کد مطلب: 410410
نا امیدی از تدبیر تازه دولت در حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری
شهاب طلایی*، ۱۵ آبان ۹۵
تاریخ انتشار : شنبه ۱۵ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۱:۵۰
دوازه سال است که از تاریخ جلسه علنی ۲۳ دیماه سال ۸۲ مجلس شورای اسلامی، برای ادغام سازمانهای میراث فرهنگی کشور و ایرانگردی و جهانگردی می‌گذرد؛ اما در طی این دوازده سال تغییر مدیران در این سازمان نو پا به یک اصل با ثبات در این حوزه تبدیل شده و تقریباً برای تمامی فعالان و دلسوزان حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری یک اصل پذیرفته شده است و آن اینکه معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور قطعاً از افراد نزدیک به رئیس دولت، غیر متخصص و از همه جا رانده و مانده‌ای خواهد بود که علی القاعده دوام و ثباتی هم نخواهد داشت و به محض اینکه جایی در دولت برای این افراد پیدا شود اولین گزینه دولت برای آن مسئولیت رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خواهد بود.
میانگین عمر رؤسای سازمان در طی این دوازه سال 1 سال و 3 بوده است. این یعنی اینکه تا رئیس سازمان بخواهد سازمانش را بشناسد و سری به گوشه و کنار آن بزند از سمت خود برکنار شده و این روند برای فرد بعدی تکرار خواهد شد.
طی 12 سال گذشته، نشستن 9 نفر بر مسند ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کشور و اینکه در دولت فعلی نیز چشم به راه سومین رئیس خود است، این بازخورد بیرونی دارد که یقیناً سازمان یادشده از موقعیت درجه دوم در دولت و به مراتب از موقعیت کم اهمیت‌تری در بدنه حاکمیت برخوردار است و همچنان مأمن و مأوایی برای دوستان و یاران نزدیک و آزمایشگاهی برای مدیریت کردن یک سازمان عریض و طویل خواهد بود.
حال که یک بار دیگر و طبق روال عادی سالیان گذشته در انتظار رئیس جدید در این حوزه هستیم هر یک از فعالان حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اقدام به انتشار یادداشت‌ها و بیانیه‌هایی جداگانه کرده‌اند که در آن ویژگی‌های رئیس شایسته از دیدگاه خود را نام برده‌اند در این میان برخی از آنها افراد خاصی را پیشنهاد و یا از ویژگی‌های مدیر خاص صحبت کرده‌اند و به جمع آوری امضاهای مختلف پرداخته‌اند.
در این بین اما باید با خیال راحت و به دور از این نامه نگاری‌ها منتظر گزینه غافلگیر کننده دیگری باشیم که دولت به دور از خیال بافی های فعالان حوزه، برای سازمان انتخاب خواهد نمود.
شاید بتوان به عنوان یکی از محورهای کلیدی که وضعیت امروز را رقم زده است به مشکل تفرّق سه حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و نیز اختلاف بیهوده و زیانبار بین این سه حوزه اشاره کرد.
این اختلاف که از نخستین روزهای ادغام در سال 83 شروع شد و با وجود عدم ثبات مدیران در این حوزه و فرصت کم برای حل این بحران، این زخم کهنه هر روز عمیق و عمیق‌تر شده است، آسیب‌های جبران ناپذیری را متوجه این سه حوزه کرده است.
عدم وحدت و حل مسأله ای که باعث شده است دولت با آسودگی کامل و بدور از فشارهای پایین به بالا، هر زمانی که حس تغییر پیدا کنند از طریق این سازمان آن را بر طرف کنند.
آنچه امروز سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور محتاج آن است تحول ساختاری و بازآفرینی نقش‌های آن است که البته عزم مجموعه دولت را می‌طلبد و صرفاً تمام مسائل تأثیر گذار از این حوزه و تأثیر پذیر از آن در اختیار این سازمان نیستند و در واقع سازمان کنونی بیشتر یک سازمان هماهنگ کننده است که هیچ گونه ابزار اجرایی و ضمانتی ندارد وسازمان باید هم تحول درونی و هم تحول بیرونی در خصوص جایگاه خود پیدا کند.
[1] مسئول کارگروه سیاست پژوهی گردشگری
پژوهشکده حکمت
میانگین عمر رؤسای سازمان در طی این دوازه سال 1 سال و 3 بوده است. این یعنی اینکه تا رئیس سازمان بخواهد سازمانش را بشناسد و سری به گوشه و کنار آن بزند از سمت خود برکنار شده و این روند برای فرد بعدی تکرار خواهد شد.
طی 12 سال گذشته، نشستن 9 نفر بر مسند ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کشور و اینکه در دولت فعلی نیز چشم به راه سومین رئیس خود است، این بازخورد بیرونی دارد که یقیناً سازمان یادشده از موقعیت درجه دوم در دولت و به مراتب از موقعیت کم اهمیت‌تری در بدنه حاکمیت برخوردار است و همچنان مأمن و مأوایی برای دوستان و یاران نزدیک و آزمایشگاهی برای مدیریت کردن یک سازمان عریض و طویل خواهد بود.
حال که یک بار دیگر و طبق روال عادی سالیان گذشته در انتظار رئیس جدید در این حوزه هستیم هر یک از فعالان حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اقدام به انتشار یادداشت‌ها و بیانیه‌هایی جداگانه کرده‌اند که در آن ویژگی‌های رئیس شایسته از دیدگاه خود را نام برده‌اند در این میان برخی از آنها افراد خاصی را پیشنهاد و یا از ویژگی‌های مدیر خاص صحبت کرده‌اند و به جمع آوری امضاهای مختلف پرداخته‌اند.
