کد مطلب: 152614
سنگ پرانیِ نوخاسته بر پیشانی پهلوان!
اکبر نبوی، 8 اردیبهشت 91
تاریخ انتشار : جمعه ۸ ارديبهشت ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۲۰
بسم الله
۱- در روزگاران گذشته، پهلونان و قلندران، به پشتوانه ی روح بزرگ و قامت بلند جوانمردی خویش، دستگیر افتادگان بودند و از ستمدیدگان در برابر زورگویان پاسداری می کردند. این مردانِ مرد، از یک طرف با ریشخند پاره ای از قداره بندان سرتراشیده ی در بند اربابان زور و قدرت روبرو می شدند، و از دیگر سوی، گاه، پیشانی بلندشان آماج سنگ و کلوخ اندازیِ نوخطان و نوخاسته هایی قرار می گرفت که چون مایه و توان بزرگی در خود نمی دیدند، با دست اندازی و سنگ پرانی به پهلوانان، می خواستند نام خود را بر زبانها بیندازند. گرچه پهلوانان و قلندران، نه از آن ریشخند پاپس می کشیدند و نه از آن سنگ اندازیهای کودکانه، دلخسته و غمین می شدند، با اینهمه، در دهانها و خانه ها و گپ و گفت ها می چرخید که: « شنیده ای که در گذر و چارسوق، پیشانی فلان پهلوان به سنگ فلانی شکسته و خونین شده است؟ » با این سخن، پهلوان از چشم مردمان فرونمی افتاد، اما آن نوخاسته ی سنگ پران، نامی در می کرد و در میان همگنان باد در گلو می انداخت و صدای خروسک گرفته ی خود را کلفت می کرد که « دیدید چه کردم؟ لازم باشد شانه و پشتش را هم به خاک خواهم رساند. » و همگنان می خندیدند و ناتوانی و حقارت خود را در زیر سایه ی سنگین نادانی روزافزون، پنهان می کردند.
چیزکی از رنگِ این حقارت و نادانی را برادر حاتم طایی نیز داشت. آنگاه که نتوانست به آوازه ی بلند برادر دست یابد، با فرومایگی تمام به چاه زمزم دست اندازی کرد.
۲- این طرز و شیوه، در این روزگار و همین امروز هم جریان دارد. اندیشه های حقیر فرو رفته در حباب و نوخطان بی مایه ای که هنوز مشق درستی و راستی نیاموخته اند و از واژه ی « ادب » و زمزمه ی شبنم پاک « حیا » چیزی نشنیده اند، کوی و برزن را آلوده اند و با دشنام و لودگی، بر پیشانی پهلوانان و قلندران زمانه سنگ می زنند، به امید رسیدن به نامی و پاره نانی. گاه، این رفتارهای دهشت بار، چنان دریغناک و سوگ آور است که گفتن اش زبان را می سوزد و نوشتن اش دفتر را به آتش می کشد. با اینهمه، یک چیز روشن است. و آن اینکه، زندگی پیشینیان از گذشته های دور تا همین امروز، به صد زبان می گوید که با وجود آوار مرگبار و جان ستانِ سنگ پرانانِ یاوه گو و نوخاسته های هرزاندیش، پهلوانان و جان به پیشگاه دلدار سپردگان، می پایند و می بالند و امروز و فردا را با گرمای حضور و وجود خویش زندگی می بخشند و دشنام گویان و سنگ اندازان، در برابر آفتاب حقیقت و راستی، به سان آدم برفی آب می شوند و از میان می روند. تاریخ، گواه راست و درستی است بر این سخن.
