این روزها حرف از رکود مسکن زده میشود در صورتیکه این سخن آنقدرها هم دقیق نیست. منظور از رکود مسکن چیست؟
اینکه یک کالای تجاری از قیمت هنگفت، به سطحی "نهچندان هنگفت" تنزل پیدا کند، نامش رکود نیست! بلکه نامش کاهش سودآوری است! نه تنها رکود مسکن نداریم بلکه ما کماکان در آتش تورم مسکن هستیم و معلوم نیست این آتش چه زمانی قرار است خاموش شود؟
دستورالعملهای ناگهانی و "مسکن مهر" سازی با پول بانک مرکزی و وامهای مسکنی که ناگهان در بازار سرازیر میشوند هیچکدام این آتش را خاموش نمیکنند. تمام این ها فقط دامنهی این آتش را شعلهورتر میکنند و خانوادهها را بیش از پیش دچار لطمه میکنند.
راه حل مسکن مثل خیلی دیگر از مشکلات مانند انرژی، محیط زیست، حمل و نقل، آموزش و ... نیاز به تغییر نگاه استراتژیک مدیران دولتی دارد. تا زمانی که نگاه دولتمردان ما به مسکن، به عنوان کالایی تجاری و نه مصرفی باشد، همین آش است و همین کاسه.
وقتی مدیران ما مصمم به تغییر در نگاه کلان خود نسبت به مقولهی مسکن بشوند آنوقت شاهد آرام و آرامتر شدن اوضاع خواهیم بود. دیگر مسکن سازی از سوداگری به یک شغل تخصصی تبدیل میشود. دیگر دیگران در این فکر نخواهند بود که در کنار شغلشان به شغل دوم مسکن سازی! رو بیاورند. بلکه هرکس کار خودش را میکند.
مگر بانک مرکزی اراده نکرد که قیمت ارز دچار نواسان نشود؟ مگر دولت اراده نکرد تورم را کنترل کند؟ مگر وزارت نیرو برای دریاچه ارومیه دست به کار نشد؟ و ... تمام اینها یعنی اینکه اگر عزیزان دولتی بخواهند، میتوانند مسکن را از کالای تجاری به کالای مصرفی تبدیل کنند.
دولتمردان عزیز! ما از شما توقع داریم...
