کد مطلب: 507116
هافینگتون پست: باید تهدید را کنار بگذاریم/ ایران تسلیم‌شدنی نیست
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۹ شهريور ۱۳۹۶ ساعت ۱۹:۱۰
«اکنون زمان آن است که دولت ترامپ سیاست تهدید خود را تغییر دهد و بالیدن به زرادخانه تسلیحات هسته ای "زیبای" خود را کنار گذارد؛ چنین تاکتیک هایی ممکن است برای ترامپ تاجر جوابگو باشد اما نمی تواند موجب هراس ایران و تسلیم شدن این کشور گردد...»
به گزارش جام نیـوز، پایگاه آمریکایی هافینگتون پست (Huffingtonpost) با انتشار یادداشتی به انتقاد از سیاست های دوگانه آمریکا در رابطه با تسلیحات هسته ای پرداخته و از دولت ترامپ می خواهد قبل از آنکه ایران تصمیم به خروج از توافق هسته ای بگیرد، زبان تهدید نسبت به کشورمان را کنار بگذارد.
در این یادداشت که به قلم حسین عسکری، استاد دانشگاه جرج واشنگتن، منتشر شده است، می خوانیم:
««آمریکا در پیشبرد برنامه خود برای توسعه نسل جدیدی از تسلیحات هسته ای، با گزینه های متمایز کننده، حجمی بسیار کوچک تر از گذشته و سیستم های حمل فرا صوتی است. روسیه و چین نیز به شدت در حال توسعه تسلیحاتی هستند که می تواند عواقبی سخت به دنبال داشته باشد.
موضوعی که در رابطه با نسل جدید تسلیحات هسته ای باید مورد توجه قرار گیرد، آن است که در این تسلیحات تلاش شده است تا قابلیت هدف گرفتن یک شهر، استان یا کشور مشخص بدون تاثیر گذاری بر مناطق اطراف آن ها قرار داده شود؛ این قابلیت امکان استفاده از تسلیحات هسته ای را بیشتر می کند.
این در حالی است که تا کنون تسلیحات هسته ای بیشتر به عنوان یک عامل بازدارنده مورد استفاده قرار گرفته اند.
رویکرد تهاجمی آمریکا و نسل جدید تسلیحات هسته ای با قابلیت استفاده بیشتر، مواردی هستند که پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای را در مخاطره قرار می دهند. این موضوعات می تواند باعث خروج گروه کثیری از کشورها از پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای و پیگیری برنامه تسلیحات هسته ای به صورت آشکار یا مخفی از سوی آن ها گشته و احتمال وقوع یک فاجعه جهانی را تشدید نماید.
زمانی که کشورهای زیادی حاضر به امضای پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای شدند، دو منفعت اساسی به آن ها وعده داده شد؛ حمایت از آن ها برای توسعه برنامه صلح آمیز هسته ای و همچنین کاهش و نابود ساختن تسلیحات هسته ای توسط قدرت های هسته ای. اما این کشورها در واقع چه چیزی به دست آورده اند؟ ایران نتوانسته است حمایتی از برنامه هسته ای صلح آمیز خود به دست آورد چرا که مظنون به برنامه مخفی ساخت تسلیحات هسته ای بوده است؛ این در حالی است که دولت جرج بوش به صورت غیر مستقیم از برنامه تسلیحات هسته ای هند -که پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای را نیز امضا نکرده است- حمایت کرده است و اکنون نیز قدرت های هسته ای به جای کاهش تسلیحات خود در حال توسعه آن در شوم ترین مسیر هستند.
شاید در صورتی که جهان در صلح کامل به سر می برد چنین وضعیتی قابل تامل بود اما اکنون که ابرقدرت ها در حال تهدید دیگر کشورها هستند و سربازهای خود را به کشورهای دیگر اعزام می کنند و به کشورهای دیگر حمله می کنند و در پوشش مقابله با تروریسم یا بهانه های دیگر هر چه می خواهند انجام می دهند، چگونه می توان توسعه تسلیحات هسته ای از سوی آن ها را پذیرفت؟
با توجه به این تحولات، ایران می تواند اولین نامزد برای خروج از پیمان منع اشاعه تسیلحات هسته ای باشد. اکنون ایران با یک آمریکای متخاصم رو به رو است که 7.000 مایل از خلیج فارس فاصله دارد اما پایگاه ها و نیروی دریایی آن، ایران را محاصره کرده اند و از عربستان سعودی که دشمن ایران است نیز حمایت سیاسی، اطلاعاتی و مشاوری می کند و متحد نزدیک اسرائیل مسلح به تسلیحات هسته ای است.
