کد مطلب: 412205
آقایان! اقلا از دردسرهای شاه و علم در مدیریت کنسرسیوم عبرت بگیرند
رضا نجفی، 20 آبان 95
تاریخ انتشار : پنجشنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۰۹:۳۰
فرزند نابالغم از کتابخانه ی محله کتاب خاطرات اسدالله علم با شاه را به امانت گرفته بود از آنجا که می دانستم علم در بیان خاطرات روزنوشت خود با شاه در طرح مسایل غیر اخلاقی بی پروا بوده است لذا نگرانی عمومی والدین از" بلوغ زودرس فرزندان" مرا بر آن داشت که پیشنهاد بدهم اجازه دهد کتاب را بررسی کنم متوجه شدم که فرزندم در مرحله ی انتخاب کتاب، بخشهایی از کتاب را خوانده است چون سوال کرد : باباجان کنسرسیوم کیست؟ و چرا برای افزایش تولید نفت، شاه باید رضایت خارجیها را جلب می کرده است؟
اطلاعاتی که از تاریخ نفت داشتم فراتر از آن بود که مرا برای پاسخگویی به یک فرزند نابالغ به دردسر بیاندازد ولی این سوال موجب شد کتابی که سالیان قبل تورق شده بود را از منظر سوال فرزندم بخوانم. جلد اول کتاب (که ابتدا در خارج از کشور هم چاپ شده است) سرشار از درس و عبرت مدیریت مشارکتی، تولید و توسعه ی نفت ایران در قالب کنسرسیوم نفتی (متشکل از شرکتهای آمریکایی، انگلیسی، فرانسوی و ...) است جایی که ایران تلاش می کند برای جبران کسری بودجه، تولید به گونه ای افزایش یابد تا سهم سالیانه ی ایران حدود 100 میلیون دلار زیاد شود( دقت شود که این مبلغ به اندازه ی 12 ساعته تولید نفت کشوردر شرایط کنونی است) رهبران کنسرسیوم به بهانه ی به مخاطره افتادن تولید نفت در سایر سرمایه گذاریهایشان از جمله آمریکا، لیبی و کشورهای عربی خاورمیانه و ... با این میزان ناچیز افزایش تولید مخالفت می کنند تا اینکه پس از تلاش ناکام مدیران ارشد نفت برای افزایش تولید، وزیر دارایی، وزیر خارجه و نخست وزیر، نهایتا شاه و علم وارد میدان می شوند تا بخش کوچکی از حاکمیتی که در قرارداد پیچ- امینی به کنسرسیوم سپرده شده بود ( به اندازه ی صد میلیون دلار در سال ) به ایران بازگردانده شود این بازی به صورت برد-برد طراحی شده بود چون با انعطاف پذیری کنسرسیوم، درامد کنسرسیوم هم افزایش می یافت.
شاه و علم، علاوه بر مذاکره با رهبر کنسرسیوم، مذاکراتی با نمایندگان شرکتهای عضو کنسرسیوم انجام می دهند و پس از عدم توفیق، دست به گریبان سفرا و وزرای خارجه ی کشورهای آمریکا، انگلیس، فرانسه و ... می شوند بی نتیجه بودن این اقدامات گسترده که دو سال این خاطرات را کاملا در سیطره ی خود در آورده، نهایتا کار را به مذاکره با نخست وزیر انگلیس و رییس جمهور آمریکا، نیکسون می کشد قابل ذکر نیست که نمایندگان سیا و ام آی 6 نیز قبلا در گیر شده بودند. چرا به نتیجه نمی رسند؟ خلاصه ی جواب کنسرسیوم تنها یک عبارت است: افزایش تولید نفت ایران با منافع جهانی کنسرسیوم سازگار نیست.
اگر چه این کشاکش چند ساله بی نتیجه می ماند و نهایتا پس از تصویب قانونی در سازمان ملل مبنی بر مالکیت دولتها بر منابع هرکشور، تشکیل اوپک و تغییرات جهانی قیمت نفت، به طور کلی، کنسرسیوم از دایره ی اکتشاف و توسعه و تولید، توسط دولت کنار گذاشته می شود حالا پس از 50 سال در دولت جمهوری اسلامی، وزیر محترم نفت و مدیران شرکت ملی نفت عزم کرده اند تا 50 درصد حاکمیت و مدیریت توسعه و تولید را در کمیته ی مدیریت مشترک به پیمانکار خارجی بسپارند نحوه ی تصمیم گیری این کمیته بدینگونه است که اگر کمیته مدیریت مشترک موافق نباشد افزایش و کاهش تولید محقق نخواهد شد و متاسفانه حق رای ایران و طرف خارجی هم حتی در موضوع افزایش یا کاهش تولید مساوی است .
