الف - خودسرها و تفرقه انگلیسی

امسال هم حرم امام، شاهد حاشیه‌های تکراری سال‌های اخیر هنگام سخنرانی آقای سید حسن خمینی بود. مواضع سید حسن خمینی همچون همه سیاستمداران، قابل بررسی و نقد است؛ اما نوشته حاضر فارغ از این مسئله، نگاهی گذرا و البته جامعه‌شناسانه به موضوع «خودسرها » دارد. «خودسرها » جریانی ممتد است به امتداد عمر انقلاب که می‌تواند موضوع ده‌ها مقاله علمی و تفصیلی قرار گیرد.

بی اعتنایی این جریان مدعی به رهنمودهای مقام معظم رهبری نیز در جای خود تحلیل جدا گانه ای می‌طلبد.

هنوز سخنان چند روز پیش ایشان در دانشکدهه افسری سپاه را فراموش نکرده‌ایم که فرمودند:
" یک نکته هم این است که تبیین را اساس کار بدانید. بنده می‌بینم گاهی اوقات یک جماعتی، یک افرادی، جوانهای احتمالاً صالح و مؤمنی با یک کسی مخالف‌اند یا با یک جلسه‌ای مخالف‌اند، بنا می‌کنند هیاهو کردن و جنجال کردن و شعار دادن؛ بنده با این کارها موافق نیستم. این هیچ فایده‌ای ندارد؛ این را من از قدیم به کسانی که در این کارها بودند، همواره سفارش کرده‌ام. اینکه بروند در یک مجلسی، چون فلان‌کس سخنرانی می‌کند که شما مثلاً او را قبول ندارید -ممکن هم هست حق با شما باشد یا نباشد- برویم این مجلس را خراب کنیم، به‌هم بزنیم؛ نه، این هیچ فایده‌ای ندارد. فایده در تبیین است، فایده در کار درست است، در کار هوشمندانه است؛ این‌ها است که فایده دارد. گاهی اوقات بعضی‌ها از روی اغراضی این کارها را می‌کنند، به پای بچّه‌های مؤمن و حزب‌اللّهی می‌اندازند؛ حواستان به این هم باشد."

در مراسم ۱۴ خرداد ۹۵ نیز ۵ گزاره کلیدی توسط رهبری در قالب «توصیه سوم» مطرح شد که مخاطبی جزاحاد ملت ،قوای سه گانه و چه بسا همین جریانی که از آن به عنوان خود سرها یاد می‌کنیم نداشت.
۱- اتحاد ملت و دولت، نباید در هیچ حالتی بر هم بخورد
۲- باید مراقب بود نقار و کدورت به وجود نیاید
۳- باید از بیان حرف‌هایی که «دو جریانی»، «دو قطبی گری» و «تخاصم» بوجود می‌آورد خودداری کرد
۴- نباید با احساسات شخصی یا جناحی، همدلی و همراهی قوا را خدشه دار کرد
۵- دولت و ملّت باید همه در کنار هم باشند

با شنیدن این جملات آنچه به ذهن متبادر می‌شود این است که برخی رفتارها اولاً اتحاد دولت و ملت را بهم می‌زند و ثانیاً به‌واسطه آن‌ها نقار و عناد و کدورت به‌وجود می‌آید.

دستگاه منطقی خودسرها قطعاً توجیهات فراوانی برای تفسیر این «همراهی» خواهد آورد. چه آنکه سال ۹۴ هم تنها سالی بود که هیچ اقبالی حتی صوری و ظاهری از سوی جریان «خودسر » برای تفسیر و تبیین شعار سال یعنی «همدلی و همزبانی ملت و دولت» وجود نداشت.

محور جمله پنجم مسئله «اتحاد» است که اساساً در تفسیر بدعت‌گونه خودسرها تعریف تنگی دارد. چه اتحاد داخلی میان گروه‌ها و احزاب اصولگرا و چه وحدت بر سر مشترکات همه جریانات سیاسی و حتی معنای اتحاد میان دولت و ملت. تفسیری تنگ‌نظرانه که نتیجه عملی آن منجر به نفی «وحدت کلمه» شده است. وحدت کلمه‌ای که آن را می‌توان محوری‌ترین امر در رهنمودهای امام و رهبری دانست و شکستن آن محوری‌ترین مسئله در سیاست‌های معارضین انقلاب علی‌الخصوص انگلیسی‌ها است.

البته رهبری نیز همه عناوین فوق‌الذکر را به درستی با امیدی همراه با تردید چنین مطرح کردند: «توجّه کنید، توجّه کنید! توصیه‌ی سوّم را توجّه کنید، آن‌وقت یک‌قدری در بعضی از این شعارها ممکن است تجدیدنظر بکنید...»

آیا خودسرها تجدید نظر خواهند کرد؟!