نکته بسیار نگران کننده، تضعیف توافق هسته ای توسط دولت آمریکا است؛ در این شرایط، ممکن است دولت ایران پیش از آن که آمریکا به نسل جدید تسلیحات هسته ای دست یافته و تهدید حمله هسته ای افز ایش یابد -که در نهایت موجب محدود شدن گزینه های پیش روی ایران می شود- تحقیقات خود را برای به دست آوردن قدرت بازدارنده هسته ای گسترش دهد و یا دست کم به قوانین احترام نگذارد.
یک مسابقه تسلیحات هسته ای جدید همراه با تهدید های آمریکا می تواند می تواند کلوب کشورهای هسته ای -که اکنون شامل آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلیس، اسرائیل، هند، پاکستان و کره شمالی است- را گسترش داده و شامل ایران، عربستان سعودی، مصر، ترکیه و احتمالا کره جنوبی، ژاپن، برزیل و استرالیا نماید. وقتی که این مسابقه آغاز گردد، سلسله حوادثی که در پی آن رخ می دهد غیر قابل بازگشت است و می تواند یک فاجعه انسانی بزرگ به دنبال داشته باشد.
اکنون زمان آن است که دولت ترامپ سیاست تهدید خود را تغییر دهد و بالیدن به زرادخانه تسلیحات هسته ای "زیبای" خود را کنار گذارد؛ چنین تاکتیک هایی ممکن است برای ترامپ تاجر جوابگو باشد اما نمی تواند موجب هراس ایران و تسلیم شدن این کشور گردد. ایران تاریخی 6.000 ساله دارد. شاید مردم ایران مخالفت هایی با حکومت این کشور داشته باشند اما این همان حکومتی است که منبع اصلی مشروعیت آن، دفاع از کشور در جنگ هشت ساله با عراق است و ایرانیان آن جنگ را به خوبی در خاطر دارند و از حکومت انتظار دارند که برای مقابله با حمله دیگر، آمادگی داشته باشد.
وقت آن رسیده است که آمریکا تهدید را کنار بگذارد و به دیپلماسی رو آورد. آمریکا، روسیه و چین باید مسابقه تسلیحاتی جدید را کنار بگذارند و تمامی کشورهای دارای تسلیحات هسته ای نیز روندی عملی برای نابودی تسلیحات خود را آغاز نمایند.»»
به گزارش جام نیـوز، پایگاه آمریکایی هافینگتون پست (Huffingtonpost) با انتشار یادداشتی به انتقاد از سیاست های دوگانه آمریکا در رابطه با تسلیحات هسته ای پرداخته و از دولت ترامپ می خواهد قبل از آنکه ایران تصمیم به خروج از توافق هسته ای بگیرد، زبان تهدید نسبت به کشورمان را کنار بگذارد.
در این یادداشت که به قلم حسین عسکری، استاد دانشگاه جرج واشنگتن، منتشر شده است، می خوانیم:
««آمریکا در پیشبرد برنامه خود برای توسعه نسل جدیدی از تسلیحات هسته ای، با گزینه های متمایز کننده، حجمی بسیار کوچک تر از گذشته و سیستم های حمل فرا صوتی است. روسیه و چین نیز به شدت در حال توسعه تسلیحاتی هستند که می تواند عواقبی سخت به دنبال داشته باشد.
موضوعی که در رابطه با نسل جدید تسلیحات هسته ای باید مورد توجه قرار گیرد، آن است که در این تسلیحات تلاش شده است تا قابلیت هدف گرفتن یک شهر، استان یا کشور مشخص بدون تاثیر گذاری بر مناطق اطراف آن ها قرار داده شود؛ این قابلیت امکان استفاده از تسلیحات هسته ای را بیشتر می کند.
این در حالی است که تا کنون تسلیحات هسته ای بیشتر به عنوان یک عامل بازدارنده مورد استفاده قرار گرفته اند.
رویکرد تهاجمی آمریکا و نسل جدید تسلیحات هسته ای با قابلیت استفاده بیشتر، مواردی هستند که پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای را در مخاطره قرار می دهند. این موضوعات می تواند باعث خروج گروه کثیری از کشورها از پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای و پیگیری برنامه تسلیحات هسته ای به صورت آشکار یا مخفی از سوی آن ها گشته و احتمال وقوع یک فاجعه جهانی را تشدید نماید.