بدبختانه اینکه کاهش اجباری تولید به دلایل غیر فنی( از جمله محدودیت پالایش، انتقال و صادرات نفت حتی تحریمهای خارجی و ...) منجر به پرداخت غرامت به طرف خارجی می شود. چرا از دردسرهای عبرت آموز شاه و اطرافیانش (علم و مجموعه ی دولت هویدا و شرکت نفت) و ناکامیهای آنها درس عبرت گرفته نمی شود؟ چقدر ساده ایم که فکر می کنیم این شرکتهای بزرگ که اشتراک منافع زیادی در دنیا دارند به راحتی به ما اجازه خواهند داد که سهم تولیدمان از میادین مشترک را افزایش دهیم.
جناب اقایان شمخانی/زنگنه!
همه می دانیم که دست شاه و اطرافیان برای پرداخت رشوه به مدیران کنسرسیوم، سفرا، وزرا و روسای خارجی و تامین شاهد و شراب آنان ( به روایت خاطرات خودنوشت خودشان) بسیار باز بوده و بی پروا هم عمل می کرده اند مزید بر آن چاشنی خریدها و امتیازات نظامی گسترده تا خدمات نظامی مثل اعزام هواپیما به جنگ ویتنام را در اختیار داشته و به کار برده اند اینهمه مزایا، دست مذاکراتی فوق العاده بالا و قوی را برای آنها فراهم می کرده اما پس از چند سال تلاش و پیگیری، در به دست آوردن کمی افزایش تولید موفق نمی شوند.
این فرمایش امیر المومنین (ع) در سفارش فرزندش به مطالعه ی تاریخ را به خاطر بیاوریم که می فرماید تاریخ با اندکی تغییر تکرار خواهد شد اکنون بیش از دو سال است که با خون دل خوردنهای زیاد، هنوز وزیر و اطرافیان معتقدند با مدیریت مشارکتی، حاکمیت ملی نقض نخواهد شد و هنوز میخ آهنین منتقدین دلسوز (و حتی سخن بحق مخالفین سیاسی ) در سنگ مدیریتی شرکت نفت فرو نرفته است در این شرایط جا دارد که شورای عالی امنیت ملی که مسوول تدوین چارچوبها و ملاحظات امنیتی برای این الگوی قراردادی شده از تیم مدیریتی وزارت نفت بخواهند که با نگاهی عبرت آموز به موضوع نفت در نیمه ی دوم از دهه ی چهل شمسی، موضوع "میزان تولید" را از شمول اختیارات کمیته ی مدیریت مشترک (کمیته ی JMC ) استثنا نمایند و حق افزایش و کاهش تولید را برای کارفرما نگه دارند.
اطلاعاتی که از تاریخ نفت داشتم فراتر از آن بود که مرا برای پاسخگویی به یک فرزند نابالغ به دردسر بیاندازد ولی این سوال موجب شد کتابی که سالیان قبل تورق شده بود را از منظر سوال فرزندم بخوانم. جلد اول کتاب (که ابتدا در خارج از کشور هم چاپ شده است) سرشار از درس و عبرت مدیریت مشارکتی، تولید و توسعه ی نفت ایران در قالب کنسرسیوم نفتی (متشکل از شرکتهای آمریکایی، انگلیسی، فرانسوی و ...) است جایی که ایران تلاش می کند برای جبران کسری بودجه، تولید به گونه ای افزایش یابد تا سهم سالیانه ی ایران حدود 100 میلیون دلار زیاد شود( دقت شود که این مبلغ به اندازه ی 12 ساعته تولید نفت کشوردر شرایط کنونی است) رهبران کنسرسیوم به بهانه ی به مخاطره افتادن تولید نفت در سایر سرمایه گذاریهایشان از جمله آمریکا، لیبی و کشورهای عربی خاورمیانه و ... با این میزان ناچیز افزایش تولید مخالفت می کنند تا اینکه پس از تلاش ناکام مدیران ارشد نفت برای افزایش تولید، وزیر دارایی، وزیر خارجه و نخست وزیر، نهایتا شاه و علم وارد میدان می شوند تا بخش کوچکی از حاکمیتی که در قرارداد پیچ- امینی به کنسرسیوم سپرده شده بود ( به اندازه ی صد میلیون دلار در سال ) به ایران بازگردانده شود این بازی به صورت برد-برد طراحی شده بود چون با انعطاف پذیری کنسرسیوم، درامد کنسرسیوم هم افزایش می یافت.
