داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

۱

نقدي بر نامه 128 اقتصاددان، جامعه شناس و هنرمند

بخش تعاملی الف - نقي عبدالجوادي دستجردي

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

چند وقتي است كه مسئولان محترم، مردم را تشويق مي كنند كه از دريافت يارانه انصراف بدهند. حتي مي خواهند با توزيع فرم هايي يارانه بگيران را راستي آزمايي كنند. كارشناسان هم مي گويند و مي نويسند كه اگر مردم داوطلبانه انصراف دهند پول يارانه آن ها صرف ساختن كشور مي شود و با اين پول مي توان سالانه چندين مدرسه، چندين پل، چندين نيروگاه و .... ساخت. در اين راه اقتصاد دانان، جامعه شناسان و هنرمندان هم به كمك دولت شتافته اند و مزاياي انصراف مردم از دريافت يارانه ها را طي نامه اي به تفصيل برشمرده اند (نامه اين عزيزان در سايت هاي مختلف از جمله سايت الف موجود است.). ولي اين عزيزان از يك چيز غافل مانده اند و آن مشكلات بي شماري است كه همه روزه، مردمان صبور اين سرزمين با آن دست و پنجه نرم مي كنند.

بسياري از مردم مي گويند ما از دريافت يارانه انصراف مي دهيم، دولت هم قبول زحمت كرده و اوضاع اقتصادي مردم را به قبل از پاييز ۱۳۸۸ برگرداند، در اين صورت علاوه بر انصراف از دريافت يارانه حاضريم مبلغي هم به دولت محترم كمك كنيم.

در مورد نامه اخير ۱۲۸ نفر از عزيزان اقتصاددان، جامعه شناس و هنرمند هم بايد عرض شود كه اين عزيزان بهتر است زحمت كشيده و سري به برخي محله هاي جنوب شهر تهران بزنند (لازم نيست به شهرستان ها بروند) و با باشندگان (ساكنان) اين محله ها كه با سيلي صورت خود را سرخ نگه مي دارند هم كلام شوند. مردمي كه از بامداد تا شامگاه به دنبال لقمه اي نان تلاش مي كنند. مردمي كه فكر و ذكرشان نه آجيل و ميوه و لباس نو عيد كه فكر و ذكرشان سير كردن شكم خود و فرزندانشان مي باشد.

عزيزان، امروز مشكل بيش تر مردمان اين سرزمين فقط گراني نيست، گراني يكي از مشكلات است. به دليل بي تدبيري دولتيان پيشين، مشكل حاد ديگري هم در دو سال اخير، به مشكلات مردم اضافه شده و آن بيكاري است. در ساليان اخير به دليل تحريم هاي ظالمانه دولت هاي غربي، بسياري از شركت هاي مشاور و پيمانكار، كارخانه ها، كارگاه هاي ريز و درشت توليدي و بنگاه ها يا تعطيل شده اند و يا در آستانه تعطيلي هستند. بسياري از كارفرمايان نيز براي بقا، ظرفيت نيروي انسانس بنگاه هاي خود را به نصف يا كم تر رسانده اند. برخي شركت ها و بنگاه ها علاوه بر كاهش ظرفيت نيروي انساني، حقوق كاركنان باقي مانده خود را ۲۰ تا ۵۰ درصد و يا بيش تر كاهش داده اند.

به عنوان نمونه، شركت هاي مشاور در زمينه پروژه هاي آبياري و زهكشي كه نگارنده هم به عنوان كارشناس و مدير پروژه در يكي از آن ها مشغول به كار مي باشد، تقريبا تعطيل يا نيمه تعطيل شده اند. هم اكنون اين شركت ها با دو مشكل اساسي دست و پنجه نرم مي كنند. يكي از مشكلات اين شركت ها نبود پروژه هاي تازه و مشكل حاد ديگرشان انباشت مطالباتشان مي باشد. طرف قرارداد بيش تر اين شركت ها هم سازمان ها و نهادهاي دولتي هستند كه به دليل نبود اعتبار، از پرداخت مطالبات اين شركت ها عاجزند. حال كارمندي كه يا اخراج شده، يا حقوق اش نصف شده و يا حتي همين حقوق نصفه اش هم به تاخير افتاده، آيا راضي مي شود داوطلبانه انصراف دهد؟

پيشنهاد مي شود به جاي راستي آزمايي و يا تشويق مردم به انصراف از يارانه دولت محترم نكات زير را مد نظر قرار دهد:

يك- تلاش براي به ثمر رساندن مذاكرات هسته اي و لغو پر شتاب تحريم ها در كوتاه ترين زمان ممكن.

دو- تلاش و رايزني براي دريافت پول هاي بلوكه شده ايران در كشورهاي ديگر. (البته وزارت خارجه در اين راه تلاش مي كند و اين از نگاه مردم پنهان نيست).

سه- قطع دست غارتگران بيت المال كه به بهانه هاي مختلف سرمايه هاي اين كشور را به غارت مي برند و شمارشان اندك نيست.

چهار- اجرايي كردن سياست هاي اقتصاد مقاومتي و كاهش هزينه هاي دولت در همه زمينه ها. دولت محترم بهتر است از خود شروع كند. مطمئنا مردم ما آگاه هستند و نتايج اين "شروع از خود دولت" را خواهند ديد. اگر دولت از خود شروع كند و نتايج خوبي در اين راه به دست بيايد مردم هم بسان دولت عمل نموده و در اين راه دولت محترم را ياري خواهند كرد.