توصيه به ديگران
 
کد مطلب: 345487
«نشست اختلاف، نه همکاری»
تاریخ انتشار : جمعه ۲۷ فروردين ۱۳۹۵ ساعت ۲۲:۲۲
«نشست کنونی سران سازمان همکاری اسلامی اختلافات جهان اسلام را به بدترین شیوه به نمایش گذاشت به گونه ای که می توان آن را نشست اختلاف توصیف کرد نه همکاری، در واقع نشست سران در این سطح از شکنندگی، شکاف و خشم نه تنها نمی تواند برای هیچ کدام از مسائل زیاد مندرج در دستور کار خود از قبیل تروریسم، اسلام ستیزی و فلسطین راه حلی ارائه دهد، بلکه به شعله ورتر شدن این مشکلات و تشدید خطر آنها نیز منجر خواهد شد.»

به گزارش شفقنا، روزنامه اینترنتی «رای الیوم» به سردبیری عبدالباری عطوان، روزنامه نگار و تحلیلگر برجسته جهان عرب در سرمقاله اخیر خود تحت عنوان «این بدترین نشست سران در تاریخ سازمان به اصطلاح همکاری اسلامی است، آیا به سرنوشت نشست های سران اتحادیه عرب دچار خواهد شد؟ چرا اردوغان از دست دادن با وزیر امور خارجه مصر خودداری کرد؟ این کشورها چگونه با تروریسم مبارزه خواهند کرد در حالی که برخی از آنها پشتیبانی مادی و نظامی و پایگاه های رشد مناسب برای تروریست ها فراهم می سازند؟» آورده است:

«شاید اغراق نکرده باشیم اگر بگوییم نشست کنونی سران کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی که روز پنج شنبه کار خود را در استانبول ترکیه آغاز کرد، بدترین نشست سران از زمان تاسیس این سازمان در اواخر سال ۱۹۶۹ میلادی در واکنش به آتش سوزی مسجد الاقصی در ماه آگوست همان سال به شمار می آید؛ در صورتی که اختلافات مذهبی حاکم بر جهان اسلام و به ویژه منطقه خاور میانه نیز کنترل نشود، بعید نمی دانیم که این آخرین نشست سران سازمان همکاری اسلامی با شکل و شمایل کنونی باشد.

این درست است که سازمان همکاری اسلامی در راستای تمایل کشور میزبان مقر اصلی آن یعنی عربستان سعودی، یک سازمان بی جان و غیر موثر بوده و به «خانگاه» یک مشت کارمند تبدیل شده که دستمزد و امتیازات ارزشمندی را برای آنها فراهم می سازد؛ با این حال نشست کنونی سران، بیماری ها و اختلافات جهان اسلام را به بدترین شیوه به نمایش گذاشت به گونه ای که این سازمان دیگر از نام خود نیز هیچ سهمی ندارد، بدین معنی که می توان این نشست را «نشست اختلاف اسلامی» توصیف کرد نه «نشست همکاری اسلامی»، نگاهی به سطح شرکت کنندگان در نشست و عدم حضور شمار زیادی از رهبران کشورها نیز این واقعیت را به اثبات می رساند.

برای این که ما به تعصب و اغراق متهم نشویم، کافی است به این مسئله اشاره کنیم که در نشست سیزدهم و کنونی سران سازمان همکاری اسلامی شاهد پایین ترین حد از تعارف های دیپلماتیک نیز نبودیم، جایی که رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه در حالی ریاست نشست را تحویل گرفت که دعوتنامه ای برای حضور همتای مصری خود عبدالفتاح السیسی، رئیس نشست پیشین نفرستاد و از دست دادن با سامح شکری، وزیر امور خارجه مصر نیز خودداری کرد، وزیری که به عنوان نماینده کشورش و به جای السیسی سخنانی ایراد نمود و به صورت عمد شتابان جایگاه را ترک کرد تا به نوبه خود از دست دادن با اردوغان که در سمت مخالف به جایگاه آمد خودداری کرده باشد.

