داخلی صفحه اجتماعی آرشيو يادداشت

۵

هوای شهرهایمان را اعتدال ببخشید

بخش تعاملی الف - مهدی محبی کردسفلی

اشاره: مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های بینندگان الف است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. بینندگان الف می توانند با ارسال یادداشت خود، مطلب ذیل را تایید یا نقد کنند.

در روزهایی که در روح و جانمان پر از امید حاصله از آغاز به کار دولت تدبیر است اما انگار تنِ ماهایی که در کلان شهرهای ایران زندگی می کنیم روز به روز بیشتر از سلامتی تهی می گردد و آن هم به دلیل آنچه آلودگی هوا می خوانیم و می دانیمش. سرزمین زاینده رود مرحوم شهر گنبدهای به دود نشسته سابقا فیروزه ای نیز این روزها حال و هوای خوشی ندارد. دی اکسید و منو اکسید کربن ریه های شهر و مردمش را اشباع کرده و اکسیژن متاعی نایاب در این دیار شده است.

باز در این روزها مردم اصفهان شاهد پدیده ی نادر مه آلودگی بیش از حد هوای شهر هستند، هوای مه آلوده ای که نفس ها را به شماره انداخته و باعث نگرانی شهروندان است. احسان مرادی، پژوهشگر هواشناسی در گفتگو با خبرگزاری مهر در این مورد می گوید: « شهر اصفهان به‌خاطر شرایط اقلیمی و توپوگرافی خاص خود چندان مه‌خیز نیست. حال آنکه مدت‌هاست مردم این شهر شاهد مه تقریبا غلیظی به‌خصوص در ساعت‌های شب تا صبح هستند. قطعا دلایل علمی قوی‌ای داریم که نشان می‌دهد این رخدادها طبیعی نیستند. اول آنکه چنین رخدادهایی در شهر اصفهان هیچ‌گاه سابقه نداشته است. دوم اینکه برای تشکیل مه رطوبت هوا باید بسیار بالا باشد، حال آنکه در بسیاری از موارد شاهد تشکیل مه در درصدهایی از رطوبت پایین بوده‌ایم . این پژوهشگر می افزاید: « در ماه‌های گذشته بارها با وجود بارش برف یا باران در یک روز، میانگین آلودگی شهر اصفهان از هشدار هم فراتر رفته و حتی در روزی که بارش داشته‌ایم گاهی میانگین شاخص آلودگی از ۲۰۰ هم فراتر رفته، این یعنی فاجعه.»

باید فریاد برآوریم که این فاجعه ای در شهر اصفهان روز به روز در حال گسترش بیشتری است و دیگر دارد کم کم نفس های ما را بند می آورد. بدون شک آلودگی هوای اصفهان را باید مسئول هزینه های جانی و مالی افراد بسیاری بدانیم که در اثر بیماریهای ریوی، بیماری MS (که اصفهان را باید پایتخت این بیماری دانست)، سرطان، امراض پوستی، چشمی و سایر بیماریهای ناشی از آلودگی، از زندگی ساقط شده و یا در حال ساقط شدن هستند.

قربانی دیگر این پدیده نیز میراث و ابنیه ی تاریخی پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی هستند که به علت آلودگی هوا نه تنها رنگ رخسار باخته اند بلکه ترکیبات شیمیایی ناشی از آلودگی هوا صدمات جبران ناپذیری را به آنها وارد کرده است و به عبارت دیگر فرسایش شیمیایی ناشی از آلودگی دارد جان را از میراث نصف جهان می ستاند.

حل این معضل در گروی همت و تدبیری ملی است، اصفهان، مشهد، تهران، اهواز، شیراز، تبریز، کرج و غیره هم ندارد. باید راه حلی جامع و مستمر افت تا این بلیه شوم برای همیشه شر و زحمتش را از سر همه شهرهای ایران کم نماید و تا ریه ی کلان شهرهای ایران عزیز فرصت تنفسِ اکسیژنی دوباره بیابد.

باید دولت محترم یازدهم هر چه سریع تر تدبیری کند و کلید درهای شهرهای ما را باز نماید تا دود و دم از شهرها بیرون شود. سازمان محترم محیط زیست دولت تدبیر و امید هم که از زمان شروع به کار نشان داده است که دغدغه ی این معضل را دارد باید بیشتر تلاش کند. اگر لازم است کارخانه ای را تعطیل کند تا آلودگی کاهش یابد این کار بکند و از بیکار شدن کارگران آن کارخانه نترسد چرا که بیکار شدن بهتر از مردن است. اگر لازم است مازت را از بنزین حذف کند این کار را هرچه سریعتر بکند چرا که ماشین بی بنزین بهتر از ماشین بی راننده است.

ای دولتمردان عزیز، چشم امیدمان به تدابیر دولت اعتدال است حداقل هوای شهرهایمان را اعتدال بخشید .