شاه و علم، علاوه بر مذاکره با رهبر کنسرسیوم، مذاکراتی با نمایندگان شرکتهای عضو کنسرسیوم انجام می دهند و پس از عدم توفیق، دست به گریبان سفرا و وزرای خارجه ی کشورهای آمریکا، انگلیس، فرانسه و ... می شوند بی نتیجه بودن این اقدامات گسترده که دو سال این خاطرات را کاملا در سیطره ی خود در آورده، نهایتا کار را به مذاکره با نخست وزیر انگلیس و رییس جمهور آمریکا، نیکسون می کشد قابل ذکر نیست که نمایندگان سیا و ام آی 6 نیز قبلا در گیر شده بودند. چرا به نتیجه نمی رسند؟ خلاصه ی جواب کنسرسیوم تنها یک عبارت است: افزایش تولید نفت ایران با منافع جهانی کنسرسیوم سازگار نیست.
اگر چه این کشاکش چند ساله بی نتیجه می ماند و نهایتا پس از تصویب قانونی در سازمان ملل مبنی بر مالکیت دولتها بر منابع هرکشور، تشکیل اوپک و تغییرات جهانی قیمت نفت، به طور کلی، کنسرسیوم از دایره ی اکتشاف و توسعه و تولید، توسط دولت کنار گذاشته می شود حالا پس از 50 سال در دولت جمهوری اسلامی، وزیر محترم نفت و مدیران شرکت ملی نفت عزم کرده اند تا 50 درصد حاکمیت و مدیریت توسعه و تولید را در کمیته ی مدیریت مشترک به پیمانکار خارجی بسپارند نحوه ی تصمیم گیری این کمیته بدینگونه است که اگر کمیته مدیریت مشترک موافق نباشد افزایش و کاهش تولید محقق نخواهد شد و متاسفانه حق رای ایران و طرف خارجی هم حتی در موضوع افزایش یا کاهش تولید مساوی است .
بدبختانه اینکه کاهش اجباری تولید به دلایل غیر فنی( از جمله محدودیت پالایش، انتقال و صادرات نفت حتی تحریمهای خارجی و ...) منجر به پرداخت غرامت به طرف خارجی می شود. چرا از دردسرهای عبرت آموز شاه و اطرافیانش (علم و مجموعه ی دولت هویدا و شرکت نفت) و ناکامیهای آنها درس عبرت گرفته نمی شود؟ چقدر ساده ایم که فکر می کنیم این شرکتهای بزرگ که اشتراک منافع زیادی در دنیا دارند به راحتی به ما اجازه خواهند داد که سهم تولیدمان از میادین مشترک را افزایش دهیم.
جناب اقایان شمخانی/زنگنه!
همه می دانیم که دست شاه و اطرافیان برای پرداخت رشوه به مدیران کنسرسیوم، سفرا، وزرا و روسای خارجی و تامین شاهد و شراب آنان ( به روایت خاطرات خودنوشت خودشان) بسیار باز بوده و بی پروا هم عمل می کرده اند مزید بر آن چاشنی خریدها و امتیازات نظامی گسترده تا خدمات نظامی مثل اعزام هواپیما به جنگ ویتنام را در اختیار داشته و به کار برده اند اینهمه مزایا، دست مذاکراتی فوق العاده بالا و قوی را برای آنها فراهم می کرده اما پس از چند سال تلاش و پیگیری، در به دست آوردن کمی افزایش تولید موفق نمی شوند.
این فرمایش امیر المومنین (ع) در سفارش فرزندش به مطالعه ی تاریخ را به خاطر بیاوریم که می فرماید تاریخ با اندکی تغییر تکرار خواهد شد اکنون بیش از دو سال است که با خون دل خوردنهای زیاد، هنوز وزیر و اطرافیان معتقدند با مدیریت مشارکتی، حاکمیت ملی نقض نخواهد شد و هنوز میخ آهنین منتقدین دلسوز (و حتی سخن بحق مخالفین سیاسی ) در سنگ مدیریتی شرکت نفت فرو نرفته است در این شرایط جا دارد که شورای عالی امنیت ملی که مسوول تدوین چارچوبها و ملاحظات امنیتی برای این الگوی قراردادی شده از تیم مدیریتی وزارت نفت بخواهند که با نگاهی عبرت آموز به موضوع نفت در نیمه ی دوم از دهه ی چهل شمسی، موضوع "میزان تولید" را از شمول اختیارات کمیته ی مدیریت مشترک (کمیته ی JMC ) استثنا نمایند و حق افزایش و کاهش تولید را برای کارفرما نگه دارند.
