توسعه صادرات غیرنفتی در تجارت خارجی مقابل واردات قرار دارد و در صورتی که سهم آن از واردات بیشتر باشد، منجر به مثبت شدن تراز تجارت خارجی کشور خواهد شد.
فواید مثبت بودن تجارت خارجی به معنای فزونی تولید (صادرات) از واردات است. بدین ترتیب که بتوان تولیدی فراهم کرد که علاوه بر ایجاد زنجیره ارزش، مزیت رقابتی داشته باشد.
ایران به لحاظ جغرافیایی از مکنت و ثروت عظیم خدادادی (نفت، گاز، مواد معدنی) بهره مند است، بنابراین ضرورت تبدیل آن به محصول نهایی و ایجاد حلقههای ارزش، اهمیتی انکار ناپذیر دارد، تا بتوان در سطح مختلف تولید و اشتغال را فراهم کرد.
چنین رویکردی در بخشها و بندهای مختلف سیاستهای اقتصاد مقاومتی به وضوح اهمیت آن روشن است.
«پیشتازی اقتصاد دانش بنیان، پیادهسازی و اجرای نقشه جامع علمی کشور و ساماندهی نظام ملی نوآوری به منظور ارتقاء جایگاه جهانی کشور و افزایش سهم تولید و صادرات محصولات و خدمات دانشبنیان و دستیابی به رتبه اول اقتصاد دانشبنیان در منطقه.»
«حمایت همهجانبه هدفمند از صادرات کالاها و خدمات به تناسب ارزش افزوده و با خالص ارزآوری»
«افزایش ارزش افزوده از طریق تکمیل زنجیره ارزش صنعت نفت و گاز، توسعه تولید کالاهای دارای بازدهی بهینه (براساس شاخص شدت مصرف انرژی) و بالا بردن صادرات برق، محصولات پتروشیمی و فرآوردههای نفتی با تأکید بر برداشت صیانتی از منابع.»
آنچه از بررسی صادارت غیرنفتی در سال 95 برداشت میشود که البته در سالهای گذشته نیز همین روال وجود داشته؛ نه نتها صادرات کشور غیرنفتی نیست، بلکه اکثر این محصولات مواد خام و البته نفتی تلقی میشوند.
با نگاهی به 15 عمده قلم کالای صادراتی 12 ماهه سال 95 مشخص است که نفتی نامیدن این محصولات بیراه نیست. علی رغم اینکه طبق سند چشم انداز، سیاستها توسعهای و اقتصاد مقاومتی باید از خام فروشی در حوزه نفت و گاز و معدن جدا شویم و این منابع طبیعی با فرایندهای مختلف به محصول نهایی تبدیل شود، تا برای کشور ارزآوری بیشتری داشته باشد.
15قلم عمده صادراتی ایران در سال 95
طبق این جدول اقلام عمده صادراتی دسته بندی شده و درجه ارزش افزوده آنها مشخص است. حداکثر امتیازی که می توان برای این محصولات قائل شد، نیمه خام بودن آنها است و جالب اینکه در بین این 15 قلم فقط پسته از بخش کشاورزی وجود دارد و زعفران ایرانی که روزگاری ارزآوری چشم گیری داشت، اکنون جزء این دسته محسوب نمیشود.