کد مطلب: 503050
نقد فیلم؛
تقلا در هرج‌ومرج جامعه تا ساعت 5 عصر
علی نبوی، 27 مرداد 96
تاریخ انتشار : جمعه ۲۷ مرداد ۱۳۹۶ ساعت ۱۲:۳۴
قبل ازاکران فیلم ساعت 5 عصر مهران مدیری، تصور شخصی من این بود که این فیلم رکورد فروش در سینمای ایران را خواهد شکست. اکران فیلم در 30 تیرماه آغاز شد و من هم همچون دیگران بی‌تاب دیدن اولین کار سینمایی مهران مدیری بودم و می خواستم همان ابتدا از احتمال تحقق پیش‌بینی خود مطمئن شوم.
با خرید بلیت فیلم در سومین روز اکران، من هم به جرگه‌ی افرادی پیوستم که فروش خارق‌العاده روزهای اول اکران فیلم را رقم زدند. مرور آمار فروش فیلم، نوید تحقق پیش‌بینی من و خیلی های دیگر که هنوز فیلم را ندیده بودند را می‌داد؛ اما با دیدن فیلم نظرم کاملاً برگشت. دیدن فیلم باعث شد حتی انگیزه ی خود برای نوشتن یادداشتی در مورد آن را هم از دست بدهم. افت فروش فیلم به نسبت استقبال اولیه، موجب شد تا بهانه ای شد تا از این منظر به سراغ فیلم بروم و یادداشت زیر را بنویسم.
فیلم ساعت 5 عصر با بازی یک شخصیت محوری و ورود و خروج دیگر شخصیت‌ها با نقش‌هایی کمرنگ، تم آشنایی دارد. مهرداد پرهام(سیامک انصاری) شخصیت محوری و به نوعی تنها شخصیت ساخته پرداخته‌شده‌ی داستان، ترکیبی از شخصیت‌پردازی صورت گرفته برای مسعود شصت چی در مرد هزارچهره، کیانوش در شب های برره و کاراکتر مهران مدیری در برخی از کارهای خود است.
مرد ساده‌لوحی که قله‌های پلشتی و سادگی را در می‌نوردد و در دنیایی شلخته و بی‌قانون، قانونمند و بااخلاق ظاهر می‌شود. استفاده از این تضاد در آثار مختلف سینمایی تجربه شده و باز هم از این ظرفیت طنز استفاده می شود. مهران مدیری هم در برخی از آثار خود از این تضاد بهره گرفته و انصافاً در درآوردن لج مخاطب موفق بوده است! او با مواجه ساختن یک انسان منضبط و مبادی آداب با فرد و یا اجتماعی از انسانهای نادان و بی انضباط، این موقعیت طنز را بارها بوجود آورده است. البته او در استفاده از این موقعیت طنز، بیشتر به تمسخر اجتماع پرداخته تا نقد آن؛ چرا که نقد در دل خود خاصیت اصلاح گری هم دارد و در آثار مدیری چنین چیزی را نمیبینیم.
به ساعت 5 عصر برگردیم و آخرین استفاده ی مدیری از تضادی که آن صحبت شد را بررسی کنیم.
در طول تماشای فیلم فکر میکردم شاهد دیدن فیلمی سینمایی از مهران مدیری هستم. اما فیلم پر سر و صدای «ساعت 5 عصر»، همان حس تماشای یک سریال در خانه را برایم تداعی کرد. گویی یک سریال خلاصه شده را در مدت زمان 95 دقیقه در تلویزیونی بزرگ به تماشا نشستم .
ساعت 5 عصر نه طنز است و نه کمدی سیاه و نقادانه؛ بلکه بیشتر یک ادا و ژست از جنس خود مدیری است که آن را در دیگر کارهایش هم می‌توان یافت. البته جالب آنجاست که مهران مدیری خودش همیشه، ادا و اطوار در فیلم‌ها را به سخره می‌گرفت و کارهای خود را مردمی و منطبق بر ذائقه ی مردم معرفی می‌کرد.
