کد مطلب: 411796
وجدانهایی که پیش از آن دختر، غرق شده بود!
تاریخ انتشار : سه شنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۵:۵۶
کل تصویری که ضبط شده ۱ دقیقه است. دختری جوان در آن سوی جریان خروشان آب ایستاده و میخواهد به سوی دیگر برود؛ جایی که پسری پژوسوار ایستاده است. او میپرد و جریان آب او را با خود میبرد. پسر جوان هم سوار خودرویش میشود و احتمالا میرود پی زندگیاش؛ بیخیال اینکه «یک نفر در آب دارد میسپارد جان».
به گزارش ایسنا، رفتار تکتک اجزای این مستند یک دقیقهای، خندهدار، گریهدار و منزجرکننده است. دختر جوان، مستاصل ایستاده و نمیداند چه کار کند. در آن آبگرفتگی شدید، لااقل در این فیلم هیچ اثری از یک نیروی امدادی یا خودرویی با چراغ گردان نیست. مسافران اتوبوس و بسیاری آدمهای دیگر که در ترافیک ماندهاند، شاهد این اتفاق هستند اما هیچکس چه پیش از حادثه و چه بعد از آن برای کمک اقدامی نمیکند. حتی یک نفر که میخواهد از اتوبوس پیاده شود، به ماندن توصیه میشود. جوانک پژوسوار جز اینکه چند ثانیهای به جریان آب نگاه کند و بعد پشت فرمان خودرویش بنشیند، هیچ کاری نمیکند. تنها واکنش جدی به این حادثه، فحش و بوق است. کسی از داخل اتوبوس، «تف به روی» و «تف به شرف» آن جوان حواله میدهد و البته یک «کثافت» هم چاشنی این واکنش شدیداللحن میکند! بعد هم راننده اتوبوس با بوقهای پی در پی سعی میکند این حادثه را محکوم کند. یک نفر هم که کلا در حال ثبت تصاویر این «کمدی وحشت» است.
این قلم در پی مقصر نیست. کاری به این ندارد که در یک شهر بزرگ مثل خرمآباد چرا باید یک بارندگی قابل پیشبینی، کشته و زخمی بر جای بگذارد! مگر جنگ است؟ حالا احتمالا با ورود دادستان به موضوع، راننده آن پژو یا مدیران و مسئولان شهری خرمآباد چند باری به دادسرا میروند و میآیند و آخرش هم با احراز قصور یا تقصیر، مجازاتی برایشان در نظر گرفته میشود اما این نه برای خانواده آن دختر، فرزند میشود و نه برای شاهدان این حادثه، آرامش وجدان.
بند ۱ ماده واحده قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومان و رفع مخاطرات جانی مصوب ۵ خرداد ۵۴ بهصراحت میگوید که هر کس، شخص یا اشخاصی را در معرض خطر جانی مشاهده کند و با اقدام فوری خود یا کمکطلبیدن از دیگران یا اعلام فوری به مراجع یا مقامات صلاحیتدار از وقوع خطر یا تشدید نتیجه آن بتواند جلوگیری کند، بدون اینکه با این اقدام خطری متوجه خود او یا دیگران شود و با وجود استمداد یا دلالت اوضاع و احوال بر ضرورت کمک از اقدام به این امر خودداری کند، به حبس یا جزای نقدی محکوم خواهد شد. این یعنی اغلب آنان که دیدند جان آن دختر در معرض خطر است و کاری نکردند، مجرمند؛ اگرچه این قانون، صرفا روی کاغذ است و هیچکدام از آنان که کمک نکردند جز در محکمه وجدان، محاکمه نخواهند شد. اصلا فرض کنیم هیچ قانونی نداریم. کمککردن به یک حیوان هم که جانش در خطر است، احتمالا همچنان جزو اصول اولیه اخلاقی و انسانی است؛ چه رسد به انسان.
آن دختر بهسادگی مرد و تمام شد. خودش راحت شد و کار ما را سخت کرد. حالا مجبوریم موضوع را در فضای مجازی داغ کنیم و هشتگ بزنیم. بتازیم به کسانی که مسؤولیتی داشتهاند و احتمالا سهلانگاری کردهاند. بگردیم ببینیم کجای دنیا حادثهای از این دست بوده و مسئولانش چه کردهاند و اگر هم پیدا نکردیم نمونهای خیالی از کشوری در شرق دور بیابیم و توییت کنیم. جوک بسازیم و ماجرا را تا آنجا که جا دارد به لجن بکشیم ... و اصلا کوچکترین اشارهای به خودمان و صدها نفر مثل خودمان که در محل حادثه بودند نکنیم. سعی کنیم نبینیم و نگوییم که این یک دقیقه لعنتی، آیینه تمامنمای رفتار بسیاری از ماست و نشان میدهد که خستهایم و جز ابراز نگرانی، ابراز تاسف، هشتگزنی، لایکزنی، کامنتگذاری، توییت، فحش و بوق، کاری از دستمان نمیآید. این یک دقیقه، بار دیگر بیحس بودن، زیست کوالایی، بیخیالی و ماستمالی ملی را به رخمان کشید.
