کد مطلب: 389909
پایگاه آمریکایی منعکس کرد؛ شبی فوق‌العاده در تهران/ فکر می‌کردم گروگان گرفته شوم!
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۷ شهريور ۱۳۹۵ ساعت ۲۳:۳۹
«تصورم از ایران با دیدن فیلم "آرگو" شکل گرفته بود؛ فیلمی که جزئیات آزادی دیپلمات های آمریکایی از ایران را به تصویر می کشد. دلهره داشتم که نکند این مسائل برای من هم اتفاق بیفتد...»
به گزارش جام نیوز، پایگاه آمریکایی "فر آبزرور" (Fair Observer) در قالب گزارشی به انعکاس تجارب یک نویسنده کنیایی در سفرش به تهران پرداخته است. در این گزارش می‌خوانیم:
«ایران از جهات مختلفی مرا شگفت‌زده کرد. قبل از عزیمت، تصورم از این کشور با دیدن فیلم "آرگو" شکل گرفته بود؛ فیلمی که جزئیات آزادی دیپلمات‌های آمریکایی از ایران را به تصویر می‌کشد. در حقیقت من کمی دلهره داشتم که نکند این مسائل برای من هم اتفاق بیفتد.
هنگامی که در فرودگاه دوحه قطر برای پرواز به سوی ایران سوار هواپیما شدم، با یک دختر جوان ایرانی و مادرش که در دانمارک زندگی می‌کردند و در حال بازگشت به خانه بودند، همسفر شدم. آن دختر در دانشگاه "کپنهاگ" درس می‌خواند و از بازگشت به خانه‌شان در ایران بسیار خوشحال بود.
ما خیلی زود به فرودگاه امام خمینی رسیدیم. تابلوها در تهران به زبان فارسی و انگلیسی بود و پیدا کردن مسیر در ترمینال فرودگاه بسیار راحت بود. دفتر صدور روادید، آخر یک راهرو طولانی بود اما کار من زود انجام شد. مسئول آن دفتر از من [که بی‌شباهت به اوباما نیستم] پرسید اوباما عموی تو نیست؟
در واقع، بسیاری از ایرانی‌ها این سؤال را از من پرسیدند؛ بگذریم از اینکه من چه جوابی به آن‌ها دادم!
فرودگاه تقریبا یک ساعت تا تهران فاصله داشت و بزرگراهی هموار از فرودگاه به پایتخت منتهی می‌شد. به سمت تهران که حرکت کردیم، آرامگاه مردی که فرودگاه به نامش بود در سمت راست جاده قرار داشت؛ «آیت الله روح الله خمینی».
تهران شهری چشم‌نواز است و شبکه راه‌های آن با پل‌ها، تونل‌ها و اتوبان‌های کاملا مدرن، با هر شهر بزرگی در جهان رقابت می‌کند. البته این همه داستان نیست؛ چرا که برج میلاد، یکی از بلندترین برج‌های جهان، نیز در این شهر قرار دارد.
یکی از قسمت‌های زیبای سفر من، رفتن به رستوران گردان برج میلاد به نام "آفتابگردان" بود که از آنجا می‌توان نمایی ۳۶۰ درجه از تهران را به تماشا نشست.
وقتی به ایران سفر می‌کنید، سراغ غذاهای ایرانی نرفتن، یک اشتباه بزرگ است. غذای مورد علاقه من، چیزی به نام "شیشلیک" بود که برای ناهار سفارش دادم. پس از خوردن ناهار، مانند آزمایش‌های پاولوف [که روی ترشح بزاق سگ‌ها مطالعه و نظریه شرطی‌سازی کلاسیک را ارائه کرد] در انتظار شام دائم دهانم آب می‌افتاد!
خیلی زود شب فرارسید و ما به سمت منطقه "درکه" حرکت کردیم که رستوران‌های زیادی در آنجا وجود دارد. هرچند مصرف مشروبات الکلی در ایران ممنوع است، اما تنوع غذاهای ایرانی کاملا جای آن را پر می‌کند. آن شب، شبی فوق العاده بود.
من که به باستان شناسی علاقه‌مندم، بسیار مشتاق بودم که به تماشای تخت جمشید بروم، اما در این سفر امکانش نبود. خیلی زود وقت بازگشت شد و من به‌سوی فرودگاه حرکت کردم.
