داخلی صفحه اقتصادی آرشيو خبر

۲۹

نگاهی به سخنان مدیری در دورهمی؛

حل مشکلات مردم شجاعت می خواهد و مسولیت پذیری

محسن نظری، 01 دیماه ۹۵

رهبر انقلاب فرمودند: هرجايى كه مسئولان و رؤسا و كارگزاران و دست‌اندركاران اداره كشور از شجاعت برخوردار نبودند، آنجا يك پاى زندگى مردم لنگيد. اين بی شجاعتی، بسيار خطر بزرگى است.

جمعه‌شب 26 آذرماه، مهران مدیری در برنامه دورهمی که با موضوع شجاعت روی آنتن شبکه نسیم رفته بود، در پایان برنامه و در کلام آخر خود که مهم‌ترین بخش گفتاری او است، گفت: «سازشکارانه در هر پست و منصبی بی‌توجه به خون شهدا هستند و چرا پست‌هایی را می‌گیرید که انجام وظایفش دل و جرات می‌خواهد!»

وی با اشاره به شهیدان و اینکه حتی نمی‌توانیم تصورش را کنیم که یه عده با چه جرأتی به عملیات‌های بی‌بازگشت می‌رفتند، افزود: «اگر ما بودیم چه می‌کردیم؛‌ امروز که شرایط کاملاً عادی است جواب آن دل و جرأتهای خارق‌العاده را با سازش‌کاری و منفعت‌طلبی می‌دهیم. اگر دل و جرأت بعضی از کارها را نداریم؛ چرا پست‌هایی را می‌گیرید که انجام وظایفش دل و جرأت می‌خواهد! تو که نمی‌توانی بتمرگ خانه‌ات!»

البته این سخنان مدیری باعث واکنش و اعتراض سیاسی و غیرسیاسی به او شد، هرچند وی گفت که منظورش فرد و یا گروه سیاسی خاصی نبوده؛ اما آیا مدیران و دولتمردان، آن شجاعت و مسئولیت‌پذیری را دارند یا نه؟ البته منظور این نیست که مسئولان ایرانی ترسو هستند و همیشه نشان دادند که می‌توانند از پس‌کارهای بزرگ برآیند.

امروز مهم‌ترین مشکل و اولویت‌های در کشور در حوزه فرهنگ و اقتصاد است، رهبر حکیم انقلاب از ابتدای دوران رهبرشان بارها به مسائل اقتصادی تأکید داشتند و حتی در این ده سال اخیر نام‌های سال را با مضامین اقتصادی انتخاب می‌کردند که اگر مسئولان در جهت تحقق هرکدام از آن نام‌گذاری‌ها گام برمی‌داشتند، امروز وضعیت این‌گونه نبود.

امروز همه کارشناسان و خود دولتمردان و مسئولان چه در این دولت و چه دولت‌های قبل می‌دانند و می‌دانستند که مشکلات اقتصاد ایران و راه‌حل آن چیست، اما آیا دولتمردان اقتصادی در این راه قدم گذاشتند، درست است که شاید برخی به دلیل منافع خود باعث مانع و اجرایی شدن شوند، اما مسئولان فقط سخن از این مشکلات گفتند و برای حل آن اقدام درخوری انجام نشد.

دلیل مشکلات اقتصادی ایران چند جنبه دارد که هرکدام سهمی دارند، مثلاً تحریم‌ها بین 20 الی 30 درصد از مشکلات اقتصادی را باعث شدند و بخش اعظم مشکلات، اقتصاد ناکارآمد دولتی، نفتی بودن اقتصاد، غیررقابتی، وجود ساختارهای معیوب و فسادزا است، اما کدام مسئول برای حل این موارد گام جدی برداشت.

وقتی قیمت نفت کاهش می‌یابد، سهم آن‌هم در بودجه کاهش می‌یابد اما وقتی قیمت آن افزایش پیدا می‌کند، دوباره بودجه رنگ نفتی گرفته و به‌جای سرمایه‌گذاری پول فروش نفت در کشور صرف امور جاری می‌شود که نمونه آن و در لایحه بودجه 96، درآمدهای نفتی 60 درصد افزایش یافت. فروش نفت مثل این است که فردی خانه خود را فروخته و پول به‌دست‌آمده را درآمد به‌حساب بیاورد و به‌جای کار کردن و ایجاد منبع درآمد، آن را خرج کند؛ درحالی‌که می‌بایست با آن پول به‌دست‌آمده سرمایه‌گذاری می‌کرد تا بتواند سرپناهی داشته باشد.

یا اینکه دولتمردان سخن از اقتصاد دولتی و ساختارهای معیوب می‌زنند، اما کدام قدم در راه اصلاح آن برداشته شد. امروز اقتصاد مقاومتی و سیاست‌های ابلاغی آن راه‌حل برون‌رفت اقتصاد ایران از مشکلات بیان می‌شود، از سال 1392 که این سیاست‌ها که ابلاغ شد تا امروز که سال، سال اقتصاد مقاومتی و اقدام و عمل است، چند درصد آن اجرایی شده و کدام گام و اقدام جدی برای تحقق آن برداشته‌شده است.