۱- در روزگاران گذشته، پهلونان و قلندران، به پشتوانه ی روح بزرگ و قامت بلند جوانمردی خویش، دستگیر افتادگان بودند و از ستمدیدگان در برابر زورگویان پاسداری می کردند. این مردانِ مرد، از یک طرف با ریشخند پاره ای از قداره بندان سرتراشیده ی در بند اربابان زور و قدرت روبرو می شدند، و از دیگر سوی، گاه، پیشانی بلندشان آماج سنگ و کلوخ اندازیِ نوخطان و نوخاسته هایی قرار می گرفت که چون مایه و توان بزرگی در خود نمی دیدند، با دست اندازی و سنگ پرانی به پهلوانان، می خواستند نام خود را بر زبانها بیندازند. گرچه پهلوانان و قلندران، نه از آن ریشخند پاپس می کشیدند و نه از آن سنگ اندازیهای کودکانه، دلخسته و غمین می شدند، با اینهمه، در دهانها و خانه ها و گپ و گفت ها می چرخید که: « شنیده ای که در گذر و چارسوق، پیشانی فلان پهلوان به سنگ فلانی شکسته و خونین شده است؟ » با این سخن، پهلوان از چشم مردمان فرونمی افتاد، اما آن نوخاسته ی سنگ پران، نامی در می کرد و در میان همگنان باد در گلو می انداخت و صدای خروسک گرفته ی خود را کلفت می کرد که « دیدید چه کردم؟ لازم باشد شانه و پشتش را هم به خاک خواهم رساند. » و همگنان می خندیدند و ناتوانی و حقارت خود را در زیر سایه ی سنگین نادانی روزافزون، پنهان می کردند.
چیزکی از رنگِ این حقارت و نادانی را برادر حاتم طایی نیز داشت. آنگاه که نتوانست به آوازه ی بلند برادر دست یابد، با فرومایگی تمام به چاه زمزم دست اندازی کرد.
۲- این طرز و شیوه، در این روزگار و همین امروز هم جریان دارد. اندیشه های حقیر فرو رفته در حباب و نوخطان بی مایه ای که هنوز مشق درستی و راستی نیاموخته اند و از واژه ی « ادب » و زمزمه ی شبنم پاک « حیا » چیزی نشنیده اند، کوی و برزن را آلوده اند و با دشنام و لودگی، بر پیشانی پهلوانان و قلندران زمانه سنگ می زنند، به امید رسیدن به نامی و پاره نانی. گاه، این رفتارهای دهشت بار، چنان دریغناک و سوگ آور است که گفتن اش زبان را می سوزد و نوشتن اش دفتر را به آتش می کشد. با اینهمه، یک چیز روشن است. و آن اینکه، زندگی پیشینیان از گذشته های دور تا همین امروز، به صد زبان می گوید که با وجود آوار مرگبار و جان ستانِ سنگ پرانانِ یاوه گو و نوخاسته های هرزاندیش، پهلوانان و جان به پیشگاه دلدار سپردگان، می پایند و می بالند و امروز و فردا را با گرمای حضور و وجود خویش زندگی می بخشند و دشنام گویان و سنگ اندازان، در برابر آفتاب حقیقت و راستی، به سان آدم برفی آب می شوند و از میان می روند. تاریخ، گواه راست و درستی است بر این سخن.
کلمات کلیدی : توکلی+کوچک زاده+ جبهه پایداری
مهدی
۱۳۹۱-۰۲-۰۸ ۱۳:۰۵:۰۵
من متوجه نشدم منظور ایشون کی بوده؟ مصداق این پهلوانان و قداره بندان و نوخاستگان کی اند؟ (757454) (moderator22)
فرهاد
۱۳۹۱-۰۲-۰۸ ۱۴:۵۷:۴۸
نمونه اش سنگ پرانیاخیر یک عضو جریان پایداری به نام "ح" به دکتر زاکانی و توکلی است. (757569) (moderator22)
۱۳۹۱-۰۲-۰۸ ۱۵:۴۸:۳۴
اکبر جون حالا چی شده که یاد پهلوانان افتاده ای؟ کدوم پهلوان ، مرد؟ هرزه درا که همیشه وجود داشته. فقط یک نیمچه پهلوان داریم، حاج محمودو میگم، که تا اونجایی که من بینم همه دارن سنگ میندازن خیالشونم نیس پیشانی حاج محمود یا پیشونی مملکت (757615) (moderator22)
رهگذر
۱۳۹۱-۰۲-۰۸ ۲۳:۴۵:۲۵
پهلونی اونیه که کشورشو آّباد میکنه نه اونی که مردمو له کنه (758014) (moderator22)
مهر
۱۳۹۱-۰۲-۰۸ ۱۵:۵۱:۲۷
آر په دیگه. منظورش کاملا ت واین اوضاع کشور و سیاسی مشخصه کیا هستند. رئیس جمهور که بهش این همه نقد داریم نیست. چون اون بنده خدا خدوش دارای قدرته. می مونه مجلس. موتورهای محرک مجلس که شناخته شده همه هستند. همون هایی که همیشه از مردم تا تونستند در برابر زیاد خواهی ها ایستاده اند.می مونه وکیل الدوله ها و کسانی که نشستن و فقط سکوت می کنند. همان هایی که بدون سند تا چند روز پیش در مجلس صحبت ها کردند و آخرش هم ضایع شدند و رفتند.