۱۳۹۶/۰۳/۲۰ ۱۵:۵۷
۱۳۹۵/۰۸/۱۸ ۱۴:۵۶
۱۳۹۵/۰۸/۱۸ ۱۱:۴۰
کلمات کلیدی : IPC، قراردادهای نفتی
۱۳۹۵-۰۸-۲۰ ۰۹:۳۲:۴۸
اعتدالی ها به توهم پیروزی کلینتون " مدام امتیاز می دادند ! تا شاید راضی به اجرای تعهداتشان شوند . (4009709) (alef-13)
سیدیان
۱۳۹۵-۰۸-۲۰ ۰۹:۳۵:۳۱
آقای نجفی اصلا باور کنیم که وزری نفت و تمامی مدیران و کارکنان وزارت و شرکتهای نفت و گاز و غیره کشورمان دست نشاندگان شرکتهای انگلیسی ، آمریکایی و روسی و چینی و فرانسوی باشند که جز خیانت و زمینه سازی چپاول ثروتهای خدا دادی کشورمان هیچ مسئولیت و مأموریت دیگری ندارند شما بچه پاک ایران فقت یک راه حل منطقی و عملی ارائه بفرمایید که در شرایط مشابه ایران و سایر کشورهای نفتی و گازی مایل به جذب سرمایه خارجی بتوانیم فقط یک قرارداد نیم بند به نفع ایران را بدست آورده و زمینه افزایش تولید و برداشت مفت و گاز را فراهم کنیم. (4009715) (alef-13)
رضا نجفی
۱۳۹۵-۰۸-۲۰ ۱۳:۲۹:۰۷
جناب آقای سیدیان عزیز
با سلام
راه حلها به وزیر محترم و تیمشان ارایه شده , حتی تامین سرمایه هم برایشان انجام شده است ولی تاکنون نپذیرفته اند(احتمالا شیفته ی چشم آبی ها و موبور ها هستند) در صورتی که شما بتوانید کانالهای ارتباطی را فراهم بفرمایید کانالهای قبلی معرفی شده به دوستان را بپذیرند خدمت بزرگی به مملکت کرده اید (4009991) (alef-2)
با سلام
راه حلها به وزیر محترم و تیمشان ارایه شده , حتی تامین سرمایه هم برایشان انجام شده است ولی تاکنون نپذیرفته اند(احتمالا شیفته ی چشم آبی ها و موبور ها هستند) در صورتی که شما بتوانید کانالهای ارتباطی را فراهم بفرمایید کانالهای قبلی معرفی شده به دوستان را بپذیرند خدمت بزرگی به مملکت کرده اید (4009991) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۸-۲۱ ۱۱:۰۸:۵۷
بله آقای سیدیان، وقتی فکر منجمد شده باشد هیچ راه حلی پیدا نمیشود (4011043) (alef-11)
۱۳۹۵-۰۸-۲۲ ۱۲:۳۴:۰۰
نخیر موضوع تفکیک واقع بینی و خیالپردازی است خیالپردازی که باعث گردید در برداشت از مخازن مشترک بیست سال از کشورهایی مثل قطر عقب باشیم بیست سالی که به ازاء هر فاز ایجاد نشده پارس جنوبی سالانه حدود 4 میلیارد دلار درآمد از دست رفته داریم (4012335) (alef-2)
۱۳۹۵-۰۸-۲۰ ۱۰:۳۱:۴۵
قیاس مع الفارق نموده ای استاد.. شرکتهای امروزی با شرکتهای ۵۰سال پیش از زمین تا آسمان متفاوتند. امروز قوانین تجارت جهانی سفت و سختی تدوین شده که جلوی رشوه و کم کاری شرکتهای بین المملی را در قراردادها می گیرد بطوریکه شرکت کرسنت برای یک رشوه ی ۵۰میلیونی تنها توسط دولت امریکا ۵۰۰ میلیون دلار جریمه میشود (4009800) (alef-3)
رضا نجفی
۱۳۹۵-۰۸-۲۰ ۱۳:۴۳:۴۲
سرورارجمند
شما می دانید که در مدل قراردادی جدید، نصف حق رای برای تصمیم گیری در خصوص افزایش یا کاهش تولید به خارجی ها سپرده می شود یعنی اگر موافق نباشند ایران هیچ اقدامی نمی تواند انجام دهد پس قیاس مع الفارق نیست.