به گزارش ایسنا، رفتار تکتک اجزای این مستند یک دقیقهای، خندهدار، گریهدار و منزجرکننده است. دختر جوان، مستاصل ایستاده و نمیداند چه کار کند. در آن آبگرفتگی شدید، لااقل در این فیلم هیچ اثری از یک نیروی امدادی یا خودرویی با چراغ گردان نیست. مسافران اتوبوس و بسیاری آدمهای دیگر که در ترافیک ماندهاند، شاهد این اتفاق هستند اما هیچکس چه پیش از حادثه و چه بعد از آن برای کمک اقدامی نمیکند. حتی یک نفر که میخواهد از اتوبوس پیاده شود، به ماندن توصیه میشود. جوانک پژوسوار جز اینکه چند ثانیهای به جریان آب نگاه کند و بعد پشت فرمان خودرویش بنشیند، هیچ کاری نمیکند. تنها واکنش جدی به این حادثه، فحش و بوق است. کسی از داخل اتوبوس، «تف به روی» و «تف به شرف» آن جوان حواله میدهد و البته یک «کثافت» هم چاشنی این واکنش شدیداللحن میکند! بعد هم راننده اتوبوس با بوقهای پی در پی سعی میکند این حادثه را محکوم کند. یک نفر هم که کلا در حال ثبت تصاویر این «کمدی وحشت» است.
این قلم در پی مقصر نیست. کاری به این ندارد که در یک شهر بزرگ مثل خرمآباد چرا باید یک بارندگی قابل پیشبینی، کشته و زخمی بر جای بگذارد! مگر جنگ است؟ حالا احتمالا با ورود دادستان به موضوع، راننده آن پژو یا مدیران و مسئولان شهری خرمآباد چند باری به دادسرا میروند و میآیند و آخرش هم با احراز قصور یا تقصیر، مجازاتی برایشان در نظر گرفته میشود اما این نه برای خانواده آن دختر، فرزند میشود و نه برای شاهدان این حادثه، آرامش وجدان.
بند ۱ ماده واحده قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومان و رفع مخاطرات جانی مصوب ۵ خرداد ۵۴ بهصراحت میگوید که هر کس، شخص یا اشخاصی را در معرض خطر جانی مشاهده کند و با اقدام فوری خود یا کمکطلبیدن از دیگران یا اعلام فوری به مراجع یا مقامات صلاحیتدار از وقوع خطر یا تشدید نتیجه آن بتواند جلوگیری کند، بدون اینکه با این اقدام خطری متوجه خود او یا دیگران شود و با وجود استمداد یا دلالت اوضاع و احوال بر ضرورت کمک از اقدام به این امر خودداری کند، به حبس یا جزای نقدی محکوم خواهد شد. این یعنی اغلب آنان که دیدند جان آن دختر در معرض خطر است و کاری نکردند، مجرمند؛ اگرچه این قانون، صرفا روی کاغذ است و هیچکدام از آنان که کمک نکردند جز در محکمه وجدان، محاکمه نخواهند شد. اصلا فرض کنیم هیچ قانونی نداریم. کمککردن به یک حیوان هم که جانش در خطر است، احتمالا همچنان جزو اصول اولیه اخلاقی و انسانی است؛ چه رسد به انسان.
آن دختر بهسادگی مرد و تمام شد. خودش راحت شد و کار ما را سخت کرد. حالا مجبوریم موضوع را در فضای مجازی داغ کنیم و هشتگ بزنیم. بتازیم به کسانی که مسؤولیتی داشتهاند و احتمالا سهلانگاری کردهاند. بگردیم ببینیم کجای دنیا حادثهای از این دست بوده و مسئولانش چه کردهاند و اگر هم پیدا نکردیم نمونهای خیالی از کشوری در شرق دور بیابیم و توییت کنیم. جوک بسازیم و ماجرا را تا آنجا که جا دارد به لجن بکشیم ... و اصلا کوچکترین اشارهای به خودمان و صدها نفر مثل خودمان که در محل حادثه بودند نکنیم. سعی کنیم نبینیم و نگوییم که این یک دقیقه لعنتی، آیینه تمامنمای رفتار بسیاری از ماست و نشان میدهد که خستهایم و جز ابراز نگرانی، ابراز تاسف، هشتگزنی، لایکزنی، کامنتگذاری، توییت، فحش و بوق، کاری از دستمان نمیآید. این یک دقیقه، بار دیگر بیحس بودن، زیست کوالایی، بیخیالی و ماستمالی ملی را به رخمان کشید.