مهران مدیری در اولین کار سینمایی خود صحنه‌هایی از هرج‌ومرج، بی‌فرهنگی، بی‌اخلاقی و بی‌قانونی را در جامعه به تصویر کشیده است و این بار افراد مقابل شخصیت اصلی و فضاها و اتفاقات کاملاً واقعی به تصویر کشیده شده‌اند.
اگر در کارهایی نظیر مرد هزارچهره نوعی هجو و غلو گویی در کار مدیری وجود داشت، اینجا دیگر اتاق تمساح‌ها و گنگسترهای مسلسل به‌دست در تهران رژه نمی‌روند، بلکه مردم داخل ایستگاه مترو، تجمع‌کنندگان جلوی کارخانه، مراجعین بیمارستان و نظایر آن شخصیت‌ها و کلیت مخوف از جامعه هستند.
اگرچه که بر مدیری نمی‌توان به خاطر به تصویر کشیدن رفتارها و شرایط بغرنج فرهنگی و اجتماعی جای‌جای جامعه خرده گرفت، اما نکته آن است که خود مدیری هم در قاب تصویر بدون یک فیلمنامه اساسی و بدون حرفی جدید، در حال کسب درآمد از به تصویر کشیدن سیاهی های جامعه، برای خود جامعه آنهم بدون هرگونه کارکردی است.
اینکه شما آیینه‌ای را در دست بگیرید و در پیاده رو، ایستگاه‌های مترو و اماکن پر تردد و پر از مشکلات مردم بروید در قبال آیینه گردانی خود مبلغی هم دریافت کنید؛ به واقع چه کاربرد و چه فایده‌ای دارد!؟ آیا اینکه مدام به خودمان بگوییم جامعه ای سرشار از معضلات اجتماعی داریم فایده دارد؟ بد گوییِ صرف از یک موضوع به اندازه بیهوده است که تعریف و تمجید بی دلیل از آن بی فایده خواهد بود.
مدیری کسی را مجبور به رفتن به سینما نکرده است، اما خود او به خوبی می‌داند که استقبال اولیه از فیلم هم به دلیل تلقی مردم به‌واسطه‌ی کارنامه‌ی کاری او بوده و افت فروش فیلم هم ثابت‌کننده‌ی این مدعاست.
در مورد ساعت 5 عصر باید گفت که مدیری به‌جای استفاده از ظرفیت های یک اثر سینمایی، بیشتر متکی به اسم‌ورسم خود و شخصیت سیامک انصاری بوده است.
قصه‌ی ساعت 5 عصر مجمع‌الجزایری از اتفاقات، نظیر سفرهای درون‌شهری مهرداد پرهام، قرار گرفتن در محیط های شلوغ و ملال‌آور و ایجاد سوء تفاهمات متعدد است. به نوعی یک مسعود شصت چی اما با بدشانسی بیشتر را شاهدیم که اتفاقات یک روز زندگی اش از صبح تا عصر موضوع فیلم شده است. مسعود شصت چی لااقل جلسه ی محاکمه داشت، حال آنکه مهرداد پرهام پس از بازجویی توسط فردی به ظاهر امنیتی از تمام اتهامات مبرا شناخته می‌شود!
فضای کف جامعه اگرچه که به تصاویر مهران مدیری شبیه است اما باید به تعریف درستی از کف جامعه رسید. منظور من از کف جامعه، پایین‌شهر و افراد با بضاعت مالی پایین نیست؛ کف جامعه آنجاست که شعور، اخلاق، انسانیت و تعاملات انسانی رسوب می‌کنند و گندابی را در آن تشکیل می‌دهند که در آن ثروتمندانی با ماشین های لوکس و خانه‌های اعیانی را در کنار قداره‌کش‌ها و زورگیرها می‌توان گرد هم دید.
