کد مطلب: 400070
روحانی چه نقشه ای برای اقتصاد ایران بکشد تا پیروز انتخابات شود؟
تاریخ انتشار : شنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۰۳
روحانی سال 92 با توجه به دلزدگی مردم از تندوری ها توانست با تبلیغ شعار اعتدال مردم را به خود جلب کند و همچنین در طول دولت با مانور روی اینکه با حل مشکلات هسته ای معضلات اقتصادی نیز حل می شود، مردم را پای رای شان نگاه داشت ولی آیا دیگر اسباب و شعاری برای حفظ مردم در این عهد و پیمان دارد؟
به گزارش نامه نیوز، انتخابات در پیش است و بسیاری از افراد و جریان های سیاسی که قصد ورود به میدان را دارند، تفکر و برنامه های خود را معطوف به این کارزار کرده اند.ولی شخصیت هایی که احتمال حضور آنها در این میدان وجود دارد، مانند دوره های قبلی چندان نمایان و بارز نیست و این در حالی است که هر کدام از جریان های سیاسی حل مشکلات اقتصاد را در سرلوحه کاری خود قرار داده اند.
اما یکی از آنهایی که به احتمال زیاد وارد عرصه رقابت های ریاست جمهوری خواهد شد، حسن روحانی است. رییس جمهور کنونی ایران که این روزها بیشترین فشار را در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بر روی خود تحمل می کند بدون شک در این دوره، از انتخابات سال 92 با مشکلات بیشتری مواجه است. معضلاتی که به راحتی می توان روحانی را با دردسر مواجه کند و به سدی در برابر وی تبدیل شود.
اقتصاد شخم زده ایران
با توجه به وضعیتی که حسن روحانی دولت را از احمدی نژاد تحویل گرفت، گذشته از مشکلاتی که در سایر عرصه ها وجود داشت، ولی اقتصاد به پاشنه آشیل شیخ دیپلمات تبدیل شد. اقتصادی که با شوک الکتریکی از مرگ نجات پیدا کرده بود اما مغزی برای ادامه حیات نداشت.
سیاست های مریض اقتصادی
روحانی از ابتدای رویکار آمدن برنامه ها و سیاست های گوناگونی را برای تحرک بیشتر این اقتصاد طراحی و تعبیه کرد ولی آنطور که باید نتیجه ملموسی نداشت. سیاست هایی که همه برگرفته از تفکرهای دهه شصتی وزرا و مشاورهای وی بود. برنامه هایی تنظیم شده از ارادت ویژه به قشر سرمایه دار که شاید در بلند مدت و در یک جامعه مدرن غربی نتیجه قابل مشاهده ای داشته باشد ولی در ایران و در مدت چهارسال هیچگاه جوابگو نخواهد بود.
لزوم تغییر استراتژی
این درست است که رییس جمهور با توجه به جایگاهی که دارد نباید وارد مسایل انتخاباتی شود، ولی به دلیل نجات خود و اقتصاد هم که شده است، این روزها باید برنامه های اقتصادی خود را به گونه ای دیگر تغییر دهد تا نتیجه ای چشمگیر رقم بزند. به نتیجه رسیدن فعالیت های اقتصادی و برنامه های معیشتی دولت بدون شک هم به نفع مردم و هم به سود شخص روحانی تمام خواهد شد. برنامه هایی که به قول عامه مردم، نتیجه اش در سر سفره خانوارهای ایرانی یا بهتر بگوییم جیب آنها خود را نشان دهد.
رویکردهای خاص شخصیت های اقتصادی دولت روحانی بیشتر برای دانشگاه ها و بحث های آکادمیک مناسب است و رییس جمهور برای موفقیت بیشتر در این بازه زمانی با توجه به امکانات و قدرتی که دارد، باید با تغییر استراتژی تصمیماتی را اخذ کند که بتواند از پس فضای منفی رقبای خود بر بیاید.
بازی مخالفان روحانی با ورق اقتصاد
رقبای دیروز و امروز روحانی، در این بازه زمانی دیگر به صورت مستقیم پا به عرصه تخریب دستاوردهای دولت نمی گذارند، بلکه با تیکه کلام هایی که نقطه ضعف مردم به حساب می آید، سعی می کنند تا روحانی را زیر فشار بگذارند.
برای مثال می تواند به اظهارات اخیر محسن رضایی اشاره کرد که در اینستاگرام خود روحانی را با چالشی روبه رو کرد و نوشت، دولت باید مبلغ 110 هزار تومان به مردم یارانه دهد! اقدامی که بیشتر از دلسوزی برای مردم و کشور بیشتر شبیه تسویه حساب سیاسی با روحانی است. هرچند این فرد در ادامه مطلب خود اشاره کرده بود که شیوه پرداخت یارانه فعلی فایده ای ندارد و سعی کرده تئوری جدیدی برای بهبود وضعیت اقصاد ایران بدهد، ولی مشخص است که وی سعی دارد تا میل مردم را به پول یارانه تحریک کند.
