داخلی صفحه یادداشت بینندگان آرشيو يادداشت

همسایه ها

بخش تعاملی الف - اصغر مناف زاده

درخصوص نحوه ی ارتباط با همسایه ها در احادیث وروایات نکات فراوانی وجود دارد وبزرگان علمی، جامعه شناسان و علمای اسلام همواره بر احترام به همسایه، تاکید داشته و دارند و آزار و اذیت همسایه را نکوهش کرده اند.

ما ایرانی ها نيز مدام ازاین جمله که همسایه از فامیل به آدم نزدیک تر است درتعیین جایگاه و اهمیت نقش همسایه خوب و دلسوز در محاوره های عامیانه استفاده می کنیم و در عمل نیز همین طور بوده و تک تک ما نیز به عنوان یک شهروند این شرایط را به عینه تجربه کرده ایم. دوستی مسالمت آمیز با همسایگان علیرغم تفاوت های فکری و سلیقه ای قطعا مزایای متعددی را برای افراد به همراه خواهد داشت که از آن جمله می توان به استفاده ازامکانات و منابع همدیگر وحغظ امنیت و همدردی و همراهی در مواقع خطر وبحران اشاره کرد.

حال اگربه دلایلی با همسایه یا همسایگان خود دچار مشکل شویم و نتوانیم از طرق مختلف آن را برطرف کنیم، دیگر از امتیازات مورد اشاره در متن بالا، خبری نخواهد بود و برای جبران و تامین آن ها باید متحمل صرف هزینه شد و در صورت ادامه دار شده این وضعیت (قهر و دشمنی) شرایط زندگی سخت تر شده و نهایتا فرد باید آن محل را ترک کند تا بتواند در محیط جدید شرایط مناسبی را برای ادامه زندگی مهیا سازد.

در یک مقیاس بزرگ تر والبته فراتر ازمرزهای کشورمان، همسایه های با شرایط متفاوت از همسایه های محلی یمان وجود دارند. در این نوع و شکل همسایه داری، ما با یک شخص یا فرد خاصی سروکار نداریم بلکه با دولتی مستقل بعنوان همسایه، ارتباط و تعامل داریم. اگر بخواهیم و بتوانیم با همسایگان خارج از مرز های خودمان بدون حساسیت های مذهبی، سیاسی و اجتماعی ارتباط برقرار کنیم، مطمئنا شاهد تاثیر مثبت آن در رشد و شکوفایی در تمام حوزه های داخلی بخصوص در بخش اقتصادی و اجتماعی خواهیم بود.

البته این طور تصور نگردد که صرفا با اتکاء به این طریق می توان رشد کرد بلکه این نوع تعامل می تواند زمینه ساز و تسهیل کننده پیشرفت و توسعه ی داخلی کشور باشد. به عبارت دیگر این ارتباطات مثبت و سازنده شرط لازم است ولی کافی نیست. اگر نتوانیم شرایط دوستی وهم زیستی مسالمت آمیز را با همسایگان خارج از مرزهای خود بویژه همسایگانی که با آن ها مرز مشترک داریم برقرار کنیم، قطعا این شرایط برای کشور هزینه بر خواهد بود. درسال های اخیر روابط کشورمان با دولت های آذربایجان، ترکیه، عربستان و برخی دیگر از کشور های خلیج فارس به دلیل برخی مناقشات سیاسی و اقتصادی منطقه ای و نوع عکس العمل برخی از سیاسیون ما نسبت به این تحولات، دچار تنش هاي سیاسی و دیپلماتیک جدی شده است. بطوریکه این چالش ها و مناقشات سیاسی و بگومگوهای دو طرفه، باعث کاهش مانور اقتصادی کشور گردیده که می توانست بهتر از این باشد. بخصوص در سال جاری به دلیل کاهش قیمت نفت که عمده ترین دلیل آن شیطنت کشور مسلمان (عربستان) که همانند عقرب هم خودش را نیش می زند و هم از این طریق به کشورمان فشار وارد می کند.

کاهش قیمت از یک طرف به دولت از بابت اتکاء بودجه به نفت هرچند که ادعا می شود این وابستگی کم شده، فشار وارد می کند و هم به مردم به جهت کاهش درامد های ان ها که این نیز بطور غیر مستقیم به درامد های نفتی وابسته می باشد. آیا با این شرایط مورد اشاره می توان با همه ی کشورهای دور ونزدیک، قهر سیاسی و اقتصادی داشته باشیم. داشتن چنین تفکری برای کشور هزینه های زیادی را در پی خواهد داشت که در حال حاضر شاهد مصداق های آن هستیم که ادامه این شرایط و زیاده روری و اصرار برافکارفردی، به نفع کشورنیست. بنابرین به نظر می آید در این خصوص باید تجدید نظر اساسی صورت پذیرد.

در صورت استمرار این شیوه ی همسایه داری بین المللی، عیلرغم رفع تحریم ها و شروع دوران پسا تحریم نیز ممکن است اقتصاد کشور بازهم به دلیل عدم ارتباط مناسب با همسایه ها باز هم شکننده باشد. با دوستی و گفتمان های منطقی و کارشناسی شده البته با حفظ حاكميت خودمان، بهتر می توان به چالش های موجود خاتمه داد که پیروزی مذاکرات هسته ای نمونه ای از این گفتمان هاست.

هر چند دشمنی ها با ایران تمامی نخواهد داشت ولی می توان با تدبیر و منطق دیپلماتیک ان ها را کاهش داد تا کشور به واسطه ی این شرایط در مسیر رشد وتعالی قرار گیرد.