اما آنچه که بعد از دیدن اثر مهران مدیری شخص من را آزار می‌دهد آن است، که در این جامعه چه تلاش و آموزشی برای رفع بی‌فرهنگی و بی‌اخلاقی صورت گرفته است؟ آیا نشان دادن رفتار غیر انسانی(اگرچه که حقیقت هم باشد) دوای درد بی‌فرهنگی ماست؟ آیا مردمی که در سالن سینما به رفتار بی‌نظم مسافران مترو لبخند می‌زنند، در حال تصمیم گرفتن برای اصلاح رفتار خود(با این فرض که خود جزو همان افراد بی‌نظم هستند) هستند؟ آیا مهران مدیری که در کارهای اخیر خود بریزوبپاش های آن‌چنانی دارد، در یک اثر سینمایی و با بهره جستن از یک پشتیبان متمول و خاص، توانست خدمتی هرچند کوچک به وضعیت نابسامان کنونی جامعه کند؟
مدتی است که برای درمان مشکلات جامعه، به‌جای به کار گرفتن دارو و یا تیمار این درد، دائماً می‌خواهیم چرک زخم را به یکدیگر نشان دهیم. مردم خود به خوبی از شرایط جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند مطلع هستند و تنها برخی ازمسئولان و مردم که خود را به خواب‌زده‌اند را باید بیدار کرد.
اگرچه که شاید گیر افتادن مهرداد پرهام در آن فضا یک موقعیت طنز باشد، اما مردم حاضر در آنجا هم از سر جبر و به دلیل زیرساخت ضعیف مترو، کمبود وسایل عمومی، رشد بی‌رویه و بدون کنترل شهری و افزایش جمعیت شهر تهران و مواردی ازاین‌دست، درآنجا حضور دارند و به مرور و با توجه به داشته های فرهنگیشان، متاثر از جو آنجا دست به چنان عادت به چنان رفتارهایی کرده اند.
این هرج‌ومرج به تصویر کشیده شده در فیلم، در نهایت به یک حمام گرم در یکی از طبقات آپارتمان لوکس مهرداد پرهام ختم می‌شود؛ حال آنکه آن مردم پایین دست،هنوز در حال دعوا کردن، زور گرفتن، مفت خوردن در مجلس ختم و بی‌نظمی کردن هستند!
با خرید بلیت فیلم در سومین روز اکران، من هم به جرگه‌ی افرادی پیوستم که فروش خارق‌العاده روزهای اول اکران فیلم را رقم زدند. مرور آمار فروش فیلم، نوید تحقق پیش‌بینی من و خیلی های دیگر که هنوز فیلم را ندیده بودند را می‌داد؛ اما با دیدن فیلم نظرم کاملاً برگشت. دیدن فیلم باعث شد حتی انگیزه ی خود برای نوشتن یادداشتی در مورد آن را هم از دست بدهم. افت فروش فیلم به نسبت استقبال اولیه، موجب شد تا بهانه ای شد تا از این منظر به سراغ فیلم بروم و یادداشت زیر را بنویسم.
فیلم ساعت 5 عصر با بازی یک شخصیت محوری و ورود و خروج دیگر شخصیت‌ها با نقش‌هایی کمرنگ، تم آشنایی دارد. مهرداد پرهام(سیامک انصاری) شخصیت محوری و به نوعی تنها شخصیت ساخته پرداخته‌شده‌ی داستان، ترکیبی از شخصیت‌پردازی صورت گرفته برای مسعود شصت چی در مرد هزارچهره، کیانوش در شب های برره و کاراکتر مهران مدیری در برخی از کارهای خود است.
مرد ساده‌لوحی که قله‌های پلشتی و سادگی را در می‌نوردد و در دنیایی شلخته و بی‌قانون، قانونمند و بااخلاق ظاهر می‌شود. استفاده از این تضاد در آثار مختلف سینمایی تجربه شده و باز هم از این ظرفیت طنز استفاده می شود. مهران مدیری هم در برخی از آثار خود از این تضاد بهره گرفته و انصافاً در درآوردن لج مخاطب موفق بوده است! او با مواجه ساختن یک انسان منضبط و مبادی آداب با فرد و یا اجتماعی از انسانهای نادان و بی انضباط، این موقعیت طنز را بارها بوجود آورده است. البته او در استفاده از این موقعیت طنز، بیشتر به تمسخر اجتماع پرداخته تا نقد آن؛ چرا که نقد در دل خود خاصیت اصلاح گری هم دارد و در آثار مدیری چنین چیزی را نمیبینیم.
