الف - درباره شروط خاتمی برای بازگشت به قدرت

بخش تحليلي الف

آقاي محمد خاتمي اخيراً در سخناني براي شركت در انتخابات مجلس و بازگشت به قدرت شرط‌هايي را مطرح كرده است. درباره اين سخنان رئيس جمهور سابق، تذكر چند نكته لازم است.

اولاً تصميم يا تلاش يكي از نقش آفرينان فتنه سال گذشته براي بازگشت به دامان انقلاب، جاي خوشوقتي است چراكه راهبرد وفاداران نظام در برابر اين عده جذب حداكثري و دفع حداقلي بوده و هست. اما ‹‹ بازگشت›› به طور كلي شرايطي دارد كه مهمترين آن، پشيماني از اشتباه و تقصير و ابراز برائت از آنچه رفته، است.

از ظاهر امر چنين بر مي‌آيد كه آقاي خاتمي بابت همراهي خواسته يا ناخواسته اش در كودتاي انگليسي-آمريكايي سال88 نه تنها پشيمان نيست بلكه ظاهرا طلبكار هم شده است.

ظاهراً ايشان فراموش كرده‌اند كه پس از دعوت صريح رهبر انقلاب در نمازجمعه 29 خرداد 88 براي پيگيري اعتراض‌ها از مسير قانوني، مجمع روحانيون مبارز به رياست ايشان در 30خرداد 88 صراحتاً مسير قانوني براي پيگيري اعتراض را كنارزده و خواستار تجديد نظر در نتيجه انتخابات از مسيري خارج از مسير تعيين و تصريح شده در قانون شد (رجوع كنيد به بيانيه مجمع روحانيون مبارز در 30خرداد 88). خواسته و رفتاري كه به صريح‌ترين بيان، قانون اساسي را زير پا مي‌گذاشت و زمينه را براي جدي‌ترين ضربه به مردمسالاري و جمهوريت نظام وارد آورد.

با ماجراهاي بعد از انتخابات، جاي تعجب است كه چگونه آقاي خاتمي به خود حق مي‌دهد تا در فضاي سياسي خواستار بازگشت به قدرت شود و براي بازگشت شرط هم بگذارد؟!

بر اساس اصول قانون اساسي، داوطلب رئيس جمهوري يا نمايندگي مجلس بايد به قانون اساسي وفادار باشد. عملكرد آقاي خاتمي طي روزهاي 23تا30 خرداد88 چنين امري را نشان مي دهد؟

در چارچوب راهبرد دفع حداقلي و جذب اكثري، بايد از آمادگي آقاي خاتمي براي بازگشت به مسير قانون استقبال كرد اما لازم است به ايشان يادآوري شود كه بايد در برابر قانون پاسخگو باشند نه آنكه براي نظام شرط بگذارند.

پس از رسيدگي به اين سوء سابقه آقاي خاتمي و پاسخگويي ايشان در براير قانون، در صورتي كه مبرا شدند مي‌توانند به عنوان يك شهروند در كشور جمهوري اسلامي ايران زندگي كنند و اگر ساير شرايط قانوني حضور در قدرت را داشتند، مي‌تواند از حقوق قانوني خود بهره‌مند شود.

خلاصه اينكه شرط گذاشتن آقاي خاتمي براي بازگشت به قدرت سياسي، داستان آن خطاكاري است كه به ده راهش نمي‌دادند ولي سراغ خانه كدخدا را مي‌گرفت ...