اتهام های سنگین علیه سعید طوسی در هفته های گذشته موجب عکس العمل ها و واکنش های فراوانی در جامعه شد. سعید طوسی متهم به عمل خلاف عفت عمومی و تشویق به فساد شده است. اتهام هایی که در یکی از آن ها قرار منع تعقیب برای او صادر شده است و در دومی (تشویق به فساد) پرونده همچنان باز است.
این توضیحات را محسنی اژه ای، معاون اول قوه قضائیه پس از انتشار اخبار و شایعات پیرامون سعید طوسی مطرح کرد. او در نشست خبری خود توضیحاتی ارائه داد و گفت: «رسیدگی به شکایتی که صورت گرفته طبق روال در حال بررسی است و هنوز مراحل رسیدگی نهائی نشده است. در مرحله اول یکی از شکات در مسئله خلاف عفت عمومی شکایتی مطرح کرد که برای این مورد قرار منع تعقیب صادر شد که این حکم قطعی شده است.»
اما ماجرای سعید طوسی بازتاب هایی نیز در رسانه ها داشته که در ادامه به مهمترین آنها اشاره شده است.
مهدی فضائلی: نقطههای سیاه و سفید ماجرای طوسی!
مهدی فضائلی 8 آبان در مطلبی درباره ماجرای سعید طوسی نوشت: «رسانه هایی که فضای مجازی خوانده می شوند،گاهی تاثیراتی بمراتب جدی تر و واقعی تر دارند از رسانه های غیر مجازی ولی گاهی این دو دست در دست هم می گذارند و با هم افزایی،امواج سهمگینی را براه می اندازند! ماجرای اخیر در باره قاری ممتاز و بین المللی قرآن کشورمان را می توان از مصادیق همین هم افزایی ارزیابی کرد».
فضائلی
انتشار اصل خبر ازسوی رسانههای خارج از کشور را در راستای قبحزدایی ارزیابی کرده و گفت: نکته طنز و از دیگر نقاط سیاه این ماجرا این است که رسانهها و کشورهایی که مستظهر به آنها هستند در حالی سینه چاک این موضوع شدهاند و گلو برای آن پاره می کنند که خود از کف پا تا فرق سر در منجلاب فساد اخلاقی فرو رفتهاند و تلاش می کنند با قبح زدایی از مفاسدی همچون همجنس بازی، دیگران را هم به ورطه سقوط بکشانند.
فضائلی درباره نقطه سفید این جریان به واکنش های جامعه اشاره می کند و می نویسد: از جمله نقاط سفید این ماجرا اینکه،بازتاب گسترده و البته غیر اخلاقی این ماجرا و نگرانی هایی که بدنبال داشت،نشان داد در جامعه ایران همچنان،اخلاق و ارزش های اخلاقی حاکم و غالب است و چنین رویدادی،خدای ناکرده در صورت صحت،اتفاقی شگفت انگیز،نادر و غیر عادی است!
این تحلیلگر سیاسی در نهایت عنوان می کند: «عبرت این ماجرا، و آنهم، در کمین بودن شیطان برای تک تک آحاد جامعه در هر موقعیت و جایگاهی است! پس،همواره به خدا پناه می بریم و از او عاجزانه میخواهیم،یک لحظه مارا به حال خود واگذار نکند!».
جمهوری اسلامی: پنهان کاری نکنید
حجت الاسلام مسیح مهاجری مدیر مسئول روزنامه جمهوری اسلامی 8 آبان در سرمقاله این روزنامه به ماجرای سعید طوسی پرداخت و نوشت: «در هفتههای اخیر موضوع یک اتهام اخلاقی در مورد یکی از قاریان قرآن، در فضای مجازی و سپس در محافل مختلف و حتی در مطبوعات، بهشدت افکار عمومی را درگیر کرده است. ظاهراً عدم تعیین تکلیف این موضوع در گذشته و حال، به این دلیل بوده که عدهای معتقد هستند مطرح شدن چنین موضوعی موجب تضعیف جامعه قرآنی است و تضعیف جامعه قرآنی نیز موجب تضعیف نظام جمهوری اسلامی است».
روزنامه جمهوری اسلامی با بیان اینکه پنهان کاری در این ماجرا حتی به ضرر متهم است، تاکید کرد:« این واقعیت را انکار نکنیم که اگر در نظام جمهوری اسلامی با افراد متهم، از هر طبقه و قشری که باشند، به صورت شفاف و بدون ملاحظه برخورد قانونی شود، به نفع این نظام خواهد بود. حکم متهم اگر تبرئه باشد، جواب سئوالهای مردم داده خواهد شد و اگر مجازات باشد، مردم از اینکه نظام جمهوری اسلامی با هیچکس تعارف ندارد به این نظام خوشبینتر خواهند شد. بدینترتیب، تردید نباید کرد که رسیدگی شفاف، سریع و قاطع به اتهامات و اعلام نتیجه و اجرای بدون ملاحظه آن همواره به نفع و موجب تقویت نظام خواهد بود و این تفکر که در مواردی باید پنهانکاری شود تا نظام تضعیف نشود، یک توهم است».
