اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.
سریال ستایش یکی از مجموعه های پرطرفدار در طی سالیان گذشته بود. این سریال در زمان پخش خود از شبکه سوم سیما با استقبال خوب مخاطبان از سویی و از سوی دیگر مدیران ارشد رسانه ملی چون مهندس ضرغامی روبرو شد.
پس از پایان فصل اول سریال ستایش حالا فصل دوم سریال نیز به تازگی از شبکه سه شروع شده است هر چند در این بین بررسی فصل دوم ستایش زود است اما این خود بهانه ای برای بررسی تیم هنری این سریال است تا با مجموعه اندیشه و سوابق تیم هنری این سریال آشنا شویم.
سعید سلطانی کارگردانی نه چندان مطرح در فضای رسانه ای کشور است که مهمترین اثرش همین سریال ستایش است؛ از برداشت ناصحیح از واقعیت ها تا برداشت های غلو آمیز از ویژگی های او می باشد که در ستایش نیز قابل مشاهده است.
این سریال در کنار استقبال مردم با انتقادات گسترده ای نیز مواجه شد و احتمال ساخت فصل دوم ستایش نمی رفت اما با بی توجهی به تمام این انتقادات فصل دوم سریال ساخته و در حال پخش است.
علی سالم در یادداشت تحلیلی در مساله حضانت قانونی در این سریال اشکال وارد می کند و این سریال را به القای بی عدالتی در قوانین اسلامی به مخاطب متهم می نماید. او در این مورد می نویسد که: «قانون مدنی کشور، مستقیماً بر مبانی حقوق اسلامی استوار شده و تنها قانون مدنی است که در آن قواعد فقه امامیه رعایت گردیده است. مطابق نظر مشهور فقهای امامیه و قانون مدنی “نگاهداری اطفال هم حق و هم تکلیف پدر و مادر است” و در صورت فوت پدر حضانت به معنای نگهداری و سرپرستی با مادر است. … در صورت فوت پدر و مادر هر دو، سرپرستی و حق حضانت با جد پدری کودک.
مطابق واقعیت حضانت فرزندان حق قانونی و شرعی ستایش است و برای حشمت فردوس هیچ حقی از این باب قابل تصور نیست، چه اینکه قانون در این باره از گذشته تا بحال تغییر نداشته است.
حال چرا و به چه منظور قصه اصلی و مهم مجموعه ستایش به غیر عادلانه بودن حقوق شرعی زن در جامعه و حکومت اسلامی پرداخته و با زیرکی بیننده را بدبین و نامطمئن به عدالت در حقوق اسلامی کرده است؟ عدالتی که ستایش باید برای استیفاء و اعمال آن با قانون جامعه اسلامی خود بجنگد؟ سوالی است که مطمئنا عدم آگاهی نویسنده، سازندگان و حتی مدیران سیما علت اصلی آن نمی باشد!»
وحید جلیلی [مسئول دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی] نیز در جمع دانشجویان در دوره آموزشی خبرگزاری دانشجو در دانشگاه فردوسی مشهد به صورت گسترده از این سریال انتقاد می کند و تصریح می کند که: «بدیهیات شرع باید در هنر رعایت شود، اینکه مثل صدا و سیما بخشنامه بدهیم که یک تار موی زن هم دیده نشود؛ اما وقتی به خود فیلم ها نگاه کنیم که یا اصلا دینی نیستند یا تمام ضد دین، کفایت نمی کند. این فیلم مظهر اسلام گرایی صدا وسیماست، در حالی که در صدد تخریب دین و اصل حضانت فرزند توسط جد پدری است، نویسنده آن هم یکی از پرکارترین فیلم نامه نویسان است.»(
+)
اما نکته جالب درباره این سریال وجود "سعید مطلبی" بعنوان فیلنامه نویس در ستایش است. سعید مطلبی با نوشتن فیلمنامه فیلم «مأمور دو جانبه» در سال ۱۳۴۵ فعالیت سینمایی را آغاز و از سال (۱۳۴۰) تا (۱۳۵۰) تعداد ده فیلم را کارگردانی کرد. فیلمنامه نویسی که در آثار پیش از انقلاب او، مسائل مختلفی به چشم می‌خورد.
ابتذال جنسی موجود در سینمای «مطلبی» به حدی است که حتی ذکر نام چند نمونه از آثار قبل از انقلاب او هم برای آشنایی با ابعاد شخصیتی مطلبی و طرز تفکر هنری او هم مقدور نمی باشد. همچنین او پدر یسنا مطلبی (از کارمندان شبکه بی بی سی) است که پیش از این خبر بهائی شدنش در رسانه ها منتشر شده بود.
این ها تنها نمونه های کوچکی از مبانی اندیشه ای تیم هنری پشت سر سریال ستایش بود تا بتوانیم بعد از این با نگاه عمیق تری به مسائل پیش رو نگاه کرد.
هرچند مانند همیشه قرار نیست صدای ما را کسانی علی الخصوص آقایان ضرغامی و معاون ایشان دکتر دارابی بشنوند اما در آخر باید گفت که مسئولین رسانه ملی چگونه و چرا به چنین افرادی اعتماد می‌کنند و حتی آثار آنان را به عنوان الگو مورد تقدیر قرار می‌دهند؟
