داخلی صفحه سیاسی آرشيو يادداشت

۲

تبار شناسی کیهان از خاتمی تا شریعتمداری

بخش تعاملی الف - امین میرزائی

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

کیهان شناسان پیدایش کیهان را به "سیزده میلیارد و هشتصد میلیون سال" پیش برمی گردانند. من در این یادداشت کوتاه به "سی ساله" اخیر روزنامه "کیهان" نظر دارم:

"کیهان" پابرهنه ها محصول دوران آقایان "فخر الدین حجازی" و "کروبی" و "خاتمی" و "اصغری" بود. آقایان هرکه را جزو جامعه روحانیت مبارز بود - از جمله همین آقای "مهدوی کنی را - "آمریکایی" می خواندند و آقای"توکّلی" و نوشته هایش در "رسالت" را به خاطر مخالفت با "اقتصاد مارکسیستی" بایکوت می کردند. این پابرهنگی و ضدیت با "اسلام آمریکایی"، نهایتاً -با حذف "ها"ی ملفوظ - به "حلقه کیان" تبدیل شد؛ یعنی به "لیبرال سرمایه داری" شمس الواعظین و حجاریان و گنجی، و به "لیبرتاریانیسم" سروش و رخ صفت و تهرانی!

دوره دوّم با "پرویز رئوف منش" آغاز می شود (دقّت داریم که آقای شریعتمداری هنوز "حسین ش" است). "کیهان" آقای رئوف منش،"کیهان" آقای "نصیری" است. "کیهان" مهدی نصیری از "کیهان اندیشه" محمد جواد صاحبی و "کیهان فرهنگی"(بخوانید فلسفی) محمود اسعدی و محمّد علی مُعلّی آغاز و به نفی "فلسفه اسلامی" ختم می شود! محصول این دوران یکی آقای "کسائیان" هیئت منصفه سابق مطبوعات -در دوران آقای احمدی نژاد- است، یکی هم "شهریار زرشناس" که مجری سابق برنامه "زاویه" را به آنجا فرستاد که عرب نی انداخته است! ..آقای "طالب زاده" حتماً به یاد دارند ... برخورد "کیهان" آقا مهدی با "هیچکاک همیشه زنده" شهید بزرگوار "آوینی" !

اگر حوزه تشیّع بالکل با "فلسفه" مخالف است - و جز در دوره صفوی و دوران علامه طباطبایی به آن روی خوش نشان نداده است - پس حضرات" سرخسی" و "فارابی" و "اخوان الصفاء" و "بوعلی" و "ابوریحان" و "خواجه طوسی" و "علّامه حلّی" و امثالهم سنّی تشریف داشته اند؟! و ضمناً حضرات "جلوه" و "قمشه ای"و "زنوزی" و "فاضل تونی" و "عصّار" و "آشتیانی" و "رفیعی قزوینی" و "شَعرانی"، پیش از "علّامه طباطبایی" به چه کاری مشغول بوده اند؟!...امیدوارم آقا مهدی عزیز، سری هم به نامه "امام" به "گورباچف" زده باشد...!... استطراداً آقایان "عبّاسی" و "فیّاض" هم که خارج کیهان -امّا همسو با آن- ند، اگر چنین بکنند مأجور به دو ثوابند! ... مخصوصاً از این رو که شاید علّت خانه نشینی امثال "شیخ بهایی" در دوران دست به دست دادن "مشایی" وقت و "عباسی" زمان را دریابند. اینکه چگونه می شود که دو لبه تیغ "جهله صوفیه" و "اهل ظاهر"، در عین مخالفت با هم، امثال "علامه طباطبایی" را خانه نشین کنند و کوزه "آقا مصطفی" را به جرم فلسفه گفتن" پدر"ش آب بکشند؟!

"کیهان" دوران آقای صفّار هرندی، دوران سروری "ظاهری" آقای "حسین ش" و درآمدن او از قالب "حروف ابجد" است!...اگرچه در واقع این آقای "صفّار هرندی" ست که "کیهان" را "می گرداند" ."محمد ایمانی" سایت "الف"،"محمّد مهاجری" خبرآنلاین ، "یونس شُکرخواه" همشهری، "فریدون صدیقی" شرق و -و اخیراً-همشهری از محصولات این دورانند. "محمد دلاوری" و "کامران نجف زاده" و "قَمَری وفا"ی بیست و سی "از آب گذشتگان"، و مصطفی مَلِکیان (معاونت مطبوعاتی دولت اول آقای احمدی نژاد)، "در راه مانده" این کارگاه محسوب می شوند! "نیمه پنهان" این دوران، دوسیه های پر و پیمان آقای "شایانفر" و فرآورده "بارز" آن انتقال آقای "محمّد نوری زاد" از مادون "قرمز" رنگین کمان به ماورای "بنفش" آن است! در همین دوران است که "کیهان اندیشه" - نشریه پربار و پژوهشی کیهان - را می بندند. بندنده محترم، سردبیر وقت کیهان-جناب آقای صفار هرندی اند.

"کیهان" متأخّر، دوران حاکمیت بلامنازع جناب شریعتمداری ست که محصولات خود را در قالب "محمد جعفر بهداد" به آقای "مشّایی" و در هیبت "مهدی محمّدی" به جناب "جلیلی" تقدیم کرده است! "بهداد" شوخ و شنگ- خبرنگار پارلمانی کیهان- بود که با نفربَرَش- یعنی "دمپایی اش"- محوطه بین مجلس تا کیهان را می رفت و می آمد، زمانی که هوش خداداد نوجوان "چهارده" ساله ای که برای صفحه "مدرسه" کیهان "اتل متل" می نوشت، بعدها او را به مسأله آموز "کاترین اشتون" تبدیل کرد!

تا گرایش "نهایی" آقای شریعتمداری چه باشد ...