبت به عملکرد یکدیگر شدت گرفت. این در حالی بود که واکنش های جوامع مختلف اروپایی هم به مهاجرین متفاوت بود. از یکسو آلمان ها با حمایت مرکل به شدت از پناهجویان استقبال کردند. این در حالی بود که ایستگاه های قطار مجارستان درها را به روی پناهجویان بستند و اجازه ندادند مهاجرین به طرف اروپای غربی حرکت کنند. و
تحلیل ها هم پیرامون چرایی شکل گیری این بحران متفاوت بود برخی به موضوع تاثیرات جنگ جهانی دوم و مسائل فرهنگی بر روحیه مردم اروپا برای برخورد با پناهجویان تاثیر گذاشت.
انتشار تصاویر دلخراش از وضعیت ناگوار پناهجویان در جای جای اروپا و خاورمیانه آن هم در شرایطی که توجه عمومی به این موضوع جلب شده بود بر تامل بیشتر تحلیلگران بر بحران جدی مهاجرت در قاره سبز منجر شد.
در شرایطی که سیاستمدارانی مانند اردوغان ایران و روسیه را مسئول بحران پیش آمده سوریه و مهاجران می دانند، افکار عمومی حتما به این موضوع توجه خواهند داشت که کدام بازیگران سیاسی کار را در سوریه به درگیری های مسلحانه و قدرت گیری گروه های تکفیری و رادیکال کشاندند. اتفاقی که باعث شد معادله سوریه به باخت - باخت برای همه طرف های مناقشه تبدیل شود.
امروز اتحادیه اروپا نه دینش از دوران استعمار بلکه هزینه جنگ طلبی آقای سارکوزی در لیبی و بهای سکوتش دربرابر بحران سوریه را می پردازد. ولی آیا این اتحادیه خواهد پذیرفت که نابود کردن دولتهای ملی تنها هرج و مرج را به ارمغان خواهد آورد؟
کلمات کلیدی : آیلان
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
