ازبیستم اردی بهشت سال جاری
تحلیل خوب وزیبای آقای حمیدنجف، در صدر
یادداشت های وارده به سایت وزین الف، خودنمایی می کند، بخت این تحلیل خوب برای زیادماندن در صدر یادداشت ها شاید بیشتر به دلیل کم کاری درمدیریت یادداشت های وارده باشد ولی خود یادداشت چنان خوب است که ماندنش درصدر، واجب می نماید تا خوانندگان محترم الف این تحلیل را باز بخوانند و هم این که نخوانده ها آن را مرور کنند، چنانکه نگارنده پس از چهار روز موفق به خواندن آن شد.
این تحلیل ازان جهت که حرف میلیون ها انسان بی مسکن و مستأجر را می زند، بسیاربه جا وقابل تأیید است و از آنجا که دلالان بخش مسکن را به عنوان عناصری که سبب گرانی مسکن واجاره ی ان می شوند معرفی کرده است،قابل دفاع است؛ حمید نجف راست می گوید واسطه گران مسکن - درکل البته - کسانی هستند که از آزادی به وجود آمده بسیار سوء استفاده می کنند.
با اینحال آقای حمید نجف فراموش کرده اند که مقصر اصلی این رنج های به وجود آمده برای مردم از بابت مسکن، خود وزارت مسکن بوده وهست. به وزیر محترم مسکن دولت تدبیر و امید باید بی پرده گفت که مسبب آلام وارده به بی مسکنان و مستأجران ایشان است! حالا معلوم نیست این وزرای محترم درگذشته و حال، دربرابر خداوند عادل، به سبب ظلم هایی که به مسکن نداران و مستأجران دراین سرزمین می شود، چه پاسخی خواهند داد؟
وزرای محترم مسکن هیچ وقت بدنبال علل گرانی مسکن و مبارزه با آن نبوده اند و برعکس دنبال این بودند که سرمایه گزاران سود جورا به این بخش دعوت کنند؛ کسی نشیده است که این وزرای محترم دغدغه ی چرایی گران و گرانتر شدن مسکن را داشته باشند ولی همه شاهد بوده اند که اینان دغدغه ی قهر سرمایه گزاران مسکن راداشته اند. جلوی چشم همین وزیران محترم سرمایه گزاران، مسکن ساخته اند و بابت ساخت هرمترمربع آن - درگرانترین زمان - یک میلیون و یا حداکثر دو میلیون تومان هزینه کرده اند ولی آن رابه پنج میلیون، ده میلیون و یا بیشتر فروخته و پول را واقعاً جارو کرده اند! همین سودجویان پرطمع در زمان رکود هم قصد ندارند از قیمتی که قرار است بفروشند کوتاه بیایند در نتیجه خانه های ساخته شده خالی خالی می مانند و بی سرپناهان گیر سودجویان بخش اجاره می افتند!
آیا وزیران محترم مسکن - درگذشته وحال - به این فکرافتاده اند که قدری هم به بی سرپناهان دل بسوزانند؟ شاید آدم های پولدار برای ایشان محترم باشند ولی بی سرپناهان، بنده های خدایی هستند که ازهرپولداری محترم تر است، حداقل برای خاطر خدا به فکراین ها باشند.
هنوز هم این نسخه هایی که برای مسکن می پیچند، چاره سازنیست؛ وام بانکی ۸۰میلیون تومانی هم کسی را صاحب مسکن نمی کند، اگر هم کند، فقط عده ای را خانه دارخواهد کرد که بیشتر از وام بانک را پیش خود دارند و وام را نه برای خرید مسکن که آن را برای استفاده در بازار می گیرند.
به این واقعیات مسلم که نگاه می کنیم، می بینیم چاره ی خانه دار کردن بی خانه ها این تصمیمات نیست؛ اما این هم نیست که چاره ای وجود نداشته باشد. مردم ازهم می پرسند چرا وزارت مسکن خود خانه نمی سازد تا آن را با سود عادلانه در اختیار بی سرپناهان بگذارد تا هرماه مقداری ازآن را بپردازند و دیگر به موجران پول مفت ندهند؟ اصولاًچرا خانه ساختن و موجرشدن شغل شده است؟ چرا وزارت مسکن این کار را نمی کند تا بدین وسیله سنت بد خالی ماندن خانه ها وجولان موجران و دلالان بی انصاف را برافکند؟ ونیز زمین خواری که بدعت زشت تراین دوران است ازبین برود؟ همچنین معزل کارچاق کنی در بعضی ادارات متولی مسکن درمان شود؟ به هرکجای دنیا بروی، بغرنج تر از مشکل مسکن ما نخواهی دید.
اگر بگوییم مالکیت شخصی محترم است،حرف ناربطی نزده ایم ولی اگربه بهانه ی این که مالکیت شخصی محترم است وبه چپاولگران زمین خدا ایراد نگیریم،حق مالکیت ضعیفان به نفع آنان سرازیرخواهد شد؛همچنانکه الآن شده است، هیچ زمینی نمانده تاکسی آن را آباد کند و مالک آن شود! شاید پس از این مالکیتی اخذ نشود تا محترم شمرده شود؛ چون محدود زمین های خداوند متعال بوسیله ی آن عده که زودتر آمده بودند تصاحب شده و همین ها هستندکه مالکیتشان تا ابد محترم خواهد بود!
چندروز پیش ظریفی می گفت که مدت انتظار خانه دارشدن به ۱۲ سال رسیده است! معلوم نیست این فرضیه را از کجا به دست آورده است؛ اگر خانه حتی هرمترآن ۱۰۰۰۰۰۰ تومان باشد، یک نفر بی خانه اگر درنظر داشته باشد یک خانه ی ۷۰متری بخرد با این گرانی که هست اگر بتواند در ماه ۱۰۰۰۰۰ تومان پس اندازکند، پس از هفتصد ماه می تواند آن خانه ی رویایی را بخرد! مشکل نظریه پردازان ما این است که همه را دارای درآمد و شاغل می بینند و نیز دارای چنان درآمدی که می توانند هرماه ۵۰۰۰۰۰تومان پس انداز کنند!
ما اگر وزیر مسکنی داشتیم که به سی هزار روستای خالی از سکنه فکر می کرد و آن همه زمین مفت را درآن روستاها سرمایه ی ملی درنظرمی آورد، می رفت درآن روستاها خانه سازی راه می انداخت و روستاییان بخت برگشته ی فراری ازروستاها را به روستاها بازمی گرداند، می توانستیم بگوییم فکر ایده آلی می کند، ولی الآن که وزرای محترم فقط به شهرها می اندیشند، هم خانه را گران می کنند و هم بی نوایی و بدبختی بی سرپناهان را زیاد می کنند.