به ساعت 5 عصر برگردیم و آخرین استفاده ی مدیری از تضادی که آن صحبت شد را بررسی کنیم.
در طول تماشای فیلم فکر میکردم شاهد دیدن فیلمی سینمایی از مهران مدیری هستم. اما فیلم پر سر و صدای «ساعت 5 عصر»، همان حس تماشای یک سریال در خانه را برایم تداعی کرد. گویی یک سریال خلاصه شده را در مدت زمان 95 دقیقه در تلویزیونی بزرگ به تماشا نشستم .
ساعت 5 عصر نه طنز است و نه کمدی سیاه و نقادانه؛ بلکه بیشتر یک ادا و ژست از جنس خود مدیری است که آن را در دیگر کارهایش هم می‌توان یافت. البته جالب آنجاست که مهران مدیری خودش همیشه، ادا و اطوار در فیلم‌ها را به سخره می‌گرفت و کارهای خود را مردمی و منطبق بر ذائقه ی مردم معرفی می‌کرد.
مهران مدیری در اولین کار سینمایی خود صحنه‌هایی از هرج‌ومرج، بی‌فرهنگی، بی‌اخلاقی و بی‌قانونی را در جامعه به تصویر کشیده است و این بار افراد مقابل شخصیت اصلی و فضاها و اتفاقات کاملاً واقعی به تصویر کشیده شده‌اند.
اگر در کارهایی نظیر مرد هزارچهره نوعی هجو و غلو گویی در کار مدیری وجود داشت، اینجا دیگر اتاق تمساح‌ها و گنگسترهای مسلسل به‌دست در تهران رژه نمی‌روند، بلکه مردم داخل ایستگاه مترو، تجمع‌کنندگان جلوی کارخانه، مراجعین بیمارستان و نظایر آن شخصیت‌ها و کلیت مخوف از جامعه هستند.
اگرچه که بر مدیری نمی‌توان به خاطر به تصویر کشیدن رفتارها و شرایط بغرنج فرهنگی و اجتماعی جای‌جای جامعه خرده گرفت، اما نکته آن است که خود مدیری هم در قاب تصویر بدون یک فیلمنامه اساسی و بدون حرفی جدید، در حال کسب درآمد از به تصویر کشیدن سیاهی های جامعه، برای خود جامعه آنهم بدون هرگونه کارکردی است.
اینکه شما آیینه‌ای را در دست بگیرید و در پیاده رو، ایستگاه‌های مترو و اماکن پر تردد و پر از مشکلات مردم بروید در قبال آیینه گردانی خود مبلغی هم دریافت کنید؛ به واقع چه کاربرد و چه فایده‌ای دارد!؟ آیا اینکه مدام به خودمان بگوییم جامعه ای سرشار از معضلات اجتماعی داریم فایده دارد؟ بد گوییِ صرف از یک موضوع به اندازه بیهوده است که تعریف و تمجید بی دلیل از آن بی فایده خواهد بود.
مدیری کسی را مجبور به رفتن به سینما نکرده است، اما خود او به خوبی می‌داند که استقبال اولیه از فیلم هم به دلیل تلقی مردم به‌واسطه‌ی کارنامه‌ی کاری او بوده و افت فروش فیلم هم ثابت‌کننده‌ی این مدعاست.
در مورد ساعت 5 عصر باید گفت که مدیری به‌جای استفاده از ظرفیت های یک اثر سینمایی، بیشتر متکی به اسم‌ورسم خود و شخصیت سیامک انصاری بوده است.
قصه‌ی ساعت 5 عصر مجمع‌الجزایری از اتفاقات، نظیر سفرهای درون‌شهری مهرداد پرهام، قرار گرفتن در محیط های شلوغ و ملال‌آور و ایجاد سوء تفاهمات متعدد است. به نوعی یک مسعود شصت چی اما با بدشانسی بیشتر را شاهدیم که اتفاقات یک روز زندگی اش از صبح تا عصر موضوع فیلم شده است. مسعود شصت چی لااقل جلسه ی محاکمه داشت، حال آنکه مهرداد پرهام پس از بازجویی توسط فردی به ظاهر امنیتی از تمام اتهامات مبرا شناخته می‌شود!
