الف - ازدواج و حمایتهای بی دریغ دولت!

ادغام سازمان ملی جوانان با دیگر معاونت رییس جمهور و ایجاد وزارت خانه ای جدید که بیشتر با نام ورزش شناخته می شود باعث شد تا نقش ارگان حمایتی جوانان کمرنگ تر شود، حمایتی که تا پیش از این ادغام نیز رنگی نداشت.

دغدغه بیشتر نمایندگان در انتخاب وزیر ورزش و جوانان، حاشیه رفتن معاونت جوانان در سایه هیاهوی ورزش است. در حالی معاونتی که در سالهای گذشته نقش تشریفاتی به اندازه معاونت رییس جمهور داشته، وجودش در معاونت وزیر تشریفاتی تر شده، تنها مایه صرف بودجه ای است که هیچ نمودی از آن در جامعه مشخص نیست. بر هیچ کس پوشیده نیست که مهمترین دغدغه جوانان ازدواجی است که مهمترین عامل فرهنگی کاهش بسیاری از عوامل فساد و جرایم است. موضوعی که حل آن علاوه بر سازمان جوانان باید مهمترین سرفصل فعالیت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باشد، اهتمام دستگاههای دیگر از جمله بدنه اقتصادی دولت را می طلبد.

مهمترین پیش نیاز ازدواج جوانان ایجاد بستر اقتصادی مناسب و پایدار است که ضمن پشتیبانی از هزینه های تشکیل یک زندگی، وسیله ای جهت دوام این مهم را فراهم سازد. در حالی که نقش اقتصاد پایدار یک خانواده به وسیله شغلی مناسب تامین می شود مهمترین عامل در شکل گیری سن بالای ازدواج، افزایش روز افزون بیکاری و یا وجود مشاغلی ناامن با درآمدی ناچیز می باشد. اگر توجه دولت در جهت کاهش سن ازدواج را مهمترین فعالیت فرهنگی دولت بدانیم اما در سالهای گذشته هیچ حمایتی در جهت این موضوع برداشته نشده است.

تنها حمایت دولت در نقش اقتصادی به کمکی مقطعی با نام وام ازدواج بسنده می شود، وامی که بیشتر شبیه به پول تو جیبی است. وامی سه میلیونی که با میزان تورم در سالهای اخیر مقدار آن بیشتر نشده که هیچ، صفی طولانی را با توجه به عدم تحقق اعتبار آن ایجاد کرده است. وامی که شرایطش، وام گیرنده را از گرفتن تنها سایه نیم بند حمایت دولت منصرف می کند. در حالی کمبود اعتبار صفی طولانی را ایجاد کرده که از طرف دیگر اعتبار داده شده تنها در شعب بانکی خاص است که کار را مشکل تر می کند.

دو ضامنی دارای سوابق خوش حسابی از همان بانک، گواهی اشتغال به کار، گذراندن دوره های مشاوره، وام سه میلیونی ازدواج را بیشتر شبیه به مضحکه ای کرده که جوانانی را از همین حمایت نیم بند دولت منصرف می کند. وامی که حقوق یک ماه مسئولان دستگاه های اجرایی نمی شود، وامی که هزینه خرید یک یخچال هم نمی شود، وامی که خرج سه ماه اول زندگی یک خانواده را تامین نمی کند، منتی تحقیر آمیز که اگر نباشد بهتر است.