الف - گزارش یک خیانت - نسخه قابل چاپ

🔺جزيره بحرين واقع در جنوب خليج فارس، در اوايل دوران قاجار تحت نظر ايران اداره می ‏شد ولی پس از چند سال، انگليسی ها به بهانه اينكه ايران فاقد نيروی دريایی است، طی قراردادی با قاجار ، حفظ امنيت خليج فارس و بحرين را به عهده گرفتند. اين حاكميت كه بيش از يكصد و پنجاه سال طول کشید، بعدها به طور مكرر مورد مخالفت دولت‏ های وقت ايران قرار گرفت ولی هربار به نحوی با شكست مواجه می ‏شد. در نهايت وقتی كه ايران در سال ۱۳۳۶ ش در لايحه تقسيمات كشوری، بحرين را استان چهاردهم ايران اعلام كرد، موجی از مخالفت در كشورهای #عربی برانگيخته شد.

🔸در اين ميان محمدرضاشاه كه نمي‏خواست حمايت كشورهای عربی را از دست بدهد و ضمناً برای اينكه بتواند حاكميت ايران نسبت به جزاير ديگر خليج فارس از قبيل تنب كوچک و تنب بزرگ و ابوموسی را تثبيت كند، يكباره و به طور ناگهانی، تصميم خود را مبنی بر چشم‏ پوشی از ادعاهای ديرينه ايران به بحرين اعلام کرد.

*اکثر فعالان سیاسی و اجتماعی در این برهه، سکوت کردند و اقدام خاصی انجام ندادند. جدایی بحرین را شاید بتوان یکی از بی سر و صداترین انفکاک ها از خاک ایران، برشمرد. به عبارت دیگر در هیچ برهه ای اینطور کم هزینه و بدون حساسیت های ملی، تمامیت ارضی مورد تعرض قرار نگرفت.

- حزب پان‌ایرانیست با سرپرستی محسن پزشکپور دولت را به دلیل این اقدام، استیضاح کرد و در نطق خود به شدت گریست. اسدالله علم در خاطراتش نوشته‌است: «به شاه عرض کردم ما نگران چه هستیم؟ اجازه بدهید صدای اقلیت شنیده شود، حتی توصیه می‌کنم اجازه بفرمایید نطق پزشکپور به طور کامل پخش شود.»

مجلس شورای ملی با ۱۸۷ رای موافق در برابر تنها ۴ رای مخالف به دولت رای داد و استیضاح به طور کامل رد شد! در واقع مجلس شورای_ملی بی آنکه مسئله بحرین به بحث گذاشته شود نظر دولت را پذیرفته و ابراز کرد که با انجام همه‌پرسی در بحرین، و پذیرش نظر اکثریت مردم آنجا، موافق است. نمایندگان حزب پان‌ایرانیست که با دولت مخالفت کرده‌بودند در دور بعدی از آمدن به مجلس شورای ملی بازماندند! و رژیم پهلوی به سرکوب معدود مخالفان داخلی پرداخت.

* در ۲۱ ارديبهشت ۱۳۴۹ ش برابر ۱۱ می ۱۹۷۰ م شورای امنيت براساس گزارش هيئت اعزامی به بحرين مبنی بر تمايل اكثريت قاطع اهالی بحرين به استقلال، قطعنامه‏ ای صادر كرد كه مفاد آن قطعنامه مبنی بر لزوم استقلال بحرين، در ۲۴ ارديبهشت آن سال به تصويب مجلس شورای ملی ايران رسيد. هنوز استقلال بحرين رسما اعلام نشده بود كه هيئت حُسن نيت رژیم پهلوی راهی بحرين شد و هيئتی نيز از آنجا به ايران آمد.

* سرانجام اين جزيره مهم و استراتژيك و سرشار از منابع انرژی در ۲۳ مرداد ۱۳۵۰ ش اعلام استقلال كرد و ايران نخستين كشوری بود كه يك ساعت پس از اعلام استقلال، آن كشور را به رسميت شناخت.

* بخشیدن بخشی از خاک ایران در حالی صورت گرفت که کمتر از ده سال بعد، طولانی ترین جنگ قرن توسط ابرقدرت های جهانی بر ایران تحمیل گشت اما حتی یک وجب از خاک میهن اسلامی از کشور جدا نشد. سکوت در این باره، باعث می شود که برخی شبکه ها و گروه ها با بزک کردن چهره پهلوی، تلاش کنند تا آنها را مدافع ایران و حقوق مردم نشان دهند.

بازخوانی این موارد تاریخی برای همه خصوصا نسل جوان لازم است و می بایست در این رابطه تلاش بسیاری صورت گیرد. جوانان، دانشجویان، پژوهشگران و اساتید دانشگاه وظیفه دارند که این موارد را تبیین کنند.