چرا فعالیت های پرورشی در مدارس جدی گرفته نمی شود؟

فعالیت های پرورشی یکی از دو رکن اصلی آموزش و پرورش می باشد. در سال های اخیر کمتر به این مهم بها داده شده است (هر چند وضعیت آموزش نیز اوضاع به سامانی ندارد). بودجه ای که به این فعالیت ها اختصاص می یابد نزدیک به صفر است!

عدم توجه به این امر تبعات منفی زیادی داشته و دارد. متاسفانه هر از چندگاهی در اخبار شنیده می شود که دانش آموزی خودکشی کرده و یا در درگیری با دیگر دانش آموزان مضروب یا فوت شده و یا درگیری بین معلمان و دانش آموزان به وجود آمده است. فضای مدارس خیلی خشک و بی روح و یکنواخت می باشد. بسیاری دانش آموزان با بی میلی و بعضا به اجبار والدین به مدرسه می روند. مدارس برای دانش آموزان جذابیتی ندارد. همه ی این ها به نوعی می تواند معلول ضعف عملکرد پرورشی مدارس باشد.

برخی از خانواده ها با توجه به بضاعت مالی و داشتن علم و آگاهی لازم، برای اوقات فراغت فرزندان خود برنامه ریزی می کنند ولی متاسفانه اکثر خانواده ها به دلایل مختلف ازبرنامه ریزی مناسب برای پرکردن اوقات بیکاری و فراغت فرزندان خود عاجزند. بسیاری از دانش آموزان دبیرستانی، ساعات عصر و روزهای پنج شنبه و جمعه در خیابان ها پرسه می زنند و پاتوق خیلی از آن ها قهوه خانه ها ی سنتی شده است.

در سنین کودکی و نوجوانی اگر اهتمام لازم در امر تربیت و پرورش شخصیتی بچه ها صورت نگیرد، ناهنجاری های رفتاری و اخلاقی به وجود می آید که جبران ناپذیر خواهد بود.

لازم است آموزش و پرورش که متولی نظام تعلیم و تربیت کودکان کشور است; انجام این فعالیت های پرورشی را هرچه بیشتر در مدارس جدی بگیرد.

در دهه ی اول انقلاب فعالیت های پرورشی در مدارس خصوصا دهه ی فجر ( تشکیل گروه های تئاتر ،سرود، روزنامه دیواری و...) جدی گرفته می شد. البته این فعالیت ها بیشتر منحصر به برنامه های مذهبی و انقلابی بود و کمتر به دیگر ابعاد این نوع فعالیت ها توجه می شد. رفته رفته همیین فعالیت ها نیز کمتر شد.

در سال های اخیر اصولا به غیر از مراسم صبحگاه که خیلی هم خلاصه برگزار می شود و یا مداحی در ایام مذهبی و نماز جماعت و نهایتا برگزاری مسابقات ورزشی در مدارس چیز دیگری به نام فعالیت پرورشی دیده نمی شود.

جوامع انسانی در حال حرکت به سمت مدرنیته و پیشرفت هستند. هیچ کشوری نمی تواند در این فرآیند استثنا باشد. اگر آموزش و پرورش بخواهد همچنان به مقوله ی پرورشی با دیدگاه سنتی نگاه کند و آن را فرع بر آموزش بداند٬ موفقیتی حاصل نمی شود.

اگر بخواهیم دانش آموزان از شرکت در برنامه های پرورشی استقبال کنند و برنامه های پرورشی در آن ها اثر کرده و تحول شخصیتی ایجاد کند و به شهروند مسئول شدن آن ها در آینده کمک کند، بایستی:


اولا بودجه ی لازم به این فعالیت ها اختصاص یابد.
ثانیا به کار گیری مربیان پرورشی زبده و کافی بسیار ضروری است.
ثالثا برنامه های پرورشی باید به روز و مدرن بوده و با برنامه ریزی دقیق و جدیت اجرا شوند.
رابعا اهمیت امور پرورشی کمتر از آموزشی نباشد.

از جمله فعالیت های پرورشی قابل اجرا در مدارس می توان به نمونه های زیر اشاره کرد: (البته برخی از این فعالیت ها در بعضی مدارس اجرا می شود ولی باید همگانی و گسترده گردد)

۱- تشکیل گروه های تئاتر، سرود و موسیقی که در ساعات عصر و پنج شنبه در مدارس تمرین کنند و در مناسبت های مذهبی و یا ملی و جهانی برنامه ی خود را در حضور دیگر دانش آموزان و والدین اجرا کنند.

۲- تشکیل گروه هایی که فعالیت های نویسندگی مثل روزنامه دیواری، داستان نویسی، شعر، مقاله. طنز و... را انجام دهند.

۳- انجام فعالیت های ورزشی با حضور دبیران ورزش در مدارس در روزهای پنج شنبه یا در بعد از ظهرها

۴- برنامه های اردویی در طبیعت در روزهای پنج شنبه و جمعه می تواند درس های بسیاری برای دانش آموزان داشته باشد. (مواجهه ی صحیح با طبیعت، همکاری و تعاون ،استقلال ....)

۵- بازدیدهای علمی و فنی به خصوص برای هنرستانی ها در طول هفته

۶- برگزاری کلاس های هنری مثل نقاشی و خطاطی و مجسمه سازی در بعداز ظهر ها و روزهای پنج شنبه

۷- اختصاص یک ساعت در هرروز به اجرای برنامه های پرورشی در مدارس باعث تنوع و روحیه بخشی به دانش آموزان و معلمان می شود . (ساعات تدریس می تواند اندکی خلاصه تر شود تا برای زنگ پرورشی فرصت فراهم گردد)

۸- دعوت از گروه های هنری دیگر مدارس و یا خارج از مدرسه

۹- دعوت از صاحب نظران خوش فکر عرصه ی علوم تربیتی و مشلوره به دبیرستان ها و سخنرانی و پرسش و پاسخ در بین دانش آموزان.

حضور دانش آموزان در برنامه های پرورشی ضمن اینکه آن ها را به طور سالم سرگرم می کند باعث می شود استعدادهای هنری و اجتماعی آن ها شکوفا و شناسایی شود.

امیدواریم در سال های بعد مسئولان نظام و آموزش و پرورش با اتخاذ سیاست صحیح و اختصاص بودجه ی کافی برای فعالیت های پرورشی، زمینه ی پرورش و شکوفایی استعدادهای فرزندان این مرز بوم را فراهم آورند.

* دبیر فنی هنرستان - ساوه

الف