کد مطلب: 499954
از رسانه‌ها/ به مناسبت روز خبرنگار
نورتاباندن به زوایای تاریک
مرتضی کاردر؛ 17 مردادماه 1396
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۷ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۳:۰۲
آخرین بار که روزنامهها رازی را برملا کردند و خبری دادند که تعجب و حیرت همگان را برانگیخت کی بوده‌است؟ آخرین باری که روزنامه‌ای توانست گزارشی منتشر کند که همه جامعه را تحت تأثیر قرار دهد کی بوده‌است؟ آخرین بار که شما مشتری ثابت روزنامه‌ای شدید و هر روز به دکه رفتید تا آن را بخرید کی بوده‌است؟ اصلاً آخرین بار که شما روزنامه‌ای را از دکه‌ای برداشتید...؟
افشا کردن رازها و خبر دادن از آنچه در زیرها پنهان است و نورتاباندن به زوایای تاریک یکی از کارهای اصلی روزنامه‌نگاری و یکی از عناصر هویتی آن چیزی است که خبرنگاری و روزنامه‌نگاری خوانده می‌شود. تلقی عمومی از روزنامه‌نگاری نیز به درستی همین است.
در کشور ما چون اغلب آزادی و ظرفیت پرداختن به بسیاری از موضوعات و نهادها و آدم‌ها نبوده است، آن‌ها به مرور از دسترس روزنامه‌نگاران و رسانه‌هایی که می‌توانند ناظر دیگران باشند، خارج شده‌اند. حوزه‌های باقیمانده هم همیشه آن‌قدر نبوده‌اند که بار هیجان و جذابیت روزنامه‌نگاری را به دوش بکشند. پس روزنامه‌نگاران ایران مجبور شدند که به بسیاری از حوزه‌ها نپردازند و به مرور آن‌ها را از دستور کار خود خارج کردند. روزنامه‌نگاران کم‌کم عادت کردند به پرداختن به حوزه‌ها و موضوعات بی‌خطرتر، موضوعات و مسائل معمولی، چیزهایی که همیشه بوده و هست و خواهد بود. چیزهایی که نه برای آن‌ها دردسر درست کند و نه برای روزنامهها و مسئولانشان.
گزارش‌نویسان که ارکان اساسی تحریریه روزنامهها را در همه جای دنیا تشکیل می‌دهند در مطبوعات ما تقریباً حذف شده‌اند. گروه‌های ویژه گزارش که کارشان پیگیری و پرداختن به موضوعات و معضلات ویژه است در مطبوعات ما وجود ندارد. برای همین روزنامه‌نگاری به سبک آنچه در فیلم‌هایی مثل «اسپاتلایت» و «همه مردان رئیس جمهور» می‌بینم برای ما تقریباً بی‌معناست.
نتیجه‌اش روزنامه‌هایی است که شمارگانشان سال به سال کمتر می‌شود و در کشور هشتاد میلیونی ما مجموعاً به یک میلیون هم نمی‌رسد. نتیجه‌اش روزنامه‌هایی است که هر روز صبح به روی دکه می‌آیند و مرتب و منظم چیده می‌شوند و غروب‌ها بیشترشان همان‌طور مرتب و منظم و دست‌نخورده جمع می‌شوند و بسته‌بندی‌شان می‌کنند تا آخر هفته‌ها به مبدأ بازگردانده شوند. نتیجه‌اش روزنامه‌هایی است که روز به روز کم‌فروغ‌تر از گذشته می‌تابند و زوایای تاریک چندانی را روشن نمی‌کنند.
منبع: الفیا
افشا کردن رازها و خبر دادن از آنچه در زیرها پنهان است و نورتاباندن به زوایای تاریک یکی از کارهای اصلی روزنامه‌نگاری و یکی از عناصر هویتی آن چیزی است که خبرنگاری و روزنامه‌نگاری خوانده می‌شود. تلقی عمومی از روزنامه‌نگاری نیز به درستی همین است.
در کشور ما چون اغلب آزادی و ظرفیت پرداختن به بسیاری از موضوعات و نهادها و آدم‌ها نبوده است، آن‌ها به مرور از دسترس روزنامه‌نگاران و رسانه‌هایی که می‌توانند ناظر دیگران باشند، خارج شده‌اند. حوزه‌های باقیمانده هم همیشه آن‌قدر نبوده‌اند که بار هیجان و جذابیت روزنامه‌نگاری را به دوش بکشند. پس روزنامه‌نگاران ایران مجبور شدند که به بسیاری از حوزه‌ها نپردازند و به مرور آن‌ها را از دستور کار خود خارج کردند. روزنامه‌نگاران کم‌کم عادت کردند به پرداختن به حوزه‌ها و موضوعات بی‌خطرتر، موضوعات و مسائل معمولی، چیزهایی که همیشه بوده و هست و خواهد بود. چیزهایی که نه برای آن‌ها دردسر درست کند و نه برای روزنامهها و مسئولانشان.
گزارش‌نویسان که ارکان اساسی تحریریه روزنامهها را در همه جای دنیا تشکیل می‌دهند در مطبوعات ما تقریباً حذف شده‌اند. گروه‌های ویژه گزارش که کارشان پیگیری و پرداختن به موضوعات و معضلات ویژه است در مطبوعات ما وجود ندارد. برای همین روزنامه‌نگاری به سبک آنچه در فیلم‌هایی مثل «اسپاتلایت» و «همه مردان رئیس جمهور» می‌بینم برای ما تقریباً بی‌معناست.
نتیجه‌اش روزنامه‌هایی است که شمارگانشان سال به سال کمتر می‌شود و در کشور هشتاد میلیونی ما مجموعاً به یک میلیون هم نمی‌رسد. نتیجه‌اش روزنامه‌هایی است که هر روز صبح به روی دکه می‌آیند و مرتب و منظم چیده می‌شوند و غروب‌ها بیشترشان همان‌طور مرتب و منظم و دست‌نخورده جمع می‌شوند و بسته‌بندی‌شان می‌کنند تا آخر هفته‌ها به مبدأ بازگردانده شوند. نتیجه‌اش روزنامه‌هایی است که روز به روز کم‌فروغ‌تر از گذشته می‌تابند و زوایای تاریک چندانی را روشن نمی‌کنند.
منبع: الفیا
کلمات کلیدی : خبرنگار
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