مهاجری در ادامه می افزاید:« نظام جمهوری اسلامی به آسانی به دست نیامده که اجازه داده شود دچار ضربههائی گردد که میتوان مانع آنها شد. مردم این نظام را دوست دارند و برای حفاظت از آن آماده فداکاری هستند. با این مردم باید صادقانه و شفاف برخورد کرد و همه باید بدانند که تقویت نظام جمهوری اسلامی با برخوردهای شفاف میسر است و پنهانکاری، عامل تضعیف نظام است نه تقویت آن».
نگاه روزنامه جوان به حواشی پیش آمده درباره سعید طوسی
روزنامه جوان در سرمقاله شماره شنبه خود با عنوان «از سیفالله صدر اسلام تا قاری زمان ما»، به قلم عبدالله گنجی، مدیر مسئول این روزنامه نوشت: «خالد بن ولید از سرداران صدر اسلام که «فداکاریهای زیادی برای اسلام کرد تا جایی که پیامبر وی را سیفالله نامید، در زمان خلافت ابوبکر، مأمور اخذ خراج و مالیات از فردی به نام مالک که بیرون از مدینه زندگی میکرد و به حکومت مالیات نمیداد، شد. خالد به همراه یک نفر دیگر به محل سکونت مالک رسید و با رؤیت زیبایی همسر وی، دست و پای مالک را بست و در حضور او به همسرش تجاوز کرد» اما «آن روز کسی کار خالد را به دستگاه پیامبر نسبت نداد و کسی نگفت، بفرمایید این هم سیفالله پیامبر، کسی نگفت، این هم مجاهد بزرگ اسلام،، اما حالا هم ماجرای سعید طوسی که هنوز حدود و ثغور آن معلوم نیست به گونهای پیش میرود که گویی نظام جمهوری اسلامی ابتدا وی را قاری قرآن و سپس مأمور فساد در جامعه کردهاست.»
این روزنامه ضمن تأکید براینکه نقد اخلاقی حاکمیت، بیاعتبارسازی بازوهای توانمند نظام و هجمه به کارآمدی آن سه مسئله اصلی است که «در دستور کار بوده و خواهد بود و شبکههای اجتماعی زمینه آن را فراهمتر کردهاند»، نوشت: «سعید طوسی دارای صدای خوش و خدادادی برای خواندن قرآن است که نظام چک سفیدامضا برای عصمت او ندادهاست و اگر انحراف او ثابت شود باید مجازات شود. دربارهٔ او از تبرئه تا اعدام را باید پذیرا باشیم. آنان که فصلالخطابی قوه قضائیه را نمیپذیرند، همان کسانی هستند که طوسی بهانه است، اصل نظام نشانه است را دنبال میکنند.»
سرمقالهنویس روزنامه جوان همچنین نوشت: «اگر مریض نباشیم با فرض اثبات جرم، یک قاری را فاقد تهذیب میدانیم و باید ساحت قرآن و عرصه عمومی قرآنخوانی را از وجود او دور کنیم. اما اینکه هر کس احساس تعلقی به نظام میکند و دچار مشکل میشود باید همه نظام به قربانگاه برود، بخشی از همان جنگ نرم است.»
این روزنامه نوشت که اگر طوسی و امثالهم تبرئه شوند خواهند گفت: "دست خودشان است سرش را به هم آوردند" و اگر اعدام شود خواهند گفت "نقض حقوق بشر است و اتحادیه اروپا علیه ما بیانیه میدهد و تحریم میکند."
این روزنامه میافزاید: «باید از مخالفان نظام خواست که اگر دین ندارید لااقل آزاده مرد باشید. سیفالله صدر اسلام به زنای محسنه روی آورد، اما مردم به حاکمیت وقت حمله نکردند و پیامبر و اسلام را به سخره نگرفتند. حال اشتباه و انحراف احتمالی یک فرد غیر مهذب محور بازنمایی عقدههای فروخورده این جماعت مقابل نظام شدهاست.»
