چراغ که برای عبور عابرها سبز شد حرکت کردم، وسط خیابان چشمم به جوانی افتاد که سعی می کرد از فرصت ایستادن اتوبوس "بی ار تی" پشت چراغ قرمز، برای زدن مخ دختری که در اتوبوس نشسته بود استفاده کند. ایستادم، نگاهش کردم، چشم توی چشم که شدیم با لحنی لوتی- صمیمی گفتم؛ "نکن برادر من، فکر کن خواهر خودته، چرا مزاحم میشی..." چراغ که سبز شد و اتوبوس که راه افتاد فهمیدم خجالت کشیده و بی خیال شده. بهم گفت باشه داش!
وقتی خواست برود یک حرف دیگر هم زد که بدجور ذهنم را درگیر کرد.
گفت؛ اما یادت باشه ما هم دل داریم. دلمون می خواد زن بگیریم. پول نداریم. باس چیکار کنیم؟! به این فکر کردم که اون بنده ی خدا احتمالا باید حدود سی و چهار/پنج سال سن داشته باشد یعنی بهترین سال های عمرش را در حسرت داشتن همسر گذرانده! و قریب به ۲۰ سال از سن بلوغش گذشته!
حالا منِ عابر و الباقی جامعه از او توقع داریم رفتار نرمال داشته باشد؟!
نه اینکه عدم وجود امکان ازدواج، توجیه معقولی برای دست زدن به خلاف اخلاق است. حاشا و کلا. اما مگر نه اینکه برای نرمال بودن رفتار افراد در اجتماع باید همه ی ارکان جامعه ابتدا ملزومات زندگی نرمال را فراهم کنند؟! مگر نه اینکه این نوع ناهنجاری ها معلولی است که علت های – مقصرین- بسیار دارد؟!
در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نوعا دولت های ما غیر از اعتراف به وجود مشکلات و مرور آماری های تلخ، چه برنامه‌ی راهبردی و بلند مدتی برای پاین آوردن سن ازدواج و کاهش آمار طلاق اجرا کرده اند – تاکید می کنم اجرا و نه تدوین- ؟!
براستی چند درصد از علت های بروز رفتار آنرمال مردم و بویژه جوان ها، ریشه در سوء عملکرد مسئولین امر دارد؟
با این فرض آیا نباید آن ها که به مسئولیتشان در قبال جامعه عمل نکرده اند- و بعضا به عیش با پول حرامی که از بیت المال برداشته اند مشغول شده اند - به عنوان یکی از علل زمینه ساز جرم اجتماعی در دادگاهی صالحه به محاکمه کشیده شوند؟!
از طرف دیگر بسیاری از تصمیم گیران و مدیران، به جهت اینکه هیچ درک و تصوری از مسائل و مشکلات نسل ها ندارند نه به شکل اینکه خود تجربه کرده باشند و نه به شکل مطالعه و ....عملا قدمی هم برنمی دارند، در موضوع جنسی هم هکذا بعلاوه اینکه خود پرداختن به موضوع جنسی برای برخی از مسئولین کفاره واجب هم گویا دارد.
اینکه رهبری خود مستقیم در مورد مسئله جنسی نظر می دهند شاید برای همین باشد که این تابو در ذهن این آقایان و شاید هم خانم ها شکسته شود و فکر کنند.
نسل اول و دوم انقلاب چون اساسا با موضوع جنسی و بحران آن روبرو نشده اند و تاخیر در ازدواج و فشارها و مشکلات آن را درک نکرده اند تصور درستی هم ندارند. این نداشتن تصور درست باعث فروکاهیدن بحث به ساحت هایی مثل موعظه اخلاقی رعایت تقوا و نگاه نامحرم و....می شود. چون عیب را در فرد می بینند نه در ساختار و نبود راهکار، با این نگاه عملا وظیفه ای هم برای ایجاد سازوکار و راهکار برای خود و سیستم قائل نیستند.