ما بر این باوریم که چنین رفتارهایی تنها در نشست های سران مربوط به کشورهای عربی و اسلامی روی می دهند، حال باید پرسید اگر السیسی در این نشست حاضر می شد چه اتفاقی می افتاد؟ اگر رئیس جمهوری ترکیه برای وی دعوتنامه می فرستاد و یا با وزیر امور خارجه مصر به عنوان میهمان خود دست در دست می گذاشت چه چیزی را از دست می داد؟ این در حالی است که این روزها رهبران عرب و مسلمان با همتایان اسرائیلی خود دست می دهند، اقدام به عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر می کنند، در روز روشن به سرزمین های اشغالی رفت و آمد دارند، از دشمن خواندن این رژیم خودداری می کنند و برخی از آنها نیز ائتلاف های راهبردی با آن تشکیل می دهند.

در حالی که پیش از این نشست سران کشورهای عربی برآمده از اتحادیه عرب از هم فرو پاشیده، هم اکنون نیز نشست سران کشورهای اسلامی با همان سرنوشت دست و پنجه نرم می کند، چرا که ویروس های سمی اختلافات اعراب به آنجا نیز منتقل شده و تنها خدا می داند هدف بعدی این ویروس ها کجا خواهد بود.

در واقع نشست سران سازمان همکاری اسلامی در این سطح از شکنندگی، شکاف و اختلاف و همچنین خشم و ترشرویی نه تنها نمی تواند برای هیچ کدام از مسائل زیاد مندرج در دستور کار خود از قبیل تروریسم، اسلام ستیزی و فلسطین راه حلی ارائه دهد، بلکه به شعله ورتر شدن این مشکلات و تشدید خطر آنها نیز منجر خواهد شد؛ به عنوان مثال اگر مسئله تروریسم را در نظر بگیریم، می بینیم که منابع مالی، نظامی و رسانه ای و همچنین پایگاه های مناسب برای رشد آن را همان کشورهای شرکت کننده در نشست سران و یا دست کم برخی از آنها فراهم می سازند، آن چه در سوریه، عراق، یمن و لیبی جریان دارد نیز از برجسته ترین مثال ها در این زمینه به شمار می آیند.

در همین حال، شاخص ترین نکته در سخنرانی افتتاحیه اردوغان همان جمله ای بود که گفت «دین من نه سنی است و نه شیعی، دین من اسلام است»، در واقع این عبارت بیانگر همان تومور سرطانی است که همه امت اسلامی را به غرق شدن در جنگ های فرقه ای ویرانگر تهدید می کند، منظور ما در این جا نیز همان فرقه گرایی و مذهب گرایی و تحریک عمدی و حساب شده به آنها در این روزها است.

ما امیدواریم که اردوغان پس از بیان این عبارت و به عنوان رئیس نشست کنونی سران سازمان همکاری اسلامی برای نجات جهان اسلام از فاجعه فرقه گرایی و جنگ های آن که با سرعت بی سابقه ای در راه است، دست به تلاش هایی واقعی بزند و برای آغاز گفت و گو میان دو سر نیزه کشمکش مذهبی یعنی عربستان سعودی و ایران دست به کار شود به ویژه آن که با هر دو کشور از روابط مناسب مبتنی بر احترام متقابل، عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر و تمرکز روی دشمن مشترک برخوردار است، دشمنی که مقدسات اسلامی واقع در بیت المقدس را به اشغال خود درآورده و دست به زشت ترین شیوه های تحقیر و توهین در حق بیش از شش میلیون مسلمان می زند.

در پایان باید گفت که گفت و گو و به دنبال آن آشتی میان ایران و عربستان سعودی بر اساس اعتراف به اشتباه و بازنگری اصلاحی همان سرآغازی است که می تواند به حل و فصل تمامی بحران های دیگر و یا دست کم بیشتر آنها در سوریه، عراق و یمن، مقابله با تروریسم اسرائیل و سایر انواع تروریسم و همچنین احترام گذاشتن به اسلام و مسلمانان در سراسر جهان منجر شود؛ آیا ما در آرزوهای خود اغراق می کنیم؟»
منبع: روزنامه اینترنتی رای الیوم
 
کلمات کلیدی : سازمان همکاری اسلامی، عربستان، ایران، حزب الله
 


نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.