فضای کف جامعه اگرچه که به تصاویر مهران مدیری شبیه است اما باید به تعریف درستی از کف جامعه رسید. منظور من از کف جامعه، پایین‌شهر و افراد با بضاعت مالی پایین نیست؛ کف جامعه آنجاست که شعور، اخلاق، انسانیت و تعاملات انسانی رسوب می‌کنند و گندابی را در آن تشکیل می‌دهند که در آن ثروتمندانی با ماشین های لوکس و خانه‌های اعیانی را در کنار قداره‌کش‌ها و زورگیرها می‌توان گرد هم دید.
اما آنچه که بعد از دیدن اثر مهران مدیری شخص من را آزار می‌دهد آن است، که در این جامعه چه تلاش و آموزشی برای رفع بی‌فرهنگی و بی‌اخلاقی صورت گرفته است؟ آیا نشان دادن رفتار غیر انسانی(اگرچه که حقیقت هم باشد) دوای درد بی‌فرهنگی ماست؟ آیا مردمی که در سالن سینما به رفتار بی‌نظم مسافران مترو لبخند می‌زنند، در حال تصمیم گرفتن برای اصلاح رفتار خود(با این فرض که خود جزو همان افراد بی‌نظم هستند) هستند؟ آیا مهران مدیری که در کارهای اخیر خود بریزوبپاش های آن‌چنانی دارد، در یک اثر سینمایی و با بهره جستن از یک پشتیبان متمول و خاص، توانست خدمتی هرچند کوچک به وضعیت نابسامان کنونی جامعه کند؟
مدتی است که برای درمان مشکلات جامعه، به‌جای به کار گرفتن دارو و یا تیمار این درد، دائماً می‌خواهیم چرک زخم را به یکدیگر نشان دهیم. مردم خود به خوبی از شرایط جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند مطلع هستند و تنها برخی ازمسئولان و مردم که خود را به خواب‌زده‌اند را باید بیدار کرد.
اگرچه که شاید گیر افتادن مهرداد پرهام در آن فضا یک موقعیت طنز باشد، اما مردم حاضر در آنجا هم از سر جبر و به دلیل زیرساخت ضعیف مترو، کمبود وسایل عمومی، رشد بی‌رویه و بدون کنترل شهری و افزایش جمعیت شهر تهران و مواردی ازاین‌دست، درآنجا حضور دارند و به مرور و با توجه به داشته های فرهنگیشان، متاثر از جو آنجا دست به چنان عادت به چنان رفتارهایی کرده اند.
این هرج‌ومرج به تصویر کشیده شده در فیلم، در نهایت به یک حمام گرم در یکی از طبقات آپارتمان لوکس مهرداد پرهام ختم می‌شود؛ حال آنکه آن مردم پایین دست،هنوز در حال دعوا کردن، زور گرفتن، مفت خوردن در مجلس ختم و بی‌نظمی کردن هستند!
کلمات کلیدی : علی نبوی+نقد فیلم+ پنج عصر+فیلم پنج عصر
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۵:۴۲:۴۶
تنها قسمتی که واقعی بود بیمارستان بود . من عین این صحنه را در یک بیمارستان دولتی دیدم . (4524602) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۸ ۰۳:۴۷:۳۹
قبرستان ، کارخانه ، بیمارستان و ... ما همشو دیدیم (4525217) (alef-6)
ع د ا ل
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۳:۰۲:۵۶
مهران مدیری خالق آثار بسیار خوبی در تلوزیون بوده که همه ما خاطره هایی خوبی ازشون داریم، اما در سالهای اخیر، از دوران اوجش فاصله گرفته و شاید به نوعی دچار غرور شده، امیدوارم ایشان از خوابی و توهمی در آن فرو رفته بیرون بیاد. (4524394) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۶:۲۶:۰۱
به نظرم این فاصله گرفتن از دوران اوج ناشی از فاصله گرفتن از نویسنده های خلاق و توانایی مثل پیمان و‌محراب قاسم خانی و سروش صحت هست.