همان هایی که رفتند پیش هیئت رئیسه اونها هم بی اعتنایی بهشون کردند و اومدن پایین. و دوستانشان که تا اومدن پایین طبق معمول شروع کردند هوار زدن در صحن علنی مجلس!!!
خوب بخونید خوب به ماجراهای اخیر نگاه کنید می فهمید چه کسانی رو گفته... (757623) (moderator22)
همان هایی که رفتند پیش هیئت رئیسه اونها هم بی اعتنایی بهشون کردند و اومدن پایین. و دوستانشان که تا اومدن پایین طبق معمول شروع کردند هوار زدن در صحن علنی مجلس!!!
خوب بخونید خوب به ماجراهای اخیر نگاه کنید می فهمید چه کسانی رو گفته... (757623) (moderator22)
علی
۱۳۹۱-۰۲-۰۸ ۱۶:۲۴:۱۰
ترجمه وتفسیر نمیخواهد مهم اینست که بی اخلاقی بیداد میکند واین درد بزرگ جامعه است سابق وقتی میخواستند حسن کسی رابیان کنند بالقب مذکر بزرگی کسی را نشان میدادند مثل بزرگ مرد دولت مرد باک مرد ویا درمیان اناث میگفتن شیر زن وغیره ولی حالا بداخلاقی به حدی رسیده که این کلمات به افسانه بیوسته چون اکنون وروز وشب به دولتمردانی بر میخوری که جز دروغ وتهمت ودو بهم زنی وامارهای غلط شاخ وشانه کشیدنها وعربده های مستانه ناشی از سهم خواهی ورانتخواهی وقدرت خواهی چیزی از مردی ومردانگی ومروت وفروتنی باقی نمیگذاردبس مردش که برود فقط دولتش میماند که انهم بین خود تقسیم میکنند ومردم هم ان عده که دست وبایی دارن دنبال سهم خواهی میروند مهم نیست ازکی از هرکسی که زورشان رسید وبقیه هم فقط مظلوم هستند چون نمی توانند ظالم باشند (757643) (moderator22)
گلستانی
۱۳۹۱-۰۲-۰۸ ۲۰:۳۸:۵۸
برخی فکر میکنن اگر با عبارات حالیه ودرلفافه حرف بزنن بزرگتر جلوه میکنن اما زهی خیال باطل خبر باید شفاف باشد تا شبه برانگیز نباشد (757858) (moderator22)
قدسی
۱۳۹۱-۰۲-۰۸ ۲۱:۳۵:۲۹
درود بر هاشمی رفسنجانی. تازه بدوران رسیده های طمعکار بخوانند و یاد بیاورند که چه اهانت ها به او کردند اما او هر روز از قبل بزرگتر و با افتخار تر شده است. (757897) (moderator22)
سعید57
۱۳۹۱-۰۲-۰۹ ۰۰:۰۲:۲۶
با سلام
بله چنین شده است ، اما کسی نمی گوید چزا اینگونه شده است؟
هر جا که سایه آدم های کوچک بلند دیده شود ، بدانید که آفتاب حقیقت در آنجا در حال غروب است. (758029) (moderator22)
بله چنین شده است ، اما کسی نمی گوید چزا اینگونه شده است؟
هر جا که سایه آدم های کوچک بلند دیده شود ، بدانید که آفتاب حقیقت در آنجا در حال غروب است. (758029) (moderator22)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