کلمات کلیدی : سیل، لرستان، حادثه
محسن
۱۳۹۵-۰۸-۱۸ ۱۶:۲۱:۲۸
متاسفانه وجدان وارزشهای اخلاقی وکمک ب همنوع درجامعه ایرانی خیلی وقته رنگ باخته (4007071) (alef-11)
۱۳۹۵-۰۸-۱۸ ۱۷:۴۱:۴۳
من واقعا بعضی وقتا می ترسم از اینکه تو این کشور دارم زندگی می کنم
اگه فردا این اتفاق برای من یا همسر من بیفته چی؟ (4007180) (alef-11)
اگه فردا این اتفاق برای من یا همسر من بیفته چی؟ (4007180) (alef-11)
۱۳۹۵-۰۸-۱۸ ۱۹:۲۴:۳۱
نخير مردم تقصيري ندارند و نبايد دخالت كنند چون تابحال افراد زيادي خواستند ثواب كنند كباب شدند مسولين بي عرضگيشان در تدبير امور را به بي وجدان بودن مردم نسبت ندهند اگر به وجدان مردم باشد وضع بايد كاملا دگرگون شود (4007362) (alef-11)
۱۳۹۵-۰۸-۱۸ ۲۰:۴۰:۱۴
ادعای متمدن بودن...ادعای مسلمون بودن...ادعا ادعا ادعا......
وجدان ها همه به خواب رفته، دریغ از یه جو حس مسئولیت پذیری، وای به حال ما
اون از مسئول چه شهرداری چه مدیریت بحران چه سازمان کوفت و ..که برای اینجور مواقع یا از نداشتن بودجه مینالن (که تلاشی هم برای گرفتن بودجه ندارند) یا اگه داشته باشن حیف و میل کرده به جیب مبارک سرازیر میکنن، مدام اشتباهاتشون رو به دیگران پاس میدن فکر میکنند دارن خدمت میکنند..اون از مردم عادی که اگه مسئول به داد نمیرسه لااقل هموطن به داد هموطن برسه، لااقل انسان به داد انسان برسه....فردای قیامت در کشته شدن این دختر و امثال اون شریکیم (4007515) (alef-11)
وجدان ها همه به خواب رفته، دریغ از یه جو حس مسئولیت پذیری، وای به حال ما
اون از مسئول چه شهرداری چه مدیریت بحران چه سازمان کوفت و ..که برای اینجور مواقع یا از نداشتن بودجه مینالن (که تلاشی هم برای گرفتن بودجه ندارند) یا اگه داشته باشن حیف و میل کرده به جیب مبارک سرازیر میکنن، مدام اشتباهاتشون رو به دیگران پاس میدن فکر میکنند دارن خدمت میکنند..اون از مردم عادی که اگه مسئول به داد نمیرسه لااقل هموطن به داد هموطن برسه، لااقل انسان به داد انسان برسه....فردای قیامت در کشته شدن این دختر و امثال اون شریکیم (4007515) (alef-11)
محمد
۱۳۹۵-۰۸-۱۹ ۰۱:۲۶:۵۷
با سلام
کاش صحنه های سیل سال گذشته ایلام رو میدیدین که با چه شجاعتهایی مردم به هم کمک میکردن. یه جایی راننده گریدر با تیغه گریدر ماشین پر از آدم و شناور در آب رو نگه میداره تا نیروی امداد برسه.و هزاران صحنه ی غرور آفرین دیگه که همبستگی مردم رو به نمایش گذاشت.
این دختر مهمون اون شهر بود... همشهری ما بود (4007837) (alef-11)
کاش صحنه های سیل سال گذشته ایلام رو میدیدین که با چه شجاعتهایی مردم به هم کمک میکردن. یه جایی راننده گریدر با تیغه گریدر ماشین پر از آدم و شناور در آب رو نگه میداره تا نیروی امداد برسه.و هزاران صحنه ی غرور آفرین دیگه که همبستگی مردم رو به نمایش گذاشت.
این دختر مهمون اون شهر بود... همشهری ما بود (4007837) (alef-11)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
