کد مطلب: 478780
حاشیه نشینی را باید حل کنیم، نه ترویج
بخش تعاملی الف - رضا میران
تاریخ انتشار : شنبه ۱۳ خرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۰:۴۴
شهرنشینی در ایران با بروز و ظهور مشكلاتی چون بدمسكنی، معضل حاشیه نشینی و رشد سكونتگاه های غیر رسمی، چالش های زیست محیطی، عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم و بهداشتی، معضل دفع زباله، مشكل ترافیكی و آمد و شد، گسترش انحرافات اجتماعی، مسئله تامین كار، انواع نارضایتی های جمعی و احساس عدم تعلق و بیگانگی با شهر، همراه بوده است.
یکی از پدیدهای زشت که پس از انقلاب گسترش بیشتری پیدا کرده بالاخص در شهرهای بزرگ مثل تهران و مشهد و... معضل حاشیه نشینی است.
نسبت جمعیت حاشیه نشین به شهرنشین در کشور به طور میانگین 16 درصد است که در شهری مانند مشهد این نسبت به 30 درصد رسیده است یعنی به در هر سه نفر یک نفر حاشیه نشین است.
عدم دسترسی به امکانات مناسب بهداشتی، فقدان یا ضعف جدی در دسترسی به خدمات شهری، احساس تبعیض، کیفیت پایین آموزش، نداشتن روحیه شهروندی، و... از معضلات جدی حاشیه نشینان است. حاشیه نشین این احساس را دارد كه شهر خانه او نیست.
ولی آیا این حاشیه نشین ها از آسمان آمده اند؟! با یک بررسی کوچک متوجه می شویم که اغلب این عزیزان ساکنین روستاها و شهرستان های کوچک هستند که برای گذران زندگی و بدست آوردن لقمه ای نان با توجه به وضعیت اسفبار درآمد در روستا، مهاجرت کرده اند.
حاشیه نشینان مابین دو جمعیت روستایی و شهری قرار گرفته اند. اینان نه از آسایش و امکانات شهرنشینان بهره کامل می برند و نه از آرامش روستا نشینان. اغلب حاشیه نشینان روستاییانی هستند که آرامش روستا را به دلیل نبود امکانات و اغلب شغل، رها کرده اند به امید داشتن یک منبع درآمد.
در ضرورت خدمت رسانی به محرومین شکی نیست اما با توجه به اینکه همه این حاشیه نشین ها دارای منزل و ماواء و شانیت در روستا خود می باشند شایسته نیست که ما در اطراف شهرهای بزرگ بعنوان حاشیه نشین شأن و منزلت آنان را خدشه دار کنیم.
در حال حاضر سیاست های تمرکز گرای دولت همچنان به رشد حاشیه نشینی دامن می زند. با وضعیت فعلی خدمت رسانی به حاشیه شهرها باعث خالی و خالی تر شدن روستا ها و تشویق روستاییان به حاشیه نشینی شهرهای بزرگ می شویم و این برخلاف تبلیغات صدا و سیما که آن را جزو خدمات خوب دولت ها نمایش می دهد در بلند مدت باعث نابودی روستاها و غیر قابل حل شدن حاشیه نشینی خواهد شد. در حالی که همین خدمات مسکن، آموزش، بهداشت و ... را می توان در همان روستاها به آنان ارائه کرد. مطمئناً خود روستا نشینان هم ماندن درمیان خانواده و محل زندگی آبا و اجدادی خویش را ترجیح می دهند.
پیشنهاد نگارنده به دولت برای حل این معضل این است که یک اطلاعات آماری صحیح از حاشیه نشینان جمع آوری کند و با دادن امتیازات رفاهی به این افراد در مبدا مهاجرت شان آنان را به بازگشت ترغیب کند. با این روش هزینه های دولت نه تنها افزایش نمی یابد بلکه کاهش چشمگیری هم خواهد داشت. ضمن اینکه آسیب های اجتماعی موجود در روستاها و شهرها نیز بسیار کمتر از حاشیه هاست.
کلمات کلیدی : رضا میران
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