مثلاً نمونه دیگر وزارت راه و شهرسازی است که مسئولان این وزارتخانه با اجرایی شدن برجام، در جهت نوسازی ناوگان هوایی اقدام کردند، با همه نقدها، این اقدام را مناسب میدانیم و خرید هواپیمای صفرکیلومتر بسیار خوب است، اما مسئولین چه میزان به ناوگان حمل‌ونقل جاده‌ای و ریلی توجه کردند.

امروز در بخش جاده‌ای نقاط حادثه‌خیزی در کشور وجود دارد که هرروز در آن نقطه شاهد تصادف و کشته شدن هم‌وطنان خود هستیم، آیا برای رفع آن اقدام شد و یا اینکه اگر به نوسازی بخش ریلی در کنار ناوگان هوایی توجه شده بود، آیا حادثه برخورد دو قطار در سمنان رخ می‌داد که قطاری به دلیل سرما و نقص در سیستم ترمز، متوقف شود؛ اما در بی‌توجهی این حادثه رخ داد و تعدادی از هم‌وطنانمان در آتش سوختند و جان خود را از دست دادند.

مجلس دهم که امروز مجلس اصولگرا نیست و به‌نوعی حامی دولت تدبیر و امید است و حتی خود نمایندگان حامی دولت یازدهم از فراکسیون امید، مسئولان وزارت راه و شهرسازی را مقصر اصلی برخورد قطار اعلام کردند. آما آیا مسئولین شجاعت عذرخواهی و استعفا داشتند، اما یا گفتن این سخن که همه بیمه‌اند و بیمه دیه را می‌پردازد؛ نمکی به زخم مردم پاشیدند.

در مورد دیگر اینکه امروز دو خودروساز کشور که فقط به دنبال مونتاژ و بالا بردن قیمت خودروهای تولیدی خود هستند و به‌نوعی بازار خودرو در انحصار آن‌ها قرار دارد، نمی‌گویم خودروی بی‌کیفیت تولید می‌کنند، اما آیا مردم از آن‌ها گله‌مند نیستند؛ حال مسئولان وزارت صنعت با آن‌ها در جهت حفظ حقوق همین مردم که ولی‌نعمت مسئولین هستند، چه برخوردی کرده‌اند.

 امروز تولید کشور از قاچاق و واردات رنج می‌برد این دو باعث تعطیلی تولید در کشور شده‌اند، اما در رفع این مشکل و نداشتن وابستگی به خارج قدمی برداشته شد. امروز موضوع فساد و رانت یکی از معضلات اساسی کشور است، بارها رهبر فرزانه انقلاب در این مورد هشدار دادند، اما اقدام جدی و درخور توجهی از مسئولین سر باز زد یا اینکه با برگزاری همایش و سمینار چهره اجرایی به خود گرفتند.

البته مسئولان و دولتمردان شجاع و همیشه به فکر خدمت به مردم فهیم ایران‌زمین هستند، اما اگر یک نظرسنجی از مردم در مورد عملکرد مسئولین و دستگاه‌های مسئول انجام شود، به نظرتان و به نظر خود همین مسئولین، چه نمره‌ای از مردم خواهند گرفت، آیا قبول می‌شوند و یا رد؟

آری شاید بتوان به سخنان مدیری و برنامه دورهمی انتقاد سیاسی و غیرسیاسی وارد کرد. هدف ما سخنان او نیست و نمی‌خواهیم تلاش مدیران و دولتمردان سخت‌کوش را زیر سؤال ببریم که انصافاً جز مدیران زحمت‌کش هستند، اما اگر شجاعت وجود داشت و سیاسی‌کاری در راستای حل مشکلات مردم و اقتصاد کشور رخ نمی‌داد، امروز شاهد تحولی در این عرصه نبودیم؛ نه اینکه همه مشکلات حل می‌شد، اما حداقل مسئولین به آن بخش از مسئولیت خود توجه کرده و در جهت حل آن گامی برمی‌داشتند؛ مطمئناً مردم باشعور و فهیم ایران، قدر این تلاش و گام را می‌دانند و می‌دانستند.

رهبر انقلاب می‌فرمایند: ما نه‌فقط در عمل احتياج به شجاعت داريم، در فهم هم احتياج به شجاعت داريم؛ اگر شجاعت نبود، حتى در فهم هم خلل به وجود خواهد آمد؛ هرجايى كه مسئولان و رؤسا و كارگزاران و دست‌اندركاران اداره كشور از شجاعت برخوردار نبودند، آنجا يك پاى زندگى مردم لنگيد. اين بی شجاعتی، بسيار خطر بزرگى است؛ گاهى بناى حقيقت، با شجاع نبودن انسان‌ها - بخصوص اگر داراى منزلت و مرتبه‌اى در جامعه باشند- فرو مى‌ريزد؛ ساده‌ زيستى چيز بسيار باارزشى است. ما اگر بخواهيم تجمل و اشرافی گری و اسراف و زياده‌روى را از جامعه‌مان ريشه‌كن كنيم، با حرف و گفتن نمي‌شود؛ اشرافی گری براى يك كشور آفت است؛ اشرافی گری مسئولان، آفت مضاعف است.