ضمنا اخیرا در قالب قراردادهای مشاوره و ... این مبالغ به راحتی مبادله می شود و مورد تایید قوانین تجارت جهانی - به تعبیر شما سفت و سخت- هم هست
موفق باشید (4010023) (alef-2)
شما می دانید که در مدل قراردادی جدید، نصف حق رای برای تصمیم گیری در خصوص افزایش یا کاهش تولید به خارجی ها سپرده می شود یعنی اگر موافق نباشند ایران هیچ اقدامی نمی تواند انجام دهد پس قیاس مع الفارق نیست.
ضمنا اخیرا در قالب قراردادهای مشاوره و ... این مبالغ به راحتی مبادله می شود و مورد تایید قوانین تجارت جهانی - به تعبیر شما سفت و سخت- هم هست
موفق باشید (4010023) (alef-2)
مودی
۱۳۹۵-۰۸-۲۰ ۱۱:۲۹:۳۶
نویسنده محترم ؛ حرف شما کاملا منطقی ست اما از دولتی که با چشم بستن بر تواناییهای داخلی و گذاشتن همه ی تخم مرغ ها در سبد مذاکرات و برجام تمام امیدش به گشایش از خارج بوده و در واقع قمار کرده است انتظار اینکه در این شرایط حساس چند ماه مانده به انتخابات منافع ملی را ارجح بداند معقول نیست....
اکنون که بی حاصلی و بیهودگی برجام بعد از سه و سال و اندی گذر این دولت بر همگان مکشوف شده است زنگنه و شمخانی و دولت میخواهند با بستن این قراردادها به هر نحوی اینگونه وانمود کنند که این از معجزات برجام بود که سرمایه گذاری خارجی انجام شد..... اکنون برای دولت روحانی شانتاز تبلیغاتی روی برجام و کسب نظر مردم برای انتخابات 96 از نان شب شان هم واجب تر است چه رسد به منافع ملی و دراز مدت کشور .... (4009873) (alef-13)
اکنون که بی حاصلی و بیهودگی برجام بعد از سه و سال و اندی گذر این دولت بر همگان مکشوف شده است زنگنه و شمخانی و دولت میخواهند با بستن این قراردادها به هر نحوی اینگونه وانمود کنند که این از معجزات برجام بود که سرمایه گذاری خارجی انجام شد..... اکنون برای دولت روحانی شانتاز تبلیغاتی روی برجام و کسب نظر مردم برای انتخابات 96 از نان شب شان هم واجب تر است چه رسد به منافع ملی و دراز مدت کشور .... (4009873) (alef-13)
هادی
۱۳۹۵-۰۸-۲۰ ۱۲:۴۱:۲۳
هشدار آقای نجفی کاملا بجاست.حتما تا دیر نشده باید تدبیری اندیشیده شود والا ظلم و ستم بزرگی در حق نسلهای آینده کرده ایم. (4009952) (alef-2)
كيوان سپانلو
۱۳۹۵-۰۸-۲۲ ۰۳:۲۰:۴۱
با سلام و احترام
آقا خانه از پايه ويران است خواجه در بند ايوان است
اگر دولتهاي پس از انقلاب روي خودكفايي و اقتصاد بدون نفت برنامه ريزي كرده بودند در اينصورت الان ما هم مثل آمريكا و كانادا و انگلستان و ساير دول پيشرفته صنعتي در چاههاي نفتمان را مي بستيم و بجاي خام فروشي و از بين بردن منابع طبيعي مان كه به قيمّت از دست رفتن محيط زيست و نابودي جنگلها و تبديل شدن مناطق وسيعي از ايران به بيابان تمام شده است الان روي پاي خودمان بوديم و دست نياز به شركتهاي بزرگ نفتي كه عمري است از قبل نفت خاورميانه مي برند و مي خورند و جز بدبختي چيزي برايمان به أرمغان نياورده اند دراز نمي كرديم و قرار داد هايي كه بنفع آنها است را نمي بستيم. هيچكس نمي تواند سرنوشت يك قوم را عِوَض كند مگر آنكه خود آن قوم خودشان را عِوَض كنند تا زماني كه همه چيزمان از خارج وارد مي شود و براي خريد كردن از خارج به دلارهاي نفتي محتاجيم مجبورين حرفهاي زور خارجيها را بشنوييم . رَآه