در مشت روحانی چیست؟
روحانی نباید به گزارش های مهره ها و نیروهای خود بسنده کند و برنامه را بر مبنای این مسائل ارایه کند. توجه به پیشنهادهای اقتصاددان های دیگر شاید بتوان دولت را از این چالش نجات دهد. بدون شک در صدر موئلفه های مردم برای انتخاب یک گزینه مناسب که بتواند رییس جمهور ایران شود، توان حل معضل های اقتصادی است. روحانی سال 92 با توجه به دلزدگی مردم از تندوری ها توانست با تبلیغ شعار اعتدال مردم را به خود جلب کند و همچنین در طول دولت با مانور روی اینکه با حل مشکلات هسته ای معضلات اقتصادی نیز حل می شود، مردم را پای رای شان نگاه داشت ولی آیا دیگر اسباب و شعاری برای حفظ مردم در این عهد و پیمان دارد؟
به گزارش نامه نیوز، انتخابات در پیش است و بسیاری از افراد و جریان های سیاسی که قصد ورود به میدان را دارند، تفکر و برنامه های خود را معطوف به این کارزار کرده اند.ولی شخصیت هایی که احتمال حضور آنها در این میدان وجود دارد، مانند دوره های قبلی چندان نمایان و بارز نیست و این در حالی است که هر کدام از جریان های سیاسی حل مشکلات اقتصاد را در سرلوحه کاری خود قرار داده اند.
اما یکی از آنهایی که به احتمال زیاد وارد عرصه رقابت های ریاست جمهوری خواهد شد، حسن روحانی است. رییس جمهور کنونی ایران که این روزها بیشترین فشار را در عرصه های مختلف سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بر روی خود تحمل می کند بدون شک در این دوره، از انتخابات سال 92 با مشکلات بیشتری مواجه است. معضلاتی که به راحتی می توان روحانی را با دردسر مواجه کند و به سدی در برابر وی تبدیل شود.
اقتصاد شخم زده ایران
با توجه به وضعیتی که حسن روحانی دولت را از احمدی نژاد تحویل گرفت، گذشته از مشکلاتی که در سایر عرصه ها وجود داشت، ولی اقتصاد به پاشنه آشیل شیخ دیپلمات تبدیل شد. اقتصادی که با شوک الکتریکی از مرگ نجات پیدا کرده بود اما مغزی برای ادامه حیات نداشت.
سیاست های مریض اقتصادی
روحانی از ابتدای رویکار آمدن برنامه ها و سیاست های گوناگونی را برای تحرک بیشتر این اقتصاد طراحی و تعبیه کرد ولی آنطور که باید نتیجه ملموسی نداشت. سیاست هایی که همه برگرفته از تفکرهای دهه شصتی وزرا و مشاورهای وی بود. برنامه هایی تنظیم شده از ارادت ویژه به قشر سرمایه دار که شاید در بلند مدت و در یک جامعه مدرن غربی نتیجه قابل مشاهده ای داشته باشد ولی در ایران و در مدت چهارسال هیچگاه جوابگو نخواهد بود.
لزوم تغییر استراتژی
این درست است که رییس جمهور با توجه به جایگاهی که دارد نباید وارد مسایل انتخاباتی شود، ولی به دلیل نجات خود و اقتصاد هم که شده است، این روزها باید برنامه های اقتصادی خود را به گونه ای دیگر تغییر دهد تا نتیجه ای چشمگیر رقم بزند. به نتیجه رسیدن فعالیت های اقتصادی و برنامه های معیشتی دولت بدون شک هم به نفع مردم و هم به سود شخص روحانی تمام خواهد شد. برنامه هایی که به قول عامه مردم، نتیجه اش در سر سفره خانوارهای ایرانی یا بهتر بگوییم جیب آنها خود را نشان دهد.
رویکردهای خاص شخصیت های اقتصادی دولت روحانی بیشتر برای دانشگاه ها و بحث های آکادمیک مناسب است و رییس جمهور برای موفقیت بیشتر در این بازه زمانی با توجه به امکانات و قدرتی که دارد، باید با تغییر استراتژی تصمیماتی را اخذ کند که بتواند از پس فضای منفی رقبای خود بر بیاید.
بازی مخالفان روحانی با ورق اقتصاد
رقبای دیروز و امروز روحانی، در این بازه زمانی دیگر به صورت مستقیم پا به عرصه تخریب دستاوردهای دولت نمی گذارند، بلکه با تیکه کلام هایی که نقطه ضعف مردم به حساب می آید، سعی می کنند تا روحانی را زیر فشار بگذارند.
برای مثال می تواند به اظهارات اخیر محسن رضایی اشاره کرد که در اینستاگرام خود روحانی را با چالشی روبه رو کرد و نوشت، دولت باید مبلغ 110 هزار تومان به مردم یارانه دهد! اقدامی که بیشتر از دلسوزی برای مردم و کشور بیشتر شبیه تسویه حساب سیاسی با روحانی است. هرچند این فرد در ادامه مطلب خود اشاره کرده بود که شیوه پرداخت یارانه فعلی فایده ای ندارد و سعی کرده تئوری جدیدی برای بهبود وضعیت اقصاد ایران بدهد، ولی مشخص است که وی سعی دارد تا میل مردم را به پول یارانه تحریک کند.
در مشت روحانی چیست؟
روحانی نباید به گزارش های مهره ها و نیروهای خود بسنده کند و برنامه را بر مبنای این مسائل ارایه کند. توجه به پیشنهادهای اقتصاددان های دیگر شاید بتوان دولت را از این چالش نجات دهد. بدون شک در صدر موئلفه های مردم برای انتخاب یک گزینه مناسب که بتواند رییس جمهور ایران شود، توان حل معضل های اقتصادی است. روحانی سال 92 با توجه به دلزدگی مردم از تندوری ها توانست با تبلیغ شعار اعتدال مردم را به خود جلب کند و همچنین در طول دولت با مانور روی اینکه با حل مشکلات هسته ای معضلات اقتصادی نیز حل می شود، مردم را پای رای شان نگاه داشت ولی آیا دیگر اسباب و شعاری برای حفظ مردم در این عهد و پیمان دارد؟
کلمات کلیدی : روحانی+انتخابات 96
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
