الف - ظریف «رحماء بینهم» را فراموش نکند

روز گذشته مجلس شورای اسلامی بعد از ماه ها آرامش ، فضای ناآرام و متفاوتی را تجربه کرد که یک سوی آن محمد جواد ظریف وزیرامور خارجه همیشه خندان جمهوری اسلامی ایران قرار داشت و سوی دیگرش جوادکریمی قدوسی نماینده مردم مشهد و کلات بود که البته سابقه پرتنش روابط او و ظریف نیز بر کسی پوشیده نیست.

وجود این دو نفر در دو سوی این سوال و جواب خودحکایت از یک جنجال و بحث داغ داشت که همین طورهم شد. اما آنچه نگارنده توقع نداشت و در این سال های کار با وزارت خارجه و به ویژه دکتر ظریف ندیده بود به نوعی از کوره در رفتن ایشان در برابر سوالات این نماینده مجلس بود.

اگر چه کریمی قدوسی در سوال خود چند اتهام و سخنی که به گفته ظریف خلاف واقع توصیف شد را از پشت تریبون مجلسی که همزمان در سراسر دنیا پخش مستقیم می شود ، به زبان آورد اما توقع از وزیرخارجه و شخصیت شناخته شده وی این بود که آرام تر و با طمأنینه بیشتری برخورد کرده و مصداق "اشداء علی الکفار و رحماء بینهم " باشد.

اینکه سخنان و اتهامات یک نماینده را که خود بخشی از نظام است توهین به نظام تلقی کرده و بی پایه واساس بنامیم ، اینکه این سوالات را ناشی از منافع کوچک و کوته نظرانه ارزیابی کنیم ، اینکه همکاران دستگاه دیپلماسی را از حضور و پاسخ گویی در مجلس منع کنیم ، اینکه برچسب معروف آب به آسیاب دشمن ریختن را علیه منتقد خود مطرح کنیم و ... سخنان کم نظیر و شاید بی نظیری بود که روز گذشته از سوی وزیر خوش اخلاق و توانمند ما بیان شد که ادبیات به کار رفته در بیان آن ها از سوی ایشان هرگز قابل درک و پذیرش نیست.

به نظر می رسد بهتر باشد جناب ظریف خشم و عصبانیت خود را همان گونه که قبلا بوده، همچنان در پشت درهای بسته مذاکرات بر سر دشمنانی که منافع این کشور را برده و همچنان چشم طمع به آن دارند بکوباند و با منتقدین داخلی – هرچند انتقادشان صحیح نبوده و مورد قبولش نباشد – با لطافت و ظرافت بیشتری برخورد کند چراکه مردم ما هوشیارانه صحنه های جدل مسئولان را رصد کرده و از افراد و شخصیت های نظام متناسب با منش و رفتار و تاریخچه ذهنی که دارند متوقع هستند .

این گونه رفتارها از سوی ظریف عزیز که در نظر مردم همیشه خوش خلق و خندان و منطقی نمود داشته، می تواند خدشه بر محبوبیت و مقبولیتی باشد که خود سرمایه ای برای نظام و برای خدمت بیشتر و بهتر است.