الف - اختلاس، ترمیم کابینه واحیای سنت های غلط در دولت داری

اختلاس، ترمیم کابینه واحیای سنت های غلط در دولت داری

اتفاقات جالب در چند ماه اخیر در حال روی دادن است. بعد از آشکار شدن ابعاد وسیع تری از اختلاس صندوق فرهنگیان، موضوع استیضاح وزیر آموزش و پرورش قوت گرفت. اما علی رغم میل وزیر با لابی دولت با برخی نمایندگان مجلس طرح استیضاح لغو شد و چند روز بعد وزیر استعفا داده شد و به سرعت مورد پذیرش قرار گرفت.

استعفای وزیر آموزش و پرورش اما دامن دو وزیر وزرش و فرهنگ را هم گرفت تا این سوال پیش آید که چه ارتباطی میان این سه استعفا است. در رسانه هاعنوان شد که دولت یازدهم در حال ترمیم کابینه است. اما 7 ماه مانده به انتخابات ترمیم کابینه چه سودی خواهد داشت. صادق زیباکلام چندی پیش گفته بود روحانی اگر نتواند مشکلات اقتصادی را در چند ماه باقیمانده حل و فصل کند شکست خواهد خورد. حال با وجود انتقاد ها از عملکرد اقتصادی دولت به نظر می رسد روحانی حالا حالا ها باید قید پیشرفت اقتصادی و رفع مشکلات معیشتی مردم را بزند. این مسئله با رسانه ای شدن حقوق های نجومی مدیران دولتی و به تازگی حقوق های نجومی برخی پزشکان دولتی پیکر بیمار گونه دولت روحانی را به بستر احتضار کشانده است.

از این رو به جای ترمیم زیرساختهای بازار پولی و بخش صنعت، او به فکر مبارزه با مفاسد اقتصادی برآمده. مفاسدی که معلوم نیست اگر رسانه ای نمی شدند آیا به آنها رسیدگی می شد یا نه. حسن روحانی البته تنها رییس جمهوری بود که به خاطر حقوق های نجومی مدیران میانی اش، رسما از مردم عذرخواهی نمود. مدیرانی که بعضا خود او در نصبشان دخالتی نداشته و بسیاری شان از دوره های گذشته در ساختار مدیریتی کشور ریشه دوانده بودند. حسن روحانی اما در خصوص اختلاس از صندوق فرهنگیان هنوز لب به عذرخواهی نگشوده است. شاید تجربه بد او در عذرخواهی اول باعث شده به فکر روشی دیگر برای ابراز پشیمانی اش بیافتد.

ابتکاری که این بار در ظاهر استعفای وزرایش آشکار شد. روحانی در نامه ای کوتاه ضمن قدردانی از زحمات وزیر با استعفای فانی موافقت نمود.

نکته جالب توجه آنکه آقای فانی قبل از پذیرش استعفایش آن را تکذیب کرد و در نامه ای به حسن روحانی نوشت:

«حجت‌الاسلام‌والمسلمین جناب آقای دکتر حسن روحانی
رئیس جمهور محترم؛
با سلام و تحیات:
پس از اطلاع از نظر جناب عالی درخصوص ضرورت ترمیم کابینه که در جلسه روز چهارشنبه 28 مهرماه 95 هیأت محترم دولت ابراز فرمودید؛ علی رغم آمادگی کامل برای حضور در جلسه استیضاح و ارائه گزارش عملکرد سه ساله وزارت آموزش و پرورش در دولت تدبیر و امید و پاسخ به سؤالات نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی، بدین وسیله آمادگی خود را برای عمل به هرگونه تصمیم حضرت عالی درخصوص ادامه کار خویش نیز اعلام می نمایم. والامرالیکم»

در این نامه او به صراحت استیضاح را برای خودش ارجح شمرده است در عین حال خود را برای عمل به دستورات روحانی آماده نشان داده است. اینکه آقای فانی میل به استیضاح دارد و روحانی از استیضاح وزیرش طفره می رود نشانه ای از عمق خطر افشای فساد اقتصادی در صندوق فرهنگیان، عذرخواهی دولت و درنتیجه هزینه گزاف انتخاباتی آن برای دولت یازدهم دارد. هزینه ای که مسلما متوجه شخص فانی نمی شود و او در پی نشان دادن عملکرد خود به عنوان وزیر سه ساله آموزش و پرورش بود اما هرگز این فرصت را پیدا نکرد. علاوه بر آن اینکه بر اساس اطلاعات نه چندان کامل منتشره درباره اختلاس در صندوق فرهنگیان باید گفت تمام تخلفات رخ داده مربوط به این دولت نبوده و به گفته رییس فراکسیون شفاف‌سازی و انضباط مالی در مجلس دهم صندوق فرهنگیان از سال 1386 دارایی معدوم الوصول داشته است. از این رو نمایان شدن وسعت این فساد در جلسه استیضاح وزیر آموزش و پرورش، احتمال زیاد تماما گریبان فانی را نمی گرفت اما لکه سیاهی را بر پیشانی دولت روحانی می گذاشت. از این روست که روحانی به دنبال استعفای وزیر است و هیچ علاقه و حوصله هم ندارد که برای دفاع از عملکرد وی در مجلس حاضر شود.

حسن روحانی با محافظه کاری خاص خودش سعی دارد دره ها و قله های مسیر دور دوم ریاست جمهوریش را فتح کند ولو به قیمت زنده کردن «فرهنگ دولت داری» برخی گذشتگانِ نزدیک.

فانی روز پنجشنبه در گفت و گو با ایرنا در خاش اظهار داشت:«من قویاً موضوع استعفا را تکذیب می کنم؛ هم اکنون از جلسه شورای عالی فرهنگی می‌آیم و این روزها خودم را برای موضوع استیضاح آماده میکنم تا به واسطه بررسی استیضاح در مجلس گزارشی از کارنامه عملکرد خودم در طول تصدی بر وزارت آموزش و پرورش را به نمایندگان و مردم ارائه کنم. وی ضمن رد مجدد تمام شایعات مربوط به استعفایش کفت: تصمیم گیری در باره استیضاح هم با نمایندگان محترم مجلس است.» اما روحانی نگذاشت کار به شنبه بکشد و سنت حذف عوامل هزینه زا را با اقتباس ازروش دولت احمدی نژاد اجرایی کرد.

می شود به روحانی حق داد که برای ریاست جمهوری دوازدهم از حاشیه ها تا می شود دوری گزیند.اماسوال اساسی که باقی میمانداین است که این روشِ دولتداری تاکجا مشکل گشای ناکارامدی های دولت خواهد بود و تا کی ادامه خوا هد داشت؟