ضعف فیلم ساعت ۵ عصر هم ضعیف‌بودن فیلم نامه اون هست. وگرنه از لحاظ تکنیک های سینمایی فبلم قوی هست اما متاسفانه خالی از هر گونه محتوایی. حتی محتوای طنز صرف که در بسیاری از آثار ضعیف‌کمدی ایران میبینیم. (4524670) (alef-6)
ضعف فیلم ساعت ۵ عصر هم ضعیف‌بودن فیلم نامه اون هست. وگرنه از لحاظ تکنیک های سینمایی فبلم قوی هست اما متاسفانه خالی از هر گونه محتوایی. حتی محتوای طنز صرف که در بسیاری از آثار ضعیف‌کمدی ایران میبینیم. (4524670) (alef-6)
سهیل
۱۳۹۶-۰۵-۲۸ ۰۸:۲۲:۵۱
موافقم، پیمان قاسم خانی هر چی نوشته خوب بوده (4525310) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۸ ۱۴:۲۷:۰۸
نویسنده بیشتر مدیری رو نقد غیر منصفانه کرده (تخریب کرده) تا فیلمو. (4526019) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۲۱:۲۳:۱۱
دقیقا درست است... ایشان به ورطه تکرار افتاده اند. (4524930) (alef-6)
علیرضا .د
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۳:۱۲:۱۷
حیف وقت و پولی که بابت این فیلم مزخرف دادم . من و امثال من فقط به اعتبار کارنامه آقای مدیری و به این امید رفتیم سینما که یه فیلم طنز ببینیم و به دور از مشکلات روزمره زندگی یه دو ساعت از ته دل بخندیم !!!
آقای مدیری بدجور خراب کردی برادر .دیگه بعد از این فیلم کسی به اعتبار نام شما به سینما نمیره (4524413) (alef-6)
آقای مدیری بدجور خراب کردی برادر .دیگه بعد از این فیلم کسی به اعتبار نام شما به سینما نمیره (4524413) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۳:۳۸:۴۷
کارنامه اقای مدیری ؟ به نظر نمی اید کارنامه درخشانی باشد . فیلم های تلویزیونی بسیار سطح پایین و عوام پسند و یک فروش فیلم به صورت سی دی و ناقص و فقط ادا و اطوار همراه با غلو ؟ تو همین دور همی هر کسی باید یک تیپ غیر واقعی داشته باشد یکی شانه اش باید کج باشد یکی باید فقط گریه کند و یکی باید .... همه حتما نباید کارگردان سینمایی بشوند (4524443) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۲۱:۲۵:۲۳
کارگردانی فیلم جدی و البته خواندن ترانه..!! کار اقای مدیری نیست. (4524931) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۲۲:۳۸:۰۰
دوست عزيز اگر ازاين فيلم خوشتون نيومده يا بر خلاف انتظارتون نتونستين ٢ ساعت بخندين نميتونيد فيلم رو مزخرف خطاب كنيد در سينما فيلمهاي مختلف ساخته ميشه براي سلايق مختلف الان فيلمهاي ديگه اي رو پرده هست كه به سليقه شما نزديكتره والبته اون فيلمها هم محترمن.... بر خلاف عقيده شما به نظر من ساعت ٥ عصر يك فيلم اجتماعي قوي بود با لحظات كميك بي نظير فيلمي كه داره ايرادهاي جامعه رو جلو چشممون ميذاره ( مگر كار كارگردان اجتماعي ساز غير از اينه؟) به نويسنده محترم مقاله هم متذكر ميشوم كه فيلمساز قرار نيست ريشه مشكلات جامعه يا راه حل رفع اون مشكلات رو تو فيلمش بيان كنه مگه اينكه فيلمش مستند باشه... و ضمنا از يك منتقد سينمايي بعيده كه افت فروش يك فيلم رو نشونه ضعيف بودن فيلم قلمداد كنه. (4525032) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۴:۰۷:۳۲
دیدن فیلم باعث شد حتی انگیزه ی خود برای نوشتن یادداشتی در مورد آن را هم از دست بدهم؟؟؟ تناقض داره با یادداشتی که نوشته اید (4524477) (alef-6)
محمد رضا
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۴:۱۶:۱۴
ببخشید جناب نبوی اقای مدیری نه می تونه اونطوری که شما میفرمایین نابسامانی فرهنگی و رفتاری جامعه رو اصلاح کنه نه هیچ فرد دیگه ای مثل ایشون قادر به همچین کاری هست.این چیزا معلول سیاستهای کلان جامعه هست که از جای دیگه میاد که متاسفانه نه مردم براشون پشیزی ارزش دار نه زندگیشون نه فرهنگشون......