در این بین اما باید با خیال راحت و به دور از این نامه نگاری‌ها منتظر گزینه غافلگیر کننده دیگری باشیم که دولت به دور از خیال بافی های فعالان حوزه، برای سازمان انتخاب خواهد نمود.
شاید بتوان به عنوان یکی از محورهای کلیدی که وضعیت امروز را رقم زده است به مشکل تفرّق سه حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و نیز اختلاف بیهوده و زیانبار بین این سه حوزه اشاره کرد.
این اختلاف که از نخستین روزهای ادغام در سال 83 شروع شد و با وجود عدم ثبات مدیران در این حوزه و فرصت کم برای حل این بحران، این زخم کهنه هر روز عمیق و عمیق‌تر شده است، آسیب‌های جبران ناپذیری را متوجه این سه حوزه کرده است.
عدم وحدت و حل مسأله ای که باعث شده است دولت با آسودگی کامل و بدور از فشارهای پایین به بالا، هر زمانی که حس تغییر پیدا کنند از طریق این سازمان آن را بر طرف کنند.
آنچه امروز سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور محتاج آن است تحول ساختاری و بازآفرینی نقش‌های آن است که البته عزم مجموعه دولت را می‌طلبد و صرفاً تمام مسائل تأثیر گذار از این حوزه و تأثیر پذیر از آن در اختیار این سازمان نیستند و در واقع سازمان کنونی بیشتر یک سازمان هماهنگ کننده است که هیچ گونه ابزار اجرایی و ضمانتی ندارد وسازمان باید هم تحول درونی و هم تحول بیرونی در خصوص جایگاه خود پیدا کند.
[1] مسئول کارگروه سیاست پژوهی گردشگری
پژوهشکده حکمت
کلمات کلیدی : گردشگری+میراث فرهنگی
دانشجوی گردشگری علامه
۱۳۹۵-۰۸-۱۵ ۱۲:۲۳:۱۶
به نظرم و در تایید صحبت های نویسنده باید گفت متاسفانه گردشگری علی رغم تضاهر دولت . اولویت خاصی در برنامه های دولت ها نداشته و همیشه یک حیات خلوت برای دولت ها بوده است. (4002235) (alef-11)
۱۳۹۵-۰۸-۱۵ ۱۵:۰۶:۳۸
حتي از اسم اين سازمان هم اشتباه بودن رويه اش مشخص است ، زيرا حفظ ميراث فرهنگي و طبيعي و تاريخي با استفاده از آنها براي ترويج فرهنگ و توسعه گردشگري دو موضوع متفاوت از هم هستند ،
به عنوان مثال سازمان محيط زيست متولي خراست از محيط زيست كشور است و سازمانهايي مثل وزارت نيرو ، سازمان جنگل ها و حتي وزارت مسكن و شهرسازي بايد نظرات و استانداردهاي اين سازمان را رعايت كنند .
حال ما بايد يك متولي براي حراست از ميراث فرهنگي و طبيعي و تاريخي داشته باشيم و سازمان يا وزارت خانه اي براي توسعه گردشگري ايراني و خارجي به عنوان پول سازترين صنعت كشور .
گردشگري مي تواند دارمد اول ايران شود اگر نقشه راه درستي براي آن ترسيم شود (4002581) (alef-11)
به عنوان مثال سازمان محيط زيست متولي خراست از محيط زيست كشور است و سازمانهايي مثل وزارت نيرو ، سازمان جنگل ها و حتي وزارت مسكن و شهرسازي بايد نظرات و استانداردهاي اين سازمان را رعايت كنند .
حال ما بايد يك متولي براي حراست از ميراث فرهنگي و طبيعي و تاريخي داشته باشيم و سازمان يا وزارت خانه اي براي توسعه گردشگري ايراني و خارجي به عنوان پول سازترين صنعت كشور .
گردشگري مي تواند دارمد اول ايران شود اگر نقشه راه درستي براي آن ترسيم شود (4002581) (alef-11)
۱۳۹۵-۰۸-۱۵ ۱۶:۱۶:۴۶
متاسفانه میراث فرهنگی حیات خلوت دولتها شده.هیچکس هم نیست که بهش رسیدگی کنه.حقوقهای میراث هم پایینترین حقوق در بین تمام ارگانهاست (4002674) (alef-11)
رضا
۱۳۹۵-۰۸-۱۶ ۰۹:۲۴:۱۹
بنده کارمندمیراث نیستم امارفتارچهاردولت اخیرایران با این سازمان رابی توجهی به میراث فرهنگی وعدم توجه به اقتصادتوریسم می دانم. دولتمردان بااین انتخابها خودواقعی شان رابه مردم نشان می دهند.جای تاسف است. (4003360) (alef-11)
۱۳۹۵-۰۸-۱۶ ۱۵:۲۶:۱۳
متاسفانه در هیچ دولتی سازمان میراث فرهنگی در امان نبوده است. بهتیرن گزینه برای این سازمان جدا کردن بخش های گردشگری و صنایع دستی از آن است اشتباهی که از اول انجام شد باید جبران شود. زیرا رسالت میراث فرهنگی با دو زیر مجموعه دیگرش کاملا متفاوت است و اگر میراث ملی ما ارزشمند است باید ارزش و اهمیتی جدا داشته باشد. مدیران غیر متخصص در واقع بیشترین ضربه را به بخش میراث فرهنگی وارد کرده اند. (4003897) (alef-11)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
