امروزه به دلیل ماشینی شدن جوامع بشری وسیله نقلیه موتوری یکی از ارکان زندگی انسان شده است تا جاییکه اگر به مدت چند روز بدون وسیله نقلیه شخصی باشیم گویی چیز مهمی را از دست داده ایم. حال باید دید در جامعه ما که اقشار مختلف بنا به قدرت اقتصادیشان از اتومبیل های گران قیمت خارجی تا موتور سیکلت های تولید داخل ارزان قیمت مورد استفاده قرار می گیرد آیا قوانین سفت و محکمی در این زمینه وجود دارد. خلا قانون وقتی بیشتر حس می شود که تفاوت ارزش بین با ارزش ترین تا کم قیمت ترین وسیله نقلیه به یک میلیارد تومان نیز می رسد. در نظر بگیریم کارمندی را که با اقساط طولانی مدت بعد از سال ها کار و زحمت خودرویی چند ده میلیونی خریده است حال با توجه به اینکه با هزاران مرارت و سختی صاحب وسیله نقلیه ای برای خود و خانواده اش شده است ناگهان راکب موتور سیکلتی که به اولیه ترین قوانین راهنمایی و رانندگی بی توجه است. چراغ قرمز، خیابان یک طرفه، پیاده رو، خط عابر پیاده و... کاملا برایش بی معناست با اتومبیل او بر خورد می کند این برخورد دو حالت دارد یا راکب موتور سیکلت آسیب می بیند که در آن صورت به دلیل حس نوع دوستی ما ایرانی ها اکثر رانندگان خودرو از خسارت خود صرف نظر می کنند و در پی نجات فرد آسیب دیده بر می آیند.

در حالت دوم راکب آسیب ندیده و صرفا به بدنه خودرو خسارت وارد می شود در این حالت راکب موتور اکثرا به علت قدرت مانوری که نسبت به خودرو دارد متواری می شود و خسارت گاها میلیونی صافکاری و نقاشی روی دست راننده می ماند که البته این عدد بسته به نوع خودرو متفاوت است .البته استثنائا اگر موفق به گیر انداختن موتور سوار شوید معمولا نه گواهینامه دارند و نه بیمه و شروع می کنند به آه و ناله که اکثرا راننده از خیر خسارت می گذرد.

آنچه گفته شد قسمت شیرین ماجراست چرا که اگر تصادف با عابر باشد دیگر هیچ....

به نظر نگارنده راهنمایی و رانندگی باید هر چه زودتر فکری به حال این گلادیاتورهای سرگردان در خیابان بکند. وگرنه ابعاد مساله به بحران تبدیل خواهد شد. خیل عظیم زندانیان دیه که اکثرا موتور سوار و فاقد بیمه می باشند گواه این ادعاست. مثلا می توان از هرکدام از مالکان موتور سیکلت در حین خرید موتور سیکلت مبلغی را به عنوان ودیعه دریافت کرد تا در موقع خسارت زدن به اموال مردم، قانونگذار بتواند حق مردم را استیفا نماید.

البته پر واضح است که در خیل عظیم موتور سواران هستند کسانیکه با شرافت زحمت می کشند و ضمن رعایت قانون نان حلال بر سر سفره می آورند. که باید دست تک تکشان را بوسید.

در پایان ماجرایی را تعریف می کنم که خود شاهدش بودم:

در پشت چراغ قرمز یک چهارراه پر تردد تهران خودروی کناری من توقف کرده بود که ناگهان موتور سیکلتی با سرعت حدودا ۶۰ تا ۸۰ با آن بر خورد کرد و چون برخورد از کنار بود رکاب موتور سیکلت و دسته آن دو در پراید را کاملا تراشید و خدارو شکر راکب آسیب ندید از راکب که علت را جویا شدیم اشاره کرد که موتورش ترمز ندارد و چون پول ندارد قادر به تعمیر آن نیست و چون می خواسته چرغ قرمز را رد کند در یک آن قادربه کنترل موتورش نشده و مجبور شده برای توقف با خودروی آسیب دیده برخورد داشته باشد. البته ایشان نه گواهینامه داشت نه بیمه. حال پراید که یک تاکسی بود و راننده آن فرد مسنی بود خسارت خودرویش را از که بگیرد. جالب اینجا بود که راکب موتور سیکلت گریه می کرد که تو رو خدا به پلیس زنگ نزن این وسیله ارتزاق من است و اگر موتورم را بخوابانند من بدبخت می شوم. البته من صحنه را ترک کردم و نمی دانم بالاخره چه شد ولی یک حسی به من می گفت آن راننده محترم تاکسی گذشت می کند و باید خسارتش را هم از جیب بپردازد.

الف