نجات حمايت از توليد داخلي تكيه بر دانش و توان نيروهاي متخصص داخلي و گسترش كشاورزي و صنعت با توجه به إمكانات داخلي و شرايط إقليمي خودمان است. اگر قرار باشد شركتهاي خارجي بيايند و طراحي را خودشان انجام دهند و دستگاههاي ساخت خودشان را نصب كنند و بعد تا زمان بازگشت سر مايه شان بهربرداري كنند درست مثل اين مي ماند كه متخصصان إيراني بروند خارج از كشور و در قبال گرفتن دستمزد براي آن كشورها كار كنند و بهره اصلي را كشور ميزبان آنها ببرد.استقلال و عدم وابستگي به دول خارجي زماني ميسر مي شود كه دانشمندان ، متخصصان و تكتسينها و كارگران دست به دست هم بدهند و با تمام توان و هماهنگي با همديگر كشاورزي ، صنايع و توليد را زنده نگهدارند . بياييم از گذشته درس بگيريم و بدانيم هيچكس به اندازه خودمان نمي تواند به كشور عزيزمان كمك كند و آنرا آباد كندبقول معروف كس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من. (4011812) (alef-13)
آقا خانه از پايه ويران است خواجه در بند ايوان است
اگر دولتهاي پس از انقلاب روي خودكفايي و اقتصاد بدون نفت برنامه ريزي كرده بودند در اينصورت الان ما هم مثل آمريكا و كانادا و انگلستان و ساير دول پيشرفته صنعتي در چاههاي نفتمان را مي بستيم و بجاي خام فروشي و از بين بردن منابع طبيعي مان كه به قيمّت از دست رفتن محيط زيست و نابودي جنگلها و تبديل شدن مناطق وسيعي از ايران به بيابان تمام شده است الان روي پاي خودمان بوديم و دست نياز به شركتهاي بزرگ نفتي كه عمري است از قبل نفت خاورميانه مي برند و مي خورند و جز بدبختي چيزي برايمان به أرمغان نياورده اند دراز نمي كرديم و قرار داد هايي كه بنفع آنها است را نمي بستيم. هيچكس نمي تواند سرنوشت يك قوم را عِوَض كند مگر آنكه خود آن قوم خودشان را عِوَض كنند تا زماني كه همه چيزمان از خارج وارد مي شود و براي خريد كردن از خارج به دلارهاي نفتي محتاجيم مجبورين حرفهاي زور خارجيها را بشنوييم . رَآه نجات حمايت از توليد داخلي تكيه بر دانش و توان نيروهاي متخصص داخلي و گسترش كشاورزي و صنعت با توجه به إمكانات داخلي و شرايط إقليمي خودمان است. اگر قرار باشد شركتهاي خارجي بيايند و طراحي را خودشان انجام دهند و دستگاههاي ساخت خودشان را نصب كنند و بعد تا زمان بازگشت سر مايه شان بهربرداري كنند درست مثل اين مي ماند كه متخصصان إيراني بروند خارج از كشور و در قبال گرفتن دستمزد براي آن كشورها كار كنند و بهره اصلي را كشور ميزبان آنها ببرد.استقلال و عدم وابستگي به دول خارجي زماني ميسر مي شود كه دانشمندان ، متخصصان و تكتسينها و كارگران دست به دست هم بدهند و با تمام توان و هماهنگي با همديگر كشاورزي ، صنايع و توليد را زنده نگهدارند . بياييم از گذشته درس بگيريم و بدانيم هيچكس به اندازه خودمان نمي تواند به كشور عزيزمان كمك كند و آنرا آباد كندبقول معروف كس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من. (4011812) (alef-13)
۱۳۹۵-۰۸-۲۲ ۰۷:۳۹:۳۱
آقا کیوان یعنی آمریکا و انگلیس و سایر کشورهای قدرتمند مثل روسیه بدلیل اتکا بر توانمدی صنعتی و اقتصادی که در اختیار دارند درب چاههای نفت و گاز خود را بستند (4011925) (alef-2)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
