الف - رفتار کاندید شکست خورده در ایران و آمریکا

انتخابات امريکا تمام شد. شعارهاي دو کانديداي رياست جمهوري به گونه اي بود که ابروي آمريکا را در جهان برد. کانديداهاي دو طرف براي جذب آراي مردم هيچ خط قرمزي قائل نبودند و متناسب با هر قشري وعده هاي دلچسب و مناسب آن قشر را مطرح مي کردند. سياه نمايي، توهين و تهمت هم از ابزار ديگر رقباي انتخاباتي بود.

يکي ديگري را دروغگو و ديگري هم طرف مقابل را احمق خطاب مي کرد.

اين بي ملاحظگي و در نتيجه آبروريزي در بسياري موارد نویسنده را بياد تبليغات انتخابات رياست جمهوري خودمان انداخت که در سال 92 و 88 برخي کانديداها يا طرفداران آن ها براي رسيدن به کرسي رياست هر نوع تهمت و دروغي را متوجه طرف مقابل مي کردند ولو اينکه به قيمت بردن آبروي نظام و کشور در سطح بين المللي شود.
و آنچنان سياه نمايي مي کردند که گويا ايران خرابه اي بيش نيست. و چنان وعده ميدادند که گويا فرشته نجات اند و عصاي موسي دارند.

چنان که گاه به دروغ مساله ای مطرح ميشد و گاه در دروغ ديگر مساله قتل فلان شخصيت، و در جاي ديگر هم کانديد رقيب را به رمالي و فالگيري و دروغگويي متهم مي کردند. متاسفانه اينبار آمريکايي ها بد اخلاقي انتخاباتي را از ما ياد گرفته بودند. براستي چه تفاوتي بين رفتار زشت برخي در انتخابات 88 با رفتار طرف امريکايي در انتخابات وجود دارد؟ کپي مطابق اصل در آبرو ريزي و تهمت زني و بي اخلاقي. شاید در اين زمينه فرقي بين ما و آنها ديده نمي شود.

تنها فرق مهم ما و آن ها:

مساله وقتي جالب ميشود که مي بينيم هيلاري کلينتون طرف شکست خورده انتخابات، به راحتي شکست خود را مي پذيرد و در حالي که هواداران بيشمارش در آمريکا با يک اشاره او مي توانند کشور را به آشوب بکشند اما او خويشتن داري مي کند و حتي مخالفيني که به کف خيابان ها آمده اند را به ارامش دعوت مي کند و از آن ها مي خواهد که نتيجه را هر چه باشد بپذيرند.

اما طرف شکست خورده ايراني در انتخابات 88 نه تنها نتيجه انتخابات را نمي پذيرد بلکه علي رغم دعوت شوراي نگهبان به ارائه مستندات و همکاري نهادها براي بررسي تخلفات احتمالي مردم را به اردو کشي خياباني دعوت کرد و با آبروي خود، ملت، کشور و نظام کاري کرد که دقيقا خواسته دشمن بود. هر چقدر به انتخابات آمريکا نگاه مي کنم بهتر درک مي کنم که عمق فاجعه و آبرو ريزي سران فتنه در انتخابات 88 چقدر بوده است.