آقای مدیری کارشون وتوانشون نشون دادن این نابسامانیهاست تو فضایی که به صراحت صحبت کردن راجع بهش توسط همون کسایی که مسوول این وضعن جرمه و انصافا هم کارشو خوب بلده (4524493) (alef-13)
آقای مدیری کارشون وتوانشون نشون دادن این نابسامانیهاست تو فضایی که به صراحت صحبت کردن راجع بهش توسط همون کسایی که مسوول این وضعن جرمه و انصافا هم کارشو خوب بلده (4524493) (alef-13)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۴:۴۴:۱۳
شما انتظار دارید یک فیلم ساز بیاید جامعه تان را برایتان درست کند؟ قصد دفاع از فیلم رو ندارم،قصد دفاع از فیلم های ساخته شده در این کشور را هم ندارم،ولی انتظار نویسنده مطلب برایم جالب است.جامعه رها شده،در فقر،در جهل،در بی قانونی و شاید قانونی که مدافع مجرمان خاص است.مسکن مردم رها شده،خوراک مردم رها شده،درمان و مراقبت مردم رها شده،معلوم نیست درآمد های کشور صرف چه می شود که برای هیچ کاری بودجه نیست.کشور دوم گازی و چهارم نفتی دنیا دیکر خط فقر برایش تعریف نمی شود،خط زنده ماندن برایش تعریف می شود و جماعت فراوانی که دارند به زیر این خط کشیده می شوند و یا شده اند. (4524541) (alef-6)
رضا
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۵:۴۳:۵۰
فیلم پنج عصر فیلم خوب،شریف،دغدغه مند،منسجم،طناز با فیلم برداری و صدا گذاری مطلوب است،نقد با تخریب فرق دارد،توجه کنید لطفا (4524604) (alef-6)
علی
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۵:۴۵:۴۲
هدف آقای مدیری اینه که با کمترین هزینه بیشترین درآمد را بخاطر معروفیتش داشته باشه، فکر کنم آخر سر هم فیلمی میسازه که تمامی عواملش هم خودش هست، از کارگردان، تهیه کننده، بازیگر، فیلمبردار، خواننده تیتراژ و ... (4524607) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۵:۴۹:۳۹
یکی از هرج و مرج اجتماع انتقاد کرده تحمل اون رو هم ندارید بعد هر چی از دهان مبارک در میاد به عنوان انتقاد بار دولت می کنید (4524616) (alef-6)
حسین
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۵:۵۰:۰۰
متاسفانه صادقانه بگم از نظرم فیلم خوبی نبود. اصلا خنده ای نداشت . یک درام کاملا تلخ . البته به نظرم زیادی تلخ کرده بود. وضعیت بهشت زهرا یا بیمارستان کی این گونس؟ بیمارستان ها شلوغ هست ولی نه این گونه که افراد به این وضعیت تو بیمارستان و بهشت زهرا ولو باشن. این مسائل درسته در جامعه هست ولی سیاه نمایی فیلم خیلی پررنگ بود. این فیلم نه کمدی بود نه منطبق با واقعیت. نمره از 20 متاسفانه 5 بیشتر نیست. (4524618) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۲۳:۵۵:۱۱
بیا ببرمت یک بیمارستان بدتر از این صحنه ها را ببینی . (4525119) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۶:۴۰:۳۳
تا زماني طبع و سليقه ما اينطور باشد ديگران هم ميخواهند از اين شرايط استفاده ببرند خواه مسابقه پيامكي باشد خواه بليط سينما باشد خواه تبليغ وغيره (4524687) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۷:۴۵:۳۸
حیف از وقت و پول که براش دادم
وقتی روز اول بلیط گیرمان نیامد با شوق بیشتر تمایل به دیدن ان پیدا کردیم
