چرا دولت با آمارهای متناقض، كارشناسان را بي اعتماد مي كند؟
درددل بينندگان، 1 اسفند 90
1 اسفند 1390 ساعت 11:46
در چند ماه اخیر ارقام متفاوت و بعضا متحیرالعقولی از جانب مقامات ارشد دولت درباره رقم رشد اقتصادی کشور در سال ۱۳۸۹ اعلام شده که تفاوت فاحش این ارقام، به اوج رسیدن اعوجاج آمار در دولت دهم را به رخ می‌کشد.
اواخر تیرماه امسال آقای احمدی‌نژاد با قاطعیت فراوان از رشد بالای ۱۰ درصد اقتصاد کشور سخن گفت و منتقدان این آمار را «افرادی ترسو» خواند. این رقم محیرالعقول و تاییدنشده ادامه داشت تا این که آقای رئیس‌جمهور اوایل بهمن‌ماه هنگام ارائه لایحه بودجه از رسیدن رشد اقتصادی کشور (بدون نفت) به ۳/۷ درصد خبر داد که اختلاف قابل تاملی با رقم مورد ادعای پیشین وی بود.
هفته گذشته هم رئیس‌کل بانک مرکزی با اعلام رشد اقتصادی ۵/۵ درصدی کشور در سال ۸۹، رسما آمار اعلامی احمدی‌نژاد را رد کرد. در آخرین مورد هم وزیر اقتصاد در گزارشی مکتوب اعلام کرده که «رشد اقتصادي كشور در سال ۱۳۸۹بدون نفت ۱/۶ درصد و با نفت ۸/۵ درصد برآورد شده است.»
با کنار هم قرار دادن آمار و ارقام اعلامی از سوی عالی‌ترین مقامات اقتصادی کشور، تفاوت ۵/۴ درصدی در رشد اقتصادی ایران در سال ۸۹ به دست می‌آید. از آنجا که هر یک درصد تغییر در رشد اقتصادی کشور به معنای نوسان ده‌ها هزار میلیارد تومانی تولید ناخالص داخلی کشور است، این سوال پیش می‌آید که دلیل این حفره فراخ آماری در آمارگیری دولت دهم چیست؟
به نظر می‌رسد وضعیت آماردهی در دولت دهم از مرحله «حبس آمارهای منفی» به مرحله پَست‌تر «به تمسخر گرفتن آمار» رسیده است. رفتار دولت دهم با آمارها، موجب بی‌اعتمادی بیشتر خواص و عوام به آمارهای رسمی کشور شده است.
کد مطلب: 144190
آدرس مطلب: http://alef.ir/vdcgyt9qzak9tq4.rpra.html?144190