الف - پذیرش اشتباه - نسخه قابل چاپ

همه ما انسان‌ها در معرض اشتباه و خطا هستیم. گاهی اطلاعات غلط و یا تا حدودی غلط حتی از مراجع و افراد ذیصلاح می‌رسد که مبنای یک قضاوت قرارمی گیرد و بعداً معلوم می‌شود که این اطلاعات و یا قضاوت بعدی صحیح نبوده است. بالطبع جریانات سیاسی – دستگاه‌های دولتی – رسانه‌ها و همه نهادها نیز ممکن است اشتباه نمایند.

اما مهم‌تر از اصل اشتباه و خطا، اعتراف و اذعان به خطا پس از کسب اطلاعات درست است؛ که متاسفانه این گزینه آخری در کشور ما بسیار بی رونق است. شاهدیم که در ممالک دیگر، بسرعت خطا را می‌پذیرند و عذرخواهی می‌کنند و حتی برای جبران مافات پا را فراتر گذاشته و از مسئولیت خود استعفا می‌دهند.

در کشور ما گوئی فرهنگ پذیرش اشتباه حتی درمناسبات فردی و خانوادگی بسیار ضعیف است وطبعاً در سطح حکومت داری هم ضعیف تر. پذیرش خطا، اقدامی بسیار مؤثر برای برقراری روابط دوستانه وصمیمی می‌شود و پذیرنده اشتباه – بخلاف تصور رایج – بسیار مقبول‌تر و مجبوبتر می‌شود.

در سپهر سیاست ما، بندرت شاهد اعتراف و پذیرش اشتباه از سوی یک سیاست مدار بودیم. شاید آقای دکتر توکلی از این جهت شهره باشد که چندین مرتبه طی سالهای گذشته به اشتباه خود و یا سایت خود اذعان نموده و عذر خواهی کردند.

نامه اخیر آقای دکتر سعید حجاریان از این منظر قابل تقدیر است. ایشان نشان دادند که برای پذیرش اشتباه مرزی بعنوان جناح و تفکر سیاسی وجود ندارد. همچنانکه دکتر توکلی قبلاً چنین کردند. تصور کنید که اگر فرهنگ پذیرش خطا وپوزش در سطح سیاسی جامعه و یا دستگاه‌های حکومتی نهادینه شود تا چه میزان شکوفائی و رشد و توسعه سیاسی خواهیم بود.