الف - درباره تغییر ساعت رسمی

اگر ریش سفیدان فراکسیون اکثریت مجلس دخالت نمی کردند، امروز شاهد تصويب طرح قانونی تغییر ساعت رسمی کشور در ابتدای بهار و پاییز هر سال بودیم.

نمایندگان پیگیر این موضوع، صرفه جویی در انرژی را دلیل اصرار خود برای تغییر ساعت عنوان می کنند. دولت هم ظاهرا به دلیل به هم نخوردن وقت نماز اول وقت مومنین بر تصمیم خود برای تغییر ندادن ساعت پافشاری می کند.

نمایندگان محترمی که به دنبال جمع آوری امضاء برای طرح دو فوریتی تغییر ساعت رسمی هستند، چه خوب است از خود بپرسند آیا مجلس هفتم کاری مهم تر از تغییر ساعت ندارد؟ آیا اکثریت اصولگرای مجلس به وعده خود مبنی بر «مبارزه با فقر و فساد و تبعیض» به طور کامل عمل کرده است که حالا به دنبال تغییر ساعت افتاده؟ و بالاخره اینکه آیا خواسته فوريت دار موکلان نمایندگان مجلس هفتم (به وِِِیژه جوانان بیکار، معلمان دلسوخته، تولید کنندگان رنجور، خانواده های فقیر، مردم کلافه از تبعيض و ظلم و دادسراها و (... تغییر دادن ساعت رسمی است؟

دولتمردان محترم هم که نگران به هم خوردن ساعت نماز مومنین هستند، چه خوب است با خود فکر کنند که آیا ایمان مردم فقط به وقت نماز بستگی دارد؟

اگر دولت محترم اینقدر نگران وقت نماز مردم است، چرا نگران حفظ ایمان آن دختران و پسران مجردی نیست که به دلیل گران شدن مسکن در سال 85 نتوانسته اند خانه ای اجاره و زندگی مشترکی ترتیب دهند؟

آیا دولت محترم به همان اندازه که نگران 'وقت نماز مومنین' است، نگران خالی شدن سفره فقرا بر اثر سیاستهای تورم زای خود در سال 85 نیز هست؟

حقیقت تلخی است اما صحت دارد که اشتباه فاحش دولت در گسترش طرح های عمرانی، افزایش شدید نقدینگی و مبتلا کردن اقتصاد ایران به بیماری هلندی در سال 85، تورم شدیدی به اقتصاد ایران و در نهایت طبقات محروم و با درآمد ثابت تحمیل کرده است. آیا فقیرتر شدن فقرا، دولت اصولگرای عدالت پرور را به اندازه ساعت نماز مومنین نگران نمی کند؟

ما اصولگرا هستیم و به اصولگرایی خود افتخار می کنیم، چرا که صادقانه، بی منت و با جرات، اشتباه دوستان صمیمی خود را تذکر می دهیم و بدون تعصب یا لجبازی، اشتباه خود را می پذیریم. اگر کسی به چنین رویه ای پایبند نباشد، از دایره اصولگرایی خارج است.