الف - شفاف سازی با قلم های در غلاف ممکن نیست

شفاف سازی راهکار اساسی و قطعی مبارزه با فساد است؛ هم به لحاظ عقلی، هم به لحاظ مدیریتی و هم به لحاظ دینی؛ که در اینجا قصد پرداختن به مباحث علمی آن را ندارم.

البته شفاف سازی هزینه دارد. زیرا مفسدین را از لایه های پنهان و مخفیکاری‌شان بیرون می‌آورد و در اتاق شیشه‌ای قرار می‌دهد؛ اتاق شیشه‌ای که درمانگاه بسیاری از مفسدان است! و شاید برای همین است که امیرالمومنین علی ع می فرمایند: « اَلا وَ اِنَّ لَكُمْ عِنْدى اَنْ لااَحْتَجِزَ دُونَكُمْ سِرّاً اِلاّ فى حَرْب»[1] یعنی: «بدانيد حقّ شما بر من است كه چيزى را از شما جز اسرار جنگ پنهان ندارم»

و بدیهی است در فرآیند شفاف‌سازی داد و فریاد مفسدان در آید و به بهانه های مختلف درصدد مخفی نگه داشتن کارهایشان باشند. چنانچه رهبری معظم انقلاب می فرمایند: «با آغاز مبارزه‌ی جدی با فساد اقتصادی و مالی، یقیناً زمزمه‌ها و به‌تدریج فریادها و نعره‌های مخالفت با آن بلند خواهد شد. این مخالفت‌ها عمدتاً از سوی کسانی خواهد بود که از این اقدام بزرگ متضرر می‌شوند و طبیعی است بددلانی که با سعادت ملت و کشور مخالف‌اند یا ساده‌دلانی که از القائات آنان تأثیر پذیرفته‌اند با آنان هم‌صدا شوند. این مخالفت‌ها نباید در عزم راسخ شما تردید بیفکند. به مسئولان خیرخواه در قوای سه‌گانه بیاموزید که تسامح در مبارزه با فساد، به‌نوعی همدستی با فاسدان و مفسدان است. اعتماد عمومی به دستگاه‌های دولتی و قضائی در گرو آن است که این دستگاه‌ها در برخورد با مجرم و متخلف قاطعیت و عدم تزلزل خود را نشان دهند»[2]

حال باید به نکته ای توجه نمود که در کشوری که فساد در آن رخنه نموده است، مبارزه با فساد و ایجاد شفافیت باید از رسانه آغاز شود. اگر چه امروز در کشور آزادی در رسانه ها چندان مطلوب نیست ولی گاهی اوقات از مرز آزادی عبور کرده و به هرج و مرج می رسد؛ اما در موضوعات مرتبط با شفافیت و مبارزه با فساد تنگ نظری دیده میشود.

باید سعه صدر متولیان امور نظارت بر مطبوعات افزایش یابد؛ و به هر بهانه‌ای با مطبوعات برخورد قضایی و نظارتی نشود؛ تا بتوانیم شاهد بردن مفسدان به درمانگاه شفافیت باشیم. خلاصه این که شفاف سازی با قلم های در غلاف ممکن نیست.

[1] نهج البلاغه- نامه 50
[2]. فرمان هشت ماده‌‌ای مقام معظم رهبری (مدظله‌العالی) به سران قوا درباره مبارزه با مفاسد اقتصادی، 10/02/1380