ولی پشیمان شدیم (4524755) (alef-6)
وقتی روز اول بلیط گیرمان نیامد با شوق بیشتر تمایل به دیدن ان پیدا کردیم
ولی پشیمان شدیم (4524755) (alef-6)
ناشناس
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۱۸:۱۲:۱۷
آقای علیرض د و آقای ... بنظر میاد ذائقه شماها از جنس فیلمهای در پیت ده نمکی است بهتر است فیلماهای اونو دنبال کنید ؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!! (4524779) (alef-6)
علیرضا د
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۲۰:۴۸:۲۴
نه دوست عزیز بنده اتفاقا منتقد جدی کارای دهنمکی ام .اما همون اخراجی های 1و2 هم باز از این فیلم بهتر بودن چون فارغ از ضعف های فیلمنامه حداقل رسالت طنز خودشون رو انجام دادن
من و امثال من به امید دیدن یه فیلم طنز به سینما رفتیم که یه خورده حال و هوامون عوض بشه که اصلا فیلم خنده داری نبود و ریتم کند و حوصله سربری داشت . توجه کنید اسم کارگردان مهران مدیری بود نه اصغر فرهادی پس مردم به سینما میرن که یه فیلم طنز ببینن (4524893) (alef-6)
من و امثال من به امید دیدن یه فیلم طنز به سینما رفتیم که یه خورده حال و هوامون عوض بشه که اصلا فیلم خنده داری نبود و ریتم کند و حوصله سربری داشت . توجه کنید اسم کارگردان مهران مدیری بود نه اصغر فرهادی پس مردم به سینما میرن که یه فیلم طنز ببینن (4524893) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۲۳:۵۷:۰۴
ده نمکی و مدیری از نظر سیاسی در یک جناح قرار می گیرند ولی یک رو بازی می کند آن یکی حفظ ظاهر می کند . (4525121) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۲۰:۱۷:۱۴
مشکل اینه ملت ی نفر میخوان یک مشت اراجیف تحویل دهد و مردم را به هر قیمتی بخنداند. خیلی جامعه از طنز واقعی فاصله گرفته (4524870) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۷ ۲۱:۵۱:۳۰
سلام، برای جامعه و آقای مدیری متاسفم. به اصرار پسر 12 ساله ام به دیدن این فیلم رفتیم و در بسیاری از لحظات فیلم، از فرط تاسف و ناراحتی چشمانم را می بستم و لحظه شماری می کردم زمان زود بگذرد و بیش از آن در دام هجو آزار دهنده قرار گرفتن در محیط پخش این ... نباشم. شاید بدترین .... بود که تا کنون در سینما دیده ام./ (4524979) (alef-6)
۱۳۹۶-۰۵-۲۸ ۰۸:۰۷:۳۷
متاسفانه حین اکران فیلم کسی در سینما برای این فیلم طنز پوزخند نمی زد !!!! در یک سالن سینمایی با اون جمعیت بعید بود .... (4525292) (alef-6)
آريا
۱۳۹۶-۰۵-۲۸ ۰۸:۲۷:۲۱
من شهرستانم سينما هم نداريم فيلم هم نديدم ولي اين نقد واقعا عجيبه اتفاقا يكي از مشكلات بزرگ ما اينه كه دچار توهم هستيم با هزار سال فرهنگ و ... بنابراين اينكه آينه روبروي جامعه اي پر مدعايي كه هنوز پز مي دهد در گام اول بسيار ضروريست و نكته دوم هر فيلمساز يا هنرمندي موظف به انعكاس معضلات جامعه خويش است شما سياسيون بايد اصلاح كنيد چرا گردن هنرمند و فيلمساز مي اندازيد البته يكي از مهمترين دلايل عدم اصلاح جامعه علاوه بر خود مردم حرف مسولين هست كه مدام مي گويند سياه نمايي نكنيد دشمن در كمين است (4525321) (alef-6)
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.
