الف - نقدي بر صحبت هاي ظريف در شوراي روابط خارجي آمريكا

نقدي بر صحبت هاي ظريف در شوراي روابط خارجي آمريكا

در تنظیم این مطلب، ترجمه سوال خانم هاله اسفندیاری به شکل نادرست « لطفاً درباره تاثیر گفت‌وگوها بر مسائل سیاسی داخلی ایران توضیح بفرمایید البته می‌دانم که این حوزه، مدنظر شما نیست»درج شده بود در حالی که ترجمه صحیح سوال چنین است: «دکتر ظریف! آیا ناکامی در گفتگو ها بر سیاست خارجی ایران اثر می گذارد؟ چطور؟ درباره اثر شکست گفت‌وگوها بر سیاست داخلی زحمتتان نمی دهم، چون می دانم در حوزه مسئولیت جنابعالی نیست، متشکرم»
گرچه این اشتباه که کاربران ارجمند الف بدان تذکر داده اند نباید صورت می گرفت ولی با توجه به اینکه برخلاف تقاضای سوال کننده پاسخ جناب دکتر ظریف عمدتا بر سیاست داخلی و انتخابات کشور متمرکز بود، انتقاد به ایشان همچنان وارد است.

*********

سئوال هاله اسفندیاری از ظریف در اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا:
«دکتر ظریف! آیا ناکامی در گفتگو ها بر سیاست خارجی ایران اثر می گذارد؟ چطور؟ درباره اثر شکست گفت‌وگوها بر سیاست داخلی زحمتتان نمی دهم، چون می دانم در حوزه مسئولیت جنابعالی نیست، متشکرم»

ظریف: «بی‌تردید، همینطور است زیرا ما روندی را شروع کرده‌ایم که هدف از آن تغییر فضای سیاست خارجی کشور است. اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل، این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، مردم ایران این فرصت را خواهند داشت تا ۱۶ ماه دیگر که انتخابات پارلمانی در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد ما (با آرای خود) پاسخ دهند. وقتی قبلاً در تعامل و مذاکرات درباره توافق هسته‌ای با جامعه بین‌المللی در سال‌های۲۰۰۴ و۲۰۰۵، توافق‌هایی کردیم و تلاش‌های ما برای عملکرد شفاف، از جانب اتحادیه اروپایی رد شد، مردم جواب ما را با انتخاب رئیس‌جمهوری متفاوت دادند که مرا هم زود بازنشسته کرد!

البته باید توجه داشت که اتحادیه اروپایی به تنهایی فعالیت نمی‌کرد و مقامات کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا مانع از هرگونه توافق شدند، همانطور که حالا هم کسانی هستند که نمی‌خواهند هیچگونه توافقی حاصل شود قطع نظر از اینکه مفاد آن چه باشد. حالا من بار دیگر زنده شده‌ام (خنده حضار). به نظر من، در انتقال پیامی که جامعه بین‌المللی و بویژه غرب می‌خواهد به ایران منتقل کند باید بسیار دقت کند. باید دید تعامل از جانب ایران و تلاش ایران برای باز بودن و نگاه به آینده داشتن با پاسخ مثبت مواجه می‌شود یا اینکه بار دیگر، رد می‌شود. من فکر می‌کنم مردم ایران پاسخ خود را در صندوق‌های رای نشان خواهند داد».

*****

جمهوری اسلامی از برخی اسم‌های اسم و رسم دار، شانس نیاورد.
مثل «سعید»هایش...:
سعیدحجاریان، سعیدامامی، سعیدمرتضوی و سعیدعسکر ـ که روزی حدیث مفصل‌شان باید نوشته شود
و نیز مثل: «جواد»هایش؛ چه جوادلاریجانی و چه جواد ظریف.

اگر در دیروز تاریخ این ملک، و در زمانه‌ای که قاجاریه وبال گردن ایران بود، جماعت اسماً زمامدار ایران و رسماً فرمانبردار اجانب، هر صبح و شام و با مختصر فراز و نشیبی در امور، دست به دامن سفارت کبرای دولت فخیمه‌ی انگلیس می‌شدند و رجال و سیاستمداران، برای چاپیدن ملک و ملت، دم سفیر بریتانیا را می‌دیدند، امروزه‌ی روز، «جواد»های فرنگ دیده و فرنگی‌مآب جمهوری اسلامی هم، با رویکرد ذاتا مشابه ولی رقیق، تعلیمات اساتید فنارسوی و انگریزی را پس می‌دهند و یکی برای پیروزی کاندیدای مورد نظر خود در انتخابات دوره‌ی هفتم ریاست جمهوری برای جلب نظر استعمار پیر تلاش میکند و دیگری برای تصرف مجلس دهم، از امپریالیسم جهانی، توافق هسته‌ای را درخواست می‌کند.

پر واضح است که اگر «جواد» اعتدالیون از تجربه‌ی لازم برخوردار بود و فضای سیاسی ایران را می‌شناخت و نیز ایرانیان را؛ از واکنش مردم به تلاش مطرود «جواد» اصولگرایان در انتخابات سال ۱۳۷۶ عبرت می‌گرفت.

صد البته از این حیث بر جواد ثانی حرجی نیست! حرج بر آنانی است که از بی تجربه بودن جناب ایشان سوء‌استفاده کردند و از ایشان نخواستند که سر مگوی گره زدن زلف توافق هسته‌ای به انتخابات مجلس دهم را فاش نکند و بین آنچه در محفل می‌گذرد و آنچه در علن باید گذراند تفکیک قائل باشد و اسرار هویدا نکند.

الان اما، کار از کار گذشته است و معلوم همگان شد که دولت اعتدال، به چشم سکوی تصرف مجلس دهم، به توافق احتمالی هسته‌ای نگاه می‌کند و توافق احتمالی هسته‌ای ایران با غرب، قطعه‌ای از پازل خوابی است که برای آینده‌ی ایران دیده شده است. آیا این خواب تعبیر خواهد شد؟ آیا غرب، برای ایفای نقش خود در خواب پریشانی که برای مجلس دهم دیده شده است، به توافق هسته‌ای تن خواهد داد؟

به نظر می‌رسد به این انحراف مهم سیاسی نباید به چشم یک اظهار نظر و گاف سیاسی نگاه کرد، این چشم دوختن به اقدام دشمنان کینه توز خارجی برای شکل دهی به آرایش قدرت داخلی است که با ذات انقلاب اسلامی در تضاد آشکار است. البته هیچ آدم منصفی نیست که بگوید این نگاه و مشی نتیجه بخش است گرچه خیلی ها چنین توهماتی داشته باشند. مردم ایران هنوز خودشان برای سرنوشت سیاسی کشورشان تصمیم میگیرند نه سفارتخانه های دول فخیمه. ولی وقتی وزیر امور خارجه چنین نگاهی داشته باشد و آنرا بر زبان آورد وامصیبتا ! بر مجلس شورای اسلامی و متولیان امنیت کشور فرض است که دقیق و موشکافانه به موضوع ورود کنند و ابعاد این خواب رسوا را روشن نمایند.