زمانی که کشورهای زیادی حاضر به امضای پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای شدند، دو منفعت اساسی به آن ها وعده داده شد؛ حمایت از آن ها برای توسعه برنامه صلح آمیز هسته ای و همچنین کاهش و نابود ساختن تسلیحات هسته ای توسط قدرت های هسته ای. اما این کشورها در واقع چه چیزی به دست آورده اند؟ ایران نتوانسته است حمایتی از برنامه هسته ای صلح آمیز خود به دست آورد چرا که مظنون به برنامه مخفی ساخت تسلیحات هسته ای بوده است؛ این در حالی است که دولت جرج بوش به صورت غیر مستقیم از برنامه تسلیحات هسته ای هند -که پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای را نیز امضا نکرده است- حمایت کرده است و اکنون نیز قدرت های هسته ای به جای کاهش تسلیحات خود در حال توسعه آن در شوم ترین مسیر هستند.
شاید در صورتی که جهان در صلح کامل به سر می برد چنین وضعیتی قابل تامل بود اما اکنون که ابرقدرت ها در حال تهدید دیگر کشورها هستند و سربازهای خود را به کشورهای دیگر اعزام می کنند و به کشورهای دیگر حمله می کنند و در پوشش مقابله با تروریسم یا بهانه های دیگر هر چه می خواهند انجام می دهند، چگونه می توان توسعه تسلیحات هسته ای از سوی آن ها را پذیرفت؟
با توجه به این تحولات، ایران می تواند اولین نامزد برای خروج از پیمان منع اشاعه تسیلحات هسته ای باشد. اکنون ایران با یک آمریکای متخاصم رو به رو است که 7.000 مایل از خلیج فارس فاصله دارد اما پایگاه ها و نیروی دریایی آن، ایران را محاصره کرده اند و از عربستان سعودی که دشمن ایران است نیز حمایت سیاسی، اطلاعاتی و مشاوری می کند و متحد نزدیک اسرائیل مسلح به تسلیحات هسته ای است.
نکته بسیار نگران کننده، تضعیف توافق هسته ای توسط دولت آمریکا است؛ در این شرایط، ممکن است دولت ایران پیش از آن که آمریکا به نسل جدید تسلیحات هسته ای دست یافته و تهدید حمله هسته ای افز ایش یابد -که در نهایت موجب محدود شدن گزینه های پیش روی ایران می شود- تحقیقات خود را برای به دست آوردن قدرت بازدارنده هسته ای گسترش دهد و یا دست کم به قوانین احترام نگذارد.
یک مسابقه تسلیحات هسته ای جدید همراه با تهدید های آمریکا می تواند می تواند کلوب کشورهای هسته ای -که اکنون شامل آمریکا، روسیه، چین، فرانسه، انگلیس، اسرائیل، هند، پاکستان و کره شمالی است- را گسترش داده و شامل ایران، عربستان سعودی، مصر، ترکیه و احتمالا کره جنوبی، ژاپن، برزیل و استرالیا نماید. وقتی که این مسابقه آغاز گردد، سلسله حوادثی که در پی آن رخ می دهد غیر قابل بازگشت است و می تواند یک فاجعه انسانی بزرگ به دنبال داشته باشد.
اکنون زمان آن است که دولت ترامپ سیاست تهدید خود را تغییر دهد و بالیدن به زرادخانه تسلیحات هسته ای "زیبای" خود را کنار گذارد؛ چنین تاکتیک هایی ممکن است برای ترامپ تاجر جوابگو باشد اما نمی تواند موجب هراس ایران و تسلیم شدن این کشور گردد. ایران تاریخی 6.000 ساله دارد. شاید مردم ایران مخالفت هایی با حکومت این کشور داشته باشند اما این همان حکومتی است که منبع اصلی مشروعیت آن، دفاع از کشور در جنگ هشت ساله با عراق است و ایرانیان آن جنگ را به خوبی در خاطر دارند و از حکومت انتظار دارند که برای مقابله با حمله دیگر، آمادگی داشته باشد.
وقت آن رسیده است که آمریکا تهدید را کنار بگذارد و به دیپلماسی رو آورد. آمریکا، روسیه و چین باید مسابقه تسلیحاتی جدید را کنار بگذارند و تمامی کشورهای دارای تسلیحات هسته ای نیز روندی عملی برای نابودی تسلیحات خود را آغاز نمایند.»»
۱۳۹۶/۰۵/۲۰ ۰۷:۴۸
۱۳۹۶/۰۵/۰۷ ۱۳:۱۶
۱۳۹۶/۰۵/۰۵ ۱۰:۵۷
۱۳۹۶/۰۵/۰۵ ۰۸:۱۲
۱۳۹۶/۰۵/۰۱ ۰۸:۰۸
کلمات کلیدی : ترامپ، برجام، کنگره، سپاه پاسداران، تحریم، روح برجام
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
