داخلی صفحه یادداشت بینندگان آرشيو يادداشت

۱۲

از اقتصاد مقاومتي رهبر تا اقتصاد رياضتي دولت

بخش تعاملی الف - ميثم تقيان

از زمان اوج تحريم هاي ظالمانه غرب عليه جمهوري إسلامي ايران كه به بهانه برنامه هسته اي شكل گرفت مكررا اقتصاد مقاومتي را از رسانه هاي ديداري و نوشتاري شنيده ايم و كمتر كسي است كه از اين موضوع بي خبر باشد.

اما نكته قابل توجهي كه در اين يادداشت قصد ارائه آن را دارم اين است كه بار ها مسوولين دولتي از اقدامات و طرح هاي خود براي اجرايي كردن اقتصاد مقاومتي است. كمتر مقام دولتي را ميشناسم كه در اين مورد سخن به ميان نياورده باشد اما بنظر مي رسد دولتمردان اقتصاد مقاومتي مدنظر مقام معظم رهبري را با اقتصاد رياضتي به منظور كاهش هزينه هاي دولت اشتباه گرفته اند اما آيا واقعا دولت اجازه دارد به بهانه اجراي اقتصاد مقاومتي از وظايفش در توسعه زيرساخت ها و منابع انساني و كارآمدي سرمايه عظيم انساني دست بكشد و جامعه را به حال خود رها كند؟

زماني كه سوالي در مورد توسعه منابع انساني دستگاه هاي اجرايي مي شود كه اغلب دستگاه ها يا مجوز ندارند يا استخدام را به حالت ممنوع درآورده اند پاسخ داده مي شود كه دولت به دنبال اشتغال پايدار و درونزا است. اينكه دولت بايد به دنبال اشتغال پايدار باشد شكي در آن نيست اما نبايد وظايف ملي خويش در توسعه دولتي را فراموش كند و عذر و بهانه اش را اجراي اقتصاد مقاومتي بداند.

در يك كلام عرض مي شود كه به كارگيري فرزندان با استعداد اين مرز و بوم در دستگاه هاي دولتي عين شايسته سالاري است كه دولت وعده داده بود و منافاتي با اقتصاد مقاومتي ندارد اين در حالي است كه درب همه وزارتخانه ها به روي مردم بسته شده واز طرف ديگر مديران بازنشسته راه ورود را پيدا مي كنند.