سفر به تهران بسیار جالب بود و من امیدوارم روزی به ایران بازگردم.»
به گزارش جام نیوز، پایگاه آمریکایی "فر آبزرور" (Fair Observer) در قالب گزارشی به انعکاس تجارب یک نویسنده کنیایی در سفرش به تهران پرداخته است. در این گزارش می‌خوانیم:
«ایران از جهات مختلفی مرا شگفت‌زده کرد. قبل از عزیمت، تصورم از این کشور با دیدن فیلم "آرگو" شکل گرفته بود؛ فیلمی که جزئیات آزادی دیپلمات‌های آمریکایی از ایران را به تصویر می‌کشد. در حقیقت من کمی دلهره داشتم که نکند این مسائل برای من هم اتفاق بیفتد.
هنگامی که در فرودگاه دوحه قطر برای پرواز به سوی ایران سوار هواپیما شدم، با یک دختر جوان ایرانی و مادرش که در دانمارک زندگی می‌کردند و در حال بازگشت به خانه بودند، همسفر شدم. آن دختر در دانشگاه "کپنهاگ" درس می‌خواند و از بازگشت به خانه‌شان در ایران بسیار خوشحال بود.
ما خیلی زود به فرودگاه امام خمینی رسیدیم. تابلوها در تهران به زبان فارسی و انگلیسی بود و پیدا کردن مسیر در ترمینال فرودگاه بسیار راحت بود. دفتر صدور روادید، آخر یک راهرو طولانی بود اما کار من زود انجام شد. مسئول آن دفتر از من [که بی‌شباهت به اوباما نیستم] پرسید اوباما عموی تو نیست؟
در واقع، بسیاری از ایرانی‌ها این سؤال را از من پرسیدند؛ بگذریم از اینکه من چه جوابی به آن‌ها دادم!
فرودگاه تقریبا یک ساعت تا تهران فاصله داشت و بزرگراهی هموار از فرودگاه به پایتخت منتهی می‌شد. به سمت تهران که حرکت کردیم، آرامگاه مردی که فرودگاه به نامش بود در سمت راست جاده قرار داشت؛ «آیت الله روح الله خمینی».
تهران شهری چشم‌نواز است و شبکه راه‌های آن با پل‌ها، تونل‌ها و اتوبان‌های کاملا مدرن، با هر شهر بزرگی در جهان رقابت می‌کند. البته این همه داستان نیست؛ چرا که برج میلاد، یکی از بلندترین برج‌های جهان، نیز در این شهر قرار دارد.
یکی از قسمت‌های زیبای سفر من، رفتن به رستوران گردان برج میلاد به نام "آفتابگردان" بود که از آنجا می‌توان نمایی ۳۶۰ درجه از تهران را به تماشا نشست.
وقتی به ایران سفر می‌کنید، سراغ غذاهای ایرانی نرفتن، یک اشتباه بزرگ است. غذای مورد علاقه من، چیزی به نام "شیشلیک" بود که برای ناهار سفارش دادم. پس از خوردن ناهار، مانند آزمایش‌های پاولوف [که روی ترشح بزاق سگ‌ها مطالعه و نظریه شرطی‌سازی کلاسیک را ارائه کرد] در انتظار شام دائم دهانم آب می‌افتاد!
خیلی زود شب فرارسید و ما به سمت منطقه "درکه" حرکت کردیم که رستوران‌های زیادی در آنجا وجود دارد. هرچند مصرف مشروبات الکلی در ایران ممنوع است، اما تنوع غذاهای ایرانی کاملا جای آن را پر می‌کند. آن شب، شبی فوق العاده بود.
من که به باستان شناسی علاقه‌مندم، بسیار مشتاق بودم که به تماشای تخت جمشید بروم، اما در این سفر امکانش نبود. خیلی زود وقت بازگشت شد و من به‌سوی فرودگاه حرکت کردم.
سفر به تهران بسیار جالب بود و من امیدوارم روزی به ایران بازگردم.»
۱۳۹۶/۰۵/۱۰ ۰۶:۵۴
کلمات کلیدی : پایگاه آمریکایی، آبزرور ،امام خمینی، گردشگر ،گروگان، برج میلاد
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
