حال که هیجان رقابت های انتخاباتی فروکش کرده است و می توان در بستری عقلانی تر راجع به حوادث و مسائل ایام انتخابات نگریست. یقینا بازخوانی گفته ها و عملکرد افراد و احزاب و گروه های مختلف می توان میزان خوبی برای سنجش صداقت و درستی گفتار و رفتار ایشان باشد .

یکی از مواردی که جای بررسی بسیار زیادی دارد رفتار گروه موسوم به جبهه پایداری است که از حمایت های بی دریغ علامه مصباح یزدی بهره می برد. تجربه نشان داده بازخوانی مواضع دوستان جبهه پایداری همواره سیاسیون را به تعجب وا می دارد :

علامه مصباح یزدی در تاریخ ۱۳۹۲/۱/۲۱ در دیدار با محمد نبی حبیبی دبیر کل حزب موتلفه اسلامی و برخی از اعضای شورای مرکزی این حزب اظهار فرمودند : اگر اصلاح طلبان آمدند باید اصولگرایان بر یک نفر که رای دارد اجماع کنند.

سوال اینجاست که چرا حضرت علامه مصباح در ایامی که مشخص شد اصلاح طلبان در انتخابات شرکت می کنند ، به فرزندان و یاران خود در جبهه پایداری دستور اجماع ندادند؟!

آیا حضرت علامه ( با وجود این همه نظرسنجی که آقای جلیلی در هیچکدامشان مقامی بالاتر از سوم یا چهارم نداشت خیال می کردند ) گزینه ای که رای دارد آقای جلیلی است؟!

البته در این نوشتار مختصر قصد نداریم درباره وجوب شرعی التزام عملی به گفتار، سخن برانیم که یقینا دوستان خود در این مباحث استادند.

مطمئنا تاریخ درباره ما قضاوت خواهد کرد.

الف