داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

ترکیه بر لبه های تیز قیچی کوبانی

بخش تعاملی الف - اکبر رفاهی

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

هر روز ده ها خبر در این مورد را در رسانه ها منتشر می کنند و جامعه مخاطب نیز پیگیر اخبار مربوط به آن است. کشور ترکیه در قضیه کوبانی زیر شدیدترین فشارهای بین المللی قرار گرفته است تا با دخالت پیاده نظام خود هم برعلیه گروه دولت اسلامی (داعش ) وارد کارزار رسمی شود و هم محاطره کوبانی را شکسته و این شهر را نجات دهد.

تحلیل گران و سیاست مداران ترکیه تاکنون در برابر تمام فشارها مقاومت کرده و سیاست های مطبوع خود را دنبال می کنند. کوبانی به عنوان لبه های یک قیچی خطرناکی ترکیه را احاطه کرده و عرصه بر ترکیه روز بروز تنگ تر خواهد شد. ترکیه با توجه به سابقه خصومت های حکومتی با کردها از یک سو تمایلی به ورود به درگیری بین کردها و داعش را ندارد و تلفات بر هر طرف را مطلوب خود میداند و از سوی دیگر در صورت ورود با مسئله دیگری روبرو خواهد شد.

ورود یا عدم ورود ترکیه به مسئله کوبانی و مسایل بعد از آن در هر دو حالت به ضرر ترکیه خواهد بود که در دو حالت ترکیه را درگیر خواهد کرد.

۱- اگر ترکیه وارد جنگ با داعش شود و به نفع کردها موازنه را تغییر دهد عملا جنگ را به داخل ترکیه خواهد کشاند چرا که داعش تاکنون تحت حمایت علنی یا غیر علنی دولت ترکیه بوده و از آنها کمک های تسلیحاتی یا لجستیکی دریافت نموده است و خود دولت ترکیه نیز بارها توسط دولتمردان خود از تریبون های مختلف اعلام نموده اند که به مخالفان دولت بشار اسد کمک می کنند که بخشی از این کمک ها طبیعتا به سوی داعش سرازیر شده است.

حال اگر دولت ترکیه بخواهد وارد جنگی بر علیه داعش شود، داعش با توجه به اینکه هسته هایی در داخل ترکیه دارد جنگ را به داخل خیابان های استامبول یا شهرهای توریستی مانند آنتالیا یا صنعتی مانند ازمیر خواهد کشاند که با توجه به درآمدناخالص ترکیه از صنعت توریسم و واسطه گری در تجارت، این کشور دچار خسارت های هنگفتی خواهد شد.

ترکیه و جامعه ترکیه توانایی برخورد و اداره و مدیریت این بحران را نخواهد داشت و ممکن است منجر به سقوط دولت و دخالت ارتش در ارکان حکومت و نهایتا سرکوب خونین در داخل کشور شود که این کشور را از اتحادیه اروپا دورتر خواهد کرد و انگشت اتهام بین المللی نیز به سوی آن در مباحث حقوق بشر و غیره خواهد چرخید.

۲- اگر ارتش ترکیه به دستور سیاستمداران در همان مرز باقی بمانند و فقط شاهد سقوط و کشتار مردم و پیشمرگان کرد باشد با مسئله ای دیگر روبرو خواهد شد. این کشور با جمعیت عظیمی از کردها در داخل کشور مواجه خواهد بود که در حافظه تاریخی خود سکوت دولت و کشتار هم قوم های خودشان در چند کیلومتری مرز ذخیره خواهند کرد و این قوم در کوتاه و بلند مدت یقینا به نقطه ای خواهند رسید که دوباره آتش جنگ داخلی را روشن کنند و البته بسیار شدیدتر از قبل بر آن بدمند با توجه به اینکه در جنوب خود با یک اقلیم خودمختار هم نژاد هم همسایه هستند که به تجزیه ترکیه و تشکیل یک کشور مستقل علاقمند هستند.

ترکیه با این دو گزینه روبروست و یقینا در اتاق فکرهای آنکارا درباره سبک سنگین کردن و برآورد هزینه هر کدام آنها تحلیل می کنند و در روزهای آینده حتما اخبار مهمی از مواضع دولت و ارتش ترکیه خواهیم شنید.