جناب آقای رئیس جمهور؛ مسلمانان شما را بیشتر با کنفرانس مطبوعاتی داووس می شناسند، آنجا که رئيس جنایتکار رژیم جعلی را در مقابل دوربین های تلویزیونی و دیدگان ملتهای دنیا غیرتمندانه مفتضح و کنفرانس را در اعتراض به حضور آن موجود حقیر، ترک نمودید و شاید آنروز به یکی از معدود شخصیت های سیاسی محبوب دنیای اسلام تبدیل شدید.
و اما روزی که در برنامه تلویزیونی و به هنگام پخش ترجمه نامه محمد البلتاجی رهبر اخوان المسلمين مصر به دخترش که در درگيری های مصر کشته شده بود، بشدت منقلب شدید، موجی از شک و ابهام همه را در بر گرفته بود زیرا اردوغانی که دوربین های کنفرانس داووس نشان دادند تا اردوغان مقابل دوربین های تلویزیون حزب عدالت و توسعه، به فاصله زمین تا آسمان تفاوت داشت.
آخر هیچ مسلمان و آزاده ائی نمی توانست بین این رِقَّتِ قلب و آن سکوت و چشم بستن تان بر جنایات تکفیری ها علیه ملت مظلوم سوریه و نه تنها سکوت که حمایت همه جانبه تان از گروههای منحرف سلفی و صهیونیستی، تناسبی پیدا کند.(۱)
متأسفانه همان گروه های مسلحی که جنابعالی و برخی دوستان عربتان به نام انقلابیون، جبهه مردمی و ارتش آزاد سوریه تا دندان مسلح کرده و به جان مردم بی گناه و بی پناه سوریه انداختید، امروز خالص سازی شده و گروه مخوف و خونخوار داعش بعنوان عصاره ناب دست پختتان متولد گردیده است. نمی دانم با چنین پرونده ائی، در حالیکه آن کودک دست پرورده تان به وحشی ترین گروه تروریستی قرن تبدیل شده و با جنایات ضد انسانی اش به نام اسلام و مسلمانی، روی جلادان تاریخ از ازل تا قرون وسطی و حتی رزیم سفاک صهیونیستی را سفید کرده است، آیا هنوز هم خود را یک مسلمان آزادی خواه می دانید؟
یک چهره سیاسی و این حد از تَلَوُّنِ مزاج؟! عموماً، دمدمی بودن یک چهره سیاسی را ناشی از بی اصالتی وی در عالم سیاست می دانند، آخر شما که از فرزندانِ معنویِ ممتازِ مکتبِ سیاستمدارِ اسلام گرایِ بزرگی مانند نجم الدین اربکان هستید، این بی ثباتی عقیده و منش را از کجا به ارث برده ائید؟ افسوس؛ میراث آن فقید که همانا ایجاد زمینه خروج ترکیه مسلمان از زیر سطه نظامیون و حکومت لائیک است، چه زود به شاگرد تجدیدی وی رسید. در فاصله زمانی کمتر از دو سال از شما آنچنان چهره ائی متفاوت و متضاد دیده شد که بعید است حتی در میان دولتمردان لائیک چند دهه گذشته ترکیه هم، همتائی داشته باشید.
امروزه بسیاری خلیفه داعشی را بعنوان ولد ناخلف مثلث صهیونیزم، آل سعود و حکومت ترکیه (بطور خاص شخص جنابعالی) می شناسند و این مولودِ روانیِ خون آشام به بلای جان زن و کودک بیگناه مسلمان، ایزدی، مسیحی، کرد و ... در سوریه، عراق و حالا هم یمن تبدیل گردیده است.
آقای رئیس جمهور؛ دیگر امروز نه آنی هستید که شاید هر مسلمانی به وجودتان افتخار می کرد و شما را به صهیونیست ستیز بودن می شناخت، اما چه زود رنگ باخته و آن عزت را به ذلت تبدیل نمودید. نمیدانیم به چه بهائی حاضر شدید آن عزت و غرورتان را زیر پا بگذارید اما به سهم خودم بعنوان یک مسلمان، شرم دارم در عصری زندگی می کنم که حاکمانی چون شما بر بخشی از امت اسلام حکومت می کنند. البته شاید هم همینی بودید که هستید و آن رفتارها، عوام فریبی و گذرا بود؟ هر چه هستید اما بعید است که دیگر ملت ایران برایت فرش قرمز پهن کند.
در تهران که هیچ بلکه در تمام ایران اسلامی هم کسی به شما نمی گویدخوش آمدید.