عبدالله گنجی در سرمقاله روزنامه جوان، به دو نکته دیگر هم اشاره کرد: نخست اینکه "قوه قضائیه به عنوان رکنی از حاکمیت نمیتواند صرفاً بر وظایف حقوقی خود تأکید کند، بلکه باید پاسخگو باشد که چرا پروندهای را از سال ۱۳۸۹ تاکنون به انجام نرساندهاست و چرا قبل از دیگران عرصه اجتماع را روشن نکرده است؟"، و دوم اینکه "لزومی ندارد نیروهای انقلاب درصدد دفاع از هر مسئلهای باشند که همین مسئله قطببندی و انگیزه قطببندی در طرف را چند برابر میکند. جریان انقلابی کشور باید سردمدار مبارزه با هر فسادی باشد وگرنه ممکن است رسانههای غربی که فساد فلان نیروهای همسوی خود در ایران را مخفی میکنند دلسوز نظام معرفی شوند."
عباس عبدی: آب در هاون نكوبيم
چهارمین تحلیل جدی از این ماجرا از سوی عباس عبدی تحلیلگر مسائل اجتماعی و سیاسی مطرح شد. عباس عبدی در اعتماد نوشت: «این یك ضایعه تمامعیار بود، چه آن ادعاها به صورت كلی یا جزیی درست باشد و چه آنكه به كل نادرست و به ناحق باشد. در هر دو صورت این رویداد یك زیان بزرگ برای جامعه ایران محسوب میشد؛ زیانی كه حداقل بخشی از آن ریشه در وضعیت علیل رسانهای ایران دارد.»
نویسنده با فرض ان که تمامی اتهاماتی كه زده شده دروغ و ساختگی باشد نوشت است: «در این صورت آیا نباید از خود بپرسیم كه چه عواملی موجب شده كه تا این حد در برابر آبروریزیهای افراد ضربهپذیر شدهایم؟ چرا چنین اتهامات ناروایی علیه افراد امكان نشر و از آن بدتر امكان پذیرش پیدا میكند؟ به طوری كه یكی از افراد شناخته شده نیز در برنامهای تلویزیونی با مفروض و قطعی گرفتن آن به دیگران طعنه میزند. در چنین فرضی دو مشكل مهم خودنمایی میكند؛ اول امكان انتشار از رسانههایی كه تحت چارچوب حقوقی ایران نیستند و اخبارشان مورد توجه واقع میشود. دوم پذیرش اصل چنین خبری حتی بدون چون و چرای جدی كردن در اتهامات.
یادداشت اعتماد خطاب به کسانی که ماجرا را منتسب به توطئههای دشمن علیه كشور و انقلاب كرده اند، می گوید: «این مشكلی را حل نمیكند. باید به مرحلهای رسید كه رسانههای داخلی چنان اعتباری پیدا كنند كه مردم برای كسب خبرهای جامعه از رسانههای غیررسمی استفاده یا به آن اعتماد نكنند و در نتیجه همكاری با آنان را زشت و ناپسند بدانند. در غیر این صورت اگر كاری از جانب مردم زشت تلقی نشود، حتی اگر مجازات هم شود، مشكلی حل نخواهد شد.»
عباس عبدی در ادامه تاکید می کند: «آن روزی كه یك نشریه اصولگرا داستان گونهای از روابط نامشروع میان چند هنرمند را با ذكر جزییات به تصویر كشید و به تیتر نشریه خود تبدیل كرد، بدون اینكه اصولا كسی در این میان شكایت یا ادعایی كرده باشد، باید متوجه میشد كه این كار میتواند با پاتك مشابه مواجه شود. كسانی كه در برابر انتشار آن مطلب زشت سكوت كردند یا حتی بدشان هم نمیآمد كه چنین مطلبی با آن تیتر زشتتر زده شود، امروز چگونه میتوانند نسبت به انتشار این خبر مخالف باشند؟»
عبدی با اشاره به نحوه انتشار اخبار ماجرا و ادعاهای شاکیان نوشت: «مشكل اصلی در این ماجرا جایگاه ضعیف رسانههای داخلی است. اینكه تعدادی از آموزشگیرندگان قرائت قرآن و خانوادههایشان برای پیگیری ادعای خود ناچار شدهاند كه موضوع را به یك رسانه فرامرزی و به قول مقامات رسمی معاند بكشانند، خود گویای همهچیز است. در واقع شاكیان پس از چند سال از نحوه رسیدگی قطع امید كرده بودند لذا به شیوه طرح در رسانه متوسل شدهاند، زیرا چند سال از ماجرا میگذرد و اگر میخواستند پیش از این و از ابتدا اقدام رسانهای میكردند. به علاوه از طرح ماجرا در رسانه داخلی نیز نا امید بودهاند، لذا به بدترین حالت یعنی رسانهای كه حكومت هم از آن دل پرخونی دارد متوسل شدهاند.»