گروهی بیانیه چاپ کرده اند و برای مقابله "خونین" با آنچه حضورِ بانوان در ورزشگاه خوانده اند فراخوان داده اند. من نه از حاضران آن روز ورزشگاهم و نه با بانوان حاضر در ورزشگاه نسبتی دارم. امّا به صرف آشناییِ کافی با متون دینی و سابقه دیرینه در امر مبارزه با مفاسد اجتماعی نکاتی را خطاب به ایشان یادآور می شوم.

در بیانیه تان نوشته اید که "خون" به پا می کنید و بند میم وصیتنامه امام را به اجرا می گذارید. شما که از علی بن ابی طالب علیهم السلام دلسوزتر نیستید. خداوند متعال همسران نبی اکرم را امر فرموده بود که در خانه بمانند و با تبرّج و حرکات تحریک آمیز بهانه به دست نامحرمان ندهند (...قَرنَ فی بُیوتکُنَّ ...سوره مبارکه احزاب/آیات ۳۲ و ۳۳).

امّا اوضاع چنان چرخید که جناب عایشه بر جمل سوار شد و زمام زبیر و طلحه را به سمت باطل بُرد. جنگ که تمام شد امیرالمؤمنین عایشه را بر شتر نشاندند و با محافظین روپوشیده ای که بعدها معلوم شد زن بوده اند - به احترام - روانه خانه کردند. در میانه جنگ که چنین باشد، تکلیف میدان صلح (آن هم تماشای مسابقه والیبال!) روشن است.

شما که -به صراحت- حاضرین در ورزشگاه را "زنان هرزه" می خوانید، آیا به پیامدهایِ حقوقیِ نسبتی که به کلیّت حاضران داده اید واقفید!؟ از قاعده "درأ" در فقه اسلامی و لزوم حفظ دماء شهروندان که بگذریم، با "قذف" ی که مرتکب شده اید چه می کنید؟!

رَمی زنانِ عفیف به فحشاء به تصریح فقه اسلامی مستوجب هشتاد ضربه تازیانه است که در صورت شکایتِ ولو یک نفر زنِ عفیفه می باید خود را برای تحمّل آن آماده کنید. چنین بی پروا عِیالِ مؤمنان را "فاحشه" خواندن، مستوجب حدّ شرعی و اگر به خون ریزی منجر شود، در حکم محاربه با شارع است. پس تا دیر نشده در روش خود تجدید نظر کنید و به دامان فقه شریف شیعه بازگردید.

الف