کد مطلب: 446601
ناتو، نوسان گير ليبرال دموكراسي
بخش تعاملی الف - ميرزا سعدين داورپناه
تاریخ انتشار : شنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۲۰
فارغ از بازخواني هر شعار و توجيهي كه به دوام و گسترش ناتو از ١٩٤٩ تا امروز كمك كرده، اين سازمان اكنون به يك سازمان عظيم جهاني مبدل شده است. دامنه تعريف اهداف استراتژيك ناتو از نظاميگري فراتر رفته و سياست و اقتصاد و فرهنگ جهاني را نيز در بر مي گيرد.
متن ١٤ ماده اي پيمان آنتلانتيك شمالي زمينه مساعد اقدامات اقتصادي، سياسي و فرهنگي مشترك اعضاي متعهد را فراهم مي نمايد. به همين سبب همواره از سوي مقامات موثر در ناتو رسالت پاسداري از صلح جهاني و حفاظت از «امنيت» و «آزادي» اعضا، ادله توجيه هر سياست توسعه طلبانه و مداخله جويانه بر شمرده مي شود.
با چنين ظرفيت هاي عظيمي، ناتو در عرصه سياست ملي اعضا نيز نقشي ويژه و حياتي ايفا مي كند. حفاظت از آزادي شامل تقويت دموكراسي مي شود (مطابق مقدمه پيمان) و در دموكراسي بايد پذيرفت كه راه حل هاي متعدد براي مواجه شدن با هر بحران وجود دارد.
همچنين حفاظت از صلح جهاني بهانه قدرت ها جهت دخالت منفعت جويانه در بحران هاي اقصي نقاط جهان مي باشد. اما دخالت فرا منطقه اي در بحران ها نيازمند يافتن متحدان بومي در منطقه بحران است. بديهي است كه بازيگران بومي مناطق بحران در طلب متحدين «ثابت قدم» باشند. (همين ثبات نظر نقطه قوت جمهوري اسلامي ايران و روسيه پوتين در حوزه هاي نفوذ است)
با وجود لوازم اينچنين اتحاد سازي، تغييرات سياست هاي كشورهاي دموكراتيك پس از هر انتخابات (نظير رياست جمهوري ترامپ) محتمل است و مي تواند متحدين را مرعوب و بي اعتماد سازد. اينجاست كه لنگر ناتو نوسانات سياسي كشورهاي عضو را مهار مي كند تا اعتبار قول و قرار ايشان براي شركاي فعال در مناطق بحران تضمين شود.
ايالات متحده امريكا پس از انتخاب ترامپ به اين اثر بخشي و ضمانت ناتو نيازمند است تا سرمايه گذاري هايش در مناطق بحران سوخته نشود.
از سويي ديگر طي نشست ٢٠١٤ سران ناتو در ولز، اعضا متعهد شده بودند كه دو درصد از توليد ناخالص ملي خود را براي پشتيباني اهداف استراتژيك ناتو صرف كنند. متاثر از نابساماني هاي اقتصادي اكثر اعضا با به ميان انداختن توجيهاتي همچون مصارف دفاع سايبري، مبارزه اطلاعاتي يا مهار سيل پناهجويي از زير بار مسئوليت شانه خالي مي كنند.
دول اروپايي نگراني هاي بيشتري نيز دارند. ايشان متوجه اند كه با عضو ماندن در چنين سازماني نمي توانند ظهور احزاب ملي گراي افراطي يا پوپوليست ضد اروپا را به بهانه هاي امنيتي محدود كنند ليكن با ادامه اين وضعيت يكپارچگي اروپا و حتي منافع ملي خود را در معرض مخاطره مي بينند. ايشان ترجيح مي دهند نگراني هاي يكپارچگي اروپا را به گونه اي تعاملي در سياستهاي راهبردي ناتو بگنجانند اما ناتو يك پيمان فرا منطقه ايست و ظرفيت ارجاع به پيمان منطقه اروپا را ندارد!
راهكاري كه به ذهن اروپا رسيده، حركت به سمت تشكيل يك پيمان امنيتي اروپايي ضمن ناتو است. اما ايالات متحده كه در پيامد نقض عهد اعضا متحمل تامين بيش از هفتاد درصد هزينه هاي ناتو شده، در صدد يافتن راه هاي فشار بر اعضاي بد عهد است.
امريكا در ماه هاي واپسين دولت اوباما موفق به كشاندن لشكر ناتو تا مرزهاي شرقي اروپا شد و اضافه بر سپر ضد موشكي، هزينه و ترس هاي جديد در خاك اروپا بر دول اروپايي تحميل كرد.
در ادامه چانه زني هاي باراك اوباما، اكنون دولت ترامپ نيز هزينه هاي تقبل شده را از اعضا مطالبه مي كند و تا اطلاع ثانوي بزرگنمايي خطر موشك هاي ايران، توسعه طلبي روسيه و نفوذ تروريسم را رها نخواهد كرد. درباره چالش چين نيز پيمان آنتلانتيك شمالي تعهد هماهنگي سياست هاي اقتصادي اعضا را در ماده ٢ خود گنجانده دارد!
پايان ناتو، آغاز منازعات ملي كشورهاي عضو است. منازعات دروني و متقابل با ديگران در ميدان اقتصاد و فرهنگ و مرز و نظاميگري...
هيچ كدام از اعضا جسارت وارد شدن به آتش بازي را ندارد.
علي رغم انتقادات و چانه زني هاي تند و تيز، تا اطلاع ثانوي ناتو برقرار و توسعه طلب است!
کلمات کلیدی : ميرزا سعدين داورپناه
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
